Η ΜΗΤΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΟΝΟΜΑ (ΜΕΡΟΣ Α)

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΑΝΝΑ (Πολυγραφημένα Διονύση Δώριζα)

Σας έχω θέσει δίπλα σας σ’ αυτό το χώρο αδελφοί Μου αγαπητοί, Πνεύμα εκλεκτό και αγαπημένο της Μητρός Μου πολύ, τη Μητέρα Άννα όπως την καλείτε, Πνεύμα που έχει αναλάβει έργο διδαχής και που έχει δυνατότητες πολλές, που ακόμα δεν τις έχετε συνειδητοποιήσει, Πνεύμα που η ταπεινότητα της δεν έχει επιτρέψει να φανερωθεί το Μεγαλείο και η ένωση που έχει με την Υπερούσια Μητέρα Μου. Την αποκαλύπτω ενώπιον σας και ζητώ απ’ αυτήν όπως, παρ’ όλη την ταπεινότητα της, καταδείξει τη Χάρη της.

Σας ρωτώ και σας ελέγχω αδελφοί Μου, με ποιο τρόπο την αντιμετωπίσατε; Πώς την είδατε; Είδατε μόνο το σκήνωμα, είδατε μόνο τη μορφή; Κι όμως από τη μορφή αυτή, εκδηλώνεται η Μητέρα Μου και σας δίνει οδηγίες και σας δίνει συμβουλές. Σας ρωτώ, σεβαστήκατε την αδελφή αυτή ανάλογα με τη θέση που έχει, θέση Μητρός; Το κατανοήσατε ποιά είναι η θέση αυτή, ή ακόμα νομίζετε ότι βρίσκεστε μπροστά σ’ έναν άνθρωπο που δέχεται μια μικρή έμπνευση και σας μιλά και σας οδηγεί και σας κατευθύνει;

Είσαστε δίπλα της για να μαθητεύσετε, είσαστε δίπλα της για να διδαχτείτε από τον τρόπο που συμπεριφέρεται, από τον τρόπο που μιλάει και εκδηλώνεται, από τον τρόπο που αγκαλιάζει με την Αγάπη της. Είσαστε δίπλα της για να καταστείτε και σεις ικανοί, να φθάσετε σ’ ένα επίπεδο παρόμοιο. Είσαστε δίπλα της για να αφεθείτε ελεύθεροι από δογματισμούς και από όρια και να γίνετε και σεις Μυσταγωγοί του Θεού, Εντολοδόχοι του Θεού, Φορείς Χάριτος του Θεού.

Είσαστε δίπλα της για όλα αυτά, μα είσαστε δίπλα της και για να τη βοηθάτε. Είσαστε δίπλα της για να τη στηρίζετε, για να την καλύπτετε, για να φέρνετε σ’ αυτήν αδελφούς. Γιατί ένας άνθρωπος μόνος δεν μπορεί να εκτελέσει ένα Θείο Έργο και σεις που την περιστοιχίζετε και ακούτε τα λόγια της, συνειδητοποιήστε την υψηλή της θέση και σταθείτε ανάλογα δίπλα της, γιατί μέχρι τώρα δεν έχετε κρατηθεί στο ανάλογο ύψος.

Σταθείτε κοντά της με Αγάπη. Ενωθείτε με Αγάπη μεταξύ σας, για να αντιμετωπίσετε το πλήθος που θέλει να δυσπιστεί. Σεις είσαστε εδώ, όχι για να ανέχεστε αυτή τη δυσπιστία, όχι για να την αφήνετε να σας κλονίζει, αλλά για να τη νικάτε, να διαλύετε τη δυσπιστία, να διαλύετε τα σκότη και να δίνετε Φως, να δίνετε Αγάπη.

Μην απογοητευθείτε. Εγώ θα σας δείξω, μέσα σας θα νοιώσετε χτύπο, γι’ αυτούς που πρέπει να συγκεντρώσετε στο χώρο αυτό. Τον προορίζω για Σχολείο υψηλό, όμως πρέπει και σεις που μέχρι τώρα μαθητεύατε, να καταδείξετε την αλλαγή σας, γιατί διαφορετικά αδελφοί, σεις θα εμποδίσετε να γίνει αυτό που Εγώ επιθυμώ και θέλω, διαφορετικά η Μητέρα Άννα, όπως τη λέτε, θα αναχωρήσει από το χώρο αυτό. Εγώ δεν θα της επιτρέψω να παρευρίσκεται και να μιλά σε ανθρώπους, που αρνούνται να αποκολληθούν από διάφορους ανθρώπινους παράγοντες. Θα την αποστείλω αλλού. Χιλιάδες πνεύματα υπάρχουν που ζητάν να λάβουν μέρος στο Έργο αυτό. Θα την αποστείλω εκεί, όμως δεν θέλω, γιατί θέλω και εσάς μέσα Μου, θέλω και σε σας να εισχωρήσω.

Δεν ξεχωρίζω κανέναν, γι’ αυτό καταδείξτε μια διαφορετική πορεία, κατανοείστε την ανάγκη της αλλαγής και μετουσίωσης σας. Μην απορείτε για τίποτε, ακόμα δεν γνωρίζετε τίποτε, έχετε πολλά να δείτε από την Εκλεκτή Μου αδελφή. Σταθείτε άξια κοντά της.

Μητέρα Άννα, η Χάρις και το Έλεος του Θεού, κατέδειξαν εις εσέ την διδαχήν, την οποίαν θέλεις έχει ενώπιον σου, ανά πάσαν στιγμήν και ώραν, προς πάντα άνθρωπον, άνευ ουδεμίας διακρίσεως χρώματος, ηλικίας ή θρησκεύματος. Ελεώ σας, θέλεις λέγει τοις πάσιν, ως ηλεήθην και εγώ εκ του Απέραντου Ελέους του Ενός, Μοναδικού υπάρχοντος Θεού, δι’ όλους τους ανθρώπους.

Διανοίγω την ψυχήν σου, ίνα εισρεύσει εις αυτήν, Νέκταρ και Αμβροσία, τουτέστιν Αγάπη Θεία και Έλεος Άπειρον, ίνα δι’ αυτών γαλουχείς γενεάς ανθρώπων, από νηπίων μέχρι γερόντων, άνευ διακρίσεως ουδεμίας της ηλικίας αυτών, μηδέ προσέχουσα τυχόν διπλώματα, ή οικονομικήν κατάστασιν.

Ελευθέρωσε σκηνώματα επί της γης, κατάκαυσε δεσμούς, δεσμεύσεις, πράξεις αρνητικάς, αγνοίας, οιουδήποτε ανθρώπου έτι και φέροντος Χάριν εξ Εμού και ελευθέρωσε ψυχάς, πνεύματα, χείρας, πόδας, τον νουν, τα σκηνώματα, την κυκλοφορίαν του αίματος, την αναπνοήν, την έκφρασιν του λόγου, την έκφρασιν της ελευθέρας σκέψης, απανταχού της γης, όπου τα βήματα σου ήθελον σε οδηγήσει, εκπροσωπούσα Με και λαλούσα Αλήθειαν και Αγάπην, καλούσα τα πλήθη εις μετάνοιαν, καλούσα τα πλήθη, ίνα ενωθούν μετ’ εσού και μετ’ Εμού και του Πατρός Μου.

Όπλισε με θάρρος και υπομονή, την αδελφή μου, που διδάσκει στον χώρο αυτό, την υπεύθυνη, Μητέρα Άννα, να δώσει δείγματα και της πίστης της και της υπακοής της σε Σένα, μα και να’ χει το θάρρος να αντιμετωπίζει τα κύματα του μίσους ή της κακίας που αγνοούντες αδελφοί, κατ’ εξακολούθησιν θα στέλλουν στο χώρο αυτό. Δώσε της την άδεια και τη χάρη, από το χέρι της και από το στόμα της, να εξέρχονται δυνάμεις και Θείο Πυρ και να διαλύει και να κατακαίει τις αρνήσεις της άγνοιας. Βοήθησε την να δείξει την αγάπη της στον κόσμο, την πίστη της σε Σε, την αγάπη της στους αδελφούς της, ότι ήρθε στη ζωή αυτή φέρνοντας για εφόδιο μοναδικό την Καταγωγή της την Πνευματική και το Φως που είχε προσκτήσει από άλλες διαδρομές και σ’ αυτή τη ζωή, χωρίς άλλα εφόδια, χωρίς χρήματα, χωρίς υλικά εφόδια, χωρίς πλούτη, χωρίς σπουδές ιδιαίτερες, χωρίς γνώσεις γραμματικές υψηλές, αλλά μόνον τις στοιχειώδεις, κατόρθωσε πολλάκις να λαμβάνει ομιλίας εκ Πνεύματος Αγίου, δια της πνευματικής της ακοής, και δια του Λόγου, όστις ζων υπάρχει εντός της, και εκ της Θείας Μητρός, την οποίαν εκπροσωπεί.

Βοήθησε την Κύριε να καταδείξει στους ανθρώπους ότι το Πνεύμα Σου το Άγιον, το Φως Σου Κύριε, μπορεί να φωτίζει ψυχές καθαρές, που θέλουν να αγωνισθούν, που θέλουν να εργαστούν στη γη, που θέλουν να αφοσιωθούν, να αφιερωθούν, να θυσιαστούν, για το καλό των άλλων και το Φως Σου Κύριε, μπορεί να παραμερίσει όλα τα εμπόδια της ύλης και ο αγωγός της Χάριτος να καταδείξει στους ανθρώπους, ότι το Φως Σου Κύριε πράγματι φωτίζει, δρα και ενεργεί στο πεδίο της ύλης, όταν έχει σκήνωμα κατάλληλο να εκδηλωθεί και καρδιά γεμάτη αγάπη, αυταπάρνηση και θυσία για τον αδελφό της. Ας αναδειχθεί το Πνεύμα της στην Ύστατη της εξέλιξη επί της γης Κύριε, ας αναδείξει τα τέκνα της άπαντα προορισμένα, καλλονές πνευματικές, εργάτες με ταπεινοφροσύνη, πρόθυμες ν’ ακολουθήσουν την ίδια πορεία που ακολούθησε η προηγούμενη Μητέρα τους.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΦΑΝΕΡΩΣΟΥΝ ΣΤΗ ΓΗ

Η σπορά έπεσε προ πολλών ετών. Όλα τα κλειδιά σας παραδόθηκαν για να προχωρήσετε παρακάτω. Ολίγοι μόνο τόλμησαν ν’ αναλάβουν το βάρος της ευθύνης των πρωτοπόρων χριστοποιούμενων πνευμάτων. Ουδείς εξ αυτών δεν διανοήθηκε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως διάδοχο του Δασκάλου Ιωάννη, διότι Εκείνος αναστήθηκε μέσα τους ως Αλήθεια.

Ένας είναι ο Θεός, ένας και ο Άνθρωπος, ένας και ο Διδάσκαλος που φανερώνει την ενότητά τους ως Λόγος Ιωάννης Χριστός και όλοι είναι εν δυνάμει συνεχιστές του Δρόμου που ανοίγει.

Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί που εκδηλώνουν την συνέχιση του Δρόμου. Καμία παρανόηση δεν δύναται να σχηματιστεί στην συνείδηση του μαθητή του Λόγου. Οι ιδέες αυτές είναι κρυστάλλινες από σαφήνεια και μόνο η εμμονή σε λανθασμένες τοποθετήσεις δύναται να τις διαστρεβλώσει.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης μας αποκάλυψε τα στάδια του Δρόμου με πολλούς τρόπους και σε διαφορετικά επίπεδα, για να έχουμε επίγνωση εαυτού. Στάδια που όλοι θα περάσουν σε μια συνέχεια ως την Χριστοποίηση και Θέωση καταγράφονται και εντυπώνονται στην πανανθρώπινη συνείδηση από τον Αιώνιο Πρωτοπόρο Λόγο Ιωάννη Χριστό. Μας έδωσε μια κλίμακα διάκρισης μιλώντας μας ιδιαίτερα και κατά περίπτωση για περιπλανώμενους, αναζητητές, υποψήφιους, Δόκιμους, Νεόφυτους, Ακολούθους, Μαθητές, εκπαιδευόμενους Δάσκαλους, Γέροντες, εκπαιδευόμενους Λόγους Υιούς και Μητέρες, Δασκάλους, Συνεχιστές και Συνοδοιπόρους.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν αμφισβήτησε ποτέ την ρήση των Ευαγγελίων «Ου πάντες προφήται, ου πάντες Δάσκαλοι, ου πάντες Απόστολοι». Επειδή ορισμένοι τα παρανόησαν όλα αυτά, γράφτηκε το παρακάτω:

«Θεοί Εστέ, κεφ. 28: Αγαπημένε μου Εαυτέ, έχοντας τη Γνώση της Ενότητάς μας ζητώ συγγνώμη, γιατί δεν δέχθηκα τα στοιχεία σου, που κατονόμασα αρνητικά αυξάνοντας έτσι τη διττή τους δύναμη. Ζητώ συγγνώμη, γιατί δεν έκανα τα δικά μου αρνητικά στοιχεία γέφυρες ενωτικές ανάμεσα μας, ώστε μαζί να χτίσουμε την Ουδετερότητα. Ζητώ συγγνώμη, γιατί θέλησα να σε εξαπατήσω ντύνοντας το κενό της ανισορροπίας μου με ωραιοποιημένες καταστάσεις, για να φανώ ανώτερος. Ζητώ συγγνώμη, γιατί μπόρεσα να διανοηθώ ότι μπορούμε να διανεμηθούμε σε κλίμακες και ιεραρχίες, όταν κάθε αληθινή εξέλιξη, από οποιοδήποτε κομμάτι του Ανθρώπου, γίνεται αμέσως προσφορά για την Ενότητα».

Ωστόσο, για να μην πιανόμαστε σε μονομέρειες βγάζοντας εύκολα και βολικά συμπεράσματα και για τις Αγγελικές ιεραρχίες μας μίλησε και τη σκάλα του Ιακώβ αποσυμβόλισε και αναγωγές στην κλίμακα των όντων έκανε και τις βαθμίδες εξέλιξης μάς φανέρωσε. Όσον αφορά τις Μυσταγωγίες, ο Δάσκαλος χρησιμοποιούσε αυτήν την ταξινόμηση, κοινωνός, συμπροσευχόμενος, εκπαιδευόμενος ιερουργός, Διάκος, Συλλειτουργός, Ιερέας, Αρχιερέας, εκπαιδευτής Μυσταγωγός, Θεουργός.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης όρισε επίσης Πνευματική Συντονίστρια και Συντονιστή επιτελείου Δασκάλων. Όταν το Έργο είχε πλέον 500 μέλη, ο Πρωτοπόρος όρισε και Επόπτες Δασκάλους και στο τέλος πέντε θεματοφύλακες του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας.

Επομένως, ας μην εθελοτυφλούμε. Ο Δάσκαλος Ιωάννης είχε ταξινομήσει τα πάντα με κάποια ιεράρχηση. Την ιεραρχία των τύπων της πλάνης καυτηρίασε, δηλαδή την εξουσιαστικότητα των εκπαιδευόμενων Δασκάλων προς τους μαθητές Του, διότι όλοι είναι μαθητές του Λόγου και ένας είναι ο Διδάσκαλος Χριστός. Άλλος όμως εκδηλώνει τον Λόγο και τροφοδοτεί με φως Αληθείας και Ζωής και άλλος εκδηλώνει αντίλογο και τροφοδοτεί με εωσφορική φωταύγεια πλάνης και θανάτου. Το γεγονός ότι όλοι είναι μαθητές του Λόγου δεν σημαίνει ότι έχουν την ίδια αξία, ο Πατήρ δεν είναι άδικος. Εκείνος αποκάλυψε ότι υπάρχουν γήινοι-ψυχικοί και πνευματικοί άνθρωποι, και ξεσκέπασε τους Φαρισαίους, αποκαλώντας τους υιούς εχιδνών και τέκνα του Διαβόλου, δηλαδή ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, επειδή είναι όλα Ένα.

«Το Σάλπισμα, κεφ. 20: Σε καλώ να γίνεις ο υπηρέτης της Ολότητας του Εαυτού, ο Δρόμος, που θα περπατήσει η Ανθρωπότητα, το σκαλοπάτι που θ’ ανέβει. Όχι γιατί είσαι ανώτερος, όχι γιατί κατέχεις εξουσίες περισσότερες, αλλά για να επιδείξεις τη διάθεσή σου για Προσφορά και Ένωση, για να επιδείξεις εμπράγματα κατά πόσο μπορείς να εκδηλωθείς ως Θεός. Μην κάνεις το λάθος να υποτιμήσεις υπόσταση καμία, μην κάνεις το λάθος να εξουσιάσεις με τη Χάρη που έχεις παραλάβει, ή με τη δύναμη, καμία ύπαρξη. Είναι μεγάλη η πλάνη αυτών των χειρισμών και μεγάλη η απόστασή τους από την Αλήθεια».

Εκατομμύρια μαθητές ψευδοδιδασκάλων εκπαιδεύτηκαν τροφοδοτούμενοι με το ημίφως της πλάνης, δηλαδή περιορισμούς και κατεστημένα ιδεών, πρακτικές, δοξασίες και δεισιδαιμονίες. Το ουσιαστικότερο όμως είναι ότι ασπάστηκαν την εσωτερική γνώση κάποιας λευκής ή άγνωστης αδελφότητας, που κινεί τα νήματα της εξέλιξης μέσα από μια ιεραρχία «Δασκάλων ή Αβατάρ» που λειτουργούν ως είδωλα της Νέας Εποχής. Αυτοί επισκιάζουν, καθοδηγούν τηλεπαθητικά τα όργανά τους στη Γη, δίνοντας την ευκαιρία στα δισεκατομμύρια της ανθρωπότητας να επιλέξουν τους «Δασκάλους και Σωτήρες» της αρεσκείας τους. Αν ερευνήσουμε τον ηγέτη τους που, καθόλου τυχαία, ονομάζεται Άγιος Γερμανός, θα ανακαλύψουμε όχι μόνο την προώθηση του Σχεδίου για την επικράτηση της Άριας Γερμανικής Αγγλοσαξωνικής Φυλής (VI στα Λατινικά είναι ο αριθμός 6. Το όνομα VI-KING προωθεί την ιδέα ότι το πεπρωμένο της έκτης υποφυλής είναι να κυριαρχήσει)  αλλά βαθύτερα, θα διακρίνουμε ότι οικειοποιείται τα γνωρίσματα του Ιωάννη Λόγου Χριστού της Δευτέρας Παρουσίας.

Μόνο όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα το Άγιο είναι σε θέση να διακρίνουν τη λεπτοφυή πλάνη των ιδεών που δηλητηριάζουν το ανθρώπινο πνεύμα, οδηγώντας το όχι στη Χριστοποίηση και τη Θέωση αλλά στην αυτοθεοποίηση και τον εωσφορισμό. Φανταστείτε τι σημαίνει να πιστέψεις ότι η τελειοποίησή σου θα είναι εφικτή έπειτα από αρκετές χιλιάδες χρόνια, όπως προβλέπει το εξελικτικό Σχέδιο των Φυλών. Πόση θέληση θα διαθέσει κανείς για να το κάνει, πόσο θα τον ενδιαφέρει να επιχειρήσει κάτι τέτοιο, όταν έχει την πεποίθηση ότι θα μετενσαρκωθεί ακόμα πολλές φορές μέχρι να το καταφέρει.

Αντίθετα, ο Δρόμος του Χριστού που εσκήνωσε εν ημίν, «δι’ εμού εις τον Πατέρα» δίνει την ουσία στο «Αγαπάτε Αλλήλους». Ο Χριστός έκανε εφικτή την μετάβαση στα Πεδία του Λόγου μέσω του Γολγοθά και της Αναστάσεως και της Θείας Κοινωνίας των Μυστηρίων Του. Την ίδια εποχή, που αναμενόταν η ενεργοποίηση του Χριστού μέσα στην ανθρωπότητα, ώστε να εστιαστεί ο Παγκόσμιος Νους, όπως ένας ηλιακός φακός, μόνο σε Εκείνον που τόλμησε να πει «Εγώ ειμί το φως και η αλήθεια και η ζωή», την ίδια περίοδο κυκλοφορούσαν και διαδίδονταν οι ιστορίες για την Ιεραρχία των Δασκάλων, σε μια πολλαπλότητα προσώπων, ώστε να υπάρξει απεστίαση της Παγκόσμια Συνείδησης. Αυτό όμως επιτάχυνε, μαζί με το πνεύμα του Υλισμού, την πτώση της Πανανθρώπινης Συνείδησης σ’ ένα είδος μαζικής ύπνωσης, σε μια μεγαλύτερη εξάρτηση απ’ την Ύλη. Έτσι, το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας παρέμεινε άγνωστο, ακόμα και στις Χριστιανικές Εκκλησίες, ή, στην καλύτερη περίπτωση, θεωρήθηκε αίρεση.

Και μολονότι ο Χριστός είχε προειδοποιήσει για την έκπτωση των Εκκλησιών κατά τη Δευτέρα του Παρουσία, και οι οποίες κρίνονται κατά την Αποκάλυψη, οι πιστοί παράμειναν παθητικό, άβουλο ποίμνιο, με τυφλή πίστη στην καθοδήγηση των ποιμένων τους. Ο Χριστός και πάλι είχε ενημερώσει την ανθρωπότητα 2000 πριν, ότι θα έστελνε άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αληθείας, που θα μας οδηγήσει εις πάσαν την Αλήθεια και που θα μας ελευθερώσει. Σ’ αυτό συνοψίζεται το Έργο και οι Πνευματικές Παρακαταθήκες που άφησε ο Δάσκαλος Ιωάννης στην ανθρωπότητα. Όπως γράφτηκε όμως, και στη Πρώτη Παρουσία του Ιωάννη του Βαπτιστή, έτσι και τώρα, οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν ποιος ήταν και οι δυνάμεις της Πλάνης εξουδετέρωσαν τους περισσότερους μαθητές Του. Αρκετοί προσχώρησαν σε κέντρα κατευθυνόμενα από την Ιεραρχία των Δασκάλων της Πλάνης. Ο αγώνας για την μείωση των δεινών της ανθρωπότητας, άρχισε να φαίνεται μάταιος. Όμως, το Έργο του Λόγου, όσο συρρικνωνόταν εξωτερικά, στα Υλικά Πεδία, τόσο αυξανόταν χιλιαπλάσια εσωτερικά στα αόρατα Πεδία.

Αντίστοιχα, οι υλικές στερήσεις που βιώνει το Σώμα της Ανθρωπότητας, πόλεμοι, ανεργία, πείνα, εξαθλίωση των έσχατων χρόνων κινητοποιούσαν την ίδια στιγμή μια πιο ουσιαστική πνευματικότητα και ενεργητικότητα, δυναμώνοντας το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας ανάμεσα σε χιλιάδες Πνευματικές Εστίες σ’ όλο τον κόσμο κι όχι σ’ ένα μαζικό Πνευματικό Κίνημα που θα μπορούσε εύκολα να χτυπήσει η Πλάνη, ματαιώνοντας την αποστολή του.

Γνωρίζεις μαθητή του Λόγου ότι προϋπόθεση της δεύτερης γέννησης της χριστογέννησης είναι η παρθενοποίηση της ψυχής. Αναρωτήθηκες όμως ποιος είναι ο ενεργός φορέας της. Γνωρίζεις ότι η Θεοτόκος Μαρία επιλέχθηκε να κυοφορήσει Χριστό ως μια ψυχή που δεν είχε προηγούμενη έλευση στα πεδία της ύλης. Είναι το σύμβολο της νέας παρθένας ψυχής, που κατά νόμον έπρεπε να γεννηθεί από μια παλαιά ψυχή με πολλές ελεύσεις, που αγωνίστηκε για να παρθενοποιηθεί. Αυτή είναι ο αγωγός της παρθενοποίησης της ψυχής, Εκείνη που επέλεξε ο Θεός, είναι η Μητέρα Άννα που έθεσε τον εαυτό της στην Υπηρεσία του Έργου Του ως Πρότυπο Ταπεινοφροσύνης και Υπακοής αφιερώνοντας στον Ναό Του την κόρη της Θεοτόκο Μαρία.

Η υποτίμηση του Ανθρώπου για το πρόσωπο αυτό και η άρνησή του να την αποδεχθεί ως ένα με τον Λόγο, συντηρεί την απόσταση ανθρώπου και Θεού και κατ’ επέκταση το ανέφικτο της Χριστοποίησης.

Αιτία αποτελεί το γεγονός ότι ο εξ ουρανού καταβάς τέλειος Χριστός είχε τα κατώτερα σώματά Του αγνά και η μητέρα του επίσης ήταν εκ γενετής μια παρθενοποιημένη ψυχή. Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε λοιπόν να έχει την δυνατότητα της Χριστοποίησης, όταν θα έπρεπε να ξεκινήσει τον αγώνα του χωρίς την προϋπόθεση μιας καθαρότητας, που φέρει ως ζώσα κατάσταση την αθωότητα της ψυχής.

Για να χωρέσεις Άνθρωπε την δυνατότητα της Χριστοποίησης και της Θέωσης είσαι υποχρεωμένος να δεχθείς ότι μια τουλάχιστον ψυχή κατάφερε με τον αγώνα της να παρθενοποιηθεί, διεκδικώντας το θείο δικαίωμα να γεννήσει εντός της Χριστό. Διότι αν δέχεσαι ότι ο Λόγος Χριστός και ο Λόγος Μητέρα είναι ένα, ότι ο Ιησούς και η Μαρία, ο επενδυτής του είναι ένα, τότε αυτόν τον Ένα Λόγο κυοφόρησε η Μητέρα Άννα.

Την περίοδο της Δεύτερης Παρουσίας του Λόγου επιλέχθηκε από τον Δάσκαλο Ιωάννη και πάλι μια παρθένα ψυχή να φανερώσει το Έργο της Θείας Μητέρας και να εκπροσωπήσει την ανάδειξη της Γυναίκας Ψυχής. Αυτή οφείλει πρώτη να τιμήσει την Μητέρα Άννα.

Αυτή η παρθένα ψυχή έπρεπε όμως να πέσει και να μετανοήσει για να είναι σε θέση να τιμήσει αληθινά την Μητέρα Άννα και την Μητέρα Ελισάβετ. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή ούτε τον Ιωάννη μπορεί να τιμήσει, ούτε να κατανοήσει ότι όλες οι Μητέρες του Έργου συνδέονται με την Μητέρα Άννα κατά νόμον και κατά χάριν. Αυτό σημαίνει ότι το ύψος της εξέλιξής τους και η δυναμική της εκδήλωσής τους είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την ένωση αγάπης και σοφίας, την επίγνωση και την συνείδηση της σχέσης τους με την Μητέρα δίχως Όνομα που είναι το πρώτο όνομα, που είχε εκείνη η ψυχή που ονομάστηκε Μητέρα Άννα. Εκείνη είναι που διαμοιράζει την ουσία της Μητέρας μέσα σε όλες τις ευλογημένες μορφές και τα ιερά πρόσωπα των Μητέρων που συνεχίζουν το Έργο Της.

Τι επιπτώσεις είχε η ολιγωρία των περισσότερων Μητέρων, να αποκαταστήσουν τις ρίζες τους.

Είχε γραφτεί: «Θέωση του ανθρώπου, κεφ. 19: Αν ασχολείσαι με διδασκαλίες που έχουν λήξει, με κάποιο τρόπο Με απαρνείσαι, με κάποιο τρόπο αναγνωρίζεις ανώτερους από Εμένα, τον Ά­πειρο Δάσκαλο, τους Δασκάλους που απέστειλα με Θεία Επιταγή, να φανερώσουν μέρη της Αλήθειας Μου, για να σε βοηθήσουν να γίνεις Φως, για να σε βοηθήσουν να καταστείς έτοιμος να δεχτείς Εμένα. Μα είναι δυνατόν, όταν δηλώνεις ότι είσαι μαθητής Μου, όταν δηλώνεις υπεύθυνα ότι θέλεις ν’ ακολουθήσεις πορεία Χριστοποίησης, να μην Με αναγνωρίζεις; Ν’ αναγνωρίζεις ως Καθοδηγητές σου οντότητες που βρίσκονται σε διδαχή και πάλι από Εμένα, που όμως δεν έχουν φτάσει στην Απολυτότητα, δεν έχουν φτάσει στην Αλήθεια;».

Σε τέτοιους Δασκάλους, όπως της Λευκής Αδελφότητας, κατέληξαν οι αδελφοί που υποτίμησαν τον Δάσκαλο Ιωάννη τον Έλληνα, προτιμώντας τον «Άγιο Γερμανό» (κόμη Σεν Ζερμαίν), φαίνεται ότι και σε πνευματικό επίπεδο κάποιοι θέλουν το Γερμανό τους. Αυτοί κατά κανόνα αγνοούν και κατά βάθος μισούν την Ιστορία και όσους τη θυμούνται. Είναι οι δήθεν μαθητές του Χριστού και ταυτόχρονα οι δήθεν Έλληνες, δηλαδή οι δήθεν άνθρωποι, οι δήθεν φίλοι και οι δήθεν αδελφοί, που είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν μια Πανθρησκεία, αρκεί να γλιτώσουν από την ψυχική τους μιζέρια, διατηρώντας το χαμόγελο της ψευτομακαριότητας και την «θετική σκέψη» τους, ακόμα και όταν καίγονται τα πάντα γύρω τους σε βρώμικο βωμό.

Έρχεται ο Δάσκαλος Ιωάννης και μας φανερώνει ότι έφτασε η ώρα να διασαλπιστεί παντού το μήνυμα της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου και να αρχίσει η γη να ενεργοποιεί όχι πλέον Αγίους και Αγίες, αλλά Χριστούς και Μητέρες σε όλη τη γη, Δασκάλους και Διδασκάλισσες. Έρχεται στη συνέχεια μια θεωρία της Λευκής Αδελφότητας της Μπέιλυ Θεοσοφίας που λέει ότι η εξέλιξη του ανθρώπου θα έρθει με την 6η υποφυλή μετά από κάποιες χιλιάδες χρόνια, οπότε μη βιάζεστε, δεν υπάρχει καμία επανάσταση τώρα, χαλαρά σε 2.000 χρόνια θα γίνει η αλλαγή. Κάποιος από τους δύο λέει σκόπιμα ψέματα, κάποιος από τους δύο σαμποτάρει το Έργο του Θεού, κάποιος το αντιστρατεύεται, κάποιος πάει εκεί που στη βράση κολλάει το σίδερο, να ρίξει νερό και να χαλάσει η κόλληση. Αυτό αισθάνεται ο Ιωάννης και δεν αντιδράει ήπια, έχει λόγους που δεν αντιδράει ήπια. Την πραότητα την επικαλούνται όλοι οι Άγιοι και Όσιοι προ Ιωάννη δικαιωματικά. Η πραότητα όμως είναι γι’ αυτούς που θα κληρονομήσουν τη γη. «Μακάριοι οι πραόντες, διότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη». Η Βασιλεία του Χριστού όμως δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και ο Ιωάννης δεν είναι πράος, να το θυμόμαστε.

Βλέπω και παρατηρώ και σήμερα το συναισθάνθηκα ότι υπάρχει εμμονή σε αυτές τις τοποθετήσεις. Γίνονται κάποιες προσπάθειες αλλά υπάρχει προσκόλληση, υπάρχει εμμονή. Θα σας πω λοιπόν ότι θα αρχίσετε να ακούτε για αδελφούς πράγματα δυσάρεστα, ότι δεν πηγαίνουν καλά στην περίπτωση που συνεχίσουν στην εμμονή την οποία έχουν. Και αυτό θα συμβεί για να ξεκαθαριστεί επιτέλους ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Να ξεκαθαριστεί επιτέλους ότι όταν κάποιος κάνει κάποιο λάθος, οφείλει να ζητήσει συγνώμη, να το φανερώσει για να ταξινομηθεί και όχι να μένει μετέωρο το πράγμα, ούτε να μένει κάποια ιδέα με εμμονή στη θέση της χωρίς να αλλάζει. Αυτό είναι αντίθετο προς τη ροή του Έργου. Στο Έργο μας η ροή του είναι η μετάνοια, είναι η μεταστροφή του νου, η μετατόπιση του νου από ιδέες πλάνης, περιορισμένες σε ιδέες Αλήθειας. Όταν δεν υπάρχει αυτή η αποδοχή και υπάρχει εμμονή, αυτή η υπόσταση αυτομάτως είναι εκτός Έργου, απλά δεν το έχει καταλάβει.

Σε ευλογώ Αναστασία να αποκατασταθείς στη συνείδηση των αδελφών σου, αποκαθιστώντας τις ψυχές που διαχωρίστηκαν από τον Ιωάννη και το Έργο Του, παρανοώντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα επιτελέσουν το Έργο της Θείας Μητέρας στη Γη. Σε εντέλλω να καταστείς αγωγός μετάνοιας και επίγνωσης για κάθε υποτίμηση και αμφιβολία που ανακυκλώθηκε στο περιβάλλον σου για το Έργο μου. Σε αποσυνδέω εντελώς από τα αγκίστρια της πλάνης και καθαρίζω όλα τα σημεία της ένωσής σου μαζί Μου, καλώντάς σε να καταστείς πρότυπο συνεργασίας με τον Δάσκαλο, όπως σε δίδαξε επί σειρά ετών. Ευλογώ την πλήρη αποδέσμευση της Μητέρας Φροντίδας από τα βάρη που θέλησε να σ’ απαλλάξει και σφραγίζω την απόλυτη πορεία της εξέλιξής της. Εκείνοι που διατηρούν υποδοχές αμφιβολίας για το θέλημά Μου, θα τους αφήσω να διδαχθούν από τα αποτελέσματα των επιλογών τους, διότι σε όλους δίδαξα πώς να ελέγχουν την έμπνευσή τους.

«Θεοί Εστέ, κεφ. 30: Καμία γνώση δεν θα σε σώσει, αν η καρδιά σου είναι άδεια από Αγάπη και οι εκδηλώσεις σου στείρες από Προσφορά. Κανένας ήχος δεν θα είναι αρμονικός, εκδηλούμενος από σένα, αν δεν περιέχει Ενότητα. Κανένας παλμός δεν θα μπορεί να εκφράσει Ευλογία, αν δεν πηγάζει απευθείας από το Θείο “είναι” σου, το Αδιάρρηκτα ενωμένο με Εμένα. Διαμοίρασε ό,τι γνώρισες, ό,τι άκουσες, ό,τι σε διαπότι­σε, μ’ όλους τους τρόπους, σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου Ανθρώπου, που βρίσκεται δίπλα σου και δεν γνωρί­ζει, και μη θέλεις να εντυπωσιάσεις, μη θέλεις να του προκαλέσεις εξαρχής έντονες συγκινήσεις».

Όπως υπάρχουν εκείνοι που τον γνώρισαν αλλά δεν εφάρμοσαν τις οδηγίες του, έτσι υπάρχουν και άνθρωποι που βαδίζουν τον δρόμο του κι ας μην τον γνώρισαν στην μορφή του Διονύση Δώριζα. Όπως ορισμένοι κόψανε και ράψανε Τον Δάσκαλο και την Διδασκαλία Του στα μέτρα τους, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια, έτσι κάποιοι άλλοι Τον βίωσαν να διευρύνεται μέσα τους και να εξελίσσει την Διδασκαλία Του σ’ άγνωστες μέχρι πριν διαστάσεις.

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 2: Ο Δρόμος της Επιστροφής άρχισε: 1) Η Αγάπη κατα­λύει το «εγώ». Γίνεται Συμπαντική και ανοίγει το δρόμο για τη Γνώση. 2) Η Γνώση οδηγεί το Πνεύμα στην τελε­τουργία Ενεργειών, που θέτουν σε λειτουργία Νόμους Τελείωσης. 3) Οι Νόμοι αφυπνίζουν κάθε ενυπάρχουσα δυνατότητα εξελίξεως μέσα στον άνθρωπο».

«κεφ. 6: Η πορεία μας για την επιστροφή στη Μία Αλήθεια - Ου­σία, την Πηγή των Όντων, μας εφοδιάζει διαδοχικά με διάφορες μορφές συνειδητοποιήσεων. Η Γνώση με την οποία εφοδιαζόμαστε εκπροσωπεί την Αλήθεια. Δεν είναι η ίδια η Αλήθεια, αλλά μόνον «όψεις» της από διάφορες οπτικές γωνίες. Καθώς η Ψυχή καλλιεργείται συλλέγοντας Αλήθεια, συντονίζεται όλο και περισσότερο με τον Λόγο - Δημιουργό, τον Λόγο που εκδηλώνει την Αλήθεια-Ουσία, ενεργοποιώντας τμήματά της, όψεις της, ώστε να ζήσουν μέσα στα όντα. Γνωρίζοντας, λοιπόν, τα όντα, γνωρίζουμε σταδιακά τις όψεις της Μίας Αλήθειας, της Μίας Ουσίας της Ύπαρξης».