Η Γνώση της Γραμμής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας και ο έλεγχος Μαθητείας

(Αφιερωμένο στην επέτειο των γενεθλίων του Διονύση Δώριζα, 21 Δεκεμβρίου)

Αγαπημένοι μου φίλοι και αδελφοί είμαι από εκείνους τους μαθητές που έπεσαν κάποτε από το ύψος της μαθητείας που τους έθεσε ο Δάσκαλος. Είμαι εκείνος που μετανοεί για τα λάθη, τα ατοπήματα και τα σφάλματα μιας μεγάλης πορείας στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Καταθέτω τη συγνώμη μου σε κάθε υπόσταση που με οποιονδήποτε τρόπο αισθάνεται αδικημένη και ευλογώ στο Όνομα του Πατέρα την πλήρη αποκατάστασή της. Θεωρώντας τον εαυτό μου αφορμή παρανοήσεων για το θέμα γνώση, σας καταθέτω με την άδεια του Δασκάλου τα παρακάτω, ώστε να διασαφηνίσω και να ταξινομήσω στη συνείδηση όλων ότι χρειάζεται.

Ο όρος γνώση είναι πολυσήμαντος. Δηλώνει καταρχήν την ανθρώπινη κοσμική σοφία και τις κτιστές γνώσεις. Ο Σωκράτης ονομάζει τη γνώση αρετή, είναι γιατί ο άνθρωπος δια της γνώσης μπορεί να αποκτήσει αυτοσυνειδησία, αυτογνωσία, αυτοέλεγχο. Αντίθετα, η άγνοια ισοδυναμεί με τύφλωση του νου και του πνεύματος, είναι κακός οδηγός της ατομικής και κοινωνικής ζωής, εμποδίζει τη γόνιμη συνεργασία και γίνεται πρόξενος δυσάρεστων καταστάσεων, είναι αδελφή έννοια της αμάθειας και ημιμάθειας, με όλα τα αρνητικά τους παρεπόμενα. Mιλάμε για την Γνώση που προέρχεται από τις Θείες παρακαταθήκες, κι όχι την γνώση που προέρχεται σαν πληροφορία από την διάνοια, πράγμα που σημαίνει διαστρεβλώσεις, παρανοήσεις, απογοητεύσεις, διχασμούς.

Οι γνώσεις οι οποίες παρέχονται και δεν αποσκοπούν σε συνειδητοποίηση, στη διεύρυνση του είναι, στη διεύρυνση της συνείδησης του ανθρώπου, τότε βλάπτουν και ο άνθρωπος αυτοδηλητηριάζεται. Από ένα περιορισμένο «είναι», από μία περιορισμένη συνείδηση, βγαίνει μόνο άσκοπη γνώση, καταστροφική γνώση. Τα πρόσωπα Φαρισαίοι στις Γραφές, συμβολίζουν την κατάσταση των ανθρώπων που εκδηλώνονται και ενεργούν κινούμενοι από τους εξωτερικούς μόνο νόμους και τις απαγορεύσεις, από φόβο περισσότερο παρά από σεβασμό, κρατώντας τα προσχήματα, και που αισθάνονται ότι έχουν αξία όταν τηρούν αυτούς τους νόμους.

Για το μαθητή του Λόγου όμως και τους Ορθόδοξους Νηπτικούς Πατέρες γνώση είναι η προσωπική εμπειρία του Θεού. Η γνώση του Θεού συνδέεται με τη θεωρία του Θεού, τη θέα του Άκτιστου Φωτός, τη «θεοπτία». Αυτή η γνώση είναι πέρα από κάθε κτιστή γνώση και επιτυγχάνεται με τη θέωση του ανθρώπου, δηλαδή την κοινωνία και την ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Και αυτή η κοινωνία προσφέρει στον άνθρωπο τη γνώση του Θεού.

Η Γνώση δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για το Έργο, αλλά η Δύναμη της Εξέλιξής του. Στην δεύτερη επιστολή του Πέτρου, φανερώνονται οι 7 όροι του Δρόμου. Πίστη, Γνώση, Εγκράτεια, Υπομονή, Ευσέβεια, Φιλαδέλφεια, Αγάπη.

Στην παραβολή των μωρών παρθένων, έχουμε δύο ειδών παρθένες. Οι συνετές, οι φρόνιμες παρθένες, είναι αυτές που πραγματικά επιδιώκουν να ζουν, μέσα στη δική τους κατανόηση αυτών που έχουν διδαχθεί κι επιδιώκουν το καλό και την αγάπη, εφαρμόζοντας με δική τους θέληση τη γνώση αυτή στον εαυτό τους. Οι μωρές παρθένες, οι ανόητες από την άλλη πλευρά, αν και γνωρίζουν την Διδασκαλία, έχουν δηλαδή λυχνάρια, συνεχίζουν να γυρεύουν το καλό, την αγάπη, απ’ την ζωή, από τις ανταμοιβές, από την υπόληψη, από το να είναι πρώτοι, από το να κρατούν όλο και ψηλότερες θέσεις, από το να έχουν καλύτερη ηθική από τους άλλους, από το να έχουν οι άλλοι καλή εντύπωση γι’ αυτούς, από το να συμμορφώνονται εξωτερικά στους νόμους και στους κοινωνικούς τύπους, τη στιγμή που εσωτερικά είναι αρκετά διαφορετικοί και συγκρατούνται μονάχα από φόβο. Γι αυτό κλείνονται έξω από τη Βασιλεία των Ουρανών.

Ο άνθρωπος λοιπόν πρέπει να ενεργεί για το Καλό και την Αγάπη, γι’ αυτό καθ’ αυτό κι όχι για κάποιον άλλον, ούτε για τους άλλους. Ούτε καν για τον ίδιο τον Δάσκαλο. Όση γνώση λοιπόν και να δοθεί στον άνθρωπο, όσο αληθινή κι αν είναι, αν δεν ενεργήσει ο άνθρωπος μέσα από αυτήν, να δει τον εαυτό του εσωτερικά και να τον ταυτίσει μ’ αυτήν στην πράξη, δεν σώζεται. Οι φρόνιμες παρθένες λένε στις μωρές παρθένες να πάνε ν’ αγοράσουν λάδι από κει που το πουλάνε, για να κατανοήσουν ότι το Έλεός τους το αγοράζουν. Δηλαδή, το λάδι τους το έχουν μέσω δοσοληψίας, μέσω ιδιοτελούς συνδιαλλαγής με την Υλική Δύναμη, που σημαίνει δηλαδή πως είναι ακόμα δεσμευμένες με την Φαρισαϊκή νοοτροπία του παλιού ανθρώπου. Η άνωθεν γέννηση, εξ Ύδατος και Πνεύματος, σημαίνει από αλήθεια και θέληση. Ύδωρ είναι η Αλήθεια, η Θεία Διδασκαλία, η εσωτερική γνώση και πνεύμα είναι η θέληση του ανθρώπου, η συνείδηση του ανθρώπου.

Η Σοφία δεν είναι αποτέλεσμα εκμάθησης, αλλά ενεργοποίησης της συνείδησης. Η Σοφία έρχεται στον άνθρωπο αφού πρώτα η γνώση τον βοηθήσει να αποδεσμευτεί από το προσωπείο της ταπεινοφροσύνης, με το οποίο κρύβει την άγνοια της ημιμάθειάς του. Ο Άνθρωπος μαθαίνει ουσιαστικά μόνο ότι επιλέγει συνειδητά.

Η αληθινή αξία βρίσκεται στη Σοφία της χρήσεως της γνώσης και όχι στη γνώση αυτήν καθ’ αυτήν. Γι’ αυτό και οι πράξεις μετράνε περισσότερο απ’ τα λόγια. Η αληθινή εκμάθηση είναι κάτι που γίνεται παρά λέγεται.

Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, που έχει ανοικοδομήσει τον αχειροποίητο Ναό εντός του, συμβολίζεται από ένα τρίγωνο πάνω σε μια τετράγωνη βάση, η πνευματική τριάδα πάνω στην υλική τετράδα. Η εφαρμοσμένη Γνώση, η γνώση του πώς και γιατί εφαρμόζουμε την Γνώση, είναι η απόλυτη Γνώση. Αυτό όμως είναι Σοφία, η αληθινή ενσυνείδητη Πίστη της Αγάπης. Και τα τέσσερα είναι θηλυκά. Η βάση του τετραγώνου είναι θηλυκή. Αυτή είναι η αναγωγή του τετραγώνου της ύλης. Το κλειδί είναι θηλυκό. Αυτό είναι το κλειδί του Αγίου Πνεύματος. Και γι' αυτό, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι ασυγχώρητη. Είναι σαν να υβρίζεις την Μητέρα που σε γέννησε. Είναι ύβρις που φέρνει την Νέμεση.

Ο Χριστός σαν Ιδέα πάντοτε σταυρώνεται από αυτούς που Τον αντιμετωπίζουν από το κατώτερο επίπεδο της ύπαρξής τους, παίρνοντας κυριολεκτικά εξωτερικά τα μηνύματα τα οποία πρεσβεύει. Έτσι λοιπόν, το «ου φονεύσεις», που μας διδάσκει η εκκλησία, αντιμετωπίζεται κυριολεκτικά από τον άνθρωπο. Για να κατανοήσει όμως κανείς, τι είναι Χριστός και τι είναι το Έργο Του, θα πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι δεν πρέπει και να σκοτώνει ούτε ψυχολογικά τους άλλους, ούτε με τη σκέψη του ή τα συναισθήματά του. Μόνο αν όλοι αυτοί οι Νόμοι αντιμετωπισθούν σ’ εσωτερικό επίπεδο από τον άνθρωπο και εφαρμοστούν, τότε παίρνουν το πραγματικό τους νόημα. Αν η γνώση που παρέχεται από κάποιους φορείς οδηγεί σε συνειδητοποιήσεις, τότε καλώς παρέχεται.

Πολλοί μας κατηγόρησαν ότι τρέχουμε και δεν μας προλαβαίνουν, αλλά ήταν ο Λόγος που μας ωθούσε σε μια συνεχή δράση.

«Προσκλητήριο Θέωσης, κεφ. 4: Σε ωθώ στη συνειδητή γνώση της διαρκούς κίνησης, που είναι τόσο αυξημένη σε ταχύτητα, που προσεγγίζει την ακινησία, την Πανταχού, δηλαδή, Παρουσία. Αυτή η συνεχής κίνηση έχει σαν χαρακτηριστικό την ολοκληρωμένη Ισορροπία. Διότι δεν είναι δυνατόν να κινείσαι, αν δεν έχεις Ισορροπία».

Όλοι εκείνοι που γνώρισαν αληθινά τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη, συνειδητοποίησαν αργά ή γρήγορα  ότι η Διδασκαλία που μας φανέρωσε ήταν η εκδήλωση του Λόγου Χριστού επί της γης. Μέσα από αυτό το ζωντανό βίωμα της Παρουσίας Του μέσα μας, μας τροφοδότησε με Φως του Λόγου χαράζοντας έναν Δρόμο και μια Πορεία, τη γραμμή του Έργου. Άραγε έχουμε σήμερα τη Γνώση της Γραμμής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας;

Μπορούν οι δέκα μαθητές-ικανότητες μέσα μας να απαντήσουν σε δέκα βασικά ερωτήματα της συνείδησης.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ;

«Θέωση του ανθρώπου, κεφ. 20: Έχεις κάνει, Άνθρωπε, πάρα πολλές παρανοήσεις και πραγματικά η μαθητεία κι η διδαχή, που τόσο καιρό σου γίνεται, δεν επιτρέπει αυτές τις παρανοήσεις. Σου έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γραμμή του Έργου, που είναι Αγάπη - Ενότητα και προσπάθεια καθημερινή της εκδήλωσης του Θείου Εαυτού, της συνταύτισης μ’ Εμένα. Όμως δεν έχεις καταλάβει ακόμα αυτή τη γραμμή, δεν έχεις καταλάβει ακόμα, ότι Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός κι ότι σ’ Αυτόν ανήκεις. Δεν έχεις καταλάβει ότι Εγώ όρισα Έναν Πνευματικό Καθοδηγητή, για να σε βοηθήσει και να σε διδάξει στα πρώτα σου βήματα κι ότι απ’ Αυτόν πρέπει να απορροφάς τις διδαχές και να αφομοιώνεις τα στοιχεία που σου προσφέρει. Γιατί αυτός ο Πνευματικός Καθοδηγητής, ενώ από Μένα ορίστηκε σαν Δάσκαλός σου, διαχέει ταπεινότητα, διαχέει Αγάπη κι ουδέποτε θέλησε να εξυψωθεί, ουδέποτε θέλησε να καταδειχτεί ανώτερος από σένα, αλλά πάντα σε διδάσκει, ότι είναι ο γεροντότερος Αδελφός, που βρίσκεται στη διάθεσή σου για κάθε κατάσταση δυσαρμονίας, ώστε να σε βοηθήσει στην επίλυση αυτής». Είναι γεγονός ότι αρκετοί Δάσκαλοι  και Μητέρες του Έργου εξέπεσαν της χάριτος και έζησαν τραγικές καταστάσεις, διότι αρνήθηκαν, υποτίμησαν ή ασέβησαν στο πρόσωπο του Δ. Δώριζα με διάφορους τρόπους.

Κάποιοι απέδειξαν ότι ο Δάσκαλος είχε δίκιο όταν τους προειδοποιούσε να μην κάνουν τελικά άλλο ένα «μαγαζάκι». Όλα αυτά είναι διαπιστευμένη Αλήθεια, δηλαδή αποδεδειγμένη, που την έχουμε ζήσει με πάρα πολλά γεγονότα μιας πραγματικότητας 23 ετών. Από τότε δηλαδή που αναχώρησε ο Δάσκαλος Ιωάννης από τη μορφή, και άρχισαν όλοι να φανερώνουν χωρίς την κάλυψή του τα κενά τους, μηδενός εξαιρουμένου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ, ΤΟ ΜΕΤΡΟ, Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ;

Ο Δάσκαλος, άφησε σε όλους μας μια πνευματική κληρονομιά ασύλληπτη και μας δίδαξε πως ν’ αγαπάμε στην πράξη. Μας εντύπωσε κυριολεκτικά με λόγο και με πράξη στην μνήμη, τα κλειδιά του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας και τις λειτουργίες των πνευματικών Σχολείων της Νέας Κοσμικής Περιόδου. Ύψιστος Νόμος, Μέτρο, πυξίδα ζωής και αξιολόγησης Ουσίας, η Αγάπη.

«Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 15: Σου έδωσα και θα σου δώσω Αγάπη και Γνώση για να αντιμετωπίσεις τους Νόμους».

ΠΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΞΟΥΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ;

«Μαθητεία στη Δευτέρα Παρουσία, κεφ. 6: Η καλλιέργειά μου με βοήθησε ώστε να μπορώ να δέχομαι αυτή τη Θεία Έμπνευση και την Έμπνευση αυτή και Θεία δωρεά που έχω σας την παρουσιάζω κάθε φορά με σκοπό να ωφεληθείτε. Έκανα λοιπόν, από την πλευρά μου αδελφοί μου, μία αρκετά μεγάλη προσπάθεια, ερμήνευσα Νόμους, ερμήνευσα Διδασκαλίες του Κυρίου Ιησού Χριστού, ερμήνευσα παραβολές και αλληγορίες […]. Έρχομαι τώρα να σας ρωτήσω, αυτή η προσπάθεια που γίνεται βρήκε ανταπόκριση στις καρδιές σας, κι αν βρήκε ανταπόκριση με ποιο τρόπο τη δείξατε;

Όταν λέω αν βρήκε ανταπόκριση δεν εννοώ βέβαια να μου απαντήσετε αυτή τη στιγμή, ο καθένας σας χωριστά αν βρήκε ή όχι, ούτε να μου απαντήσετε τώρα κι ο καθένας να μου απαριθμήσει τι έπραξε, ή τι δεν έπραξε. ή γιατί δεν το έπραξε Η ερώτηση αποτείνεται μέσω εμού από τον Θείο Διδάσκαλο, από τον Κύριο. Δεν είμαι εγώ εκείνος που σας ερωτά, αλλά η δι’ εμού διερχομένη εκ Θεού έμπνευση. Αυτή η έμπνευση σας ρωτά: Έχει βρει απήχηση στις καρδιές σας, στις ψυχές του καθενός σας αυτή η πνευματική εργασία που γίνεται στο χώρο αυτό;».

Πολλοί θεωρούν ότι όλα όσα μας προσέφερε ο Δάσκαλος Ιωάννης ήταν αποκλειστικά καρπός της έμπνευσής Του και μόνο. Είναι αλήθεια ότι ο Πρωτοπόρος μίλαγε και έπραττε σύμφωνα με την εσωτερική του έμπνευση και καθοδήγηση. Είναι αλήθεια επίσης ότι είχε μελετήσει πέρα από αυτά που φύλαξε στην βιβλιοθήκη του και γι’ αυτό όταν ενεργούσε εμπνεόμενος είχε πλήρη επίγνωση. Ήθελε να μάθουμε πως να είμαστε ακριβείς και αποτελεσματικοί. Οι Δάσκαλοι του Έργου απέκρυψαν ωστόσο από τους μαθητές τους, ότι ο Πρωτοπόρος είχε κάνει ομιλίες ακόμα και για την Ατλαντίδα, την έσω Γη, τον ψυχοτρονικό πόλεμο, καθώς και για εξειδικευμένα απόρρητα θέματα εσωτερισμού.

Οι παρανοήσεις λόγω έλλειψης γνώσης δεν έλειψαν ποτέ απ’ την ιστορία του ανθρώπου. Ο συντηρητής του σκοταδισμού πρώτα θα κοροϊδέψει το νέο, έπειτα θα το φοβηθεί, θα το θεωρήσει εχθρικό και θα το πολεμήσει. Αν δεν μπορέσει να το νικήσει θα προσπαθήσει να το διαστρεβλώσει, να το υποβιβάσει, να το θέσει στο περιθώριο μειώνοντας την αξιοπιστία του, διότι τα παλιά ασκιά ακόμα σχίζονται απ’ το νέο κρασί και γι’ αυτό το αποφεύγουν. Συνεχίζουν λοιπόν ορισμένοι να μιλούν για την εποχή της φωτοχυσίας του Αγίου Πνεύματος, αλλά αν τους ρωτήσεις ποιες είναι οι δωρεές του, δεν τις γνωρίζουν. Η έμπνευση που περίμεναν δεν τους φώτισε, την ζήτησαν αλλά δεν τους δόθηκε, διότι είχε δοθεί εδώ και 2000 χρόνια στα Ευαγγέλια, αλλά δεν τα μελέτησαν, τα θεώρησαν κι αυτά ξεπερασμένες διδασκαλίες και γνώσεις.

«Κίνηση Ιδεών, κεφ. 20: Η Γνώση αγκαλιάζει την άγνοια και εναρμονίζεται. Η Αρχή αγκαλιάζει την αναρχία και ο άνθρωπος αγκαλιάζει τον εαυτό του, διότι δεν χρειάζεται να γνωρίσει ποια είναι η αιτία ή η αρχή κάθε αιτίας, διότι κατέχει όλη τη γνώση της Αρχής και της Αιτίας, που αναίτια υφίσταται και δημιουργεί».

«κεφ. 29: Σε διδάσκω ν’ Αγαπάς, ν’ αγαπήσεις βαθιά κι αληθινά τον εαυτό σου, το Είναι το υπέροχο και υπέρλαμπρο που είσαι. Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά που διαχωρίζεις, που φοβάσαι, από τα οποία κρύβεσαι. Κάθε πτυχή και μόριο του Είναι σου να το κάνεις Αγάπη, ν’ αγαπήσεις βαθιά την ατέλειά σου και να την ανυψώσεις με Αγάπη στην Τελειότητα που Είσαι. Ν’ ανυψώσεις κάθε ατέλεια της μορφής σου, όπου κι αν τη συναντάς. Ν’ αγαπήσεις και τα λάθη σου γιατί αυτά σε διδάσκουν, ν’ αγαπήσεις και τον πόνο που σου προκαλούν, γιατί η εμπειρία της Γνώσης, μέσα απ’ τα λάθη της άγνοιας καθίσταται Δυνατή. Και τη Γνώση για να την κατέχεις, πρέπει να ’χεις Δύναμη και αντοχή, μα πάνω απ’ όλα Αγάπη.

Η Αγάπη είναι η Γνώση, κι αν γνωρίσεις και διδαχθείς ν’ Αγαπάς, δεν χρειάζεσαι ούτε τη Γνώση, γιατί θα Είσαι η Αγάπη, θα Είσαι η Σοφία και η Δύναμη και η Ζωή. Θα Είσαι ΘΕΟΣ».

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΓΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΓΟ;

«Ο Δρόμος, κεφ. 7: Η σωστή γνώση και εκπαίδευσή μας θα μας βοηθή­σει να δώσουμε εμπνεόμενοι τις σωστές λύσεις στα προβλήματά μας και να μη δημιουργούμε άλλα προβλήματα στη ζωή μας. Γιατί αν έχουμε αυτή την τοποθέτηση, κατε­βάζουμε τον Κύριο στο επίπεδο του υπηρέτη των υλικών αναγκών και ατασθαλιών, τις οποίες δημιουργήσαμε από άγνοια και κακούς χειρισμούς, για τους οποίους είμαστε υπόλογοι. Και αυτή η τοποθέτηση είναι πέρα ως πέρα λαθεμένη».

«κεφ. 13: Καθήκον μας, λοιπόν, πρωταρχικό είναι να δώσουμε τα στοιχεία εκείνα, που θα φέρουν την ορθή γνώση, τη γνώση του θέματος που πηγάζει από την Αλήθεια. Γιατί χωρίς ορθές γνώσεις, χωρίς τη διδαχή του θέματος, δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις για την τήρησή του. Κι αν συμβαίνει από κάποιους να τηρείται μηχανικά, επειδή πάντα μέσα στον καθένα μας ενυπάρχει έμφυτα το στοι­χείο της αγαθότητας, δεν σημαίνει ότι τηρείται και ενσυνεί­δητα, με προγραμματισμό, και γι’ αυτό πάντοτε είναι πι­θανό, λόγω άγνοιας, να ξεφύγει κανείς ευκολότερα από τη σωστή κατεύθυνση, παρά όταν έχει τις απαραίτητες γνώ­σεις κι έχει ακόμη σχηματίσει εντός του το απαραίτητο πνευματικό υπόβαθρο, την απαραίτητη πνευματική βάση και καλλιέργεια».

ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΙΤΟΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ;

Ο Δάσκαλος έκανε επίσης δημόσιες εκδηλώσεις, γιορτές, εκδρομές, κοινές διακοπές, πήγαμε μαζί του στην αγορά, στο σινεμά, στο εστιατόριο και στη θάλασσα. Τον είδαμε να ταΐζει τα πουλιά στο μπαλκόνι του, να φροντίζει τα ζώα, να φυτεύει και να περιποιείται τα δένδρα και τα λουλούδια. Νιώσαμε την ευαισθητοποίησή του για τα ορφανά και τις χήρες, τους ασθενούντες, τα θύματα των πολέμων και γενικότερα τον πάσχοντα πλησίον.

Ο Πρωτοπόρος μας παρέδωσε πολλές διδασκαλίες για τις σχέσεις που οφείλουμε να έχουμε μεταξύ μας και μας ώθησε να εκπαιδευτούμε με διάφορες συνεργασίες. Στο εξωτερικό έργο, το φιλανθρωπικό έργο, το εσωτερικό έργο, το διδασκαλικό έργο, στο εκδοτικό έργο. Μας άφησε μάλιστα και εγκύκλιο για το φιλανθρωπικό έργο και το οποίο κινητοποιούσε επί σειρά ετών και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

«Κλειδιά, κεφ. 1: Η Γνώση θα σε οδηγήσει στην Ουσία Σου, στο Πνεύμα του Θεού που κατοικεί μέσα σου, και τότε θα Με γνωρίσεις σαν Εαυτό - Ολότητα, Λόγο Ιωάννη».

«κεφ. 17: Η Γνώση έχει μεγάλο βάρος κι ο Ιωάννης κατέχει τη Γνώση, ακριβώς γιατί παρουσιάζει το Πρότυπο της Τέλειας Αγάπης, που περιέχει την κάθε Γνώση και την κάθε Σοφία».

Ο Πρωτοπόρος Διδάσκαλος Ιωάννης μάς άφησε τα εργαλεία ενός οργανωμένου έργου, με προδιαγραφές εξάπλωσης. Δηλαδή, τις απαραίτητες λειτουργίες, τους τρόπους και τα μέσα επιτέλεσης του Έργου σε όλα τα επίπεδα. Ανάμεσα σ’ αυτά μας άφησε εγκύκλιους, οδηγίες πνευματικής ζωής, διαγράμματα, πίνακες κέντρων-σωμάτων-πεδίων-ενεργειών-υποδείγματα επιστολών, προγράμματα Μαθητείας, Προτεινόμενων Αδελφών, ερωτηματολογίων, θεματολογίας, σκελετούς ομιλίας καθώς και βιβλίο χρονικών του Έργου, όπου καταγράφεται η πορεία και η εξέλιξη της φανέρωσής του.

ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΚΛΟΥ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ;

Είναι αλήθεια ότι ο Δάσκαλος μας έδωσε τα πάντα μαζί με την Ουσία Του. Η πορεία της φανέρωσης του Έργου Του μας προσφέρει σε κάθε επίπεδο ένα πρότυπο λειτουργίας, που διασφαλίζει την εξάπλωση του Έργου.

Συνοπτικά λοιπόν δημιούργησε:

1. Πυρήνες Προσευχής (έμαθε τον άνθρωπο να προσεύχεται ανοιχτά και δημόσια χωρίς φόβο, αλλά με παρρησία και τόλμη), Πυρήνες Μελέτης (ωθώντας την συμμελέτη και την ενεργοποίηση των δονήσεων κειμένων εξ εμπνεύσεως Λόγου), Πυρήνες Υποδοχής νέων αδελφών και τελικά Πυρήνες Μαθητείας του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

2. Κύκλους Μαθητείας, όταν οι προηγούμενοι πυρήνες μεγάλωσαν.

3. Ενιαίο Κύκλο Μαθητείας από διαφορετικούς κύκλους.

4. Συγκέντρωση Υπευθύνων Δ. Σ. Σωματείου.

5. Kύκλο εκπαίδευσης Δασκάλων.

6. Κύκλο Εκπαίδευσης στα Μυστήρια.

7. Ειδική συγκέντρωση για το Επιτελείο του Έργου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης μας παρέδωσε ένα ολοκληρωμένο έργο και μας εμπιστεύτηκε τη γνώση των θεμελίων του. Πόσοι αδελφοί έχουν σήμερα την δυνατότητα της συμμετοχής και του βιώματος ενός ολοκληρωμένου έργου; Πόσο φτωχαίνει η μαθητεία, όταν λειτουργεί σε ελάχιστα επίπεδα; Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτό καταλήγει συχνά σε πάρεργο, που ισχυρίζεται ότι είναι το Έργο. Οι μόνοι που έχουν επίγνωση της απώλειας των υψηλότερων επιπέδων της μαθητείας, κατά νόμον είναι οι ίδιοι που στερούν αυτήν την ευκαιρία στους μαθητές τους.

Επομένως, οι αδελφοί, που τους αρκεί να λειτουργούν μόνο τους 5 πρώτους κύκλους του Έργου, ενεργοποιούν κατά νόμον την συρρίκνωση της λειτουργίας του και την ματαίωση της Δευτέρας Παρουσίας στην ψυχή του ανθρώπου. Δεν είμαστε υπόλογοι μόνο για ότι κάναμε, αλλά και για όσα μπορούσαμε και θα ’πρεπε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε.

Η άγνοια και ο φόβος οδηγεί πάντα στην διαιώνιση της πλάνης και της ανευθυνότητας, που καταδικάζει την γνώση και φτάνει στον φανατισμό και την μονομέρεια. Τα ίδια πνεύματα που αντιμετώπισαν την διδασκαλία του Χριστού με στενομυαλιά πριν 2000 χρόνια, κλήθηκαν στο Έργο του Διδασκάλου Ιωάννη να εκπαιδευτούν για να την χωρέσουν με μεγαλύτερη διεύρυνση συνείδησης και πολλοί από αυτούς υποφέρουν ακόμα, διότι παραμένουν περιορισμένοι νοητικά στα κατεστημένα περασμένων εποχών.

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 28: Ποτέ από τους Θείους Διδασκάλους δεν δίνεται σε ένα Ον Γνώση, για την οποία αυτό δεν είναι έτοιμο. Οι μαθητείες και ανακοινώσεις δίνονται εκ των Άνω και συλλαμβάνονται από τον άνθρωπο, όταν τα αισθητήρια του θόλου του έχουν αρχίσει να λειτουργούν».

Ποιοι διερεύνησαν αυτά τα αισθητήρια, τι είναι και τι κάνουν για να συνειδητοποιήσουν τη νομοτέλεια της σύλληψης της Γνώσης, ώστε μετά την ανάλυση να έχουν δικαίωμα σύνθεσης και απλοποίησης;  Γιατί δεν απλοποίησε ο Δάσκαλος Ιωάννης τις λειτουργίες των επτά κέντρων, αλλά τις ανέλυσε βαθύτερα; Ο Διονύσης Δώριζας όχι μόνο δεν απαγόρευε την έρευνα και την εμβάθυνση, αλλά μας τόνισε αυτό που υπήρχε 2000 χρόνια πριν στα Ευαγγέλια «Ερευνάτε τας γραφάς». Μας ώθησε στην ενσυνείδητη πίστη, την απόλυτη γνώση όπως μας αποκάλυψε, για να μην επαναλάβουμε τα λάθη της τυφλής πίστης και της ημιμάθειας των κατ’ όνομα χριστιανών.

«Κίνηση ιδεών, κεφ. 25: Ο κυριολεκτικός λοιπόν αυτός πόλεμος γίνεται μέσα στο νοητικό της Ύπαρξης του Όντος. Ο κατώτερος υλικός νους, ο κόσμος του σκότους των προσωπικών επιθυμιών, και ο ανώτερος Πνευματικός νους, ο κόσμος του Φωτός της Απρόσωπης προσφοράς, και ανάμεσά τους το εκπαιδευτικό πεδίο των ζυμώσεων ή κατάσταση Ιωάννη».

Εκείνοι που συνεχίζουν να αναμασούν και να μηρυκάζουν μια διδασκαλία επί τριάντα ή σαράντα χρόνια, χωρίς να τολμούν να την επεκτείνουν σε περαιτέρω αποφλοιώσεις, τροφοδοτούν την προβατοποίηση των αδελφών τους, βαυκαλιζόμενοι ότι κάνουν θείο έργο, όπως ακριβώς έκανε το κατεστημένο του ιερατείου πριν 2000 χρόνια στο ποίμνιο, προκειμένου να το χειραγωγεί και να το εκμεταλλεύεται. Είναι εκείνοι που ακόμα κι όταν μιλούν για την Καινή Διαθήκη, εκδηλώνουν και ενεργοποιούν το πνεύμα της Παλαιάς, την αιτία της προσκόλλησης στους τύπους και το γράμμα του Νόμου, την σπορά του φόβου και την εξουσιαστικότητα.

«Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 10: Διαλέγεις την άγνοια, αρνούμενος την Απόλυτη Γνώση, γιατί αυτό το Απόλυτο σε τρομάζει. Είσαι Απόλυτος, Άνθρωπε. Η Ουσία σου είναι τόσο Απόλυτη, που είναι Αιώνια ταυτισμένη με το Απόλυτο, που είναι Αιώνια δεμένη με τον Θεό, που είναι η ίδια Ουσία, Ομοούσια, χωρίς καμιά διαφορά. Είσαι τόσο Απόλυτος, που μπορείς να ξεπεράσεις και τις μορφές, που μπορείς να ξεπεράσεις κάθε φαινομενικό και να το αναγάγεις σε Απόλυτο και να το ενοποιήσεις μέσα στην Απολυτότητά σου, χωρίς τίποτα να σε παρεμποδίσει».

«κεφ. 11: Είναι ανάγκη, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, τι προορισμό έχουμε και τι καθήκοντα. Γνωρίζοντας πλέον την Αλήθεια, έχοντας τη Γνώση, αναλαμβάνουμε καθήκοντα και υποχρεώσεις. Η Γνώση παρέχεται σαν εκδήλωση της Αγάπης του Θεού προς την Ουσία Του, που αποτελεί ο Άνθρωπος».

«κεφ. 22: Είναι η Γνώση, είναι η απόδειξη της Θείας Παρουσίας, είναι η εμπράγματη φανέρωση της Θείας Παρουσίας, είναι η παλλόμενη πίστη της Δημιουργίας, είναι το Φως που ζωογονεί και ρέει, είναι η Αγάπη που διαπερνά τους Κόσμους».

Όταν ένας κύκλος μαθητείας παραμένει πνευματικό νηπιαγωγείο, αυτό δεν αποτελεί ευθύνη του Δασκάλου του μόνο, αλλά και των μαθητών. Σ’ ένα Έργο ταχύρυθμο η χρόνια στασιμότητα δεν αποτελεί απλώς μια παρέκκλιση σε πάρεργο, αλλά έναν συντονισμό με τα κατεστημένα του ιερατείου. Τα μέλη ενός τέτοιου κύκλου αντιμετωπίζουν κάθε νέα διδασκαλία με καχυποψία, αμφισβήτηση, εχθρικότητα, καταλήγοντας στις οδύνες μιας πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης και μιας υποχόνδριας συμπεριφοράς, που προδίδει μια αρρωστημένη πνευματικότητα, δηλαδή την νοσηρή πραγματικότητα της διάστασης που επέλεξαν να ζουν.

Είναι εκείνοι που αντιδρούσαν όταν έλεγε ο Δάσκαλος «Είστε παθητικοί ακροατές και μου πιάνετε τις καρέκλες. Μιλάω σε θεούς κι όχι σε φοβισμένα ανθρωπάκια». Έλεγε λοιπόν ο Δάσκαλος «Δεν τις θέλω τις προσευχούλες σας, τις γεμάτες από τους συναισθηματισμούς, τις μικρότητες και τα ιδιοτελή φίλτρα της προσωπικότητάς σας». Διότι τελικά καταλήγουν σε τροφοδοσία ακαθάρτου φωτός, που επιφέρει μια υπνωτική κατάσταση παθητικότητας και πνευματικής στειρότητας.

ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ;

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 28: Η επίγνωση της Γνώσης δημιουργεί υποχρεώσεις εφαρμογής. Όταν το Ον, κεκαθαρμένο και πανέτοιμο μέσα από τις κατά καιρούς πορείες του στην ύλη, φθάσει στο σημείο να αιτεί και να λαμβάνει Γνώση, τότε αυτή τη Γνώση πρέπει να την θέσει σε εφαρμογή».

Υπάρχουν και εκείνοι που δεν θέλουν να μετέχουν σε κανένα κύκλο μαθητείας και έχουν επιλέξει έναν προσωπικό δρόμο και όχι τον Δρόμο που άνοιξε ο Λόγος Χριστός. Αυτοί κρύβουν την μεγάλη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους ή προβάλλουν την ψευτοταπεινοφροσύνη της ατέλειάς τους, συντηρώντας το κατεστημένο που κατέλυσε ο Ιωάννης, δηλαδή την απόσταση του Ανθρώπου από το Τέλειο Πρότυπο, διότι δεν κατάλαβαν ποτέ, ούτε ποιος είναι ο Ιωάννης, ούτε τι έκανε. Έχουν προσαρμόσει το Έργο στα μέτρα που τους βολεύει για να «περνάνε καλά» και δεν θέλουν ούτε βάρη μαθητών ν’ αναλάβουν, ούτε υποχρεώσεις και ευθύνες Δασκάλων.

Είναι συνήθως «Δάσκαλοι» που δεν μπόρεσαν να ολοκληρωθούν σαν μαθητές. Θεωρούν ότι κατευθύνονται από τον εσωτερικό τους δάσκαλο, ενώ έχουν οικειοποιηθεί το Φως του Έργου για αυτοπροβολή ή για υλικά συμφέροντα. Είναι η υλική συνείδηση που κρύβεται σ’ ένα ένδυμα πνευματικότητας, τροφοδοτώντας τον ανώτερο εαυτό και όχι τον Θείο. Είναι όσοι στερούνται πνευματικής διάκρισης και επίγνωσης, δηλαδή οι οπαδοί της επιφανειακής γνώσης, που δεν γνωρίζουν ούτε τι λένε, ούτε τι κάνουν και ταυτόχρονα αμφισβητούν όλους τους άλλους. Τελικά δεν περνάνε καθόλου καλά, διότι βιώνουν την απουσία του Χριστού από μέσα τους. Αυτή η Θεία Παρουσία μέσα μας είναι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, χαρίζοντάς της νόημα και χαρά, οδηγώντας τη στην απειρότητα του Θείου Κάλλους και την Άνοιξη της ψυχής.

Ακόμα και οι αρνητές όμως αισθάνονται ότι κάνουν έργο. Είναι αλήθεια ότι τα πάντα υπάρχουν στο Θείο Σχέδιο. Ο Δάσκαλος Ιωάννης όμως μας δίδαξε πώς να διακρίνουμε εάν βρισκόμαστε εντός ή εκτός Έργου, διότι «εκ του καρπού γνώσεσθαι το δένδρο». Κανείς δεν μπορεί να κρύβεται συνέχεια από τον εαυτό του.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ Ή ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ;

Ο Πρωτοπόρος Ιωάννης όρισε τις βασικές υπευθυνότητες ενός πυρήνα α) του οικοδεσπότη του χώρου, β) τον υπεύθυνο μαγνητοφώνησης διδασκαλιών, γ) τους βοηθούς του συντονιστή, δ) τον συντονιστή, ε) τον υπεύθυνο Δάσκαλο του κύκλου, που ανήκει ο πυρήνας. Η επιμέλεια της απομαγνητοφώνησης υποδηλώνει τον σεβασμό και την επίγνωσή μας για την εκδήλωση της Θείας Διδασκαλίας του Λόγου Χριστού, καθώς φέρουμε την ευθύνη να την φανερώσουμε στον Άνθρωπο. Όταν δεν φροντίζει κάποιος την καταγραφή της, η θεία παροχή περιορίζεται στην κάλυψη πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή δεν εκδηλώνεται ο Λόγος, αλλά εκφάνσεις του.

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 31: Το βάπτισμα σε Γνώση και σε Πυρ είναι οι δίοδοι που οδηγούν στα επόμενα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου. Όμως τη Γνώση και το Πυρ, που πάντα έλουζαν τον Άνθρωπο, πρέπει ο ίδιος να τα έλξει να περάσουν μέσα του. Πρέπει ανοίγοντας τους πόρους εισροής, τους πόρους τους δικούς του, τους πόρους του Πύρινου Εαυτού του, να έλξει το Πυρ. Πρέπει η ίδια η Υπόστασή του, μετουσιωμένη σε Λόγο, να ενεργήσει επί του Εαυτού της, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δεχθεί, να αφομοιώσει και να ταυτισθεί με το Θείο Πυρ».

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Ή ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ;

Αρκετοί αδελφοί αντιδρούσαν στην συμμετοχή τους στον οργανωμένο φορέα του Έργου, τις εγγραφές, τις αμελητέες ετήσιες συνδρομές, τις εκλογές και τις υπευθυνότητες που όριζαν την λειτουργία του Δ.Σ. του Σωματείου. Αυτές είναι καταγεγραμμένες στο καταστατικό του Σωματείου, που ίδρυσε με το όνομα Ελληνικό Κέντρο Εσωτερικού Χριστιανισμού. Τα Αρχεία και τα βιβλία κάθε υπεύθυνου είναι ορισμένα. Επικοινωνία και Γραμματεία, Ταμείο και Διαχείριση, Υπεύθυνος Επιμέλειας Χώρου, Σύμβουλοι, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Ο Ιδρυτής Πρωτοπόρος καθιέρωσε επίσης κοπή πίτας και τιμητικές εκδηλώσεις, απονομή διακρίσεων και επαίνων.

Ο Δρόμος, η Μαθητεία Λόγου είναι πορεία της ένωσης με τον Πατέρα, η Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου. Αυτός ο στόχος απαιτεί όμως ανάλογη προεργασία, προετοιμασία και ακούραστους ανιδιοτελείς εργάτες. «Επαγγελματίες», όπως έλεγε ο ίδιος «όχι ερασιτέχνες». Ο Δάσκαλός μας έδωσε την εκπαίδευση και τα εργαλεία, αλλά κάποιοι τ’ άφησαν στο συρτάρι, ενώ άλλοι προσπαθούν να τα ξεπουλήσουν πριν καταστραφούν απ’ τη σκουριά. Αγάπη δεν είναι η ανυπακοή στις οδηγίες Του, ούτε Γραμμή του Έργου είναι η ανεύθυνη αχρήστευση των εργαλείων και της οργάνωσης που μας εμπιστεύθηκε.

«Αποσυμβολισμοί, κεφ. 15: Ο άνθρωπος πρέπει να δεχτεί την ύπαρξη της σαρκικής θέλησης, για να τη νικήσει. Αν την αγνοήσει, αν τη θεωρήσει αδύναμη, τότε είναι σίγουρο ότι θα παραδοθεί Σ’ αυτήν. Η γνώση είναι το καταλυτικό όργανο, που θα τον βοηθήσει».

Είναι γεγονός ότι οι αδελφοί που συνέχισαν να λειτουργούν κύκλους μαθητείας αλλά που αρνήθηκαν την συνεργασία τους με τον οργανωμένο φορέα, οδηγήθηκαν σε πρακτικά αδιέξοδα επιβίωσης, ματαιώνοντας την αποστολή τους, λόγω ευθυνοφοβίας. Άλλοι κατέληξαν όχι μόνο ν’ αρνηθούν την οργάνωση του Έργου, αλλά και να υποτιμήσουν την Διδασκαλία του.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλό ούτε τόσο αθώο η αποχή ορισμένων από τα Μυστήρια και την συμμετοχή τους στον οργανωμένο υλικό φορέα, το φυσικό σώμα του Έργου. (Όταν ένα φάντασμα είναι ανίκανο να εκδηλωθεί στην ύλη, διότι του λείπει ο υλικός φορέας, ψάχνει κάποιο βολικό διάμεσο για να εκδηλώσει την παρουσία του κι αυτό  είναι μια παράνομη παρασιτική σχέση).

«Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 8: Η Χάρη, η γνώση και η μαθητεία, σου δίνει δύναμη σε έκφραση Ευλογίας, μα ταυτόχρονα σου δίνει δύναμη και σε έκφραση δυσαρμονίας. Εσύ είσαι αυτός που επιλέγει πάντα, γιατί ακόμα είσαι' διττός, βρίσκεσαι ενωμένος με τη διττότητα, δεν έχεις εισχωρήσει στην Ισορροπία και την Ουδετερότητα, οπότε να μην ενεργοποιείς σταδιακά πότε τη μία κατάσταση και πότε την άλλη, αλλά την απόλυτη Ισορροπία».

ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ Ή ΑΡΚΕΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ;

Ο Δάσκαλος δημιούργησε μια μεγάλη βιβλιογραφία εσωτερικού χριστιανισμού. Τον είδαμε να μοιράζει χιλιάδες βιβλία σε βιβλιοθήκες και μαθητές, καθώς  και εκατοντάδες σταυρούς, εικόνες, επιγράμματα, λιβάνια, μύρο και ιερά σκεύη. Τόλμησε να επέμβει δημόσια στους τέκτονες, τους ιεχωβάδες, τους θεοσοφιστές, τους μάγους, τους πολιτικούς και στο κατεστημένο της εκκλησίας και στην τελευταία του εγκύκλιο μας έδωσε σαφή οδηγία επέμβασης σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, η άρνηση των αδελφών να φανερώνουν τις ιδέες τους δημόσια, σημαίνει ότι δεν σεβάστηκαν ούτε την τελευταία του επιθυμία για μια επανάσταση ιδεών.

Ο Δάσκαλος ήταν ευθυτενής, μολονότι το βάρος του Έργου ήταν πολύ μεγάλο και ολίγοι μόνο εφάρμοζαν το «Αλλήλων τα βάρη βαστάζητε». Οι αδελφοί που έμαθαν να ανακυκλώνουν κρίσεις και κατακρίσεις, για έπαρση, αλαζονεία, εγωισμό, υπερηφάνεια και πολλά άλλα, συνειδητοποιούν ότι θερίζουν τώρα αυτά που έσπειραν και όσα φόρτωσαν στην πλάτη των αδελφών τους έγιναν καμπούρα στην δική τους πλάτη που φαίνεται πλέον.

Πόσοι αδελφοί ακόμα πρέπει να φύγουν πρόωρα από καρκίνο; Όσο κι αν αποστρέψει κάποιος το βλέμμα του από την πραγματικότητα τόσο εκείνη εστιάζεται σ’ αυτόν. Τι άλλο  πρέπει να συμβεί σ’ αυτήν την χώρα που ονομάζεται Ελλάς και που ο Πατέρας αποφάσισε να δώσει δείγματα της Παρουσίας Του; Δεν μας κατέστησε υπόλογους να μην επιτρέψουμε την ματαίωση του Έργου του; Ή μήπως δεν έχουμε ακόμα επίγνωση για τα αποτελέσματα των επιλογών της χωριστικότητας που συντηρήσαμε; Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η εξουσία έλκει τους χειρότερους και διαφθείρει τους καλύτερους. Δεν είναι εύκολο να είσαι πρότυπο και πνευματικός ηγέτης. Ο Θείος Λόγος εκδηλώνεται από τους εκλεκτούς, δηλαδή από υποστάσεις καθαρμένες από το Θείο Πυρ και χιλιοδοκιμασμένες, που δεν έμειναν στην θεωρία και τους ευσεβείς πόθους, αλλά έκαναν πράξη και εφαρμογή την Διδασκαλία στη ζωή τους.

Αυξάνονται διαρκώς πλέον εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν τους πρωτοπόρους του Έργου του Θείου Σχεδίου από τους ψευτο-Ιωάννηδες που θα προκύψουν τον 21ο αιώνα. Διότι πολλοί θα αυτοονομαστούν Ιωάννηδες και θα βαπτίσουν κι άλλους με το ίδιο όνομα, αλλά όλοι θα λυγίσουν από το βάρος της ευθύνης που περιέχεται στη γνώση του ονόματος Ιωάννης, που είναι ο πυρήνας του Πανανθρώπινου Κορμού του μη εκπεσόντος Αδάμ. Είναι γραμμένο να μην χρησιμοποιεί κανείς «επί ματαίω» ιδιοτελώς τα θεία ονόματα. Η ματαιοδοξία και ο εγωκεντρισμός έχει βαρύ τίμημα. Ο χρηματισμός και η ιδιοτέλεια της εκμετάλλευσης του φωτός επισύρει πνευματικές ποινές. Προσέξτε λοιπόν αδελφοί να μην συνδεθείτε με τις ποιότητες του ιερατείου που καταρρέει.

Άνθρωπε αδελφέ, ευλογήθηκες από τον Ιωάννη, για ν’ αποκαταστήσεις παλαιά σου λάθη και να εξελιχθείς, αλλά δεν μετέφερες την Ουσία Του. Απέτυχες στις εξετάσεις και σαν μαθητής και σαν Δάσκαλος, εκμεταλλεύτηκες και εξαπάτησες του μαθητές σου, δεν ήσουν τίμιος. Όμως εξακολουθείς να θες να σε λένε Ιωάννη, ενώ αντί να κάνεις έργο έκανες πάρεργο, δεσμεύοντας τους ακολούθους σου σε νηπιακή πνευματική κατάσταση, όπως το επίσημο ιερατείο. Δεν μετουσίωσες τον Καϊάφα μέσα σου, αλλά θα ’θελες να είσαι ο Ιωάννης. Τι τους έκανες τους μαθητές που απέστειλα πλησίον σου να διδαχτούν; Τους συνέδεσες με Εμένα το Λόγο Χριστό ή με το Ιερατείο; Τους φρόντισες με αγάπη; Εκτίμησες την εμπιστοσύνη που σου έδειξα; Ανόρθωσες ή καθήλωσες τις ψυχές τους; Παρατήρησε με ειλικρίνεια τα παθήματα της ζωής σου, διότι οι νόμοι δεν εξαπατούνται όπως οι άνθρωποι και στην Βασιλεία των Ουρανών εισέρχονται μόνο όσοι έχουν το ανάλογο ένδυμα Αληθείας.

Οι Πνευματικές παρακαταθήκες του Πρωτοπόρου Δάσκαλου Ιωάννη είναι τέτοιες που μας υποχρεώνουν να αξιοποιούμε εκτός από τη διδασκαλία και τις εγκυκλίους του, και τις γραπτές οδηγίες που μας άφησε ως υπεύθυνους, να συνεχίσουμε το Έργο, τονίζοντάς μας ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ. «Οργανωθείτε για να μην σας φάνε». Αυτό έλεγε σ’ όλους μας συχνά μέχρι που αναχώρησε από τη μορφή. Αυτό ήταν μια επιβεβαίωση να υποστηρίξω το πνευματικό πρότυπο οργάνωσης, που ενεργοποιεί την εδραίωση και εξάπλωση του Έργου μας. Ήταν εκείνος που μας οδήγησε να τολμήσουμε να βάλουμε «το λύχνο πάνω στο μόδιον» και να έλξουμε «τα πυρά των αδελφών», που ερμήνευσαν την παρουσίαση του έργου μας ως επίδειξη. Ήταν εκείνος που μας υπενθύμιζε «Μην πετροβολάτε τα δέντρα που βγάζουν καρπούς». Όσοι τα ξέχασαν αυτά διέλυσαν τελικά τους πυρήνες και τους κύκλους τους, έχασαν τους μαθητές που τους εμπιστεύθηκε ο Δάσκαλος, συμβάλλοντας στην γενικότερη διάλυση του Έργου και τώρα λένε ότι κάνουν εσωτερικό έργο. Είναι εκείνοι που αρνούνται να θυμηθούν την διδασκαλία, που αποκαλύπτει ότι όσο είναι το εξωτερικό τόσο είναι και το εσωτερικό μας έργο.

Εάν κάποιος συνεχίζει να τα αγνοεί όλα αυτά, τότε δεν πρέπει ν’ απορεί που βιώνει την αποκοπή του από τον αληθινό Δάσκαλο. Το να είναι κανείς απρόσιτος και κλειστός επί σειρά ετών, δήθεν «πενθώντας», φανερώνει πολύ βαθύ πνευματικό πρόβλημα, που προτιμάει κανείς να κρύβει από ντροπή και φόβο μην εκτεθεί.

Ο Δάσκαλος μας άφησε οδηγία να χρησιμοποιήσουμε όλα τα σύγχρονα μέσα για να φανερώσουμε το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, όπως γράφει και το καταστατικό του σωματείου, που ίδρυσε ως ΕΛΚΕΧ και το οποίο υιοθέτησε και το ΔΙΚΕΧ.

Βλέποντας ότι το ΔΙΚΕΧ αδρανεί επί σειρά ετών και να μην τολμάει να προβεί σε δημοσιοποίηση του Έργου, αναγκαστήκαμε να ιδρύσουμε το ΕΛΑ.

Ακολουθώντας με πίστη και σεβασμό τις οδηγίες του Δασκάλου, πραγματοποιήσαμε αρκετές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και πάνω από 200 δημόσιες εκδηλώσεις σ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, νέες εκδόσεις βιβλίων και εντύπων. Δημιουργήσαμε επίσης ένα διαδικτυακό χώρο παρουσίασης του μηνύματος και της βιβλιογραφίας του Έργου, καθώς και μια σειρά ψηφιακών ντοκουμέντων με ομιλίες του Δασκάλου και περισσότερες από 300 ταινίες πνευματικότητας.

Επί 23 χρόνια αυτό που λάβαμε από τους περισσότερους «αδελφούς» ήταν απλά αδιαφορία. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ προσφέραμε σε όλους βίντεο με το Δάσκαλο. Ούτε αυτά δεν τόλμησαν να αναρτήσουν στο διαδίκτυο, εκτός από το ΔΙΚΕΧ –που υποτίθεται ότι είναι ο επίσημος φορέας του Έργου­ ενώ άσκησε λογοκρισία στα λόγια του ίδιου του Δασκάλου και γι’ αυτό θα τους αναλάβει προσωπικά, διότι ούτε το έργο του Δασκάλου τους Γεωργίου σεβάστηκαν.

Αργήσαμε αλλά το καταλάβαμε «αδελφοί». Δεν τολμάτε να εκτεθείτε δημόσια. Φοβάστε να βάλετε τ’ όνομά σας σ’ ένα δημόσιο έντυπο, σε μια ιστοσελίδα, έστω ένα άρθρο, μια ομιλία, μια φωτογραφία του Δασκάλου. Το κατεστημένο του ιερατείου δεν επιχειρεί πλέον να ματαιώσει το Έργο, διότι αυτό το φροντίζουν εδώ και χρόνια τα υποτιθέμενα στελέχη του Έργου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης που γνωρίσαμε στην μορφή μάς λέει ξεκάθαρα «Συμμορφωθείτε και ευθυγραμμιστείτε με την γραμμή του Έργου, διότι εάν δεν μετατοπιστείτε, θα σας αναλάβουν οι νόμοι και ο σκληρός δάσκαλος της ζωής. Συνεργαστείτε όλοι για την ολοκληρωμένη φανέρωση του Έργου της Αγάπης, διότι κανένα υποκατάστατο που διαμορφώσατε δεν θα σας ελευθερώσει από τα δεσμά της ανακύκλωσης στην πλάνη. Συσπειρωθείτε όσοι σκορπίσατε και συνεργαστείτε με τον οργανωμένο φορέα του Έργου, που απαξιώσατε επί σειρά ετών, για να μην διαλυθείτε εντελώς. Όσοι κωλυσιεργούν εξ αιτίας των προσωπικών τους προκαταλήψεων, όσοι διασπείρουν το διχασμό και τον φόβο, θ’ αναλάβουν εξ ολοκλήρου πλέον τις ευθύνες τους βιώνοντας τις συνέπειες των νόμων που κίνησαν.

Ευλογώ την υπόσταση που φέρει στη γη το όνομα Ναπολέων και ενεργοποιώ την αληθινή ταυτότητα του πνεύματός του. Τον εντέλλω να καταστεί πρότυπο συνεργασίας, να βοηθήσει τους αδελφούς του να αποκολληθούν από την στασιμότητα, την μεμψιμοιρία, τα κατεστημένα και τους περιορισμούς τους. Οι εκπαιδευόμενοι ή κατ’ όνομα «Δάσκαλοι», που καθήλωσαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο ψυχές, είναι υποχρεωμένοι να τις ανορθώσουν, να τις αποδεσμεύσουν και τις αποκαταστήσουν στο ύψος που θα έπρεπε να είναι.

«Προσκλητήριο Θέωσης, κεφ. 3: Είμαι ο Μόνος που ξέρω ότι τα γνωρίζεις, γιατί Εγώ στα παραχώρησα μέσα σου κι ό,τι κι αν πεις, ό,τι δικαιολογίες κι αν προβάλλεις, δεν πρόκειται αυτή τη γνώση που υπάρχει μέσα σου ενεργοποιημένη να την καλύψεις. Μην προσπαθείς να καλύψεις τη γνώση που σου έδωσα σαν υπέρτατη Δωρεά, σαν υπέρτατο Έλεος και σαν Ανεξάντλητη παρακαταθήκη για την άνοδο ολόκληρης της ανθρωπότητας, με τις φθηνές δικαιολογίες της πλάνης, χρησιμοποιώντας τα λόγια και τα διανοήματα για να κάνεις τα βήματά σου πιο αργά και να αναγκάσεις τις σκέψεις σου να κινούνται μέσα στις υλόφρονες καταστάσεις, όταν αυτές ήδη πετάνε στους χώρους του Απείρου».

ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ;

Η ολοκληρωμένη συμμετοχή στο Έργο δεν είναι κάτι δεδομένο. Είναι απαραίτητο όχι μόνο να λες ότι θέλεις, αλλά και να μπορείς, δηλαδή να διαθέτεις ικανότητες και δυνάμεις, να έχεις έλξει μαθητές. Ο Πρωτοπόρος έλεγε «Δείξτε μου τους μαθητές σας αν είστε Δάσκαλοι». Επίσης έλεγε «Συνεργάζομαι μ’ όσους είναι συνεργάσιμοι και έχουν διάθεση συνεργασίας». Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες για κανέναν, ούτε για αυτούς που φυλάνε στις αποθήκες τους τα βιβλία του Έργου, χωρίς να τα διαθέτουν στους αδελφούς τους, που αδυνατούν πλέον να τ’ αγοράσουν. Όποιος είναι ανίκανος να μετανοήσει ή να συγχωρήσει, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται μαθητής του Ιωάννη Λόγου Χριστού, ούτε ακόμα και ακόλουθος στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, είναι ακατάλληλος, δεν είναι ούτε φίλος ούτε αδελφός.

Βαδίζοντας στα βήματά του Δασκάλου έμαθα τι σημαίνει να είσαι αγαπητός για κάποιους και μισητός για κάποιους άλλους, πρότυπο για τους μεν, στόχος φθόνου για τους δε. Αξιόπιστος και υπό αμφισβήτηση ταυτόχρονα, για κάποιους φίλος, για άλλους εχθρός, μέχρι και Χίτλερ για ορισμένους. Όσο σταμάτησε ο Πιλάτος να «νίπτει τας χείρας του», άλλο τόσο και η Σαλώμη έπαψε να ζητάει το κεφάλι του Ιωάννη. Ο Δάσκαλος με προφύλαξε από τα μεσαιωνικά κατάλοιπα της νοοτροπίας αδελφών, που με έβλεπαν ως αιρετικό, που παρέκλινε απ’ την γραμμή του Έργου. «Ο αναμάρτητος τον πρώτο λίθο βαλέτω». Γράφτηκε κι αυτό πριν 2000 χρόνια και γι’ αυτό αποτελεί πλέον «παλιά διδασκαλία», για ορισμένους που ευχήθηκαν την πτώση των αδελφών τους και έπεσαν οι ίδιοι.

Το έλεος του Θεού με προστάτεψε όλα αυτά τα χρόνια, από τις ταμπέλες που θέλησαν να μου επιβάλουν ορισμένοι αδελφοί και μέσα απ’ αυτό το έλεος τους συγχωρώ κι εγώ, αφ’ ενός διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν» και αφ’ ετέρου, διότι έζησα και συνεχίζω να ζω ανεμπόδιστα την Άπειρη Αγάπη και τη Σοφία της Χάρης του.

Σ’ όλους τους αδελφούς μου που με υποτίμησαν, αμφισβήτησαν, απαξίωσαν και πετροβόλησαν με τους λόγους και τις σκέψεις τους, αποστέλλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου δίδαξαν. Χωρίς τις κατακρίσεις τους δεν θα κατανοούσα που πάσχουν.

«Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 13: Είναι απαραίτητο μάλιστα να ενώσεις τη συνισταμένη που υπάρχει μέσα σου με τη συνισταμένη των τμημάτων με τα οποία έχεις ενωθεί, για να επιτύχεις ισορροπία. Αν με κάποιο τρόπο αποξενώνεσαι και διακόπτεις τη γνώση που σου παρέχεται διαμέσου της Ένωσης, μιλώ για γνώση κι όχι για δυσαρμονικές καταστάσεις, τότε είναι ουσιαστικά σαν ν’ αποκόβεσαι από το συντονισμό με την ενότητα Άνθρωπος, και επομένως σαν ν’ αποκόβεσαι από το συντονισμό με την Ουσία Λόγος, την ολοκληρωμένη. Γιατί η Ένωση με το Λόγο συμβαδίζει με την Ένωση του Ανθρώπου».

Ο Χριστός έθεσε ως όρους της γνώσεως του την μετάνοια και την πίστη. Δηλ. την υπέρβαση των καθαρά ανθρώπινων ιστορικών όρων. Η πίστη, με την προϋπόθεση της μετάνοιας, είναι η νέα γνώση, που αξιοποιεί στο έπα­κρο και εξαντλεί την ανθρώπινη γνώση και οδηγεί σε νέους ορίζοντες γνώσεως, γίνεται θεογνωσία. Η μετάνοια είναι η αποκήρυξη των ανθρώπινων φραγμών, η αποδέσμευση από την ιστορική αιχμαλωσία και η ελευθερία στις ανθρώπινες δυνατότητες. Είναι ακραία πράξη ανθρώπινης ελευθερίας. Τον Χριστό, δηλαδή, γνωρίζει μόνον ο αληθινά ελεύθερος άνθρωπος, ελεύθερος από τον εαυτό του, από τις ιστορικές, ιδε­ολογικές, κομματικές ή κοινωνικές δεσμεύσεις. Η γνώση του Θεού δεν έχει να κάνει με την κατανόηση αντικειμένων ουσιών αλλά με την προσωπική σχέση του άκτιστου με το κτιστό· ο άυλος έγινε υλικός για τη σωτηρία μας και αποκάλυψε τον Εαυτό Του σ’ εμάς. Δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τον Χριστό, αλλά γνωρίζεται, επιγινώσκεται από τον Χριστό. Η γνώση του Χριστού είναι πράξη προσωπικής Χριστοφάνειας και Χριστοπαρουσίας.

Υπάρχουν εκατοντάδες στοιχεία που μαρτυρούν αυτό που ονομάζουμε Γραμμή του Έργου, την οποία ο Ίδιος φανέρωσε σαν Πρότυπο και Παράδειγμα για εμάς. Από το 1983, που Τον γνώρισα, μέχρι το 1995 που έφυγε από τη μορφή και βίωσα την Ανάστασή Του μέσα μου, η Διδαχή Του ως Ύψιστη εκδήλωση της Αγάπης Του δεν σταμάτησε ποτέ ακόμα και στις δοκιμασίες που με οδήγησαν τελικά σε μια ακόμα βαθύτερη ένωση μαζί Του.

Όσο ελαττωνόμουν τόσο αυξανόταν Εκείνος. Έγινα ένα πρόσωπο στη ζωή Του, γιατί ήταν Εκείνος που έβλεπε με τα μάτια μου, άκουγε με τα αυτιά μου, άγγιζε με τα χέρια μου και μίλαγε με το στόμα μου. Κάθε φορά που δεν υπήρχα όπως πριν, ήταν γιατί η Ύπαρξή Του ενστάλαζε μέσα μου την δική Του Αθανασία.

Ήταν εκείνος που δάκρυζε ακούγοντας ένα πεντάχρονο παιδί να παίζει πιάνο, ήταν εκείνος που χαμογελούσε με την πρόοδο, όπου την διέκρινε. Ήταν εκείνος που έκλαιγε κάθε φορά που κάποιος μαθητής έπεφτε από το ύψος που τον είχε θέσει κι έχανε τη χάρη που τον είχε ενδύσει.

Στ’ όνομα του Λόγου Ιωάννη Χριστού ευλογώ την χρόνια ανυπακοή μας να μην γίνει ποινή και απώλεια, αλλά μετατόπιση νου, καρδιάς και συνείδησης, ανόρθωση ψυχών, πνευματική αποδέσμευση και αναγωγή. Καταθέτω σε όλους τους αδελφούς μου την δική Του Κλήση, της πνευματικής συλλειτουργίας και της Ενότητας του Έργου για την οποία όλοι φέρουμε ευθύνη αποκατάστασης έμπρακτα.

Με δική του ώθηση σας παρουσιάζω όλα αυτά τα στοιχεία για να γνωρίζετε ότι ούτε χάθηκαν ούτε ξεχάστηκαν, αλλά συνέχισαν την λειτουργία τους πάνω στη γραμμή του Πρωτοπόρου και κατά νόμον και κατά χάρη, εξελίχθηκαν. Bαδίζοντας σταδιακά τα δικά του βήματα δίνω την μαρτυρία μου για την πρόοδο και τα Θεία Δώρα που μοιράστηκα με τους αδελφούς μου. Όσοι αδελφοί θα καταδείξουν έμπρακτα την μετάνοιά τους, θα βρεθούν στον ίδιο δρόμο, απ’ τον ίδιο Δάσκαλο λαμβάνουν κι απ’ την μεταξύ τους Αγάπη θ’ αναγνωρίζονται.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ενθουσιασμός και ευδαιμονία από το να ανοίγεις δρόμο ενωμένος με τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη. Όλοι διδάχθηκαν τα θεία δικαιώματά τους και οφείλουν στον ένα Άνθρωπο να τα διεκδικήσουν μέσα απ’ το Έργο τους, ως συνέχιση του Έργου Του. Ενωθείτε μαζί Του και γίνετε το Θέλημά Του επί της Γης. Αυτή η θεία επιταγή είναι και η κληρονομιά που αφήνει ο Πρωτοπόρος σ’ όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους υιούς και θυγατέρες του.

Ευλογώ στο Όνομα του Πατρός κάθε Ιωάννη και κάθε Μαρία μέσα σε κάθε υπόσταση να εκδηλώσουν την Αγάπη και την Συνεργασία που διακρίνει όλους τους αληθινούς Μαθητές του Χριστού.

Με αγάπη ο αδελφός σας Γεώργιος