Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα σήμερα που εξαναγκάζεται σε αγώνα επιβίωσης, είναι η μνήμη του αληθινού προορισμού του ανθρώπου και όχι ο υποβιβασμός στην κατάσταση του ζώου που αρκείται στο να επιβιώνει. Η μεγάλη παγίδα είναι να υποταχτεί σ’ ένα παγκόσμιο καθεστώς που θα του παρέχει μεν τροφή, στέγη, ενέργεια, εκπαίδευση αλλά με όρους υποτέλειας και εξάρτησης. Εδώ και αιώνες η ανθρωπότητα μέχρι το σύγχρονο Χόλυγουντ προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται να αντιμετωπίσει το χειρότερο και όχι το καλύτερο. Κι επειδή η εξάσκηση φέρνει την τελειοποίηση τείνουμε να γίνουμε οι καλύτεροι στα χειρότερα και οι χειρότεροι στα καλύτερα. Αυτά ακριβώς είναι τα κύρια γνωρίσματα που διακρίνονται σ’ όσους βρίσκονται υπό την εξουσία ενός φυλάρχου και το φόβο ενός μάγου, ανεξαρτήτως φυλής, χώρας ή εποχής.
Από τα βάθη του χρόνου έως σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε. Αυτός ο ημιάγριος που θέλει ν’ απελευθερωθεί κατανοεί ότι δεν έχει παρά να γίνει ο ίδιος βασιλιάς και ιερέας του εαυτού του. Ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος, όσο δεν αισθάνεται ελεύθερος και ζει τον περιορισμό της εξέλιξής του όσο δεν γνωρίζει την αλήθεια, δηλαδή βρίσκεται σε κάποια πλάνη στο βαθμό που δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Να λοιπόν ο πολιτισμός που ψάχνει η ανθρωπότητα, που αποζητά πάντα την ευτυχία και την ευδαιμονία. Το αντίτιμο δεν εξαγοράζεται με κάποιο χρηματικό ποσό. Ο νέος πολιτισμός πρέπει να προάγει την αυτογνωσία. Εάν προάγει μόνο την υλική αυτάρκεια, θα είναι ύποπτος, όπως και αν θυσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο βωμό μιας δήθεν οικολογικής συνείδησης. Από τότε που ο Οδυσσέας τύφλωσε το θηρίο με το ένα μάτι, οι Έλληνες μπήκαν στο στόχαστρο των θεών της πυραμίδας ως σήμερα.
Μικρασιατική καταστροφή και γενοκτονία ποντίων, θύματα κατοχής εμφυλίου, οι αγνοούμενοι της Κύπρου, Σολωμού, Παπαδόπουλος. Η ευθύνη αυτής της κληρονομιάς όμως διέπεται από τον νόμο που λέει ότι δεν μπορείς να διαχειρίζεσαι πράγματα που δεν είσαι σε θέση να διαχειριστείς. Επομένως, οι Έλληνες θα ανακτήσουν την εθνική κυριαρχία τους όταν αυτοπροσδιορίσουν και αποκτήσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα. Η αποκατάσταση της ελληνικής ιστορίας στη συνείδηση των Νεοελλήνων και των Ευρωπαίων θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα. Τότε θα αρχίσει να θεραπεύεται από την περίοδο των ηλεκτροσόκ, τα οποία μετά από ορισμένο διάστημα, σβήνουν τα αρχεία της μνήμης από τον εγκέφαλο. Επομένως, οι Έλληνες οφείλουν να παραδώσουν στην ανθρωπότητα τα κλειδιά μιας νέας επιστήμης για ένα νέο πολιτισμό, για μια Νέα Κοινωνία. Αυτό το πρότυπο τρόπου ζωής και κοινωνικής οργάνωσης ζυμώνεται την περίοδο αυτή μέσα στα σπλάχνα της Ελλάδας την ίδια ώρα που ο εγκέφαλος παραπαίει.
Ο Βορράς χωρίς πρώτες ύλες είναι χαμένος, το ίδιο και ο Νότος δίχως την εφαρμογή οικολογικών καλλιεργειών. Η Δύση μένει αστήρικτη χωρίς την Ανατολή αλλά και η Ανατολή ακολουθεί τις εξελίξεις της Δύσης. Όταν οι αυτοκρατορίες καταρρεύσουν, οι υπήκοοι θα γίνουν ενεργοί πολίτες συμμετέχοντας στον παγκόσμιο θεσμό της Εκκλησίας του Δήμου. Μια νέα παιδεία για πολίτες του κόσμου θα γίνει το εφαλτήριο για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα που θα επιφέρει παγκόσμια ανάπτυξη μέσω συνεργασίας και αλληλοσυμπλήρωσης δυνάμεων ως σήμερα.
Για κάθε ανθρώπινη ανάγκη που δεν εκπληρώνεται, καταπατείται κι ένας νόμος. Η συσσώρευση αυτών των παρανομιών, οδηγεί σε εκφυλισμό του είδους. Σε ένα τέτοιο πείραμα που διεξάγεται εις βάρος του Ελληνικού λαού, φτάσαμε στα πρόθυρα της εθνοκτονίας, όχι μόνο μέσω του δημογραφικού προβλήματος και της ελαχιστοποίησης των γεννήσεων, αλλά και των θυμάτων των τροχαίων, των ατυχημάτων, των πυρκαγιών, των νοσοκομείων και των φαρμάκων, αλλά και των θυμάτων της εγκληματικότητας και της βίας που αυξάνεται συνεχώς και οργανώνεται σε συμμορίες που ξεκινούν από το δημοτικό και το γυμνάσιο.
Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, παρ΄ όλες τις γενοκτονίες, οι Έλληνες παραμένουν στον τόπο τους και τα γονίδιά τους παραμένουν ανέπαφα και αυτά. Πώς και γιατί; Είναι μόνο τα ελάχιστά από τα εκατοντάδες ερωτηματικά γύρω από τους Έλληνες. Όπως τα κύτταρα του εγκεφάλου διαφέρουν από τα υπόλοιπα, έτσι ακριβώς ορισμένα γονίδια όπως και ορισμένα φωτόνια είναι αθάνατα και επομένως ζουν ως ένα με τη Ζωή.
Τα διάφορα κοσμολογικά φαινόμενα που ανησυχούν τους αστρονόμους, τα σημεία των καιρών, οι ανθρώπινες σχέσεις, η παγκόσμια κρίση, ο τρόμος μιας πανδημίας συντονίζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων σε ένα καθεστώς φόβου και ελέγχου την αποδοχή μιας ύπνωσης. Αυτή η ασφάλεια της υποτέλειας εξαγοράστηκε συνειδητά, με κύριο άξονα πίεσης την ρεαλιστική οπτική που σχεδόν επιβάλλει η υλική συνείδηση του πλήθους, που υπακούει στη δύναμη των μαζικών φαινομένων.
Χώρα και λαός, αποτελούν ιερό ζεύγος και συνιστούν μια συλλογική συνείδηση ζυμωμένη με τις θάλασσες, τα βουνά, τα συναισθήματα και τα πεπραγμένα όσων αναπνέουν τον ήλιο και το φως των ιδεών που εκφράζονται ως τρόπος σκέψης και ζωής. Κάθε πέτρα, κάθε βλάστημα και ζωντανό και κάθε άνθρωπος που έζησε ή ζει σε αυτή τη χώρα, αποτελούν μια συνείδηση και ένα κεφάλαιο ζωής στον πανανθρώπινο οργανισμό που συνδέεται με όλα τα βασίλεια. Δεν είχε όμως οικολογικές ευαισθησίες ούτε το καπιταλιστικό, ούτε το κομμουνιστικό όραμα. Και στα δύο η φύση εξυπηρετεί την παραγωγή. Μα αφού και ο άνθρωπος είναι μέρος αυτής της φύσης, ζει τα ίδια με τον πλανήτη του: εκμετάλλευση, μόλυνση και κρίση επιβίωσης. Δηλαδή, ό,τι επιτρέπει να γίνεται στη φύση, αναγκάζεται να το ζει και ο ίδιος. Η φύση ποτέ δεν ήταν άπληστη, αυτό το γνώρισμα είναι ανθρώπινο.
Η επιβολή των μονοπωλίων και της κοινωνικής ανισότητας, προέρχεται από απληστία και αναπαράγει αδικία και εξαθλίωση. Η επιβολή του υλισμού είτε του κομμουνιστικού είτε του καπιταλιστικού τρόπου σκέψης διέβρωσε τα οράματα της ανθρωπότητας, που πιέζεται να προσδιορίσει την ταυτότητά της.
Η σχέση κοινωνικού κράτους και χρηματοπιστωτικού συστήματος, θυμίζει την ιστορία με το βάτραχο και το σκορπιό. Τα βήματα από την χρεοκοπία στην ανασυγκρότηση της Ελλάδας, θα ήταν το καλύτερο θέμα βιβλίου για να το επεξεργαστούν από κοινού οι φωτεινές δυνάμεις της χώρας.
Ο νεοέλληνας οδεύει σε αυτόν τον προορισμό βίαια. Δεν είναι σίγουρος αν προορίζεται για μια νέα ηρωική σελίδα ή για την ολοκλήρωση ενός σχεδίου εθνοκτονίας. Οι αποδείξεις συνηγορούν ότι κάποιοι αγαπούν την Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες. Ο λαός για ένα τόπο είναι όπως ένα αρχέτυπο ζεύγος ενός ιερού γάμου που δεν μπορεί κανείς να διαλύσει. Έτσι γίνεται κατανοητή και η πηγή του κακού αλλά και οι υπηρέτες του.
Είναι γεγονός ότι τα κλαδιά της ιδεολογίας της αριστεράς, όπως λέγεται, και οι διαφοροποιήσεις κάθε διανόησης που εκφράζεται από κάθε ρεύμα σκέψης, αποτελούν μια ποικιλία, που ωστόσο διατηρεί τα δικά της κλισέ. Κάποια είναι διεθνή, κάποια είναι εθνικά. Ένα διεθνές κλισέ, είναι ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός, ο καταναλωτισμός κι επομένως χρειάζεται ο κομμουνισμός ένας πιο λιτός τρόπος ζωής κι αν το απαιτεί η επανάσταση και μερικά γκούλαγκ. Βέβαια, η κομμουνιστική σκέψη διακρίνει τις πολιτικές και οικονομικές αιτίες, αλλά αρνείται, καθώς συναισθάνεται ότι αδυνατεί να διακρίνει τα βαθύτερα αίτια που απαντούν στο, γιατί τα πολιτικά και οικονομικά καθεστώτα συνιστούν αποτελέσματα κι όχι αιτίες όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ποιοι είναι αυτοί οι περισσότεροι; Είναι φυσικά και εκείνοι που ο τρόπος ζωής τους θεωρείται καπιταλιστικός, όσο και εκείνοι που είναι κομμουνιστικός. Και το ένα και το άλλο σκέπτεσθαι, θεωρεί τον άνθρωπο ως μονοδιάστατο οικονομικοπολιτικό ον, και καθώς το νομίζουν αυτό, η θεωρία τους επικεντρώνεται γύρω από το νόμισμα, το χρήμα, που με αυτό αγοράζονται τόσο τα αγαθά της ζωής, όσο και οι συνειδήσεις των ανθρώπων. Το πολιτικό σύστημα και η οικονομία μιας κοινωνίας, απορρέουν, εξαρτώνται και καθορίζονται από το ύψος των αξιών, των αρχών και των ιδεών της. Δηλαδή, η πολιτική και οικονομική κατάσταση ενός λαού καθορίζονται από την παιδεία του, που είναι ο πολιτισμικός του θεματοφύλακας και ταυτόχρονα ο δείκτης του ύψους εξέλιξής του. Η εκκλησιαστική σκέψη καταδίκασε το εγώ και η διανόηση της αριστεράς το είναι. Έτσι, ο νεοέλληνας σαν διχασμένη προσωπικότητα (εγώ και ταυτότητα είναι), υιοθέτησε την αμερικανοευρωπαϊκή ταυτότητα που εξαρτάτε\αι από το τι «έχω» κι ότι τι «είμαι».
Αν περάσουμε στα εθνικά κλισέ της αριστερής διανόησης, θα διαπιστώσουμε μια απίστευτη αλαζονεία, που εξελίχθηκε σε διανοητική αγκύλωση και στη συνέχεια σε πνευματικό αυτισμό. Η ανικανότητα μετάβασης πάνω από το διανοιακό επίπεδο, ενεργοποίησε σταδιακά τη νοοτροπία του χαβαλέ, ατομικού και κοινωνικού. Γιατί και πώς συνέβη αυτό, χωρίς να κλείσει ούτε αιώνας από την Οκτωβριανή επανάσταση του 1918; Θα χρησιμοποιήσουμε δύο παραδείγματα σχεδόν κλασσικά στην ελληνική αριστερά.
Δόγμα 1ον: Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ιμπεριαλιστής.
Δόγμα 2ο: Ο Χριστός, εάν υπήρξε, θα ήταν κοινωνικός επαναστάτης και το κήρυγμά του κατά βάση κομμουνιστικό. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο δογμάτων, είναι η απόρριψη του ιδανικού προτύπου και κατ΄ ουσίαν του Θείου Προτύπου.
Όποιος δεν αποδέχεται αυτά τα δόγματα, θεωρείται από ιμπεριαλιστής έως φασίστας κι από κορόιδο έως ψώνιο. Εάν δει κανείς ότι η μαρξιστική θεωρία ουσιαστικά δεν πραγματώθηκε ποτέ ή στο σημείο που εκφράστηκε, δεν άντεξε ούτε έναν αιώνα, ωστόσο συνεχίζουν να απορρίπτουν το έργο του Μ. Αλεξάνδρου που ξεπερνάει χρονικά τους 5 αιώνες ή τα 2000 χρόνια του Χριστού.
Τι συνδέει το έργο του Μ. Αλεξάνδρου και του Χριστού; 1ον η γενική παραδοχή ότι η καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας σε μια επικράτεια δεκάδων εθνών και εκατοντάδων φυλών προετοίμασε και επιχορήγησε την διάδοση του χριστιανικού μηνύματος μέσω Ευαγγελίων που πρωτογράφηκαν στα ελληνικά. Η μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες οδήγησε σε παρεκκλίσεις, παρανοήσεις, δόγματα και φρικαλεότητες, καθώς και στον κατακερματισμό της χριστιανικής σκέψης. Όμως, η βαθύτερη σύνδεση του ελληνιστικού και χριστιανικού έργου βρίσκεται αλλού. Μοιάζει με γάμο μυστικό του πνεύματος και της ψυχής. Πράγματα ακατανόητα για την υλική συνείδηση που τα κατατάσσει στα μεταφυσικά και εκ πεποιθήσεως τα απαξιώνει και δεν ασχολείται μαζί τους. Εκείνος όμως που μεταμόρφωσε την περσική αυτοκρατορία σε ελληνική κοσμοκρατορία, έχοντας την τόλμη να αμφισβητήσει ξεκάθαρα, αλλά και να υπερβεί το κοσμοείδωλο της μητρόπολης που συντηρεί αυτοκρατορίες και υπηκόους, ήταν αυτός που έκοψε το γόρδιο δεσμό. Εκείνος πάλι που είπε «δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα», ενώνοντας την εφαρμογή της πνευματικής γνώσης στην ζωή των ανθρώπων, ενεργοποιώντας τον κοινοτικό τρόπο σκέψης και ζωής και τις χριστιανικές αγάπες.
Ακόμα και πολεοδομικά το μητροπολιτικό μοντέλο που επικρατεί δεν επιτρέπει τη λειτουργία της Εκκλησίας του Δήμου. Στην μητρόπολη η δύναμη του ατόμου χάνεται από τον πολίτη που μετατρέπεται σε υπήκοο μιας αυτοκρατορίας.
Οι χριστιανικές αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες, έγιναν νούμερο ένα κίνδυνος για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το μητροπολιτικό κέντρο της Ρώμης, που πήρε τη σκυτάλη από τη Βαβυλώνα περισσότερο και την Αθήνα, παρά από την Αλεξάνδρεια. Μία Βαβυλώνα υπήρξε, μία Αθήνα και μία Ρώμη. Εντελώς αντίθετα, ο Αλέξανδρος ίδρυσε πάμπολλες Αλεξάνδρειες, που συνιστούν την απόλυτη άρνηση του μητροπολιτικού μοντέλου που καθιερώθηκε για να οδηγήσει στην παγκοσμιοποίηση της τυραννίας, αντίθετα με το συμπολιτειακό πρότυπο που είναι βασιζόμενο στην Εκκλησία του Δήμου και το οποίο παρήγαγε πολίτες, θεμελιώνοντας το ρεύμα του παγκόσμιου ανθρωπισμού, που αποκαλύπτει την προδιαγραφή του, δηλαδή την αιτία της ύπαρξής του μέσα από τον ελληνικό λόγο, που καθόλου συμπτωματικά και όχι τυχαία, διατυπώνει πρώτος το ερώτημα για την αιτία κάθε αιτίας, καθώς και την ιδέα περί Λόγου, τόσο ηθικά, θεολογικά, όσο και σε μαθηματικό επίπεδο και το οποίο προσφέρεται τελικά σαν αγαθό με διάφορες μορφές προς όλους μέσα από την τέχνη. Παράλληλα διακρίνει την πολιτική που είναι η επιστήμη του εφικτού, από την κυβερνητική που είναι η επιστήμη των επιστημών και διακρίνει αντίστοιχα τη φιλοσοφία από τη θρησκεία που είναι η επιστήμη της διαχείρισης του θανάτου.
Κατά την ελληνική αρχετυπική μυθοπλασία, η διαδοχή του Ουρανού, του Κρόνου και του Δία Ζηνός (Ζευς=προσωποποίηση του Ζεύξις των αντιθέτων) και που αποκωδικοποιείται με την τριάδα Χώρος, Χρόνος, Συνείδηση στη χριστιανική κοσμοθεώρηση, μεταβαίνει στην Αγία Τριάδα Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Η θεώρηση της τριάδας υπήρξε η τρινιτοτρουόλη για τη μονοθεϊστική δογματική θεολογία. Αν και δεν ταυτίζονται μεταξύ τους η πλατωνική και χριστιανική Θέωση όπως λένε οι ειδικοί, ωστόσο ο Χριστός λέει «Θεοί Εστέ» ως Λόγος που ενανθρωπίστηκε εκατό χρόνια μετά που προφητεύσαν την εμφάνισή του οι Σίβυλλες και τριακόσια χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος τόλμησε να θεωρήσει τον εαυτό του τέκνο Θεού.
Ο Χριστός διαψεύδει την χριστιανική δογματική θεώρηση όλων των εκκλησιών και από την άλλη ο Αλέξανδρος διαψεύδει όλο το ελληνικό ακαδημαϊκό κατεστημένο που επιμένει ότι η έννοια του Λόγου για τους Έλληνες δεν είχε την έννοια της ενανθρωπήσεώς του. Όλοι εκείνοι λοιπόν που ασπάστηκαν ότι οι Έλληνες ήταν ειδωλολάτρες, μέθυσοι, ομοφυλόφιλοι και παιδεραστές, εδώ και 2000 χρόνια αρνούνται πεισματικά να εξηγήσουν για ποιο λόγο ο Χριστός αναφερόμενος στους Έλληνες, λέει «ελύληθεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου» και «εδόξασα και πάλι δοξάσω». Εκατομμύρια κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο εκπαιδεύτηκαν για να θυμούνται τον Αλέξανδρο ως μεγαλομανή ιμπεριαλιστή και ανήθικο και να αγνοούν παντελώς ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν φυλές και λαοί που τον θεωρούν άγιο ή πολιτισμικό ευεργέτη, παρά κατακτητή και τύραννο. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε καθόλου για τον Λένιν και τον Στάλιν για να κατανοήσουμε ότι η μισαλλοδοξία δεν βαραίνει μόνον το δογματικό χριστιανικό ιερατείο, αλλά και τα υλιστικά καθεστώτα του κομμουνισμού και του καπιταλισμού.
Ο ελληνισμός και ο χριστιανισμός αποτελούν το νίτρο και τη γλυκερίνη στις ρίζες και τα θεμέλια της εύθραυστης παντοδυναμίας της νέας τάξης, που σφίγγει τα λουριά και επιδεικνύει τη δύναμή της, χρησιμοποιώντας κυριολεκτικά όλα τα μέσα πλύσης εγκεφάλου, προκειμένου να το πιστέψουμε. Όλα αυτά γιατί συνήθως μας διαφεύγουν τα πιο απλά πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι πράγματι μια ελίτ 300 οικογενειών ή ακόμα και 30 ανθρώπων συγκεντρώνουν όλη την εξουσία και την ιδιοκτησία πλούτου πάνω στη γη. Τι λόγο θα είχαν τότε να ξοδεύουν καθημερινά δισεκατομμύρια για να κινητοποιούν όλα τα ΜΜΕ, κυβερνήσεις, συνδικάτα και παγκόσμιους οργανισμούς ή στρατούς, προκειμένου να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη; Αν δεν είναι άτρωτοι, γιατί χρειάζονται την κοινή γνώμη με το μέρος τους; Και γιατί, αφού ξοδεύουν εδώ και αιώνες τόσο πολύ χρήμα για να το καταφέρουν, σήμερα δείχνουν περισσότερο ιδρωμένοι και πανικόβλητοι; Όλοι οι λαοί αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν πως εξαπατήθηκαν. Θα θυμώσουν αρχικά με τους ηγέτες και τις κυβερνήσεις τους που θα καταρρέουν κι έπειτα θα κατανοήσουν ότι καταρρέει όχι μόνο ο δυτικός πολιτισμός, αλλά ολόκληρος ο παγκόσμιος υλιστικός πολιτισμός. Η υλιστική αντίληψη που διαμόρφωσε την συνείδηση της ανθρωπότητας και με το όχημα του διαφωτισμού, σάρωσε κάθε σκέπτεσθαι με τον ορθολογισμό, οδήγησε στην έξαρση της υλικής συνείδησης ως κυριαρχούσα στον πολιτισμό, είτε τον καπιταλιστικό είτε στο κομμουνιστικό τρόπο ζωής. Δεν καταρρέει λοιπόν ο καπιταλισμός ή ο κομμουνισμός αλλά ο πανανθρώπινος υλισμός. Από τις στάχτες του γεννιέται ένας νέος, βγαλμένος απ΄ το ίδιο το Αείζωον Πυρ του ανθρώπινου πνεύματος. Η μετάβαση αυτή θα επιτευχθεί ολοένα και πιο ταχύρυθμα, μέσω μιας πιο διευρυμένης ιδέας περί ανθρώπου και περί κόσμου, συνεπικουρούμενα και από νέα επιστημονικά δεδομένα.
Ο μέσος άνθρωπος σήμερα κατανοεί ότι το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης που ξεδιπλώνεται μπροστά του δεν είναι αποτέλεσμα δεκαετιών και πιθανόν ούτε αιώνων. Όμοια κατανοεί κανείς ότι η ύπαρξη ενός σχεδίου αφύπνισης πνευματικής έχει τις ρίζες του στα βάθη του χρόνου. Κάθε σκυτάλη παραδίδεται από γενεά σε γενεά μέσα από κινήσεις, κινήματα, ομάδες και πρόσωπα, που σπανίως γίνονται γνωστά γι’ αυτή τους την ιδιότητα. Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή της μεγαλύτερης εξαπάτησης του ανθρώπινου είδους. Η ανθρωπότητα ελέγχεται πάντα μέσα από έναν επιβεβλημένο προσανατολισμό τριών συγκεκριμένων ιδεών: Κόσμος, Άνθρωπος, Θεός.
Μια νέα κοινωνία και μια νέα ανθρωπότητα γεννιέται στις μέρες μας, ανάμεσα στις οδύνες του τοκετού που συνταράζουν το σώμα της ανθρωπότητας και του πλανήτη, που έχουν την ίδια σχέση που έχει ένας λαός με τη χώρα του. Είναι μια αλλαγή που θα συμβεί νομοτελειακά, όπως συνιστούν και οι τελευταίες επιστημονικές θεωρίες. Π.χ. η δυαδική θεώρηση της αντίθεσης πνεύματος και ύλης, διαφοροποιείται σε μιαν αντίληψη που βλέπει την ίδια ενέργεια να εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως σε διαφορετικά επίπεδα. Το κύμα, είναι ταυτοχρόνως μάζα. Το σωματίδιο είναι ταυτοχρόνως ενέργεια και επηρεάζεται από τη συνείδηση του παρατηρητή και από την ίδια τη λειτουργία της μέτρησης. Το επίπεδο ικανότητας μέτρησης συνδέεται με διαφορετικά επίπεδα ευφυΐας και καταλήγουν στην ίδια την πηγή της ευφυΐας και της μνημοσύνης και που πηγάζουν αμφότερες από το Λόγο και μάλιστα με τη μαθηματική απόδειξη του λόγου φ.
Πολιτισμοί υπήρξαν πολλοί. Ένας όμως πρόσφερε το μέτρο του μέτρου στην ανθρωπότητα κι ένας μόνο είχε τη γλωσσική ακρίβεια να το εκφράσει, διατυπώνοντας τη νομοτέλεια της λογικής σκέψης, φωτίζοντας τον πανανθρώπινο νου με αθάνατες αξίες, μέσα από τη γνώση της γνώσης, δηλαδή τη φιλοσοφία. Πρώτα ο Ερμής θεολογεί για τον Λόγο, μετά ο Ηράκλειτος μιλάει από την ροή του που φθάνει ως τον Παρμενίδη, τη Διοτίμα, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, ως τον Μάξιμο τον Ομολογητή της Θέωσης.
Σε ολόκληρο τον κόσμο χιλιάδες πρωτοπόρες κοινότητες εγγράφουν στη συλλογική συνείδηση του ανθρώπου νέα βιώματα ή αναβιώσεις αρχαίων κοινοτικών βιωμάτων. Η επαφή της ατομική ανθρώπινης συνείδησης με τα αρχέγονα βιώματα του κοινοτικού κυττάρου, απελευθερώνει από την αντίληψη, τη συνείδηση της άμεσης γνώσης.
Όλοι οι πρωτοπόροι σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής συντονίζονται την περίοδο αυτήν στο έργο της ανασυγκρότησης και αναμόρφωσης του ανθρώπινου πολιτισμού. Η επιτυχία του εγχειρήματος όμως, δεν εξαρτάται όπως θα περίμενε κανείς, από τον εξωτερικό συντονισμό μεταξύ τους αλλά από τον εσωτερικό συντονισμό τους με τον Λόγο, με την ιδέα-ουσία του αρχέτυπου, δηλαδή την Νομοτέλεια των Νόμων, που είναι και η επιστήμη της διδαχής. Αυτό μας λέει ότι τη διαφορά ανάμεσα στους πολιτισμούς δεν την κάνει μόνο η ικανότητα μάθησης, αλλά η ίδια η ικανότητα παραγωγής πολιτισμού. Κορυφαίο εργαλείο σε αυτό η γλώσσα. Κορυφαία ανάμεσα στις γλώσσες η ελληνική. Ακριβέστερη και πιο κατάλληλη γλώσσα είναι η Ελληνική. Κορυφαίο επίτευγμα της γλώσσας ο Θεουργικός ιερός λόγος και έπειτα η ποίηση και η έκφραση της φαντασίας.
Πλεονέκτημα στη δύναμη της φαντασίας όμως έχουν οι γυναίκες. Συμπέρασμα, η ελληνίδα γυναίκα-ψυχή πρόκειται να πατήσει σύντομα το κουμπί των εξελίξεων, προτείνοντας λύσεις για τη διαχείριση της ζωής και της κοινωνίας των ανθρώπων. Ένα νέο οικουμενικό Σύνταγμα είναι απαραίτητο να δομηθεί με επίκεντρο τον άνθρωπο σε συνάρτηση με το περιβάλλον του, το οποίο θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση και εξέλιξή του και όχι την χειραγώγηση και τον εκφυλισμό.
Οι Έλληνες θα αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους μέσω αυτάρκειας παραγωγής αγαθών, ενδυναμώνοντας την αυτοδιαχείριση και τους συνεταιρισμούς σε μια περιφερειακή ανάπτυξη, που θα καλύπτει και τους 52 νομούς της χώρας. Εκείνη όμως η πράξη που θα σφραγίσει τις εξελίξεις θα είναι η κατάργηση του μητροπολιτικού μοντέλου. Το ελβετικό μοντέλο του Καποδίστρια όπως και χιλιάδες άλλες φωτεινές ιδέες που δεν αξιοποιήθηκαν στην Ελλάδα, στην παιδεία, τις τέχνες, τα γράμματα, την ιατρική, τη νανοτεχνολογία, και πρώτα απ΄ όλα η ίδια μας η γλώσσα.
Οι ποικίλες ανθρώπινες ανάγκες διαβαθμίζονται σε ατομικό, κοινωνικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό. Ελάχιστα αγαθά εξαγοράζονται με χρήμα ή απαιτούνται χρήματα για την απόκτησή τους. Κάθε ον έχει ένα βασικό πρόγραμμα ζωής και μια βασική εντολή να ζήσει και να ολοκληρωθεί. Αυτή η εντολή μεταφράζεται σε δύο βασικούς νόμους αναγκών, αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής δηλαδή, διατροφής και σεξουαλικότητας. Τα ένστικτα βρίσκονται στην κυτταρική μνήμη δημιουργώντας ανάγκες, ώστε να ενεργοποιηθούν λειτουργίες, ικανότητες και δυνάμεις, αρετές, επιφέροντας εξέλιξη και ολοκλήρωση. Κι εφόσον η άγνοια και ο φόβος του θανάτου συνδέονται με την καταπίεση, την ασθένεια και τη δυστυχία, κατανοούμε πόσο η ιδέα του θανάτου επηρεάζει την ιδέα που έχουμε για την ζωή, τη γνώση, τον έρωτα, το ευ ζην, την ελευθερία, την υγεία και την ευτυχία που ζούμε τελικά.
Η διαφορά ανθρώπου και ζώου είναι η ικανότητα διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου. Ολόκληρη τη ζωή του ο άνθρωπος παρεμβαίνει στο χώρο που ζει, υπολογίζοντας πάντα και τον ανάλογο χρόνο που απαιτείται για την μετατροπή, διαρρύθμιση και μεταμόρφωσή του κάθε φορά. Στην πραγματικότητα προβάλλει τη μεταμόρφωση της συνείδησής του στο χώρο και το χρόνο. Επομένως, το ύψος και το εύρος της συνείδησης καθορίζει κάθε ιδέα και επιλογή μας, κάνοντας τη ζωή μας να μοιάζει με το αποτέλεσμα των σκηνοθετικών μας ικανοτήτων. Και αυτές οι ικανότητες όμως είναι ανάλογες με τη συνείδησή μας.
Πρώτα απ’ όλα όμως κάθε λαός θα πρέπει να μάθει την αληθινή του ιστορία για να απελευθερωθεί το δυναμικό της εξέλιξής του. Ο Όμηρος πρώτος υπενθυμίζει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι οι πόλεις όπως η Τροία, πέφτουν όχι με τη δύναμη των όπλων αλλά του χειρισμού των δυνάμεων του αλόγου. Ο Δούρειος Ίππος είναι το θυμικό, το συναισθηματικό και ψυχολογικό, το αόρατο επίπεδο όπου κερδίζονται οι πόλεμοι. Χρειάζονται μόνο λίγοι έμπειροι άνδρες για να ανοίξουν την πόρτα από μέσα. Οι εχθροί των Ελλήνων χρησιμοποιούν εναντίον τους αυτή τη γνώση ενώ παράλληλα φροντίζουν να ξεχνούν ή να απαξιώνουν την ιστορία τους. Επομένως η επίγνωση της ιστορίας είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ηνίοχου, του αληθινού αιώνιου έφηβου που θα οδηγήσει το άρμα των ιστορικών εξελίξεων.
Η ιδέα του χώρου σχετίζεται με τρία βασικά ερωτήματα της συνείδησης: τι, που, πόσο; Την ιδέα του χρόνου, αφορούν άλλα τρία ερωτήματα της συνείδησης, που βασίζονται στο πότε, δηλαδή το τώρα, το πριν και το μετά ή αλλιώς, παρόν, παρελθόν και μέλλον. Η ιδέα του υποκειμένου εγώ, συνδέεται με άλλα τρία ερωτήματα της συνείδησης: ποιος είμαι, πώς εκδηλώνομαι, γιατί υπάρχω; Αυτή η εννεάδα ερωτημάτων της συνείδησης, σχετίζεται με τις Εννέα Μούσες των Τεχνών και των Επιστημών που τις γέννησε η Μνημοσύνη, που ενέπνευσε τον Όμηρο να γράψει στο έπος του όλα όσα κατέγραψε η μνήμη, τότε που το σχέδιο Οδυσσέας ήταν ένας Δούρειος Ίππος σε μια ξένη πόλη και όχι όπως τώρα που είναι η δική μας, που πρέπει να την ξαναπάρουμε από μέσα αυτή τη φορά, χειριζόμενοι με ανδρεία και σοφία την δύναμη του άλογου του θυμικού.
Η ανδρεία θεωρείται πρωταρχική αρετή, διότι χωρίς αυτήν δεν αποκτάται καμία άλλη. Η προσφορά φέρνει την ενότητα, η ειλικρίνεια την αλήθεια, ο σεβασμός την ελευθερία, η ανιδιοτέλεια τη δικαιοσύνη, η ταπεινοφροσύνη τη σοφία και η αυτοθυσία την Αγάπη.
Όμως προορισμός του κάθε ανθρώπου είναι να εξελιχθεί και τελειοποιηθεί τελικά γινόμενος ο ίδιος ηγέτης και ιερέας του εαυτού του και ταυτενεργώντας με το Λόγο να πραγματώσει την Θέωση εδώ και τώρα, στον μόνο αληθή χωρόχρονο. Το μεγάλο μυστικό είναι λοιπόν ότι μόνο στην Ελλάδα μπορεί να ενεργοποιηθεί η κρίσιμη μάζα που αφορά την αφύπνιση της ανθρωπότητας.
Και αυτό ξεκίνησε ήδη την 5/12/2012
Η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα σήμερα που εξαναγκάζεται σε αγώνα επιβίωσης, είναι η μνήμη του αληθινού προορισμού του ανθρώπου και όχι ο υποβιβασμός στην κατάσταση του ζώου που αρκείται στο να επιβιώνει. Η μεγάλη παγίδα είναι να υποταχτεί σ’ ένα παγκόσμιο καθεστώς που θα του παρέχει μεν τροφή, στέγη, ενέργεια, εκπαίδευση αλλά με όρους υποτέλειας και εξάρτησης. Εδώ και αιώνες η ανθρωπότητα μέχρι το σύγχρονο Χόλυγουντ προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται να αντιμετωπίσει το χειρότερο και όχι το καλύτερο. Κι επειδή η εξάσκηση φέρνει την τελειοποίηση τείνουμε να γίνουμε οι καλύτεροι στα χειρότερα και οι χειρότεροι στα καλύτερα. Αυτά ακριβώς είναι τα κύρια γνωρίσματα που διακρίνονται σ’ όσους βρίσκονται υπό την εξουσία ενός φυλάρχου και το φόβο ενός μάγου, ανεξαρτήτως φυλής, χώρας ή εποχής.
Από τα βάθη του χρόνου έως σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε. Αυτός ο ημιάγριος που θέλει ν’ απελευθερωθεί κατανοεί ότι δεν έχει παρά να γίνει ο ίδιος βασιλιάς και ιερέας του εαυτού του. Ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος, όσο δεν αισθάνεται ελεύθερος και ζει τον περιορισμό της εξέλιξής του όσο δεν γνωρίζει την αλήθεια, δηλαδή βρίσκεται σε κάποια πλάνη στο βαθμό που δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Να λοιπόν ο πολιτισμός που ψάχνει η ανθρωπότητα, που αποζητά πάντα την ευτυχία και την ευδαιμονία. Το αντίτιμο δεν εξαγοράζεται με κάποιο χρηματικό ποσό. Ο νέος πολιτισμός πρέπει να προάγει την αυτογνωσία. Εάν προάγει μόνο την υλική αυτάρκεια, θα είναι ύποπτος, όπως και αν θυσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο βωμό μιας δήθεν οικολογικής συνείδησης. Από τότε που ο Οδυσσέας τύφλωσε το θηρίο με το ένα μάτι, οι Έλληνες μπήκαν στο στόχαστρο των θεών της πυραμίδας ως σήμερα.
Μικρασιατική καταστροφή και γενοκτονία ποντίων, θύματα κατοχής εμφυλίου, οι αγνοούμενοι της Κύπρου, Σολωμού, Παπαδόπουλος. Η ευθύνη αυτής της κληρονομιάς όμως διέπεται από τον νόμο που λέει ότι δεν μπορείς να διαχειρίζεσαι πράγματα που δεν είσαι σε θέση να διαχειριστείς. Επομένως, οι Έλληνες θα ανακτήσουν την εθνική κυριαρχία τους όταν αυτοπροσδιορίσουν και αποκτήσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα. Η αποκατάσταση της ελληνικής ιστορίας στη συνείδηση των Νεοελλήνων και των Ευρωπαίων θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα. Τότε θα αρχίσει να θεραπεύεται από την περίοδο των ηλεκτροσόκ, τα οποία μετά από ορισμένο διάστημα, σβήνουν τα αρχεία της μνήμης από τον εγκέφαλο. Επομένως, οι Έλληνες οφείλουν να παραδώσουν στην ανθρωπότητα τα κλειδιά μιας νέας επιστήμης για ένα νέο πολιτισμό, για μια Νέα Κοινωνία. Αυτό το πρότυπο τρόπου ζωής και κοινωνικής οργάνωσης ζυμώνεται την περίοδο αυτή μέσα στα σπλάχνα της Ελλάδας την ίδια ώρα που ο εγκέφαλος παραπαίει.
Ο Βορράς χωρίς πρώτες ύλες είναι χαμένος, το ίδιο και ο Νότος δίχως την εφαρμογή οικολογικών καλλιεργειών. Η Δύση μένει αστήρικτη χωρίς την Ανατολή αλλά και η Ανατολή ακολουθεί τις εξελίξεις της Δύσης. Όταν οι αυτοκρατορίες καταρρεύσουν, οι υπήκοοι θα γίνουν ενεργοί πολίτες συμμετέχοντας στον παγκόσμιο θεσμό της Εκκλησίας του Δήμου. Μια νέα παιδεία για πολίτες του κόσμου θα γίνει το εφαλτήριο για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα που θα επιφέρει παγκόσμια ανάπτυξη μέσω συνεργασίας και αλληλοσυμπλήρωσης δυνάμεων ως σήμερα.
Για κάθε ανθρώπινη ανάγκη που δεν εκπληρώνεται, καταπατείται κι ένας νόμος. Η συσσώρευση αυτών των παρανομιών, οδηγεί σε εκφυλισμό του είδους. Σε ένα τέτοιο πείραμα που διεξάγεται εις βάρος του Ελληνικού λαού, φτάσαμε στα πρόθυρα της εθνοκτονίας, όχι μόνο μέσω του δημογραφικού προβλήματος και της ελαχιστοποίησης των γεννήσεων, αλλά και των θυμάτων των τροχαίων, των ατυχημάτων, των πυρκαγιών, των νοσοκομείων και των φαρμάκων, αλλά και των θυμάτων της εγκληματικότητας και της βίας που αυξάνεται συνεχώς και οργανώνεται σε συμμορίες που ξεκινούν από το δημοτικό και το γυμνάσιο.
Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, παρ΄ όλες τις γενοκτονίες, οι Έλληνες παραμένουν στον τόπο τους και τα γονίδιά τους παραμένουν ανέπαφα και αυτά. Πώς και γιατί; Είναι μόνο τα ελάχιστά από τα εκατοντάδες ερωτηματικά γύρω από τους Έλληνες. Όπως τα κύτταρα του εγκεφάλου διαφέρουν από τα υπόλοιπα, έτσι ακριβώς ορισμένα γονίδια όπως και ορισμένα φωτόνια είναι αθάνατα και επομένως ζουν ως ένα με τη Ζωή.
Τα διάφορα κοσμολογικά φαινόμενα που ανησυχούν τους αστρονόμους, τα σημεία των καιρών, οι ανθρώπινες σχέσεις, η παγκόσμια κρίση, ο τρόμος μιας πανδημίας συντονίζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων σε ένα καθεστώς φόβου και ελέγχου την αποδοχή μιας ύπνωσης. Αυτή η ασφάλεια της υποτέλειας εξαγοράστηκε συνειδητά, με κύριο άξονα πίεσης την ρεαλιστική οπτική που σχεδόν επιβάλλει η υλική συνείδηση του πλήθους, που υπακούει στη δύναμη των μαζικών φαινομένων.
Χώρα και λαός, αποτελούν ιερό ζεύγος και συνιστούν μια συλλογική συνείδηση ζυμωμένη με τις θάλασσες, τα βουνά, τα συναισθήματα και τα πεπραγμένα όσων αναπνέουν τον ήλιο και το φως των ιδεών που εκφράζονται ως τρόπος σκέψης και ζωής. Κάθε πέτρα, κάθε βλάστημα και ζωντανό και κάθε άνθρωπος που έζησε ή ζει σε αυτή τη χώρα, αποτελούν μια συνείδηση και ένα κεφάλαιο ζωής στον πανανθρώπινο οργανισμό που συνδέεται με όλα τα βασίλεια. Δεν είχε όμως οικολογικές ευαισθησίες ούτε το καπιταλιστικό, ούτε το κομμουνιστικό όραμα. Και στα δύο η φύση εξυπηρετεί την παραγωγή. Μα αφού και ο άνθρωπος είναι μέρος αυτής της φύσης, ζει τα ίδια με τον πλανήτη του: εκμετάλλευση, μόλυνση και κρίση επιβίωσης. Δηλαδή, ό,τι επιτρέπει να γίνεται στη φύση, αναγκάζεται να το ζει και ο ίδιος. Η φύση ποτέ δεν ήταν άπληστη, αυτό το γνώρισμα είναι ανθρώπινο.
Η επιβολή των μονοπωλίων και της κοινωνικής ανισότητας, προέρχεται από απληστία και αναπαράγει αδικία και εξαθλίωση. Η επιβολή του υλισμού είτε του κομμουνιστικού είτε του καπιταλιστικού τρόπου σκέψης διέβρωσε τα οράματα της ανθρωπότητας, που πιέζεται να προσδιορίσει την ταυτότητά της.
Η σχέση κοινωνικού κράτους και χρηματοπιστωτικού συστήματος, θυμίζει την ιστορία με το βάτραχο και το σκορπιό. Τα βήματα από την χρεοκοπία στην ανασυγκρότηση της Ελλάδας, θα ήταν το καλύτερο θέμα βιβλίου για να το επεξεργαστούν από κοινού οι φωτεινές δυνάμεις της χώρας.
Ο νεοέλληνας οδεύει σε αυτόν τον προορισμό βίαια. Δεν είναι σίγουρος αν προορίζεται για μια νέα ηρωική σελίδα ή για την ολοκλήρωση ενός σχεδίου εθνοκτονίας. Οι αποδείξεις συνηγορούν ότι κάποιοι αγαπούν την Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες. Ο λαός για ένα τόπο είναι όπως ένα αρχέτυπο ζεύγος ενός ιερού γάμου που δεν μπορεί κανείς να διαλύσει. Έτσι γίνεται κατανοητή και η πηγή του κακού αλλά και οι υπηρέτες του.
Είναι γεγονός ότι τα κλαδιά της ιδεολογίας της αριστεράς, όπως λέγεται, και οι διαφοροποιήσεις κάθε διανόησης που εκφράζεται από κάθε ρεύμα σκέψης, αποτελούν μια ποικιλία, που ωστόσο διατηρεί τα δικά της κλισέ. Κάποια είναι διεθνή, κάποια είναι εθνικά. Ένα διεθνές κλισέ, είναι ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός, ο καταναλωτισμός κι επομένως χρειάζεται ο κομμουνισμός ένας πιο λιτός τρόπος ζωής κι αν το απαιτεί η επανάσταση και μερικά γκούλαγκ. Βέβαια, η κομμουνιστική σκέψη διακρίνει τις πολιτικές και οικονομικές αιτίες, αλλά αρνείται, καθώς συναισθάνεται ότι αδυνατεί να διακρίνει τα βαθύτερα αίτια που απαντούν στο, γιατί τα πολιτικά και οικονομικά καθεστώτα συνιστούν αποτελέσματα κι όχι αιτίες όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ποιοι είναι αυτοί οι περισσότεροι; Είναι φυσικά και εκείνοι που ο τρόπος ζωής τους θεωρείται καπιταλιστικός, όσο και εκείνοι που είναι κομμουνιστικός. Και το ένα και το άλλο σκέπτεσθαι, θεωρεί τον άνθρωπο ως μονοδιάστατο οικονομικοπολιτικό ον, και καθώς το νομίζουν αυτό, η θεωρία τους επικεντρώνεται γύρω από το νόμισμα, το χρήμα, που με αυτό αγοράζονται τόσο τα αγαθά της ζωής, όσο και οι συνειδήσεις των ανθρώπων. Το πολιτικό σύστημα και η οικονομία μιας κοινωνίας, απορρέουν, εξαρτώνται και καθορίζονται από το ύψος των αξιών, των αρχών και των ιδεών της. Δηλαδή, η πολιτική και οικονομική κατάσταση ενός λαού καθορίζονται από την παιδεία του, που είναι ο πολιτισμικός του θεματοφύλακας και ταυτόχρονα ο δείκτης του ύψους εξέλιξής του. Η εκκλησιαστική σκέψη καταδίκασε το εγώ και η διανόηση της αριστεράς το είναι. Έτσι, ο νεοέλληνας σαν διχασμένη προσωπικότητα (εγώ και ταυτότητα είναι), υιοθέτησε την αμερικανοευρωπαϊκή ταυτότητα που εξαρτάτε\αι από το τι «έχω» κι ότι τι «είμαι».
Αν περάσουμε στα εθνικά κλισέ της αριστερής διανόησης, θα διαπιστώσουμε μια απίστευτη αλαζονεία, που εξελίχθηκε σε διανοητική αγκύλωση και στη συνέχεια σε πνευματικό αυτισμό. Η ανικανότητα μετάβασης πάνω από το διανοιακό επίπεδο, ενεργοποίησε σταδιακά τη νοοτροπία του χαβαλέ, ατομικού και κοινωνικού. Γιατί και πώς συνέβη αυτό, χωρίς να κλείσει ούτε αιώνας από την Οκτωβριανή επανάσταση του 1918; Θα χρησιμοποιήσουμε δύο παραδείγματα σχεδόν κλασσικά στην ελληνική αριστερά.
Δόγμα 1ον: Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ιμπεριαλιστής.
Δόγμα 2ο: Ο Χριστός, εάν υπήρξε, θα ήταν κοινωνικός επαναστάτης και το κήρυγμά του κατά βάση κομμουνιστικό. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο δογμάτων, είναι η απόρριψη του ιδανικού προτύπου και κατ΄ ουσίαν του Θείου Προτύπου.
Όποιος δεν αποδέχεται αυτά τα δόγματα, θεωρείται από ιμπεριαλιστής έως φασίστας κι από κορόιδο έως ψώνιο. Εάν δει κανείς ότι η μαρξιστική θεωρία ουσιαστικά δεν πραγματώθηκε ποτέ ή στο σημείο που εκφράστηκε, δεν άντεξε ούτε έναν αιώνα, ωστόσο συνεχίζουν να απορρίπτουν το έργο του Μ. Αλεξάνδρου που ξεπερνάει χρονικά τους 5 αιώνες ή τα 2000 χρόνια του Χριστού.
Τι συνδέει το έργο του Μ. Αλεξάνδρου και του Χριστού; 1ον η γενική παραδοχή ότι η καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας σε μια επικράτεια δεκάδων εθνών και εκατοντάδων φυλών προετοίμασε και επιχορήγησε την διάδοση του χριστιανικού μηνύματος μέσω Ευαγγελίων που πρωτογράφηκαν στα ελληνικά. Η μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες οδήγησε σε παρεκκλίσεις, παρανοήσεις, δόγματα και φρικαλεότητες, καθώς και στον κατακερματισμό της χριστιανικής σκέψης. Όμως, η βαθύτερη σύνδεση του ελληνιστικού και χριστιανικού έργου βρίσκεται αλλού. Μοιάζει με γάμο μυστικό του πνεύματος και της ψυχής. Πράγματα ακατανόητα για την υλική συνείδηση που τα κατατάσσει στα μεταφυσικά και εκ πεποιθήσεως τα απαξιώνει και δεν ασχολείται μαζί τους. Εκείνος όμως που μεταμόρφωσε την περσική αυτοκρατορία σε ελληνική κοσμοκρατορία, έχοντας την τόλμη να αμφισβητήσει ξεκάθαρα, αλλά και να υπερβεί το κοσμοείδωλο της μητρόπολης που συντηρεί αυτοκρατορίες και υπηκόους, ήταν αυτός που έκοψε το γόρδιο δεσμό. Εκείνος πάλι που είπε «δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα», ενώνοντας την εφαρμογή της πνευματικής γνώσης στην ζωή των ανθρώπων, ενεργοποιώντας τον κοινοτικό τρόπο σκέψης και ζωής και τις χριστιανικές αγάπες.
Ακόμα και πολεοδομικά το μητροπολιτικό μοντέλο που επικρατεί δεν επιτρέπει τη λειτουργία της Εκκλησίας του Δήμου. Στην μητρόπολη η δύναμη του ατόμου χάνεται από τον πολίτη που μετατρέπεται σε υπήκοο μιας αυτοκρατορίας.
Οι χριστιανικές αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες, έγιναν νούμερο ένα κίνδυνος για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το μητροπολιτικό κέντρο της Ρώμης, που πήρε τη σκυτάλη από τη Βαβυλώνα περισσότερο και την Αθήνα, παρά από την Αλεξάνδρεια. Μία Βαβυλώνα υπήρξε, μία Αθήνα και μία Ρώμη. Εντελώς αντίθετα, ο Αλέξανδρος ίδρυσε πάμπολλες Αλεξάνδρειες, που συνιστούν την απόλυτη άρνηση του μητροπολιτικού μοντέλου που καθιερώθηκε για να οδηγήσει στην παγκοσμιοποίηση της τυραννίας, αντίθετα με το συμπολιτειακό πρότυπο που είναι βασιζόμενο στην Εκκλησία του Δήμου και το οποίο παρήγαγε πολίτες, θεμελιώνοντας το ρεύμα του παγκόσμιου ανθρωπισμού, που αποκαλύπτει την προδιαγραφή του, δηλαδή την αιτία της ύπαρξής του μέσα από τον ελληνικό λόγο, που καθόλου συμπτωματικά και όχι τυχαία, διατυπώνει πρώτος το ερώτημα για την αιτία κάθε αιτίας, καθώς και την ιδέα περί Λόγου, τόσο ηθικά, θεολογικά, όσο και σε μαθηματικό επίπεδο και το οποίο προσφέρεται τελικά σαν αγαθό με διάφορες μορφές προς όλους μέσα από την τέχνη. Παράλληλα διακρίνει την πολιτική που είναι η επιστήμη του εφικτού, από την κυβερνητική που είναι η επιστήμη των επιστημών και διακρίνει αντίστοιχα τη φιλοσοφία από τη θρησκεία που είναι η επιστήμη της διαχείρισης του θανάτου.
Κατά την ελληνική αρχετυπική μυθοπλασία, η διαδοχή του Ουρανού, του Κρόνου και του Δία Ζηνός (Ζευς=προσωποποίηση του Ζεύξις των αντιθέτων) και που αποκωδικοποιείται με την τριάδα Χώρος, Χρόνος, Συνείδηση στη χριστιανική κοσμοθεώρηση, μεταβαίνει στην Αγία Τριάδα Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Η θεώρηση της τριάδας υπήρξε η τρινιτοτρουόλη για τη μονοθεϊστική δογματική θεολογία. Αν και δεν ταυτίζονται μεταξύ τους η πλατωνική και χριστιανική Θέωση όπως λένε οι ειδικοί, ωστόσο ο Χριστός λέει «Θεοί Εστέ» ως Λόγος που ενανθρωπίστηκε εκατό χρόνια μετά που προφητεύσαν την εμφάνισή του οι Σίβυλλες και τριακόσια χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος τόλμησε να θεωρήσει τον εαυτό του τέκνο Θεού.
Ο Χριστός διαψεύδει την χριστιανική δογματική θεώρηση όλων των εκκλησιών και από την άλλη ο Αλέξανδρος διαψεύδει όλο το ελληνικό ακαδημαϊκό κατεστημένο που επιμένει ότι η έννοια του Λόγου για τους Έλληνες δεν είχε την έννοια της ενανθρωπήσεώς του. Όλοι εκείνοι λοιπόν που ασπάστηκαν ότι οι Έλληνες ήταν ειδωλολάτρες, μέθυσοι, ομοφυλόφιλοι και παιδεραστές, εδώ και 2000 χρόνια αρνούνται πεισματικά να εξηγήσουν για ποιο λόγο ο Χριστός αναφερόμενος στους Έλληνες, λέει «ελύληθεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου» και «εδόξασα και πάλι δοξάσω». Εκατομμύρια κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο εκπαιδεύτηκαν για να θυμούνται τον Αλέξανδρο ως μεγαλομανή ιμπεριαλιστή και ανήθικο και να αγνοούν παντελώς ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν φυλές και λαοί που τον θεωρούν άγιο ή πολιτισμικό ευεργέτη, παρά κατακτητή και τύραννο. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε καθόλου για τον Λένιν και τον Στάλιν για να κατανοήσουμε ότι η μισαλλοδοξία δεν βαραίνει μόνον το δογματικό χριστιανικό ιερατείο, αλλά και τα υλιστικά καθεστώτα του κομμουνισμού και του καπιταλισμού.
Ο ελληνισμός και ο χριστιανισμός αποτελούν το νίτρο και τη γλυκερίνη στις ρίζες και τα θεμέλια της εύθραυστης παντοδυναμίας της νέας τάξης, που σφίγγει τα λουριά και επιδεικνύει τη δύναμή της, χρησιμοποιώντας κυριολεκτικά όλα τα μέσα πλύσης εγκεφάλου, προκειμένου να το πιστέψουμε. Όλα αυτά γιατί συνήθως μας διαφεύγουν τα πιο απλά πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι πράγματι μια ελίτ 300 οικογενειών ή ακόμα και 30 ανθρώπων συγκεντρώνουν όλη την εξουσία και την ιδιοκτησία πλούτου πάνω στη γη. Τι λόγο θα είχαν τότε να ξοδεύουν καθημερινά δισεκατομμύρια για να κινητοποιούν όλα τα ΜΜΕ, κυβερνήσεις, συνδικάτα και παγκόσμιους οργανισμούς ή στρατούς, προκειμένου να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη; Αν δεν είναι άτρωτοι, γιατί χρειάζονται την κοινή γνώμη με το μέρος τους; Και γιατί, αφού ξοδεύουν εδώ και αιώνες τόσο πολύ χρήμα για να το καταφέρουν, σήμερα δείχνουν περισσότερο ιδρωμένοι και πανικόβλητοι; Όλοι οι λαοί αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν πως εξαπατήθηκαν. Θα θυμώσουν αρχικά με τους ηγέτες και τις κυβερνήσεις τους που θα καταρρέουν κι έπειτα θα κατανοήσουν ότι καταρρέει όχι μόνο ο δυτικός πολιτισμός, αλλά ολόκληρος ο παγκόσμιος υλιστικός πολιτισμός. Η υλιστική αντίληψη που διαμόρφωσε την συνείδηση της ανθρωπότητας και με το όχημα του διαφωτισμού, σάρωσε κάθε σκέπτεσθαι με τον ορθολογισμό, οδήγησε στην έξαρση της υλικής συνείδησης ως κυριαρχούσα στον πολιτισμό, είτε τον καπιταλιστικό είτε στο κομμουνιστικό τρόπο ζωής. Δεν καταρρέει λοιπόν ο καπιταλισμός ή ο κομμουνισμός αλλά ο πανανθρώπινος υλισμός. Από τις στάχτες του γεννιέται ένας νέος, βγαλμένος απ΄ το ίδιο το Αείζωον Πυρ του ανθρώπινου πνεύματος. Η μετάβαση αυτή θα επιτευχθεί ολοένα και πιο ταχύρυθμα, μέσω μιας πιο διευρυμένης ιδέας περί ανθρώπου και περί κόσμου, συνεπικουρούμενα και από νέα επιστημονικά δεδομένα.
Ο μέσος άνθρωπος σήμερα κατανοεί ότι το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης που ξεδιπλώνεται μπροστά του δεν είναι αποτέλεσμα δεκαετιών και πιθανόν ούτε αιώνων. Όμοια κατανοεί κανείς ότι η ύπαρξη ενός σχεδίου αφύπνισης πνευματικής έχει τις ρίζες του στα βάθη του χρόνου. Κάθε σκυτάλη παραδίδεται από γενεά σε γενεά μέσα από κινήσεις, κινήματα, ομάδες και πρόσωπα, που σπανίως γίνονται γνωστά γι’ αυτή τους την ιδιότητα. Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή της μεγαλύτερης εξαπάτησης του ανθρώπινου είδους. Η ανθρωπότητα ελέγχεται πάντα μέσα από έναν επιβεβλημένο προσανατολισμό τριών συγκεκριμένων ιδεών: Κόσμος, Άνθρωπος, Θεός.
Μια νέα κοινωνία και μια νέα ανθρωπότητα γεννιέται στις μέρες μας, ανάμεσα στις οδύνες του τοκετού που συνταράζουν το σώμα της ανθρωπότητας και του πλανήτη, που έχουν την ίδια σχέση που έχει ένας λαός με τη χώρα του. Είναι μια αλλαγή που θα συμβεί νομοτελειακά, όπως συνιστούν και οι τελευταίες επιστημονικές θεωρίες. Π.χ. η δυαδική θεώρηση της αντίθεσης πνεύματος και ύλης, διαφοροποιείται σε μιαν αντίληψη που βλέπει την ίδια ενέργεια να εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως σε διαφορετικά επίπεδα. Το κύμα, είναι ταυτοχρόνως μάζα. Το σωματίδιο είναι ταυτοχρόνως ενέργεια και επηρεάζεται από τη συνείδηση του παρατηρητή και από την ίδια τη λειτουργία της μέτρησης. Το επίπεδο ικανότητας μέτρησης συνδέεται με διαφορετικά επίπεδα ευφυΐας και καταλήγουν στην ίδια την πηγή της ευφυΐας και της μνημοσύνης και που πηγάζουν αμφότερες από το Λόγο και μάλιστα με τη μαθηματική απόδειξη του λόγου φ.
Πολιτισμοί υπήρξαν πολλοί. Ένας όμως πρόσφερε το μέτρο του μέτρου στην ανθρωπότητα κι ένας μόνο είχε τη γλωσσική ακρίβεια να το εκφράσει, διατυπώνοντας τη νομοτέλεια της λογικής σκέψης, φωτίζοντας τον πανανθρώπινο νου με αθάνατες αξίες, μέσα από τη γνώση της γνώσης, δηλαδή τη φιλοσοφία. Πρώτα ο Ερμής θεολογεί για τον Λόγο, μετά ο Ηράκλειτος μιλάει από την ροή του που φθάνει ως τον Παρμενίδη, τη Διοτίμα, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, ως τον Μάξιμο τον Ομολογητή της Θέωσης.
Σε ολόκληρο τον κόσμο χιλιάδες πρωτοπόρες κοινότητες εγγράφουν στη συλλογική συνείδηση του ανθρώπου νέα βιώματα ή αναβιώσεις αρχαίων κοινοτικών βιωμάτων. Η επαφή της ατομική ανθρώπινης συνείδησης με τα αρχέγονα βιώματα του κοινοτικού κυττάρου, απελευθερώνει από την αντίληψη, τη συνείδηση της άμεσης γνώσης.
Όλοι οι πρωτοπόροι σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής συντονίζονται την περίοδο αυτήν στο έργο της ανασυγκρότησης και αναμόρφωσης του ανθρώπινου πολιτισμού. Η επιτυχία του εγχειρήματος όμως, δεν εξαρτάται όπως θα περίμενε κανείς, από τον εξωτερικό συντονισμό μεταξύ τους αλλά από τον εσωτερικό συντονισμό τους με τον Λόγο, με την ιδέα-ουσία του αρχέτυπου, δηλαδή την Νομοτέλεια των Νόμων, που είναι και η επιστήμη της διδαχής. Αυτό μας λέει ότι τη διαφορά ανάμεσα στους πολιτισμούς δεν την κάνει μόνο η ικανότητα μάθησης, αλλά η ίδια η ικανότητα παραγωγής πολιτισμού. Κορυφαίο εργαλείο σε αυτό η γλώσσα. Κορυφαία ανάμεσα στις γλώσσες η ελληνική. Ακριβέστερη και πιο κατάλληλη γλώσσα είναι η Ελληνική. Κορυφαίο επίτευγμα της γλώσσας ο Θεουργικός ιερός λόγος και έπειτα η ποίηση και η έκφραση της φαντασίας.
Πλεονέκτημα στη δύναμη της φαντασίας όμως έχουν οι γυναίκες. Συμπέρασμα, η ελληνίδα γυναίκα-ψυχή πρόκειται να πατήσει σύντομα το κουμπί των εξελίξεων, προτείνοντας λύσεις για τη διαχείριση της ζωής και της κοινωνίας των ανθρώπων. Ένα νέο οικουμενικό Σύνταγμα είναι απαραίτητο να δομηθεί με επίκεντρο τον άνθρωπο σε συνάρτηση με το περιβάλλον του, το οποίο θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση και εξέλιξή του και όχι την χειραγώγηση και τον εκφυλισμό.
Οι Έλληνες θα αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους μέσω αυτάρκειας παραγωγής αγαθών, ενδυναμώνοντας την αυτοδιαχείριση και τους συνεταιρισμούς σε μια περιφερειακή ανάπτυξη, που θα καλύπτει και τους 52 νομούς της χώρας. Εκείνη όμως η πράξη που θα σφραγίσει τις εξελίξεις θα είναι η κατάργηση του μητροπολιτικού μοντέλου. Το ελβετικό μοντέλο του Καποδίστρια όπως και χιλιάδες άλλες φωτεινές ιδέες που δεν αξιοποιήθηκαν στην Ελλάδα, στην παιδεία, τις τέχνες, τα γράμματα, την ιατρική, τη νανοτεχνολογία, και πρώτα απ΄ όλα η ίδια μας η γλώσσα.
Οι ποικίλες ανθρώπινες ανάγκες διαβαθμίζονται σε ατομικό, κοινωνικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό. Ελάχιστα αγαθά εξαγοράζονται με χρήμα ή απαιτούνται χρήματα για την απόκτησή τους. Κάθε ον έχει ένα βασικό πρόγραμμα ζωής και μια βασική εντολή να ζήσει και να ολοκληρωθεί. Αυτή η εντολή μεταφράζεται σε δύο βασικούς νόμους αναγκών, αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής δηλαδή, διατροφής και σεξουαλικότητας. Τα ένστικτα βρίσκονται στην κυτταρική μνήμη δημιουργώντας ανάγκες, ώστε να ενεργοποιηθούν λειτουργίες, ικανότητες και δυνάμεις, αρετές, επιφέροντας εξέλιξη και ολοκλήρωση. Κι εφόσον η άγνοια και ο φόβος του θανάτου συνδέονται με την καταπίεση, την ασθένεια και τη δυστυχία, κατανοούμε πόσο η ιδέα του θανάτου επηρεάζει την ιδέα που έχουμε για την ζωή, τη γνώση, τον έρωτα, το ευ ζην, την ελευθερία, την υγεία και την ευτυχία που ζούμε τελικά.
Η διαφορά ανθρώπου και ζώου είναι η ικανότητα διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου. Ολόκληρη τη ζωή του ο άνθρωπος παρεμβαίνει στο χώρο που ζει, υπολογίζοντας πάντα και τον ανάλογο χρόνο που απαιτείται για την μετατροπή, διαρρύθμιση και μεταμόρφωσή του κάθε φορά. Στην πραγματικότητα προβάλλει τη μεταμόρφωση της συνείδησής του στο χώρο και το χρόνο. Επομένως, το ύψος και το εύρος της συνείδησης καθορίζει κάθε ιδέα και επιλογή μας, κάνοντας τη ζωή μας να μοιάζει με το αποτέλεσμα των σκηνοθετικών μας ικανοτήτων. Και αυτές οι ικανότητες όμως είναι ανάλογες με τη συνείδησή μας.
Πρώτα απ’ όλα όμως κάθε λαός θα πρέπει να μάθει την αληθινή του ιστορία για να απελευθερωθεί το δυναμικό της εξέλιξής του. Ο Όμηρος πρώτος υπενθυμίζει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι οι πόλεις όπως η Τροία, πέφτουν όχι με τη δύναμη των όπλων αλλά του χειρισμού των δυνάμεων του αλόγου. Ο Δούρειος Ίππος είναι το θυμικό, το συναισθηματικό και ψυχολογικό, το αόρατο επίπεδο όπου κερδίζονται οι πόλεμοι. Χρειάζονται μόνο λίγοι έμπειροι άνδρες για να ανοίξουν την πόρτα από μέσα. Οι εχθροί των Ελλήνων χρησιμοποιούν εναντίον τους αυτή τη γνώση ενώ παράλληλα φροντίζουν να ξεχνούν ή να απαξιώνουν την ιστορία τους. Επομένως η επίγνωση της ιστορίας είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ηνίοχου, του αληθινού αιώνιου έφηβου που θα οδηγήσει το άρμα των ιστορικών εξελίξεων.
Η ιδέα του χώρου σχετίζεται με τρία βασικά ερωτήματα της συνείδησης: τι, που, πόσο; Την ιδέα του χρόνου, αφορούν άλλα τρία ερωτήματα της συνείδησης, που βασίζονται στο πότε, δηλαδή το τώρα, το πριν και το μετά ή αλλιώς, παρόν, παρελθόν και μέλλον. Η ιδέα του υποκειμένου εγώ, συνδέεται με άλλα τρία ερωτήματα της συνείδησης: ποιος είμαι, πώς εκδηλώνομαι, γιατί υπάρχω; Αυτή η εννεάδα ερωτημάτων της συνείδησης, σχετίζεται με τις Εννέα Μούσες των Τεχνών και των Επιστημών που τις γέννησε η Μνημοσύνη, που ενέπνευσε τον Όμηρο να γράψει στο έπος του όλα όσα κατέγραψε η μνήμη, τότε που το σχέδιο Οδυσσέας ήταν ένας Δούρειος Ίππος σε μια ξένη πόλη και όχι όπως τώρα που είναι η δική μας, που πρέπει να την ξαναπάρουμε από μέσα αυτή τη φορά, χειριζόμενοι με ανδρεία και σοφία την δύναμη του άλογου του θυμικού.
Η ανδρεία θεωρείται πρωταρχική αρετή, διότι χωρίς αυτήν δεν αποκτάται καμία άλλη. Η προσφορά φέρνει την ενότητα, η ειλικρίνεια την αλήθεια, ο σεβασμός την ελευθερία, η ανιδιοτέλεια τη δικαιοσύνη, η ταπεινοφροσύνη τη σοφία και η αυτοθυσία την Αγάπη.
Όμως προορισμός του κάθε ανθρώπου είναι να εξελιχθεί και τελειοποιηθεί τελικά γινόμενος ο ίδιος ηγέτης και ιερέας του εαυτού του και ταυτενεργώντας με το Λόγο να πραγματώσει την Θέωση εδώ και τώρα, στον μόνο αληθή χωρόχρονο. Το μεγάλο μυστικό είναι λοιπόν ότι μόνο στην Ελλάδα μπορεί να ενεργοποιηθεί η κρίσιμη μάζα που αφορά την αφύπνιση της ανθρωπότητας.
Και αυτό ξεκίνησε ήδη την 5/12/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου