ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΗ 27/1/18 Γ. ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ "ΚΑΘΑΡΣΗ, ΦΩΤΙΣΗ, ΘΕΩΣΗ - ΝΕΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΛΟΓΟΥ"

ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ
ΤΟΥ "ΕΡΓΟΥ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗΣ" κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΛΕΙΔΑΡΑ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Α.Π.ΠΑΝ. ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΗ 27-1-2018
ΜΕ ΘΕΜΑ "ΚΑΘΑΡΣΗ-ΦΩΤΙΣΗ-ΘΕΩΣΗ"

ΚΑΘΑΡΣΗ, ΦΩΤΙΣΗ, ΘΕΩΣΗ

ΝΕΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΛΟΓΟΥ

Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι ο σπόρος και η καλλιέργεια που γίνεται στο χώρο αυτό, σχετικά με την ψυχή του κάθε ανθρώπου, με το Φωτισμό της, με την εξέλιξή της, έχει αρχίσει να δίδει πολύ ευχάριστα αποτελέσματα. Βλέπω σε πολλών από σας Φως στην ψυχή σας, Καλοσύνη και Αγάπη.

Τίποτε δεν είναι εύκολο, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Για οτιδήποτε χρειάζεται να ενδιαφερθούμε πρώτα, να καταβάλουμε προσπάθεια, να κατευθύνουμε τη θέλησή μας, να κάνουμε τον ανάλογο αγώνα και στο τέλος, ανάλογα με τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις και τους παράγοντες που δημιουργήσαμε, θα έχουμε το αποτέλεσμα, το Φωτισμό, τον εξωραϊσμό, την ανακαίνιση, τη δημιουργία ενός Νέου Ανθρώπου.

Όταν σκεφτόμαστε αυτή την άπιαστη έννοια που αποκαλούμε φώτιση, συνήθως αναφερόμαστε σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας στο οποίο θα φτάσουμε κάποια μέρα αν υιοθετήσουμε τις κατάλληλες πνευ­ματικές πρακτικές και αν δουλέψουμε με επιμέλεια προς αυ­τή την κατεύθυνση. Η προσδοκία μας είναι ότι, από τη στιγμή που θα είμαστε πλήρως αφυπνισμένοι, όλα μας τα προβλήμα­τα θα εξαφανιστούν και εμείς θα βιώνουμε μια ζωή απόλυτης ευδαιμονίας.

Πριν από τη φώτιση, το κόψιμο των ξύλων, το κουβάλημα του νερού. Μετά από τη φώτιση, το κόψιμο των ξύλων, το κουβάλημα του νερού. Όμως, το μήνυμα που μας δίνει αυτή η ρήση είναι ότι η φώτιση δεν είναι ένα επίτευγμα, αλλά μια συνειδητοποίηση. Από τη στιγμή που φτάνεις σ’ αυτήν τη συ­νειδητοποίηση, όλα φαίνεται να έχουν αλλάξει κι όμως, δεν έχει συμβεί καμιά αλλαγή. Είναι σαν να βάδιζες στη ζωή με τα μάτια κλειστά και ξαφνικά να τα άνοιξες. Τώρα μπορείς να βλέπεις, όμως ο κόσμος δεν έχει αλλάξει. Απλώς εσύ τον βλέπεις με καινούρια μάτια. Ο τόπος της φώτισης είναι το σημείο ισορροπίας και αρμονίας. Το σημείο μηδέν όπου ενοποιούνται τα αντίθετα.

Σε γενικές γραμμές, η φώτιση δε θα αλλάξει το εξωτερι­κό σου περιβάλλον – εσύ θα αλλάξεις τον τρόπο που το επε­ξεργάζεσαι. Η φώτιση δεν είναι κάτι που σε απελευθερώνει, εσύ γί­νεσαι η ίδια η ελευθερία. Δε γίνεσαι αετός που πετάει στον ουρανό, γίνεσαι ο ουρανός ο ίδιος. Παύεις να ορίζεις τον ε­αυτό σου σύμφωνα με τους περιορισμούς του σώματός σου, γιατί ολόκληρο το σύμπαν είναι τώρα το σώμα σου. Συνδέε­σαι με έναν βαθύ πνευματικό τρόπο με όλα όσα βλέπεις και με όλα όσα κάνεις. Αρχίζεις να αντιμετωπίζεις όλα σου τα καθήκοντα, ακόμα και τα πιο τετριμμένα, ως ευκαιρίες για να γνωρίσεις το Θεό.

Η Θεία Χάρη εκδηλώνεται όχι μόνο εκτός, αλλά και μέσω της υλικής φύσεως και είναι ο συνδετικός δομικός της ιστός, δίχως υλικό κάλυμμα. Δηλαδή είναι ο θείος νους που θεάται το Θείον Τέλειον Αρχέτυπο Είναι της Ζωής των Κόσμων. Είναι το άχωρο και άχρονο ταξίδι της θείας νοημοσύνης στα φτερά της θείας φαντασίας. Είναι η αίσθηση της Θείας χάριτος μέσα στο Είναι μας, και γι’ αυτό μόνο ως ολότητα βιώνουμε την πληρότητα. Πηγάζει απευθείας από τη Θεότητα, γιατί προέρχεται από την πηγή του πνεύματος. Ποιος είναι αυτός ο παράγων; Στα Χριστιανικά μυστήρια λέγεται, Θεία Χάρις, όμως πάντοτε είναι η αυτή από αρχής του κόσμου, μόνον τα ονόματα και οι όροι αλλάζουν. Για τα αρχαία μυστήρια, θεία χάρις είναι η επιφάνεια των θεών.

Η Θεία Χάρις για τον άνθρωπο, είναι τροφοδοσία (δόση τροφής) του νου και ζωογονία της ψυχής. Ο Νους τρέφεται από την Θεία Χάρη, η δε ψυχή ζωογονείται από αυτήν. Αυτή είναι η δόση της τροφής της θείας χάριτος. Για να επιδράσει όμως σ’ εμάς, αν και διαχέεται παντού, την δεχόμαστε κατά το μέτρο της συνείδησης και του δυναμικού ψυχής κάθε όντος. Δεν είναι κάτι τι που μας δίδεται ως τεχνική ή μύηση, αλλά η θεία χάρις δίδεται κατά το μέτρο της δυνητικότητός μας και της δεκτικότητός μας. Αν η υπόσταση δεν αναπτύξει αρετές, δεν έλκει την Θεία Χάρη.

Η Νέα Εποχή, του Φωτισμού και της Επιφανείας του Αγίου Πνεύματος δεν ήρθε ακόμη, θα προηγηθεί το Προδρομικό στάδιο. Ο Φωτισμός είναι λίγος ακόμη, γιατί πρέπει να γίνει προετοιμασία, ν’ ανοίξουν οι δρόμοι, και οι δρόμοι είναι εξωτερικοί και εσωτερικοί. Πρέπει να προετοιμαστούν οι δρόμοι του Φωτισμού και οι μεν δρόμοι οι εξωτερικοί είναι αυτοί που ανοίγονται τώρα. Η δημιουργία Πνευματικών Κέντρων και Σχολών για την κατατόπιση και διδαχή των ανθρώπων. Ο δρόμος σας, σας έφερε εδώ να ακούσετε αυτή την ομιλία περί Φωτισμού. Οι εσωτερικοί δρόμοι είναι οι εσωτερικές καθάρσεις σας.

Αν δεν καθαρίσετε τους αγωγούς ροής του Φωτός εντός σας, δεν είναι δυνατόν το Φως βρίσκοντας ακαθαρσίες εσωτερικές να σας φωτίσει. Πρέπει τη Νέα Εποχή του Φωτισμού όλοι οι άνθρωποι να ακολουθήσετε ενσυνείδητη Πνευματική πορεία και ενσυνείδητες καθάρσεις, για να φωτισθείτε. Πρέπει να καθαρίσετε τους αγωγούς τους εσωτερικούς και τις εξωτερικές κεραίες, που συλλαμβάνουν τα ερεθίσματα και τους κυματισμούς που υπάρχουν γύρω μας. Πρέπει να καθαρίσετε τον Εαυτό σας, σ’ αυτή τη Νέα Εποχή, ώστε οι εσωτερικοί Πνευματικοί μηχανισμοί σας, η έσω υπόσταση, η ψυχή και το πνεύμα σας, να μπορέσουν να συλλάβουν τους εκ Θεού, τους εκ του Θείου Λόγου εκπορευομένους κυματισμούς της Αγάπης Του.

Όπως καταλαβαίνετε είναι ανάγκη, έχουμε καθήκον, έχουμε υποχρέωση, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους Νόμους. Είναι ανάγκη να υποταχθούμε στο Νόμο του Θεού, να υπαχθούμε υπό τον Νόμο, πρέπει να μάθουμε να τηρούμε τους Νόμους, τους Νόμους της Αγάπης, τους Νόμους της Αδελφοσύνης, τους Νόμους της Συγχωρήσεως, τους Νόμους της Αλληλοβοηθείας, τους Νόμους της Καθάρσεως και Μετανοίας. Πρέπει να μάθουμε ότι πρέπει να τηρήσουμε όλους τους Νόμους, για να υπαχθούμε υπό το Νόμο που θα μας φέρει μια μέρα στο σημείο να καταστούμε και εμείς Υιοί Θεού, δια της εντός μας υπάρξεως του Χριστού.

Το πρώτο στάδιο αυτού του Φωτισμού που έρχεται σταδιακά όσο καθαρίζεστε, όσο τηρείτε τους Νόμους, όσο προσεύχεστε, όσο ανεβάζετε τη σκέψη σας προς τον Θεόν, όσο αποκολλάσθε από τα υλικό πεδία, από τα υλικό ενδιαφέροντα, από τις υλικές προσκολλήσεις και δεσμεύσεις. Είναι το Νέο Έργο της Νέας Εποχής, είναι το Προδρομικό Έργο της Δευτέρας Παρουσίας.

Τι είναι η Θέωση, παρεκτός η απελευθέρωση της Δόνησης της Αγάπης, της Δύναμης της Ψυχής; Τι θεωρείς ότι είναι η Χριστοποίηση; Είναι η ολοκληρωτική αποδέσμευση, η απελευθέρωση της Πνοής σου, της Ψυχής, ο πλήρης εξαγνισμός και η ολοκληρωτική της κάθαρση. Είναι το άνθος της Ζωής του κέντρου της καρδιάς σου, που άνοιξε διάπλατα τα πέταλα διασπώντας το κέλυφος των περιορισμών, της δήθεν ανθρώπινης ατέλειας, είναι ο παλμός της Πύρινης Φωνής που σου φωνάζει πως, Ναι! Είσαι Τέλειος, όπως ο Απαρχής Ουράνιος Πατήρ.

Οι πρώτες αλλαγές έρχονται με τον Φωτισμό του Νου. Ο Νους σας φωτίζεται από τον Παράκλητο, με τη διαφορά ότι ο Νους σας στέλνει από την ενέργεια του Παρακλήτου που λαμβάνει προς τα ανοδικά Πνευματικά Κέντρα της εξελίξεως και του Φωτός και προς τα Κατώτερα Κέντρα Εξαρτάται από σας.

Οι Φαρισαίοι είναι ακριβείς στην τήρηση και των μι­κρών λεπτομερειών των θρησκευτικών πράξεων, αλλά στερούνται αγάπης και ευσπλαχνίας, της βαθύτερης και υψηλότερης συνείδησης Αλήθειας. Η διάνοια πρέπει να διαφωτισθεί από το Νου Χριστού, προκειμένου να είναι δυνατόν να σωθεί ο άνθρωπος. Όταν αυτή η διαφώτιση επέλθει, το Πνεύμα της Ευσπλαχνίας και Συγχώρησης εισχωρεί στις θρησκευτικές ιδέες του διανοητικού ανθρώ­που και το λογικό δεν θα κλίνει πλέον στο να καταδικάζει, ούτε θα καιροφυλακτεί για να επιτίθεται στο Πνεύμα της Αλήθειας κάθε στιγμή.

Οι άνθρωποι ως ανθρωποϊδέες εκπορεύθηκαν από τον Πατέρα. Οι ανθρωποϊδέες αυτές περιέκλειαν μέσα τους εν αδρανεία το «Εγώ Ειμί», τον πρωταρχικό κτύπο κάθε Πνευματικής συνείδησης, αλλά και τον τελευταίο Υπερκόσμιο κτύπο της Ένωσης και της Θέωσης.

Το εν αδρανεία «Εγώ Ειμί» έχει προορισμό την πλήρη ενεργοποίηση, ώστε να παράγει τον Τελικό και Αιώνιο κτύπο της Θέωσης. Για το λόγο αυτό οι αδρανούσες ανθρωποϊδέες ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι τους, ώστε μέσα από τις αντιθέσεις, από τις δυσκολίες και τα εμπόδια, να φέρουν στην επιφάνεια όλες τις Θείες ιδιότητες του ενυπάρχοντος σ’ αυτές «Εγώ Ειμί», να τις δραστηριοποιήσουν και να τις κατευθύνουν έτσι, ώστε να συντείνουν στην ανάπτυξή Του.

Η Υπέρτατη Συνείδηση υπερισχύει από κάθε συνείδηση προερχομένη και κατασκευασμένη από άλλα πεδία. Γιατί η Υπέρτατη Συνείδηση συντίθεται από Θεία Στοιχεία και συγκοινωνεί και λαμβάνει εκ Συνειδήσεως Θεού. Είναι η Συνείδηση εκείνη που βεβαιώνει τη δυνατότητα Θέωσης, γιατί είναι η προέκταση της Θεϊκής Συνείδησης εντός του Ανθρώπου. Άνευ Αυτής ουδέν επιτελείται. Το Δημιούργημα άνθρωπος παραμένει σαρκίον χωρίς Ζωή. Μ’ Αυτή τα πάντα γίνονται. Ο Άνθρωπος εκείνος, που απομακρύνοντας τους περιορισμούς, την άγνοια και τον καθηλωτικό φόβο, που εμποδίζουν την ανάπτυξη των Πνευματικών αισθήσεων, θα εισχωρήσει μέσα σ’ Αυτή, θα αφομοιωθεί από Αυτή και θα την εκδηλώσει, έχει μαζί του ολόκληρο τον Πνευματικό Κόσμο. Μπορεί να βλέπει το «όρος» (εκθειασμόν) «πλήρες ίππων» (πανίσχυρων δυνάμεων) και «άρματα πυρός» (ενέργειες ζωής) «πέριξ του Ελισσαιέ» (του Πνευματικού Εγώ Ειμί). (Δ΄ Βασιλ. ΣΤ΄, 17 - 18).

Ο Άνθρωπος τώρα μαθαίνει τον προορισμό του. «Υιοί Θεού έσεσθε». Θέωση! Αφουγκράζεται τις κινήσεις του «Εγώ Ειμί». Διακατέχεται από τον πόθο να Τον αναπτύξει τόσο, ώστε να καταλάβει όλο το «Είναι» του. Αναγνωρίζει τα λάθη του, κατανοεί τους Νόμους, ενστερνίζεται την Αγάπη. Η Υπόστασή του όλη γίνεται μια προσφορά για την ανθρωπότητα. Ένα ευχαριστώ στο «Εγώ Ειμί», που με την Άπειρη Αγάπη Του δηλώνει πάλι την Παρουσία Του εντός του.

Κάθε μέρα θα ξεπερνά τις αδυναμίες του και θα καταπολεμά τον κατώτερο εαυτό του. Και όταν σταυρώσει τον άνθρωπο, τότε θα διακρίνει μέσα του σε όλη τη Λαμπρότητα και το Μεγαλείο Του τον «Εγώ Ειμί». «Όταν υψώσητε τον υιόν του ανθρώπου, τότε γνώσεσθε ότι εγώ ειμί» (Ιωάν. Η΄, 28). Ο «Εγώ Ειμί» ενηλικιώθηκε μέσα στον Άνθρωπο. Ο Άνθρωπος δεν υφίσταται. Ο «Εγώ Ειμί» ενεργεί, ομιλεί, διδάσκει, νουθετεί. Ο Άνθρωπος οδηγείται στον Πατέρα. Μέσα σε Αστραποβόλα Λάμψη και Εκπαγλη Φωτοχυσία η ανθρωπότητα αγκαλιάζει τον Πατέρα και απορροφάται από Αυτόν. Η Θέωση συντελείται. Ο «Εγώ Ειμί» παράγει τον Τελικό και Αιώνιο κτύπο. «Εγώ ειμί ο πρώτος και ο έσχατος» (Αποκ. Α΄, 17).

Αφετηρία και Αρχή είναι η Θεία ταυτότητα και η Θεία καταγωγή του Ανθρώπου. «Εγώ είπα θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες» (Ψαλμός πβ [πγ], 81 στιχ. 6). Προορισμός και τέλος, η τελειοποίηση και η συνταύτιση του ανθρώπου με το Θείο. «Έσεσθαι ουν υμείς Τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς Τέλειος, εστίν» (Ματθ. Ε′, 48). Το κλειδί του Δρόμου συνοψίζεται στο «Αγαπάτε Αλλήλους».

Ο έλεγχος και η κρίση της Δευτέρας Παρουσίας στροβιλίζει όλη την ανθρωπότητα, επιταχύνοντας το χρόνο, συμπυκνώνοντας τη συνείδηση, ώστε να επέλθει έκρηξη Λόγου στο Είναι του παγκόσμιου Ανθρώπου. Η πορεία της Χριστοποίησης και της Θέωσης είναι μη αναστρέψιμη, ταχύρρυθμη και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η Θεία Χάρη έρχεται να καλύψει τα κενά, τις ατέλειες και τις αδυναμίες των ανθρώπων που ξεκινούν κάθε στιγμή ενσυνείδητη πορεία αποκατάστασης, αναγωγής και Θέωσης. Εκδηλώνεται μέσα από τρεις λειτουργίες, που στον εσωτερικό χριστιανισμό ονομάστηκαν Κάθαρση, Φωτισμός, Τελειοποίηση.

Κι έτσι η διατύπωση και η έκφραση της συνειδητοποίησης, είναι εκείνη που μεταφέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταλλάσσει, να μεταμορφώνει, να εξελίσσει, να αναγάγει. Είναι η αλήθεια που φανερώνεται, και η αλήθεια ελευθερώνει. Έτσι η τυφλή πίστη γίνεται ενσυνείδητη πίστη και η προσευχή γίνεται τα πάντα σ’ ότι κάνεις απλά, φυσικά και αληθινά, συντονισμένα με τη Θεία ροή του Λόγου.

Το κοινό σημείο επαφής του ανθρώπου και του Θεού, είναι η Θεία Ουσία, ο Θείος Σπινθήρας, και η προσευχή δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις για την αποκάλυψη της Αλήθειας του προορισμένου Ανθρώπου, που εμπεριέχεται στο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, δηλαδή τη Θέωση. Ο σκοπός συνδέεται με την ιδέα και η σκέψη με την πραγματοποίηση του σκοπού, δηλαδή την υλοποίηση της Ιδέας-Σκοπός-Σκέψη. Η προσευχή αρχικά είναι μία εμβάθυνση στο είναι σου, που σε οδηγεί σε ενσυνείδητη Πίστη, δηλαδή την απόλυτη Γνώση, την αναγνώριση της Υιότητάς σου, την εκδήλωση του Θείου Εαυτού σου.

Η μετουσίωση επιτυγχάνεται μέσω της εκδήλωσης, δίχως εκδήλωση δεν υπάρχει μετουσίωση. Εκδηλώνοντας κάτι το οποίο θεωρείται αρνητικό και ονομάζοντάς το την ώρα που εκδηλώνεται, διατυπώνοντάς το, το ορίζεις, ορίζεις τη νομοτέλεια που το διέπει, ορίζεις τη δομή του και έτσι, εφόσον το ονομάζεις και το διατυπώνεις και το ορίζεις, είσαι και στη θέση να το αλλάξεις, να το μετουσιώσεις. Έτσι κλείνει ο κύκλος. Αυτό αρχικά παράγει κάθαρση και φώτιση και τέλος παράγει τελειοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι η μετουσίωση είναι η αιτία της κάλυψης, αυτή ενεργοποιεί την κάλυψη, όσο μετουσιώνουμε τόσο κάλυψη έχουμε, όσο δεν μετουσιώνουμε τόσο ακάλυπτοι είμαστε. Όσο μετουσιώνουμε είμαστε υπό Χάρη, όσο δεν μετουσιώνουμε και ανταποδίδουμε είμαστε υπό Νόμο.

Για να είναι σε θέση να μετέχει στη Θεότητα μέσα από το καθ' ομοίωση συμμετέχει στην τελειοποίηση μέσω των Θείων Μυστηρίων.

Η Βάπτιση της Ψυχής στην Αλήθεια ξεκινά από την ίδια τη ροή Φωτός μέσα στην υπόσταση του ανθρώπου. Η ίδια του η υπόσταση, η καθαγιασμένη με τη Θυσία της ύλης, που δεν είναι θυσία, αλλά εξαγνισμός, στεφανώνει με τα ίδια της τα χέρια την κορυφή της κεφαλής της με το στε­φάνι του αμνού της Θυσίας ολόκληρης της υπόστασής της. Όλων των επιπέδων. Όλων των εκδηλώσεων. Όλων των παλμών.

Στο χώρο του Άχρονου και Άχωρου η Θυσία έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Από τον τύπο των ήλων της Απόλυτης Θυσίας εκχέει Φως σε όλα τα πεδία της υπόστασής του, καθαγιάζοντας αυτά και ταυτίζοντάς τα με τη Θεία Ροή του Φωτός. Ο Άνθρωπος βαπτίζει τον άνθρωπο στο Θείο Πυρ του Αιώνα.

Είναι το επόμενο στάδιο από τη βάπτιση του ανθρώπου εις ύδωρ. Τώρα που τα ύδατα εξαχνώθηκαν στη Φωτιά του Αιώνα, τώρα που το απόσταγμα της ύπαρξής του απόμεινε στις χούφτες του αλάτι, τώρα το «βάπτισμα εν ύδατι» προχωρεί στο επόμενο στάδιο. Το νερό επέφερε καθάρ­σεις. Η Φωτιά θα φέρει την Ένωση. Η Φωτιά, όντας ποιο­τικά κοντύτερα στις Αρχέγονες Μορφές, είναι ένα από τα τελευταία στάδια από τα οποία η πορεία της Επιστροφής περνά πλησιάζοντας προς το Άπειρο.

Το βάπτισμα σε Γνώση και σε Πυρ είναι οι δίοδοι που οδηγούν στα επόμενα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου. Όμως τη Γνώση και το Πυρ, που πάντα έλουζαν τον Άν­θρωπο, πρέπει ο ίδιος να τα έλξει να περάσουν μέσα του. Πρέπει ανοίγοντας τους πόρους εισροής, τους πόρους τους δικούς του, τους πόρους του Πύρινου Εαυτού του, να έλξει το Πυρ. Πρέπει η ίδια τη Υπόστασή του, μετουσιωμένη σε Λόγο, να ενεργήσει επί του Εαυτού της, δη­μιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δεχθεί, να αφομοιώσει και να ταυτισθεί με το Θείο Πυρ.

Η ίδια η Υπόστασή του Ενεργεί, όταν μετουσιώνει την ενέργεια σε Φως. Τη ζωική ενέργεια σε Θεία. Την ύπαρξη σε Ανυπαρξία. Το Ένα σε Μηδέν. Η ίδια η Υπόσταση φο­ράει το στεφάνι της Δόξας στην Κορυφή των θόλων της. Το Πάλλευκο Στεφάνι του Φωτός. Της Αρμονίας ροής των Κέντρων του με την Άπειρη Ροή του Παντός. Της Πάλλευκης Αξίας των παλμών του. Μετουσιώνει σε Ενέργεια το Φως και την Ενέργεια σε Άπαν. Μετουσιώνοντας τη Γη σε Ουρανό περνάει το κατώφλι του Θεού. Περνάει το κα­τώφλι του Ανθρώπου.

Το άνοιγμα των Ουρανών του φέρνει το Φως στα Κέντρα πλουσιότερο. Φέρνει την Αρμονία της Ροής σε μια άμεση πορεία προς το Άπειρο. Φέρνει τη γεύση του Ουρανού στα μάτια. Φέρνει τον Λόγο σε σημαία και τον Παλμό σε καθοδήγηση. Φέρνει το Ανεκδήλωτο. Και την Εκδή­λωση την επιστρέφει σ’ Αυτό.

Η απουσία των παλμών φθάνει στην Πλήρη Παρουσία. Η απουσία των παλμών και των ήχων φθάνει στην πλήρη Αρμονία τους. Η παρουσία των πάντων στο Ανύπαρκτο, στο προ του υπαρκτού, Ενθεώνει τα πάντα. Τότε ο Άνθρωπος γίνεται Άπειρος, Αιώνιος και Ρέων. Ρέων άνευ Αρχής και Τέλους. Άνευ ροής. Άνευ παλμών και ήχων. Άνευ σχέσεων. Οι σχέσεις υφίστανται για να ενώνουν τα μη αυτά. Όταν τα πάντα είναι Αυτό, η σχέση δεν έχει χώρο ενεργείας. Πώς να δέσεις ένα μόριο Πυρός μεταξύ του;

Το Πυρ της Ουσίας κατακαίει κάθε διαφορά. Κάθε διά­σταση. Κάθε «εγώ». Το Πυρ της Ουσίας κατακλύζει τα Σύμπαντα και ορίζει τα πάντα. Το Πυρ το Αυθύπαρκτον, το Ζέον, το εκπέμπον Φως. Το προ του Φωτός υπαρκτόν, και εκτός του Φωτός εκδηλώνον Ουσίαν. Το προ της Ουσίας υπάρχον. Η Ουσία, όντας εκδήλωση, έπεται της ιδέας. Το Πυρ προηγείται της ιδέας. Προηγείται της Δημιουργίας και είναι η ίδια η Δημιουργία. Το Πυρ προηγείται απάντων και είναι το Άπαν.

Το Πυρ ας λούζει το Φως του Ανθρώπου του Ενός, του Απείρου. Το Πυρ ας περάσει εντός του και ας φέρει Γα­λήνη. Η Πύρινη Υπόσταση του Ανθρώπου ας καταυγάσει Φως στους Αιώνες.

ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΑΘΑΡΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ

Καταθέτουμε ενώπιόν Σου, ως Ένας Άνθρωπος, αμέ­λειες, παραλείψεις, ατέλειες, και λαμβάνουμε από το Άπει­ρο του Είναι Σου τα στοιχεία της Θεότητας. Καθιστούμε εμπράγματη την ένωση, φανερή και παλμοδονούμενη, και ενδυόμενοι μ’ αυτήν και μόνο λειτουργούμε τη Μυσταγωγία τη Θεία, την Υπερούσια, την Άχρονη.

Στο Όνομά Σου, Άπειρε Λόγε, ευλογώ τους Αδελφούς τους παρευρισκόμενους και όσους απουσιάζουν με την Ευλογία της Αγάπης και Γαλήνης και συγκαλώ όλους να συσπειρωθούν γύρω από τη Θεία τέλεση του Αγιασμού και της Μετουσίωσης, για να λάβουν Ευλογία Άπειρη, Απόλυτη, Αέναη. Καλώ, γύρω από το Ποτήρι της Ζωής και το Αγίασμα της Ύπαρξης, όλες τις Οντότητες, όλων των πεδίων, ώστε να λάβουν ζωντανό το Μήνυμα και την Παλμοδόνηση του Θείου Πυρός μέσα τους.

Αγαπημένε Άνθρωπε, αναδύομαι μέσα απ’ τους αιώνες του γήινου χρόνου. Ταυτίζω τη Ροή Μου την Άχρονη με τη ροή του χρόνου σου και μ’ αυτή την ταύτιση Ευλογώ την έναρξη της Νέας χρονιάς. Διαχέω μέσα στις γήινες ώρες, που θα επακολουθήσουν, διάνθισμα Σοφίας, Ειρήνης, Αγάπης, για όλα τα επίπε­δα, όπου ισχύει ο χρόνος και ο χώρος. Διαχέω τον κρα­δασμό Μου, της Θείας αφύπνισης, μέσα σε κάθε ύπαρξη που βρίσκεται εγκλωβισμένη στα όρια του χωρόχρονου. Εισέρχομαι, ως Υπερούσια Ουσία του παντός, μέσα στις υποστάσεις όλες, που αποτελούν τον Έναν Άνθρωπο, σ’ όποια πεδία κι αν βρίσκονται, και συλλέγω δεσμεύσεις, καθηλώσεις, επιτιμήσεις, αμέλειες, ημιμάθεια, δυσαρ­μονία, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, είτε από ενέργειες των ίδιων των υποστάσεων, είτε από αποστολές προερχόμενες από υποστάσεις άλλες. Μετουσιώνω οτι­δήποτε δεσμεύει τον Εαυτό Μου, οτιδήποτε τον καθη­λώνει, τον περιορίζει ή του προσδίδει ονομασίες που δεν του επιτρέπουν να παλμοδονηθεί ελεύθερα μέσα στο Άπειρο, σε Φως και Αγάπη, σε Αρμονία και Ενότητα. Ελευθερώνω όλους τους αγωγούς σύνδεσης και επαφής απ’ τους κυματισμούς μη Αγάπης, τους ευλογώ, τους αποκαθαίρω πλήρως, τους ανασυγκροτώ μέσα Μου και καθιστώ όλους τους αγωγούς, αγωγούς Ένω­σης, Υπερτέλειας Αγάπης, ανάμεσα στα μέρη του Αν­θρώπου, ανάμεσα στον Εαυτό που Είμαστε. Θέτω σε ενέργεια τα Κέντρα της Ζωής, απ’ όπου εκπορεύονται και δραστηριοποιούνται οι σπινθηρισμοί της Ύπαρ­ξης, που θέτουν σε κίνηση τις Θείες Λειτουργίες, διαχέουν και εκπέμπουν Ενέργεια και Φως.

Ευλογώ όλα τα σημεία του ανθρώπινου σώμα­τος, τα εξαγνίζω από τις λαθεμένες εκδηλώσεις, από την ένδυση της πλάνης, και τα ενδύω με την Απειρότητα του Φωτός και της Αγάπης, για να εκπληρώσουν τον προορι­σμό της φανέρωσης του Λόγου Χριστού.

Εγκολπώνω μέσα σου, Άνθρωπε, την Αγάπη, την Αρ­μονία, την Ισορροπία που Είμαι. Εγκολπώνω μέσα σου τις Θείες διδασκαλίες της Ύπαρξης. Τις ανακυκλώνω στο σύνολο του εαυτού σου, ώστε ρέουσες να είναι συνε­χώς, να σε διαποτίζουν και να σε καθοδηγούν κάθε στιγμή. Ευλογώ, Άνθρωπε, την ικανότητά σου να Με εκδηλώσεις και σε φέρνω σε νέα επίγνωση της αναγκαιότητας της φανέρωσής Μου μέσα απ’ τη μορφή σου. Ευλογώ τα βάθη σου τα Άπειρα, τις διαστάσεις σου τις απεριόριστες και σε φέρνω σε επαφή μ’ αυτές, ώστε να τις εκδηλώσεις. Ευλογώ τα αισθητήριά σου, να μπορέσουν να συλλάβουν τις ιδέες του Απείρου, που ακόμα δεν έχουν σχηματοποιη­θεί σε λέξεις, σε ήχους, σε χρώματα ή εικόνες, αλλά που παραμένουν ακέραιες, αμετάβλητες και αστάθμητες, για να συλλεχθούν απ’ την Ουσία Άνθρωπος - Θεός και να εκ­φραστούν απ’ Αυτήν. Κρούω το είναι σου και φανερώνω οτιδήποτε περικλείει εντός του. Εκδηλώνω από μέσα σου, στιγμιαία, όλες τις καταστάσεις του Ανθρώπου, όλες τις ατελείς εκδηλώσεις, οποιαδήποτε μικρότητα ή δυσαρ­μονία, ώστε να βιώσεις την Αδιάσπαστη συνοχή σου με τα πάντα. Έλκω μέσα απ’ το είναι σου όμοια τη μετά­νοια για όλα όσα πάνω στον πλανήτη διεξάγονται κι απ’ το είναι σου εκ νέου έλκω το Έλεος και καλύπτω όλα όσα εκδηλώθηκαν μέσα στον χρόνο που πέρασε.

Ανακοινώνω στην Ύπαρξή σου, Άνθρωπε, οδηγίες Αγάπης, κατανόησης, επαφής και ταύτισης με τον Εαυτό σου Άνθρωπο και μ’ Εμένα, δηλαδή με την Ολότητα του Εαυτού Θεού. Σε εντέλλω να αγαπήσεις τον Εαυτό σου, να τον κατανοήσεις, να πάψεις να διαμοι­ράζεις ποινές ή χρέη. Να εισχωρήσεις στο νόημα της Ενό­τητας, για να αισθανθείς ότι κάθε χρέος που διαμοιράζεις, εσένα βαραίνει. Σε καλώ να υπηρετήσεις τον Εαυτό σου, προσφέροντας το είναι σου, κατανοώντας απόλυτα ότι κάθε θωπεία σου εσένα θωπεύει, κάθε προσπάθεια για βελτίωση ενός άλλου μέρους του Εαυτού σου, που κατοικεί σε άλλο σκήνωμα, εσένα βελτιώνει. Κάθε κίνηση και παλμός σου, που αποστέλλει Αγάπη, εσένα οικοδομεί, γιατί εσύ και κάθε κομμάτι του Εαυτού σου είστε Ένα. Κα­θιστώ την κλήση αυτή μέσα σου παλμοδονούμενη, να σε ωθεί συνεχώς σε νέες προσπάθειες απέκδυσης της πλά­νης και ένδυσης της Αλήθειας.

Ευλογώ, Άνθρωπε, όλες τις εκφράσεις σου πάνω στη γη. Οτιδήποτε εκπορεύθηκε από τον νου σου, από τα χέρια σου, από την καρδιά σου, οτιδήποτε δημιουργήθηκε, με οποιοδήποτε σύνολο διεργασιών και λειτουρ­γιών, και το βαπτίζω μέσα Μου. Δίνω τη σφραγίδα Μου σε καθετί, σφραγίδα Μετουσίωσης και Ανάστασης, σφρα­γίδα Αέναης Ζωής, που οδηγεί τα πάντα στην αφο­μοίωση μέσα στο Άμορφο.

Ευλογώ, Άνθρωπε, ό,τι εκδηλώθηκε στον πλα­νήτη σου, ως πολιτική κατάσταση ή ως κοινωνική κα­τάσταση ή ιδεολογική ή οικονομική, και κλείνω τον κύ­κλο του Νόμου, ο οποίος λειτούργησε ελκόμενος απ’ τις εκπορεύσεις σου των αιώνων. Ταυτίζω την παλμοδόνηση του πλανήτη με την παλμοδόνηση του Αυτενερ­γούς Ελέους, που ισορροπεί με τον επίσης Αυτενεργή Νόμο της αφύπνισης και Χριστοποίησης, και θέτω τον κύκλο του νέου χρόνου, που άρχισε ήδη, σε Αρμονία και συνταύτιση με την κίνηση του Ελέους και τη Δόνηση Αφύπνιση - Χριστοποίηση.

Ευλογώ τις αναταραχές, τις ανακατατάξεις πάνω στη γη και διαχέω πόρους ειρήνης μέσα στη δομή τους, ώστε να εκδηλωθούν με τη μέγιστη δυνατή ισορροπία, αρμονία και γαλήνη. Ευλογώ τις αναγκαίες κοσμικές καταστάσεις και διαχέω μέσα σ’ αυτές την Αγάπη του Λόγου Μητέρα. Διασπώ δι’ αυτής της Αγάπης την αρραγή σύνθεση που μέχρι τώρα παρουσίαζαν και διαμορφώνω Νέα σύνθεση με ισχύ μικρότερη σε δεινά και εντονότερη σε διδασκαλία Θείου Φωτός, Αγάπης, Ενότητας.

Ευλογώ την έξαρση των ατελειών σου, Άνθρω­πε, και απορροφώ αυτήν εντός Μου. Λαμβάνω τις συ­νέπειες της έξαρσης αυτής, που μέλλει να παρουσιαστεί, ώστε να γίνουν σ’ εσένα αισθητά τα λάθη και η πλάνη, για να μπορέσεις γρηγορότερα να εισδεχθείς την Ολότητα του Εαυτού Λόγου και να Τη φανερώσεις. Σε ενδύω με την Ενέργειά Μου την Άπειρη, ώστε Αυτή να σε προστα­τεύει και να σε καθοδηγεί όλες τις ώρες. Σε συγκεντρώνω μέσα στον Πυρήνα Μου, σε παλμοδονώ στην κίνηση του Πυρήνα, που περιέχει τη Μορφή και το Άμορφο. Συμπυ­κνώνω εντός σου την Άπειρη Γνώση, το Άχρονο και το Πανταχού και σε διαχέω εκ νέου στα σημεία όπου βρισκόσουν, πριν σε απορροφήσω μέσα Μου την ώρα αυτή, πληρωμένο με την Υπερτέλεια Αγάπη Μου, με την Αέναη Προσφορά Μου, με την πάλλουσα ζωντανή Πα­ρουσία του Λόγου, με την επισφραγισμένη βεβαιότητα της εκδηλούμενης Θέωσής σου.

Ευλογώ, Άνθρωπε, τα ιδρύματά σου, όποιο όνο­μα κι αν φέρουν αυτά, είτε είναι φυλακές, αναμορφω­τήρια, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, νοσοκομεία, είτε κοινωφελείς οργανισμοί, οργανώσεις για την ειρή­νη, για την προστασία του παιδιού, για την προστα­σία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και αναβιβάζω όλα αυτά μέσα στις κλίμακες του Φωτός και της Αγά­πης Μου βαθμίδες εννιά, και σαν οργανισμούς και σαν ποιότητα ιδεών και σαν ποιότητα ιθυνόντων που τα κατευθύνουν ή μελών που συμμετέχουν και σαν ποιότητα οντοτήτων που μέσα σ’ αυτά παρευρίσκονται. Διαμοιράζω, στις οντότητες αυτές όλες, Έλεος και αποδέσμευση απ’ την καθήλωση στην πλάνη και στην ύλη, στον σκοταδισμό της άγνοιας. Εκπνέω μέσα τους και συγχρονίζω τις οντότητες όλες με τον κραδασμό της Εισπνοής Μου, ώστε χωρίς καθυστέρηση να περιληφθούν στην επιστροφή του Ανθρώπου, στην ταύτισή του με τον Λόγο. Δίνω σε κάθε οντότητα ό,τι χρειάζεται, όποια στοι­χεία της υπολείπονται για να ισορροπήσει, όποια στοι­χεία έχει χάσει μέσα στην ανακύκλωση των αιώνων της πλάνης, τα προσφέρω. Ανακινώ τον Εαυτό Άνθρωπο ολό­κληρο, σε όσα κομμάτια κι αν είναι διαχωρισμένος, σε όσα πεδία κι αν βρίσκεται, και ταξινομώ τις υποστά­σεις με νέα δομή ισορροπίας. Με την Ευλογία της Ενό­τητας φέρω σε επαφή σημεία αντιμαχόμενα, συγκρουόμενα, σημεία που δεν γνωρίζουν το ένα το άλλο, και συμπληρώνω όλα τα μέρη του Ανθρώπου, τα καθιστώ δυνάμει Ολότητα, ώστε κανένα σημείο της Υπόστασης Άνθρωπος να μη βρίσκεται σε ισορροπία κατώτερης μορ­φής από ένα άλλο. Κρούω τα Κατεστημένα των ιδεών στον νου και τη διάνοια, συμπλέκω τα Κατεστημένα των μεμονωμένων υποστάσεων, τα ενώνω, ώστε τα μέρη του Ανθρώπου να μην μπορούν να οχυρώνονται πίσω από περιορισμένα Κατεστημένα. Συνθέτω τα αισθήματα και τα συναισθήματα των μεμονωμένων εκφράσεων του Αν­θρώπου και φέρνω την Αρμονία στην έκφραση των συναι­σθημάτων, ώστε όλα τα μέρη του Ανθρώπου να φέρουν μέσα τους τη δυνητικότητα της Απόλυτης Αγάπης, χωρίς εξαίρεση. Σπάω τα όρια και τους φραγμούς της απομο­νωμένης Συνείδησης και ενώνω τις Συνειδήσεις των με­ρών, πραγματώνοντας Μία Ενιαία Συνείδηση, δυνάμενη να χωρέσει το Όλο του Απείρου που είμαστε.

Ευλογώ και ενώνω τα βλέμματα και διαμορφώ­νω ένα ενιαίο βλέμμα, ώστε κάθε άνθρωπος πάνω στη γη ή σε άλλα πεδία να μπορεί να διακρίνει την Αλήθεια. Ενώνω όλα τα χέρια και διαμορφώνω ένα ενιαίο χέρι, ώστε κάθε άνθρωπος πάνω στη γη ή σε άλλα πεδία να μπορεί να εκδηλωθεί ως Προσφορά Αέναη. Ενώνω όλους τους βηματισμούς, με όμοιο τρόπο, ώστε κάθε άνθρωπος στα Άπειρα Σύμπαντα να μπορεί να βηματίζει με το βήμα του Ενός Μοναδικού προορισμού, της ταύ­τισης με τον Λόγο.

Ευλογώ, Άνθρωπε, τον πλανήτη σου και αποκα­θαίρω το φυσικό του περιβάλλον σ’ όλα του τα σημεία από οποιεσδήποτε επιδράσεις της ύλης, παραγόμενες από ενέργειες λαθεμένες ή επιπόλαιες, που δύνανται μελ­λοντικά να επιδράσουν αρνητικά στην εξέλιξη της ζωής πάνω σ’ αυτόν.

Ευλογώ τους πάσχοντες αδελφούς από υλικά αίτια υγείας και διαχέω σ’ αυτούς την ίαση σε όσα σημεία έχουν ανάγκη. Διαχέω αλλεπάλληλα κύματα ενεργειακής ισχύος και επουλώνω τις δυσαρμονίες των σωμάτων, τις δυσαρ­μονίες της ψυχοπνευματικής υπόστασης, και τις δυσλει­τουργίες του οργανισμού του υλικού επαναφέρω στη φυ­σιολογική τους λειτουργία.

Ευλογώ τους αδελφούς που βρίσκονται ηθελημένα αποκομμένοι από την κλήση του Λόγου Μου και τους καλώ από εντός τους εκ νέου να συμμετάσχουν στην πο­ρεία της Αγάπης και της Προσφοράς.

Απεκδύω τις υποστάσεις αυτές από την πρόσδεση με την προσωπικότητα που εκ­φράζει το όνομα στην ύλη και τους παλμοδονώ στη Θεία Υπόσταση την Άπειρη. Ενεργοποιώ τους πυρήνες της Ζωής, την Πνοή Μου την Αέναη και τους καλώ να συμμετάσχουν δραστήρια στην παρουσίαση και εκ­δήλωση του Έργου Μου, σαν οντότητες χρισμένες με τη Χάρη και την Αγάπη Μου.

Ευλογώ κάθε μέρος του Ανθρώπου που διακατέχεται από πόθο για ένωση και το πλημμυρίζω με την Ενότητα, σ’ όλα τα επίπεδά του. Το πλημμυρίζω με την Άπειρη Αγά­πη, με τη Χάρη και τη Δωρεά του Πνεύματος του Αγίου, με την Προσφορά την Ανέσπερη του Εαυτού Μου.

Σε ευλογώ, Άνθρωπε, όπου κι αν βρίσκεσαι, είτε είσαι ενσαρκωμένος, είτε όχι, και σου διαμοιράζω τον Εαυτό Μου ολοκληρωμένο. Σου διαμοιράζω τον Εαυτό Μου, σαν Αγάπη, σαν Φως, σαν αποδέσμευση, σαν Ένωση, σαν διά­χυτη Παντόχωρη και Παντόχρονη Παρουσία. Διαμοιράζο­μαι μέσα σου, γίνομαι η τροφοδοσία του παντός. Γίνομαι η Κάθαρση και η Αναγέννηση. Γίνομαι η Υπερούσια αφύ­πνιση της Ζωής, ο Δρόμος της Ανάστασης, η σφραγίδα της Ταύτισης.

Ανοίγω το «Είναι» σας, για να μπορέσει να δεχτεί τη φω­τοχυσία και να την απορροφήσει. Να την καταστήσει ισορροπία και κάθαρση, μετουσίωση, συνειδητοποίηση και επίγνωση. Να την καταστήσει εμπράγματη άνοδο, εμπράγματη πορεία επίγνωσης του Θείου προορισμού, εμπρά­γματη συνειδητότητα της Ενότητάς Μας.

Ευλογώ τον πληθυσμό που κατοικεί στον Ελλαδικό χώρο. Εισέρχομαι σαν Ροή κάθαρσης μέσα σε κάθε Έλλη­να. Αποπλένω τις δονήσεις που πάλλονται μέσα στο «Εί­ναι» του, στη σκέψη του, στη Συνείδησή του, στα συναισθήματά του και είναι εξαρτώμενες από την παρούσα κατάσταση της δυσαρμονίας. Μετουσιώνω ολοκληρωτικά αυτές και εμποτίζω κάθε υπόσταση με δονήσεις Αγάπης, Ειρήνης και Ενότητας, συντονίζοντας τις υποστάσεις με έλξη Φωτός και Αρμονίας, Αλήθειας και Δικαιοσύνης, για τον Ελλαδικό χώρο και μ’ αυτό τον τρόπο, σταματώντας την ανακύκλωση και παραγωγή συνεχώς μεγαλύτερης δυσ­αρμονίας και έκδηλων αποτελεσμάτων και επιπτώσεων.

Αγαπημένε Μου, πράξη μέσα στο Έργο της Νέας Επο­χής, σημαίνει εντρύφηση όσων έχεις παραλάβει, σημαίνει προσπάθεια για εφαρμογή αυτών, στην καθημερινή σου ζωή, σημαίνει συνεχής και διακαής πόθος για Ένωση, που εκφράζεται μέσα από την Προσευχή, την Κάθαρση, τη Μετάνοια, την Προσφορά. Πράξη μέσα στο Έργο της Νέας Εποχής σημαίνει συντονισμός και επαφή με τον Δά­σκαλο αυτού του Έργου και με τους Αδελφούς που βρί­σκονται μέσα σ’ αυτό.

Χρησιμοποίησε ό,τι σου παραχώρησε το Έργο και ο Δάσκαλος, γιατί αλλιώς η κάθαρση που έχεις δεχθεί ή ο εξαγνισμός και η μετουσίωση που εκπορεύθηκαν από τον Δάσκαλο Ιωάννη προς εσένα, θα καλυφθούν με νέες καταστάσεις δυσαρμονίας που εσύ δημιουργείς. Χρησιμο­ποίησε όσα έλαβες σαν Χάρη, σαν Δωρεά και σαν Γνώση.

Απορροφώ ικεσίες και ύβρεις, απορροφώ δράση και αντίδραση της ανθρώπινης ύπαρξης. Απορ­ροφώ δάκρυα και φιλοδοξίες και καθιστώ τα πάντα Ευλο­γία εντός Μου, που τη διαμοιράζω σαν ανακούφιση, σαν επίγνωση, σαν μείωση της έντασης του πόνου, σαν αύξηση της διδαχής. Απορροφώ με την Ουσία Μου τα αίτια και διαχέω κάθαρση και Ενότητα. Διαχέω δόνηση αποκα­τάστασης της αταξίας. Διαχέω Ειρήνη και απονομή δικαιοσύνης. Διαχέω Αρμονία και Ισορροπία.

Σ’ αφήνω να δονηθείς στη Μετάνοια. Σ’ αφήνω να ποθήσεις την Κάθαρση. Εμβα­πτίζω εντός Μου όλες τις υποστάσεις που με οποιοδήποτε τρόπο δέχτηκαν εκπομπή δυσαρμονίας από σένα και τις απελευθερώνω. Ισορροπώ το Είναι τους, το πλημμυρίζω με Ζωή και Ουσία, με Αγάπη και Φως. Ρέω εντός τους σαν Δημιουργική Πνοή Ζωής και κάθαρσης και υπερκαλύπτω τα κενά της εξέλιξής τους συντονίζοντάς τους μ’ Εμένα, με την ανακυκλούμενη πορεία της Ταύτισης, που εκφρά­ζεται μέσα από τη Δημιουργική Μου Πνοή.

Ευλογώ την υπόστασή σου, Άνθρωπε, και σε απελευ­θερώνω από τις δεσμεύσεις που δημιούργησες. Σε εμβα­πτίζω εντός Μου, σε λούω ολόκληρο με την Κάθαρση, την Ισορροπία, το Φως και την Αγάπη. Σε ταυτίζω με τους πό­ρους Μου, με την Ουσία Μου, με την Άπειρη Φωτοχυσία Μου. Σε καθιστώ παλμοδονούμενη Ευλογία, παλμοδονούμενη Ενέργεια Αρμονίας.

Μέσα από σένα Ευλογώ την Ειρή­νη. Μέσα από σένα Ευλογώ την Κάθαρση και την Ισορρο­πία. Μέσα από σένα, Άνθρωπε, αποκαθιστώ την τάξη. Μέσα σου εμβαπτίζω τη Γη και την ενώνω με τα στοιχεία σου, την ισορροπώ και την ταξινομώ εντός σου. Εντός σου τη συνδέω με τις Νέες καταστάσεις δονήσεων και τις Νέες καταστάσεις κραδασμών. Εντός σου απορροφώ το περιβάλλον της δυσαρμονίας της και δομώ νέο περιβάλ­λον Ενότητας, Αρμονίας και. Αγάπης. Μέσα από σένα δρω στα Σύμπαντα, για να διαμοιράσω τη Νέα θέση του Αν­θρώπου της Γης, για να φανερώσω τη Νέα κατάσταση της εκδηλωμένης ανθρώπινης Ύπαρξης.

Ανοίγω την Κάθαρση για την ανθρωπότητα. Γύρω από τη Γη τοποθετώ Θεία συμπλέγματα κραδασμών Ζωής, κρουνούς καθάρσεων και διασταυρώνω τους κυματισμούς τους πάνω στον πλανήτη, παλμοδονώντας συνεχώς τον πλανήτη ολόκληρο σε με­λωδίες διαύγειας, Φωτός και Ενότητας.

Ενώνω αυτούς τους κρουνούς της Κάθαρσης μ’ εσένα, Άνθρωπε, που παρίστασαι και σε καθιστώ κλειδί Ευλογί­ας, Ενότητας και Αγάπης, κλειδί κάθαρσης και αποκατάστασης. Ευλογώ το νου σου να διαπερά τον ομαδικό Νου του Ενός Ανθρώπου και να γεννά ιδέες Φωτός.

Ευλογώ τα ύδατα όλης της γης και τα ενώνω με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, με τη Χάρη του εξαγνισμού, ώστε να μεταφέρουν εξαγνισμό στις ψυχές και ίαση. Κα­θιστώ τις λίμνες, τους ποταμούς, τις θάλασσες του πλανή­τη ολόκληρου, παλμοδονούμενες μέσα στο Φως και στην Αγάπη, μέσα στη Θεία Ενέργεια την Ατέρμονη, ανακυκλούμενες στη Ροή Μου, ικανές να απορροφούν δυσαρμο­νικούς κυματισμούς, να τους μεταλλάσσουν και να απο­δίδουν Αρμονία. Καθιστώ τη δομή τους δομή κάθαρσης Θείας, δομή εξαγιασμού σωμάτων και ψυχών, δομή Ου­ράνιας Αρμονίας, για να παρέχουν αυτήν στο σύνολο της ανθρωπότητας ανεξαιρέτως.

Ευλογώ τα υλικά της γης, το ύδωρ, τον οίνο και τον άρτο, που συμβολίζουν την Υπέρτατη Κάθαρση και την Υπέρτατη Μετουσίωση. Παλμοδονώ στους ίδιους παλμούς της Αγάπης, της Υπερούσιας Παρουσίας Μου, τα υλικά αυτά, χωρίς διάκριση. Σταλάζω μέρος του ύδατος μέσα στον οίνο και μέρος του οίνου μέσα στο ύδωρ, ώστε και μορφικά να πραγματοποιηθεί η συνύπαρξη και η συνταύτιση της κάθαρσης και μετουσίωσης. Μ’ αυ­τήν τη συνταύτιση ανάγω τον Άνθρωπο, τη γη, τα Σύμπαντα, στο στάδιο της ταυτόχρονης Κάθαρσης - Μετουσίωσης, αποκολλώντας τον από το μακρόχρονο καθαρτήριο και οδηγώντας τον στην αμεσότητα της Με­τουσίωσης σε Θεό.

Εισπορεύω μέσα στο Ποτήρι της Ζωής τον άρτο σε τεμάχια, αντιπροσωπεύοντας με τα τεμάχια αυτά τα μέρη του ανθρώπου που ενοποιούνται μέσα στο Όλο της Ύπαρξης, που αποκαθαίρονται, μετουσιώνονται και εκδηλώνονται ως Θεός. Καλώ τον Εαυτό Άνθρωπο Λόγο Θεό και προσδίδω στο χέρι του το σύμβολο το μορφικό της Άπειρης Παντοδυναμίας Μου, τον Σταυρό.

Ευλογώ το ύδωρ, τον οίνο και τον άρτο εκ νέου. Ευλογώ την απόλυτη συνένωση της Μορφής και του Αμόρφου, του εξαγνισμού και της μετουσίωσης, της επιταγής και της πραγμάτωσης. Εκδηλώνομαι σ’ όλα Μου τα στάδια φανέρωσης πάνω στη γη σου, ως Βαπτιζόμενος Λόγος, ως Προσφερόμενος και Θυσιαζόμενος Λόγος, ως Λόγος Ανάσταση, και τη φανέρω­σή Μου αυτήν καλύπτω με την Ενωτική Άμορφη Πα­ρουσία του Πατέρα. Καταδεικνύω στη γη, στον πλανήτη της ύλης και της διττότητας, την Υπερούσια Ένωση και σε καλώ, Άνθρωπε, εκτελεστή της Βουλής Μου, συνοδοι­πόρε στην πορεία της Ένωσης του Ολοκληρωμένου Ανθρώπου, Υπεύθυνε - Λόγε - Θεέ, να κατανοήσεις την Ενότητα των Μυστηρίων Μου όλων και να προχωρήσεις στην ενωτική τους έκφραση, που περιλαμβάνει τα πάντα. Σε καλώ να δεις τα Μυστήρια, που σου παρουσίασα δια­χωρισμένα, σαν Ουσία και Φως, να τα κατανοήσεις σαν Ενότητα και να εκφράζεις με ένα Μυστήριο τα πάντα, διαχέοντας ταυτόχρονα Κάθαρση, Ευλογία, Βάπτιση, Ένωση, Μετουσίωση, Ταύτιση, Αγάπη, Προσφορά και Θυσία, σε κάθε σου ενέργεια.

Ευλογώ το Είναι σου να χωρέσει το Ενωμένο Μυστή­ριο, το Άπειρο, το Μυστήριο που απευθύνεται στον Θεό - Άνθρωπο, που τελείται απ’ τον Θεό - Άνθρωπο και ανάγει τα μέρη σε Ενότητα. Ευλογώ τον νου σου να χωρέσει τις Ευλογίες που το Μυστήριο αυτό το Άχρο­νο, που ταυτίζει το μηδέν με το Ένα, το Τέλος με την Αρ­χή, περιέχει. Ευλογώ τη συνείδησή σου να μπορέσει να βιώσει τους παλμούς Του, ώστε να Το εκφράζει όλες τις ώρες, όπου κι αν βρίσκεται, χωρίς να παρεμποδίζεται από τίποτα.

Ενώνω τα σύμβολα της Θυσίας Μου, τον Σταυ­ρό Μου και τον τύπο των ήλων, με το Μυστήριο αυτό και καθιστώ μορφική αναπαράσταση ρέουσα του Μυστηρίου τούτου τη συνύπαρξη Σταυρού, τύπου των ήλων και Περιστεράς του Αγίου Πνεύματος μέσα στο περίγραμμα του Άπειρου Ζώντος Οφθαλμού του Άμορφου Πατέρα. Αυτή τη μορφική αναπαράσταση τυ­πώνω μέσα σου, επειδή ακόμα έχεις χρεία από μορφικές αναπαραστάσεις, διότι καμιά μορφική αναπαράσταση δεν μπορεί να το εκφράσει ή να το εκπροσωπήσει, παρά μόνο το Άπειρο, με όλα του τα στοιχεία, παρά μόνο ο Άνθρωπος κι ο Θεός σε Απόλυτη συνταύτιση.

Ραίνω τα Σύμπαντα με οίνο και άρτο, με το Άρω­μα της Αγάπης του Λόγου. Κοινωνώ τις υποστάσεις όλες του Ανθρώπου, όπου κι αν βρίσκονται, με το ύδωρ που κι αυτό Είμαι Εγώ. Δίνω στην ύλη και στις λεπτότε­ρες συνθέσεις και δονητικές καταστάσεις των άλλων πε­δίων, στάλαγμα από τη Ζωή και την Αγάπη, από την Ανάσα της Ύπαρξης, απ’ το Ενωτικό Μυστήριο που περι­κλείει τα πάντα, που εκδηλώθηκε στη γη διαμέσου του Ανθρώπου, αναγγέλλοντας την Εποχή της Ένωσης στους Κόσμους της Δημιουργίας, επισφραγίζοντάς την σ’ όλα τα επίπεδα κραδασμών.