ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΗ

10/05/2020

Τα πνευματικά και ψυχικά μεγαλεία των πολιτισμών, αυτά τα οποία άφησαν ως παρακαταθήκες στον άνθρωπο καθόριζαν επίσης και το δυναμικό που έφεραν μαζί με τα επιτεύγματά της όποιας τεχνολογίας ή τέχνης ή αρχιτεκτονικής ή βιβλίων, που καταδείκνυαν το ύψος τους και την βαθμίδα εξέλιξης τους.

Όταν αναφερόμαστε σε αυτούς τους πολιτισμούς συνήθως τους χαρακτηρίζουμε με μια λέξη που κάνει την ουσιαστική διαφορά δηλαδή ανθρωποκεντρικούς ή μη. Ανθρωποκεντρικοί είναι οι πολιτισμοί που αναβίβασαν τον άνθρωπο με ιδεώδη και αρετές που ασπάστηκαν και τον αποδέσμευσαν από καθηλώσεις, όπως π.χ πρωτογενή ένστικτα και αγελαία συνείδηση (συνείδηση όχλου).

Ένας από αυτούς τους λαμπρούς πολιτισμούς ήταν αυτός της Αρχαίας Ελλάδας που εξύψωσε τον άνθρωπο, τον οδήγησε σε πλήθος υπερβάσεων και δημιούργησε μία άνευ προηγουμένου κοινωνία υψηλής κλίμακας συνειδητότητας  και ελευθερίας. Πολλές φορές ξεχνάμε τι ακριβώς θυσίες έγιναν για να φτάσουν σε αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο για να μιλάνε μερικές χιλιετηρίδες αργότερα οι άνθρωποι επί της γης για τα επιτεύγματά του.

«Τα αγαθά κόποις κτώνται» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και φυσικά αποκάλυπταν την Αλήθεια και την Ουσία αυτής, δηλαδή δεν υπάρχει ούτε ένα αγαθό που κάποιος μπορεί να το εκδηλώνει αν δεν έχει θυσιάσει ένα κομμάτι του εαυτού του (προσωπικότητα), αν δεν έχει υπερβεί κάποια όρια ώστε να το ασπάζεται ως βίωμα. Το επιστέγασμα ενός πολιτισμού ήταν και είναι οι ηθικές αξίες και αρετές και είναι αυτά ακριβώς που τον καθορίζουν και συνθέτουν το πνεύμα και την ψυχή του, το μεγαλείο και την δόξα του.

Οι αρετές που μετά κόπων και βασάνων καλλιέργησαν οι άνθρωποι στο είναι της ύπαρξης τους και δόμησαν πάνω σε αυτές το πνεύμα και την ψυχή του πολιτισμού τους. Δυστυχώς τι να πούμε και για την σύγχρονη μορφή που παρουσιάζεται ως ένας τεχνοκρατικός πολιτισμός και όχι ανθρωποκεντρικός δηλαδή ένας πολιτισμός δομημένος και στοιχειοθετημένος πάνω σε ότι αφορά τεχνολογία και τεχνολογικά επιτεύγματα και όχι ως ένας πολιτισμός που βασίζεται πάνω στον άνθρωπο και βοηθάει και την εξέλιξή του (δηλαδή η τεχνολογία για την τεχνολογία). Είναι πολύ λυπηρό να βλέπει κανείς ιστορικά την κατάντια του σημερινού ανθρώπου που κατασκεύασε κάτι το οποίο δεν τον εκπροσωπεί και δεν τον αντιπροσωπεύει γιατί απλούστατα δεν το ενστερνίζεται, δεν βασίζεται πάνω στον άνθρωπο και σε αυτά που τον συνθέτουν.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν σε κάτι τόσο διεστραμμένο στερούμενο κάθε ίχνος αρετής και ηθικών αξιών. Τι λοιπόν πήγε τόσο στραβά ώστε να δημιουργήσουμε κάτι τόσο έξω από αυτά που ως άνθρωποι πρέπει να εκδηλώνουμε και να εκπροσωπούμε; Που είναι η πνευματική, ψυχική καλλιέργεια-συνειδητότητα που μας καθορίζει ως ανθρώπινα όντα και υποστάσεις; Τι Θεό πρεσβεύουμε; Ιστορικά και μόνο μπορούμε να επικεντρωθούμε σε τρεις άξονες που μας οδήγησαν αργά αλλά αμείλικτα έως εδώ.

Το πρώτο φυσικά από αυτά ήταν οι πόλεμοι – θυσίες όπου διαρρηγνύεται η πνευματικότητα και σύρεται στις λάσπες ο ψυχισμός του ανθρώπου. Όλοι οι πόλεμοι στην Ιστορία του ανθρώπου είχαν κύριο θύμα την λεγόμενη μεσαία τάξη αυτή που γεννά την ψυχοπνευματικότητα και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των άλλων δύο (πλούσιων – φτωχών). Είναι η τάξη που πολεμά ενσυνείδητα, διότι γνωρίζει γιατί το κάνει και τις συνέπειες και τις ευθύνες που αυτό φέρει. Δηλαδή έχουμε μία τεράστια κατασπατάληση υγιούς ανθρώπινου δυναμικού που το κυριότερο γνώρισμα του είναι η εξέλιξη και η αναγωγή του ανθρώπου που πρεσβεύεται από ηθικές αξίες και αρετές.

Το δεύτερο είναι η οργανωμένη απόκρυψη γνώσεων που δεσμεύτηκε ανά τους αιώνες από τους συγκεκριμένους κύκλους που καπηλεύτηκαν και οικειοποιήθηκαν αυτές τις γνώσεις. Αυτές οι εποχές οι πιο μαύρες στην ανθρώπινη ιστορία οδήγησαν σε απώλεια της ανθρώπινης ταυτότητας και ότι μας χαρακτηρίζει ρίχνοντας στη λήθη ότι είχε καταφέρει η ανθρωπότητα.

Το τρίτο είναι φυσικά η παιδεία που δυστυχώς παραποιήθηκε και άρχισε με παραποίηση των εννοιών της γλώσσας, της εθνότητας κλπ και εστίασε σε μία κούρσα εκπαίδευσης μια φρενίτιδα γνώσεων κυρίως θεωρητικών χωρίς ουσία πολλές φορές αφού δεν εστιάστηκε ποτέ στον άνθρωπο. Αυτά λοιπόν ήταν σε γενικές γραμμές οι άξονες που οδήγησαν στην σημερινή κατασκευή του τεχνοκρατικού – τεχνολογικού πολιτισμού.

Απωλέσαμε την ταυτότητά μας μέσα από κατεστημένα και συστήματα δομημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να υποτάσσουν και να καθηλώνουν τον άνθρωπο. Συστήματα και κατεστημένα που δεν αναγνωρίζουν ηθικές αξίες και αρετές σχεδιασμένα να τις καταπνίξουν με κάθε τρόπο οδηγώντας σε ανελευθερία η οποία φυσικά είναι ένα αγαθό δομημένο από την πνευματικότητα (Πνευματική συνείδηση σε εξέλιξη) του ανθρώπου, δηλαδή αγαπημένοι μου όλες οι εκδηλώσεις του σύγχρονου ανθρώπου διακατέχονται από μία φοβία εκδήλωσης των  ηθικών αξιών και αρετών που τον διακατέχουν και τον συγκροτούν.

Αυτή η μορφή αναπηρίας να εκδηλωνόμαστε ως κάτι που στερείται ψυχοπνευματικής συνειδητότητας είναι η πραγματική υποδούλωση του ανθρώπου που τροφοδοτεί αυτό το τόσο ξένο και αλλότριο προς τον άνθρωπο σύστημα. Φοβόμαστε να εκδηλωθούμε στην κοινωνία ως αυτοί που πραγματικά είμαστε, μας έχουν δέσει πισθάγκωνα τα κατεστημένα και η εκπαίδευση που λάβαμε η οποία είχε ως απώτερο στόχο την καθυπόταξή μας. Είμαστε όλοι μας, άλλος λίγο άλλος πολύ, σε κάποια μορφή καταστολής και ούτε καν το συνειδητοποιούμε.

Δεν εκφράζουμε το δυναμικό γιατί μας έχουν φορτώσει με αναστολές, γιατί έχουν δημιουργήσει ασφαλιστικές δικλείδες συμπεριφοράς μέσω της εκπαίδευσης μας. Αυτά είναι λοιπόν τα κλειδιά που ο καθένας από εμάς καλείται στην σύγχρονη εποχή και στην παράνοια που την χαρακτηρίζει να ξεκλειδώσει. Να αναλάβουμε να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας έχουν επιβάλει και την ευθύνη του εαυτού μας, των πράξεων και των εκδηλώσεων μας ώστε να αποκαλύψουμε το δυναμικό μας που μας καθορίζει συγκροτώντας μία νέα βάση αφετηρίας προς την ελευθερία της ψυχοπνευματικής συνειδητότητας. Η ελευθερία κερδίζεται με αγώνες και αυτό είναι Θείο αγαθό και δεν χαρίζεται. Η γνώση της ελευθερίας προϋποθέτει τη γνώση της αλήθειας των πεπραγμένων διότι «η αλήθεια μας απελευθερώνει».

Στο Όνομά Σου Πατέρα Άπειρε Πανάγαθε, Θεέ Ουσία και Ροή του Παντός ενωμένος και συντονισμένος μαζί Σου έλκω εκ της Σου Ακένωτου Πηγής της Χάριτός Σου κυματισμούς Θείου Φωτός, Αγάπης και Ελέους και τα διαχέω στην Ολότητα Άνθρωπος ως Ευλογία, ως Αφύπνιση, ως κατάθεση Θείας Μνημοσύνης, ως επαναπροσδιορισμό της απώλειας της ανθρώπινης ταυτότητας που αποτελέσαμε στην πορεία μας στην Ύλη.

Ευλογώ την συνειδητοποίηση   του ανθρώπου για την Θεία Καταγωγή του και τον καλώ να ανασυνθέσει εκ νέου τον εαυτό του, να τον γνωρίσει μέσω του Θείου Εαυτού του και να δημιουργήσει τις γέφυρες που χρειάζεται για την αποδοχή της Θείας του Ταυτότητας και καταγωγής του. Ευλογώ το πνεύμα και την ψυχή του, να αρχίσουν να εκδηλώνονται μέσω των ηθικών αξιών και αρετών, μη γνωρίζοντας φόβο, καταπίεση ή οποιαδήποτε καταστολή εκφράζοντας τη Θεία Ουσία από εντός του και αρχόμενος να γνωρίζει και να κινείται σύμφωνα με τη Θεία Νομοτέλεια ως Άνω Θρώσκων Άνθρωπος. Τα ρήματά μου Πατέρα ευλογώ και επισφραγίζω μετά του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού Σου Τον οποίο φέρω εις την Δεξιά μου κατόπιν Εντολής Σου και σε παρακαλώ Κύριε να τα ολοκληρώσεις καθιστώντας τα Τέλεια κατά όπως ορίζει το Θείο Σου Θέλημα. Ας είμαστε ευλογημένοι στο Όνομά Σου το Άγιο το Ζωοποιό. Ευχαριστώ Σε Πατέρα. Αμήν.

Κώστας Μαντζάκος

Εκπαιδευόμενος Δάσκαλος Έργου Δευτέρας Παρουσίας