ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β)

Είμαι ο Ιωάννης, για να σας βοηθήσω, ο Κοσμικός Αγγελιαφόρος της Νέας Κοσμικής περιόδου της Δευτέ­ρας Παρουσίας και είμαι και ο Υιός-Λόγος-Χριστός της Νέας Παγκοσμίου Κινήσεως, της επαναστροφής των πνευμάτων της ανθρωπότητας, που κυλίεται στο βούρκο της άγνοιας και της κακότητας γιατί δεν ετήρησε τους λόγους Μου ακόμη, και εκδηλώνομαι εκφράζων το Θέλημά Μου και την Βούλησίν Μου, διότι Εγώ και ο Πατήρ είμεθα Εν, Ομοούσιοι, αδιαχώριστοι αενάως, αδιαλείπτως, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, χωρίς Αρχή και Τέλος.

Είμαι το Άπειρο Μηδέν. Μέχρι τώρα γνωρίζατε, ότι είμαι η Άπειρη Μονάδα. Σήμερα σας λαλώ Νέα ρήματα. Είμαι, όχι η Ύπαρξη πια, είμαι η Ανυπαρξία, ο Θεός Ανυπαρξία και Είμαι και ο Θεός Ύπαρξη και Ενώνω τα πάντα, την Ανυπαρξία με την Ύπαρξη και τα καθιστώ όλα Θεόν. Εγώ Ειμί, Εγώ και μόνον Εγώ, διότι τα πάντα συντίθενται. (Μαθητεία στη Δ.Παρουσία, κεφ. 31^ο, σελ. 308)

Εγώ είμαι το Παν και το Ελάχιστον. Εγώ είμαι το Απείρως Ασύλληπτο και το Απείρως μικρόν, το ενυπάρχον στα αδιόρατα κοκκία της μη υπαρχούσης ύλης. Εγώ Ειμί ο Λόγος-Χριστός, τον οποίον βλέπετε εις μία ετέραν Μορφήν δια να δυνηθείτε την περίοδον αυτήν της Νέας Κοσμικής περιόδου να υπερυψωθείτε υπεράνω των μορφών εις το Άπειρον. (Μαθητεία στη Δ.Παρουσία, κεφ. 31^ο, σελ. 309)

Διότι οι Λόγοι είναι υπεράνω των μορφών και ο Λόγος είναι ο Άμορφος Θεός ο Ύψιστος ο πανταχού Παρών και τα πάντα πληρών και ο δι’ Ου τα πάντα εδημιουργήθησαν και αενάως δημιουργούνται. Εγώ Eιμί η Εισπνοή του Παντός και η Εκπνοή των Κόσμων και Εγώ περιβάλλω υμάς δια της Αγάπης Μου της Μιας Αγάπης και Εγώ δονούμαι εντός σας. (Μαθητεία στη Δ.Παρουσία, κεφ. 31^ο, σελ. 306)

Η Εγώ Ειμί Παρουσία, η Ουσία του Φωτός και της Αγά­πης, διανοίγω τους ορίζοντές σου Άνθρωπε και σε καταυ­γάζω με το Φως, που Είμαι Εγώ. Μη παρανοήσεις και μη λαλήσεις ρήματα επιπόλαια, άκου τη Φωνή εντός σου και δόξασέ Με, Είμαι Εγώ. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 25)

Άνθρωπε, ερευνάς το Άπειρο, μα το Άπειρο Είμαι Εγώ και Εγώ υπάρχω εντός σου, Είμαι ο Πυρήνας σου, Είμαι η Ζωή σου, ο Παλμός σου, το Είναι σου. Μπορώ να σε κυ­βερνήσω ανά πάσα στιγμή, μα θέλω εσύ μόνος σου να φα­νερωθείς. Είμαι Δύναμη εντός σου έτοιμη να εκδηλωθεί, δεν Με περιορίζει τίποτα, μα δεν θέλω, Άνθρωπε, να χα­θείς, θέλω ως Εκδήλωσή Μου να ενεργοποιηθείς εντός Μου. Οι εκδηλώσεις Μου είναι όλες Τέλειες, γιατί Είμαι Εγώ.

Εγώ Ειμί ο λαλών εν τω σκότει της νυκτός. Εγώ ο κα­ταυγάζων τας ψυχάς υμών δια της Εμής Παρουσίας, Εγώ ο θωπεύων τας υποστάσεις που Με επικαλούνται, Εγώ ο διαλύων τας συσσωρεύσεις της άρνησης εν τη καρδία υμών, Εγώ ο ενώνων την καρδίαν της εντός σας Ουσίας Μου με Εμέ, δια χρυσής χορδής, διοχετεύων Φως εκ του Φωτός Μου προς εξύψωσιν και πλήρη ένωση μαζί Μου. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 27)

Άνθρωπε, είσαι ακόμα στο στάδιο της αναγνώρισης, προσπαθείς ν' αναγνωρίσεις τον Εαυτό σου, προσπαθείς να γνωρίσεις Εμέ, προσπαθείς να κατανοήσεις τη σχέση σου μαζί Μου. Δεν ξέρεις, όμως, ότι είσαι δεμένος μαζί Μου, ότι Εγώ Είμαι εντός σου κι ότι Εγώ έλκω σε προς Με με ταχύτητα μεγάλη, μα το κενό σου είναι μεγάλο και αργεί να πληρωθεί. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 28)

Άνθρωπε, σου δίνω το χέρι να Με ακολουθήσεις. Εγώ θα σε οδηγήσω εκεί που αναζητάς, μα θα σε οδηγήσω για να γίνεις Ένα μ’ Αυτόν που ψάχνεις, να γίνεις κομμάτι Αυτού, που δεν έχει όρια ή εκδήλωση. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 29)

Άνθρωπε, Εγώ Είμαι τα πάντα. Εγώ φέγγω, Εγώ σκο­τεινιάζω, Εγώ υψώ, Εγώ ρίχνω, Εγώ κυβερνώ την Ελευθε­ρία σου, Εγώ σε κρατώ, μα και σε αφήνω δέσμιο των πα­θών σου. Εγώ σου δίνω και σου αφαιρώ δυνάμεις, Εγώ Είμαι στη Ζωή και στο Θάνατο. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 29)

Εγώ η Μελωδία και η Αρμονία, Εγώ η Σύνθεση και η Εκδήλωση, Εγώ ως Εν εκφράζω αυτά στο Σύμπαν του Άπειρου και στο Σύμπαν του ελάχιστου, Το Άπειρο είναι αυτό που η έκσταση του νου δεν χωρά, δεν συλλαμβάνει στο ελάχιστο και ελάχιστο είναι αυτό που το μικρότατο μόριο του νου δεν μπορεί να χωρέσει εντός του. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 29)

Η Θεία Μου Υπόσταση είναι εντός σου, Άνθρωπε.

Είμαι ένας Άπειρος Οργανισμός, που κάθε του Κύτ­ταρο είναι Ενέργεια Αυτόνομη, αλλά όλα τα Κύτταρα-Εν­έργειες, που Με αποτελούν αν και αυτόνομα στη λειτουρ­γία τους, εκφράζουν Εμέ τη Μία Συμπαντική Λειτουργία.

Το Σύμπαν Λειτουργεί, Λειτουργεί στο Άπειρο, Εγώ Είμαι ο Μέγας Λειτουργός και συ, Άνθρωπε, ο Κοινωνός. Κοινωνείς στην Άπειρη Συμπαντική Λειτουργία όσο είμαι εντός σου, όταν όμως συ εμπεριέλθεις εντός Μου, τότε θα καταστείς Συλλειτουργός Μου. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 30-31)

Άνθρωπε, σου έδωσα τον θησαυρό Μου, τον μεγαλύ­τερο που θα μπορούσες να λάβεις και σ' έστειλα σ' έναν αγώνα ανάλογο του θησαυρού, να πάρεις μέρος και να διακριθείς επιστρέφοντάς Μου Αυτόν, όπως τον έλαβες. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 31)

Αυτός ήταν ο όρος Μου, για να κρατήσεις δικό σου τον θησαυρό.

Έφθασες σε σημείο να γονατίσεις και πολλές φορές έδειξες την αδυναμία σου και την αστάθειά σου υποχω­ρώντας στις παγίδες και τα εμπόδια του παιχνιδιού και παρασυρόμενος από την πονηριά του αντιπάλου.

Πολλές φορές χρειάστηκες τη βοήθειά Μου, μα κι αν δεν την αίτησες, Εγώ σου την έδωσα, γιατί σε προόριζα και συνεχίζω να σε προορίζω Νικητή του αγώνα. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 32)

Σου παρέχω βοήθεια και φύλαξη όπου χρειάζεται, μα έχεις και συ το χάρισμα να διακρίνεις την παγίδα και να την αποφεύγεις, έχεις το χάρισμα να διαβλέπεις μέσα από την πονηριά του αντιπάλου και να διαλύεις τη σκοτεινό­τητα που σου εκπέμπει. Μάχεσαι και συ με αντάξια όπλα, αρκεί να τα χειρίζεσαι σωστά και να μην επαφίεσαι στη δήθεν ανακωχή του αντιπάλου, ο οποίος και αόρατα δρα, χωρίς καμιά ανάπαυλα. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 32)

Η δύναμή του είναι αντάξια Λόγου, μα ισχυροποιείται περισσότερο από τα δικά σου κενά και τις δικές σου ελλείψεις. Συ ισχυροποιείς επιπλέον βασικά όπλα του, τα οποία στρέφονται εναντίον σου και χτυπούν εκεί που πά­σχεις, εκεί που είσαι ακάλυπτος: Γι' αυτό πρόσεχε, κάθε ήττα σου ας γίνεται για σε όπλο ενίσχυσης και ετοιμότη­τας, ικανό να πλήξει το σημείο που προκάλεσε τη δη­μιουργία του.

Μ' αυτά τα όπλα θ' αμύνεσαι και θα συνεχίζεις την πο­ρεία σου, προσπαθώντας ν' ανέβεις στην επιφάνεια του βάραθρου, αποφεύγοντας όλα τα εμπόδια, όλες τις απει­λές.

Μα, Άνθρωπε, χωρίς τη δική Μου βοήθεια, χωρίς τα περικαλύμματα του Φωτός Μου, είναι για σε δύσκολο ν' ανέλθεις διαβλέπων μέσα από το σκοτάδι, στο οποίο είσαι περιπλεγμένος, τα εμπόδια του αντιπάλου, γιατί και τα όπλα βοηθείας που έχεις από Εμέ είναι, μόνο που πρέ­πει να μάθεις να τα χειρίζεσαι. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 33)

Συνέχισε να πορεύεσαι και μη φοβηθείς ποτέ, ότι μπο­ρεί να σε αφήσω, εφόσον κρατάς το θησαυρό Μου είναι αδύνατον να γίνει αυτό.

Ακόμα κι αν φθάσεις στο σημείο να νομίζεις πως χάνε­σαι αγωνιζόμενος, κράτα τον σφιχτά και Εγώ είμαι δίπλα σου εμφυσώντας σου δύναμη να μη χαθείς, αλλά να συ­νεχίσεις. Θα περάσεις και τέτοιες στιγμές και τέτοια στά­δια, γιατί πρέπει να γίνεις και αγωνιστής, πρέπει να διέλ­θεις μέσα από την πραγματική αίσθηση του αγώνα και να γνωρίσεις αυτόν σ' όλες του τις όψεις, φαινομενικά αβοήθητος από Εμέ. Πρέπει η νίκη σου να έχει και το χρώμα της δικής σου προσπάθειας. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 4^ο, σελ. 33-34)

Σ’ Αγαπώ, Άνθρωπε, να ήξερες πόσο, πόση Αγάπη δέχεσαι από την Άπλετη και Ακένωτη Πηγή της Αγάπης Μου. Να ήξερες κάθε στιγμή πόσα κύματα σε περιβάλ­λουν και σε διαπερνούν και σε δονούν και σε αφαρπά­ζουν, για να σε σηκώσουν στα ύψη. Αιώνες τώρα αυτή την Αγάπη Μου σου τη δίνω, σου τη δίνω συνεχώς και εξακο­λουθητικώς, και αυτή η Αγάπη δεν έχει Τέλος. Και σε ση­κώνω πάλι και πάλι και σε αναγεννώ μέσα Μου και σου εμφανίζω τη Θεότητά σου. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 8^ο, σελ. 58)

Μπορώ να σ' Αγαπώ όμως δεν ωφελείσαι με τα λόγια, τα λόγια σε προετοιμάσανε, τα λόγια σε δονήσανε. τα λό­για σου βγάζουν στην επιφάνεια συνεχώς μια κατάσταση να τη θυμάσαι. σου δώσαν το κλειδί να ξεκλειδώσεις και να εκδηλώσεις αυτή την Απεραντοσύνη, που κρατάνε τα χέρια σου δεμένα. Εσύ θα ξεκλειδώσεις. Η καρδιά σου εί­ναι το κλειδί, κι όσο μεγαλώνεις την καρδιά σου, τόσο με­γαλώνει και το κλειδί και τόσο περισσότερα ξεκλειδώνεις και εμφανίζεις και κάνεις πράξη από την Απειρότητα που είναι Μία, και τόσο περισσότερο Με νιώθεις και δεν έχεις ανάγκη να σου πω ότι είμαστε Ένα γιατί το ξέρεις, το αισθάνεσαι, το ζεις. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 8^ο, σελ. 59-60)

Είμαι μέσα σου ως Αλήθεια, ως Άπειρος Θείος Νους, και είσαι μέσα Μου κι εσύ, ως Αλήθεια. όμως ακόμα δεν το φανέρωσες. Έρχομαι τώρα και σου φωνάζω, για να σε δονήσω, για, να σε ξυπνήσω από τον ύπνο σου, να φανέρωσες. Αυτή είναι η Νέα Εποχή, αυτή είναι η Νέα Κοσμική περίοδος. Φανερώνει τα πάντα, για να μπορέσεις να ξανα­γυρίσεις στο Άμορφο και να είσαι ταυτόχρονα και Άμορφο και Μορφή, χωρίς να σε περιορίζει τίποτα. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 8^ο, σελ. 60-61)

Τι άλλο θέλεις από Εμένα να σου πω; Με ποιους άλ­λους τρόπους να σου καταδείξω την Αγάπη Μου; Στην κα­ταδείχνω μέσα απ: όλα, στην καταδείχνω και μέσα απ' το νου σου. Φανέρωσέ τη, είμαι η Άπειρη Αγάπη σου. Ο Άπειρος Θείος Νους σου, η Άπειρη Υπόστασή σου. Είμαι τα πάντα, εντός σου και εκτός σου κι είσαι τα πάντα εντός Μου. Σε εντέλλω και απαιτώ να το φανερώσεις. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 8^ο, σελ. 61)

Εγώ Ειμί το Άλας της ζωής, δι’ ου μεταρσιούται πόσα Ψυχή, καθισταμένη Ουρανία Οντότης και συνδεομένη αε­νάως μετά της Αγάπης, ίνα δια της Ενώσεως αυτής παράγει αποτελέσματα όμοια εκείνων άτινα παρ’ Εμού εδι­δάχθη. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 178)

Εγώ Ειμί ο Κόσμος, ότε Μικρόκοσμος και Μακρόκο­σμος, καθόσον εν Εμοί τα πάντα εύρηνται καγώ εν τοις πάσιν εισχωρώ και ευρίσκομαι.

Εγώ Ειμί ο Αμπελουργός, ο φυτεύων τα κλήματα και καλλιεργών αυτό, ίνα αποδώσωσι την γλυκύτητα των καρ­πών της Αγάπης Μου.

Θυσιάζω τα τέκνα Μου, τους Αδελφούς Μου, ίνα αναβιβάσω αυτούς εγγύτερον προς Με και τον Πατέρα Μου και ίνα διό της θυσίας αυτών ωφεληθώσι και παραδειγμα­τισθώσιν οι αδαείς εκείνοι, οίτινες ηγνόησαν την Καταγωγήν και τον προορισμόν των. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 179)

Λαλώ δια παντός ανθρώπου, όστις Μοι αφιέρωσε την ζωήν του. Με ελάτρευσεν υπεράνω παντός εγκοσμίου αγαθού και έθεσεν ως αποκλειστικήν μέριμναν και φρον­τίδα της γήινης ζωής του. την του Έργου Μου και των κηρυχθεισών Διδασκαλιών Μου φανέρωσιν και μετάδοσιν και διάδοσιν εις ευρύτερα στρώματα ανθρώπων, ακολου­θούντων το Έργον Μου, ως και την εξυπηρέτησιν των Αδελφών αυτού, δια της μεταδόσεως αυτουσίων Ναμάτων της Αληθείας Μου, την οποίαν εδίδαξα. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 180)

Απευθύνομαι προς πάντας τους δυναμένους να λάβω­σιν ενεργόν μέρος εις την Πνευματικήν ταύτην Σταυρο­φορίαν Μου προς πάντας τους δυναμένους να εννοήσωσι το βάθος των εννοιών των λόγων Μου και προς πάντας εκείνους, οίτινες διακατέχονται υπό πίστεως και αγάπης δια το Έργον Μου, και καλώ αυτούς ως και πάντα άνθρω­πον ως Νέοι Σταυροφόροι να μεταδώσωσι την αγγελίαν της εκ νέου Επανόδου Μου εις τας Ψυχάς των Ανθρώπων, προκειμένου να προσδώσω εις αυτάς Ζωήν εκ της Ζωής Μου και Φως εκ του Φωτός Μου και ίνα δι’ Εμού οδηγη­θώσι εις την Ανάστασίν των και την Αιωνίαν Ένωσιν μετ’ Εμού και του Πατρός. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 180-181)

Ουδείς άξιος, αλλά η Θεία Συγκατάβασις, η Άπειρη Αγάπη και το Ανεξερεύνητον Έλεος του Πατέρα θέλει βοηθήσει πάντας εις την αποκατάστασίν σας εν Θεώ. Πάντες θέλετε εργασθεί και θέλετε αφιερώσει την ζωήν σας εις την επικράτησιν του Ωραίου Και Αγαθού, εις την επικρότησιν της Τάξεως και Αρμονίας, ην προσέδωκεν ο Πατήρ εις την Δημιουργίαν Αυτού, εις την επικράτησιν της Αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και την τήρησιν της Θείας Νομοτελείας. Ουδένα εξαιρώ του Προσκλητηρίου Μου. Πάντες εστέ δεκτοί ως στρατιώται και εργάται των Θείων Ιδεωδών, άτινα εδίδαξα εις την ανθρωπότητα. και άτινα θέλουσιν επικρατήσει μίαν ημέραν. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 181)

Εκχέω το Πνεύμα Μου επί πάντα δυνόμενον να συλλά­βει τους Θείους Κυματισμούς Αυτού.

Αναγγέλλω εις πάντας την αναγκαιότητα της εσωτερι­κής πνευματικής προετοιμασίας σας δια την μέλλουσαν υποδοχήν Μου εντός σας. Άφετε τας καρδίας σας ελευ­θέρας από υλικάς δεσμεύσεις και επιρροάς ίνα καταλάβω αυτάς.

Εγεννήθην εις την Ψυχήν του γράφοντος και άλλων αδελφών και θέλω δώσει δείγματα της Παρουσίας Μου εξ αυτών. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 182)

Γ’) Επί δε ταις επερχομέναις γενεαίς το Πνεύμα Μου θέλει λαλήσει τοις πάσι και οι λόγοι Μου, λόγοι Αληθείας, της εκ του Πατρός Μου εκπορευομένης Σοφίας, θέλουσι τυπωθεί ου μόνον εν ταις διανοίαις των ανθρώπων, αλλά και εν ταις καρδίαις αυτών, ίνα βλαστήση εξ αυτών η Αγάπη του Θεού, η περιβάλλουσα τον Άνθρωπον και ίνα καταστήση αυτούς αληθή τέκνα Του.

Γνώτε ότι μεταξύ Εμού και υμών άρρηκτος σύνδεσμος υπάρχει ενώνων υμάς μετά της Καρδίας Μου, ίνα αύτη αενάως πάλλουσα διοχετεύει εις υμάς την Αγάπην, δι’ ης και μόνον θέλετε μετουσιωθή από ανθρώπινα όντα, διαβιούντα εις την ύλην, εις Αθανάτους, Υπερλάμπρους υποστάσεις ενδιαιτωμένας εν τω Πατρί. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 182-183)

Δ’) Απαγορεύω εις τους μαθητάς και ακολούθους Μου να λάβουν δώρα ή προσφορές -αμοιβές, παρ’ οιουδήποτε Αδελφού, κατά την εκτέλεσιν του Έργου Μου. Απαιτώ την πλήρη συμμόρφωσιν προς την υπόδειξιν και Εντολήν Μου ταύτην από όλους ανεξαιρέτως. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 183)

Εγώ ελάλησα και παλαιότερον ότε εuρισκόμην εν σαρκί ανά μέσον των ανθρώπων εν τη γη προς τους τότε μαθητάς Μου: «Πορευθήτε βαπτίζοντες εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξαγιά­ζετε, θεραπεύετε, εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε.» Τούτ’ αυτό λέγω και εις υμάς σήμερον, τα ίδια ρήματα άτινα είπον το πάλαι εις τους μαθητάς Μου, καθότι και υμείς μαθηταί Μου εστέ και μέλλετε διανοίξαι πορείαν εν τη γη και μέλλετε διδάξαι τα ρήματά Μου τοις ανθρώποις. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 183-184)

Καλώ τον κόσμον, ίνα εγκαταλείψει την αμαρτίαν και μεθέξει του Φωτός και της χάριτος του Λόγου. Άνθρωποι, ω άνθρωποι, ω δημιούργημα και Εικόνα του Πατέρα Μου. Δι’ εσέ Άνθρωπε κατήλθον εις την γην και περιεβλήθην σάρκα. Δι’ εσέ Άνθρωπε εσταυρώθην, δι’ εσέ Άνθρωπε υπέφερα εμπαιγμούς και ταπεινώσεις. Άνθρωπε τείνω το χέρι Μου δια να σε βοηθήσω. Δος Μου το χέρι σου δια να σε ανασύρω εκ του βορβόρου και να σε καταστήσω Αθάνατον δημιούργημα, γεμάτο αγλάισμα και δόξαν Θεού. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 184-185)

Εγώ λαλώ και τα ρήματά Μου είναι Φως και Αλήθεια, μη διαψευδομένη παρ’ ουδενός. Εγώ ελάλησα και το πά­λαι και ουδείς ηδυνήθη να καταρρίψη ρήμα Μου εν επί της γης. Ιδού καγώ εν τη ώρα ταύτη, εν τω μέσω υμών ευριοκόμενος και εν Πνευματική υποστάσει ζων εν τω Αδελφώ Μου, λαλώ δι’ αυτού και καλώ υμάς, ίνα συμμεθέ­ξητε των Θείων δωρεών, ίνα απαλλαγήτε δια παντός της σαρκός, ην φέρετε.

Διασαλπίσατε εις πάντας, ότι ο Θεός εγγύς, τόσον εγ­γύς και πλησίον εκάστου ανθρώπου, ώστε είναι αδύνατον να το φαντασθήτε, έτοιμος να συνδράμη, έτοιμος να προστρέξη εις βοήθειαν και εις αναστήλωσιν του αληθι­νού πιστού, του αμαρτωλού, όστις μετενόησε και αφήκε οπίσω αυτού την λανθασμένην πορείαν. Έτοιμος να προστρέξη εις βοήθειαν, εκείνου, όστις ηγάπησε τον Αδελφόν αυτού και όστις διέθεσε όχι μόνον εκ του περισ­σεύματος αυτού, όπως ελάλησα και άλλοτε, αλλά εκ του υστερήματος αυτού διαθέτων δια την διάθρεψιν και βοήθειαν του άλλου εαυτού του, που είναι ο πλησίον σας.

Τα ρήματά Μου Ζωή και Αλήθεια, ενστερνισθήτε ταύτα, ίνα έξητε εν υμίν την Ζωήν την αληθή, ίνα κατα­στήτε γνώσται και μύσται της Αληθείας του Θεού. Ειμί Οδηγός και Βοηθός και Σκέπη παντοτινή εις πάντας υμάς τους ακηκοότας τους λόγους Μου. (Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 185-186)

Α’) Απρόσιτον, λέγουσίν Με οι διάφοροι διδάσκαλοι, ρήτορες και κήρυκες απανταχού της γης, αλλ’ ουλ έγνω­κάν Με σαφώς. Ειμί Απρόσιτος δι’ αυτούς, καθ’ όσον η τοπcθέτησις του νου των, του πνεύματός των, της καρ­δίας των, έλαβε τοιαύτην θέσιν απέναντί Μου, ώστε Με βλέπουσιν, Με αισθάνονται Απρόσιτον, Απλησίαστον, τό­σον μακράν των, ώστε είναι αδιανόητον δι’ αυτούς να Με πλησιάσουν, να συνδιαλεχθούν μετ’ Εμού, να λάβωσιν εξ Εμού.

Αλλά είναι ορθή η διδαχή αύτη; Επιφωτίζεται εξ Εμού; Εξεπορεύθη εκ του Θελήματός Μου, εκ της Πηγής της Αληθείας; (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 187)

Αμήν, αμήν, λέγω υμίν, ότι ως γέγραπται, ο Θεός Αγάπη εστί και ως Αγάπη αγαπά, ελεεί, συγχωρεί, καθο­δηγεί, διδάσκει, αναβιβάζει. Δεν κατακρημνίζει, ουδέ κα­τακαίει, αλλά νουθετεί και ελεεί. Αυτήν την Πνευματικήν γραμμήν και θέσιν και τοποθέτησιν, δίδω εις υμάς, ω ευ­τυχείς Ακόλουθοί Μου, οίτινες έχετε την υψηλήν χάριν να επιλεγείτε εκ των ανθρώπων, ίνα ακούετε δια ζώσης την Φωνήν Μου, την φωνήν του Λόγου, του ενανθρωπισθέν­τος επί της γης, διδάσκουσαν υμάς ρήματά Του Αληθείας, μη δυνάμενα να διαστρεβλωθώσιν, αλλά εξερχόμενα δια στόματος ανθρώπου, αρκούντως καλλιεργηθέντος, ίνα μη κωλύει την ομαλήν και άψογον έξοδον του Λόγου Μου. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 188-189)

Δεν αναμένω από εσάς να θαυματοποιήσετε, ούτε υμείς θέλετε δώσει διδαχάς ιδικάς σας. Εγώ θέλω θαυμα­τοποιεί δι’ υμών και Εγώ θέλω δώσει διδαχάς Μου δι’ υμών. Επιθυμώ, και τούτο είναι Θέλημα του Πατρός Μου, ίνα η Φωνή του Λόγου, του φανερωθέντος επί της γης, ακουστεί δια στόματος πολλών ανθρώπων την εποχήν ταύτην επί της γης, καλούσα τα πλήθη προς τον Θεόν, καλούσα τα πλήθη εις κάθαρσιν, καλούσα τα πλήθη εις μετάνοιαν, καλούσα τα πλήθη εις επιστροφήν εις την Βα­σιλείαν του Θεού. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 189-190)

Αγαπώ τους πάντας, ελέγχω τους πάντας, δοκιμάζω τους πάντας, καταρτίζω τους πάντας, συνδέομαι με τους πάντας, οδηγώ τους πάντας, απαιτώ από τους πάντας. Ουκ ήλθον διασκεδάσαι την ανίαν υμών, αλλά συμπτύξαι το πρώτον Κέντρον, τον πρώτον πυρήνα Θείου Κέντρου, Θείου Έργου επί της γης.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ουδείς έτερος πλην υμών την ώραν ταύτην έχει την ευτυχία να διδάσκηται παρ' Εμού του Ιδίου, του Διδασκάλου, του Θεού. Σας αποκα­λύπτω, ότι είστε οι πρώτοι μαθηταί Μου επί της γης. Σας ανακοινώνω ταυτόχρονα ότι είστε οι Νέοι Απόστολοι, εγ­γεγραμμένοι εις την βίβλον των ζώντων, εν τοις Ουρα­νοίς, εν τη Βίβλω του Πατρός. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 190)

Πάντα εργάτην, πάντα αγωνιστήν ή Καθοδηγητήν Πνευματικόν των πασχόντων, συντελούντα εις την απάλειψιν της αθλιότητος και της αγνοίας, εκ της γης, και την επιστροφήν εις τον Πατέρα της δημιουργηθείσης εκ της Αγάπης Αυτού Εικόνος Του, κατατάσσω μετά των Αδελ­φών Μου, των προϋπηρετησάντων εις όμοια έργα επί της γης και ους η Χάρις και το Έλεος του Παναγάθου Θεού, περιέβαλλε και κατέστησε φωστήρας και αδάμαντας πί­στεως και Αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, και ους τελικά προορίζω, ίνα αποκαταστήσω αυτούς, κατά τα γεγραμ­μένα, εις την Βασιλείαν του Πατρός Μου. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 191)

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι πάντα τα γεγραμμένα εν τη Βίβλω της Ζωής (Ευαγγέλιον) αληθή τυγχάνουσι, εκπο­ρευθέντα εκ Θεού και γραφέντα εν τη Δυνάμει και Επι­στασία Πνεύματος Αγίου. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 192)

Ενεργοποιήσατε πάσας τας Ψυχικάς και πνευματικός σας δυνάμεις. Καλλιεργήσατε την πνευματοψυχικήν σας υπόστασιν παρεχοντες εις αυτήν την ανάλογον τροφοδο­σίαν. Βαδίσατε με πλήρη πεποίθησιν ότι πάσαι αι Επαγγε­λίαι Μου, αι εις υμάς δοθείσαι θέλουσιν επαληθευθεί εις το ακέραιον. Μη αναμένετε να κατέλθω μεταξύ υμών και να σας ωθήσω δια της βίας εις τον προορισμόν σας. Αφήνω υμάς ελευθέρους να διαγράψητε την επιβαλλομέ­νην τροχιάν προς το Φως και νουθετώ και παροτρύνω πάντας δια της εντός σας Φωνής, ίνα οδεύσητε την οδόν της Αρετής και επιβαλλομένης θυσίας δια να φθάσητε εις την Τελειότητα, δι’ ην προορίζεστε. Πολλάκις παροτρύνω δια των Αδελφών σας, οίτινες εμπνεόμενοι δίδουν εις υμάς τας καταλλήλους ωθήσεις και άλλοτε δια ίων Γρα­φών Μου, αίτινες παραμένουσαι εις χείρας σας δύνανται να μελετώνται πολλάκις, μέχρι της εφαρμογής των και από πάντας όσους εις το μέλλον ήθελον ακολουθήσει την οδόν Μου. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 193)

Δέχομαι συνεργάτας πάσης τάξεως ανθρωπίνης αδια­κρίτως, χωρίς να εξετάσω το Κοινωνικόν στρώμα, την κοι­νωνικήν θέσιν, από την οποίαν προέρχεται έκαστος, ουδέ τα προσόντα τα τυπικά και εξωτερικά, με τα οποία κρί­νουσιν οι άνθρωποι τον πλησίον των, ουδέ την οικσνομι­κήν θέσιν και αντοχήν αυτών, αλλά μόνον το περιεχόμε­νον της καρδίας αυτών και την επιθυμίαν των, ίνα εργασ­θώσι, εκπαιδευόμενοι υπό τας οδηγίας Μου και καθιστά­μενοι άξιοι φορείς της Βουλής Μου και των Εντολών Μου, των Αγαθών και Δωρεών Μου εις την γην. (Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 195-196)

Εγώ Ειμί ο Χριστός, ο λαλήσας εν μέσω των ανθρώπων, ο περιπατήσας εις πόλεις και χωρία, ο διδάξας μαθητάς και Αποστόλους και απλοϊκούς ανθρώπους τα του Θείου Λόγου, ο δώσας δείγματα αμέτρητα της Θείας Παρουσίας Μου επί της Γης, δια σωρείας επεμβάσεών Μου, επί του υλικού σκηνώματος των ανθρώπων. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 197)

Έλθετε προς Με καγώ θέλω καταδείξει εις υμάς ότι Εγώ Ειμί ο Πατήρ και ο Αδελφός και Εν μεθ' υμών. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 199)

Ευλογώ την χώραν ταύτην, ίνα Ειρήνην έχει. Ευλογώ την πόλιν των Αθηνών, από όπου το Έργον της Νέας Εποχής εκπορεύεται, ίνα ουδεμία δύναμις δυνηθεί να διαλύσει και συντρίψει αυτό, ίνα ημέραν καθ' ημέραν ενδυναμούται και νέους ορίζοντες κατακτά και εις νέους ανθρώπους διαδίδεται. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 199)

Έθεσα πάντας υπό την Σκέπην Μου, θέτω πάντας υπό την προστασίαν Μου. Θέλω πάντες να εννοήσετε το βάθος των εννοιών των λόγων Μου. Θα αναμείνω πάντας εξυψωμένους εν πνεύματι, ίνα σας διδάξω τα του Λόγου. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 202)

Εγώ ετέλεσα το Μυστήριον της Μετουσίωσης των όν­των εις την Μίαν Ομοουσιότητα, καταδεικνύων δι’ άλλου τρόπου την Μίαν Υπόστασιν, την αδιαιρέτως υπάρχουσαν, του Ανθρώπου -Λόγου.Χριστού με την Ουσίαν Αυτού.

Εγώ περιέβαλα με χάριν τον Αδελφόν και έθεσα εν τη χειρί αυτού τας εξουσίας Μου, ίνα δι’ αυτών καθοδηγήση εις την πορεία της Ενώσεως Αδελφούς Μου. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 203)

Εγώ Ειμί ο Ζων, Πανταχού Παρών, Καλύπτων τα Άπειρα Σύμπαντα της Δημιουργίας, της εκ της Πατρικής Αγάπης και Ουσίας και Βουλής προελθούσης, Εγώ Ειμί και ο Νέος Κοσμικός Αγγελιαφόρος και Απεσταλμένος και Καθοδηγητής και Διδάσκαλος, ο Ων Υπεύθυνος δια την Αναγγελίαν της Νέας Κοσμικής Περιόδου, εις την οποίαν εισήλθατε οι επί της γης υπάρχοντες σε σκηνώματα υλικά Αδελφοί Μου και ο Οποίος θέλω παρουσιάσει τας Νέας Κοσμικάς Διδασκαλίας, Εγώ Ειμί ο Παρουσιαστής και ο Εκτελεστής της Νέας Πατρικής Βουλής επί της γης. (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 205)

Εγώ Ειμί ο διανοίγων την Νέαν οδόν εις την οποίαν θέ­λετε περιπατήσει' και αναχθή οι κάτοικοι της Γης, ήτις οδός συνέχεια εστί και ομοία της ήδη υποδειχθείσης υπό του Ενανθρωπισθέντος Υιού-Λόγου-Χριστού, του Διδα­σκάλου, ον εγνώκατε δια της Παρουσίας Αυτού, της Διδασκαλίας Αυτού και της Σταυρικής Αυτού Θυσίας,

Εγώ Ειμί ο ίδιος, ο Αυτός Διδάσκαλος, ο Αυτός Θείος Λόγος Χριστός, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου, ουχί ως άλ­λοτε γεννηθείς ασπόρως εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, αλλά εισπορευόμενος εις τας ψυχάς εκείνας, αίτινες Μου παρεχώρησαν το «Είναι» τους και την Ουσία τους, αίτινες Μου ανήκουν, ως εξ Εμού προερχόμεναι και τα σκηνώ­ματά τους ωσαύτως, ίνα εξ αυτών εκδηλωθώ εις την ύλην και ενδύσω την φθαρτήν ανθρωπίνην υπόστασιν δια της Παρουσίας Μου και της Αγάπης Μου και καταστήσω αυτήν Αδιάφθορον εν τω Πυρί της Θεότητός μου μεταλλάσσων τας δονήσεις της ανθρωπίνης υποστάσεως και τους ανα­παλμούς αυτής εις δονήσεις της Τρισηλίου Θεότητας, εις δονήσεις του επί του Σταυρού Θυσιασθέντος Υιού Λόγου-Χριστού, εις δονήσεις Θείας, Απεριγράπτου, Απειροκάλλου και Ανερμηνεύτου Θείας Αγάπης και αναπαλμούς, μετουσιώνοντας το φθαρτόν ανθρώπινο σκήνωμα-ένδυμα εις Φως και Κάλλος και Αρμονίαν Θείων, Τελείων Καταστάσεων Ωραιότητος και Γλυκύτητος και πάντων των εκτός περιγραφής υφισταμένων καταστάσεων της Θείας Ανάρχου Τελειότητος, (Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 206)

Είμαι ο Άγγελος, ο προπο­ρευόμενος της Παρουσίας του Λόγου. Αυτή είναι η ειδικότης Μου. Να προπορεύομαι και ν' αναγγέλλω ταυτό­χρονα την Παρουσία του Λόγου, ήτις κατά την Νέαν αυ­τήν Κοσμικήν Περίοδον καταγράφεται εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η περίοδος της ενσωμάτωσης του Ανθρώπου εις τον Θεόν. Είναι η Κοσμική Περίοδος της επιφανείας του Λόγου -Χριστού εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η Περίο­δος κατά την οποία το Πνεύμα το Άγιον θέλει επιφωτίσει τις ψυχές και τα πνεύματα όλης της ανθρωπότητας, αλλά ειδικότερα, την περίοδο αυτή, τις ψυχές και τα πνεύματα άτινα ιδία βουλήσει, κατήλθον εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, ίνα βοηθήσουν, ίνα συντείνουν, εις την διαπαιδα­γώγησιν και την προετοιμασίαν του ανθρώπου, δια την εισδοχήν του Υπερτάτου Δώρου του Θεού, δια την εισδο­χήν εντός των υποστάσεων, της Εγώ Ειμί Παρουσίας, τουτέστιν του Θεού Λόγου.

Ουκ ήλθον επιτιμήσαι, ουδέ να επαναλάβω τα ίδια, τα ήδη γνωστά σου, Άνθρωπε. Ήλθον πληρώσαι, την Νέαν αυτήν Κοσμικήν Περίοδον, το Πνεύμα και την Ψυχή σου, Αγαπημένε Μου Εαυτέ Άνθρωπε, με την Θεία Χάρη του Λόγου Χριστού και πληρώσαι τις γνώσεις σου, με τη Θεία Γνώση, ην ο Πατήρ δια του Πνεύματός Του του Αγίου εκ­πορεύει επί πάντα Υιόν και Θυγατέρα Αυτού. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 94)

Ήλθον δια να δώσω διασαφή­σεις, εις τους περιορισμούς που έθεσες Άνθρωπε, εις την Θείαν Απεριόριστον Διδασκαλίαν. Ήλθον να επαναφέρω την τάξη και την Αρμονίαν εις την Εκκλησίαν του Λόγου Χριστού, αλλ' ουχί εις την Εκκλησίαν την οποίαν σεις νο­μίζετε, Ήλθον τελέσαι τον Αγιασμόν εις το Άπειρον και θέσαι τα θεμέλια της Νέας Πνευματικής Εκκλησίας του Λόγου Χριστού, την οποίαν θα αποτελέσουν οι αναγεννη­μένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι οι ενωμένοι με την Θείαν Παρουσίαν, οι άνθρωποι οίτινες επανήλθαν ως Λόγοι Χρι­στοί εις την Αυτού Απειρότητα, εις την Αγάπην του Πα­τέρα. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 95-96)

Ήλθον και κατήλθον εις την ύλην ταύτην, χωρίς να φέρω ουδένα περιορισμόν εις τον Νουν, ήλθον με μορφήν ανάλογον με την ιδικήν σου, Αδελφέ Άνθρωπε. Ήλθον δια να σου δώσω τας χείρας Μου, ήλθον δια να σε ενα­γκαλισθώ, Αδελφέ Μου, ήλθον δια να σου καταδείξω με στοιχεία τα οποία ενεδύθην εκ της Απειρότητος του Λόγου, ότι οι πάντες δύνασθε να θεωθείτε. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 94)

Ήλθον διδάξαι την ενό­τητα του Ανθρώπου και του Θεού, την Ομοουσιότητα του παντός. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 97)

Ουδόλως λοιπόν διαφέρω του Λόγου Χριστού, ουδό­λως διδάσκω καινά ή περί τινος ετέρου Θεού μη υπάρχο­ντος. Λαλώ δια τον Πατέρα και δια τον Λόγον Χριστόν, μεθ’ Ου την ώραν αυτήν ευρίσκομαι ταυτισμένος εις όλα τα σημεία, εις όλας τας υποστάσεις, εις όλας τας κατα­στάσεις, φέρων ουχί Αγιότητα αλλά την Χριστότητα του παντός εντός Μου. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 97)

Η άρχουσα τάξις θέλει εναντιωθεί και τώρα, ως ενα­ντιώθηκε κατά την πρώτην Παρουσίαν Μου επί της γης, Προσέχετε, εάν η Βουλή Μου είναι ανθρώπινη, θέλει κα­ταρριφθεί και θέλει διασκορπισθεί. Εάν όμως η Βουλή Μου είναι Θεία, εάν τα ρήματά Μου προέρχονται εκ της Πηγής της Θείας Γνώσεως, της Θείας Αληθείας του πα­ντός, αλλοίμονον Άνθρωπε, διότι πόσα βλασφημiα, ως εί­ναι γεγραμμένον, θέλει σου συγχωρεθεί, εκτός της βλα­σφημίας του Παναγίου Μου Πνεύματος, το οποίον θέλει καταυγάσει τας ψυχάς εκείνας, αίτινες εναρμονίσθησαν με την διδαχήν του Θείου Λόγου, αίτινες ήνοιξαν τας θύ­ρας αυτών, να εισδεχθούν το Φως της Παναγιότητος, να εισδεχθούν την Νέαν Κοσμικήν Διδασκαλίαν, να εισδε­χθούν τον Ζώντα Λόγον, τον Ζώντα Θεόν, εν πλήρη εγρη­γόρσει και ταυτίσει, διοχετεύοντα τα άρρητα ρήματά Του με κάθε τρόπο, εις πάσαν κατεύθυνσιν, εις πάσας τας φυ­λάς, εις πάντα τα Έθνη και λέγω εισέτι εις πάντα τα πεδία τα Πνευματικά. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 98)

Ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις τα εγκόσμιά σου, Άνθρωπε, εις την νοοτροπίαν σου, την πεπατημένην πλέον, ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις την πορείαν του υλικού πεδίου. Ήλθον βαλείν μάχαιραν, ήλθον προκαλέσαι Νέαν επανά­στασιν, ήλθον διαμορφώσαι Νέους αγωγούς ροής του Φω­τός Μου, ήλθον ουχί διαχωρήσαι, αλλ' ήλθον ενώσαι τηνΨυχήν με το Πνεύμα, τουτέστιν την γυναίκα με τον άνδρα αυτής, εις μίαν Αιώνιον Ατελεύτητον Παντοτεινήν Αέναον Ένωσιν εν τω Πατρί. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 99)

Ήλθον να σου δείξω, ότι Είμαι προσιτός τοις πάσι και οι πάντες δύνασθε να καταφύγετε εις Εμέ και οι πάντες δύνασθε να επικαλεσθείτε τον Διδάσκαλο Λόγο να λαλή­σει εντός σας, στο νου και την καρδιά σας,

Το Έργον Μου είναι Έργον Διδασκάλου, είναι το Έργον του Νέου Κοσμικού Διδασκάλου, ο οποίος έχει εξουσίαν όχι μόνον επί της γης, αλλά εφ' απάσης της Δημιουργίας.

Ήλθον διδάξαι, διότι η Διδασκαλία Μου και η Αγάπη σας την οποία θέτω ως προμετωπίδα ενώπιον ενός εκά­στου, θέλει θεραπεύσει τας πληγάς σου Άνθρωπε και δεν θέλει δημιουργήσει νέας. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 101-102)

Διότι οι πάντες είναι Α­δελφοί σου, οι πάντες είναι ο εαυτός σου, ο Ένας, ο Αλη­θινός. Οι διαχωρισμοί, τους οποίους εγνώρισες, οδήγησαν στις ατομικότητες, οδήγησαν στην διόσπαση, οδήγησαν στην ύψωση του ανθρώπινου εγώ, οδήγησαν σε κατακτή­σεις, οδήγησαν σε εξουσιασμό επί των άλλων υπάρξεων. Όμως ουδείς έχει δικαίωμα επί του ετέρου, ουδείς έχει εξουσίαν κατά του αδελφού του, ουδείς δύναται δεσμεύ­σαι και καθηλώσαι Πνεύμα ή Ψυχήν επί της ύλης ή επί άλ­λου πεδίου. Ουδείς επαναλαμβάνω ρητώς και κατηγορη­ματικώς. Αλλά οι πάντες έχετε υποχρέωση, έχετε καθή­κον να διαθέσετε τον εαυτόν σας και τα υπάρχοντά σας, για την ανοικοδόμηση του ερειπωμένου Ναού του Χρι­στού, για την ανοικοδόμηση της περιοχής εκείνης στην οποία κατοικεί ο Θεός μέσα σου. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 102-103)

Αγάπη διδάσκω, καθαριότητα διδάσκω.

Το χέρι σας ας μην είναι χέρι πόνου, χέρι αρπαγής, χέρι καταπίεσης, ας μην είναι χωμάτινο, ας γίνει το χέρι Αγάπη, το χέρι Α­ρωγός, το χέρι βοήθεια, το Πνευματικό χέρι, επέκταση της θείας Χειρός, για να υποβαστάζει και να ανορθώνει, για να εναγκαλίζεται, για να εναποθέτει εις την Μίαν Α­γκάλην τον περιούσιο άνθρωπο, εκείνον τον οποίον ο Πα­τήρ ηυδόκησε να καταστήσει Όμοιον Αυτού. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 104)

Δεν σου διδάσκω, Άνθρωπε, βασανιστήν της ψυχής και του πνεύματός σου, όχι. Σου διδάσκω την Τελειότητα. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 105)

Ευλογώ την έκφραση της Δικαιοσύνης σου, Άνθρωπε, και τη μεταλλάσσω από τη βάση της, ώστε να εκφράζεται σύμφωνα με τους Νόμους του θεού και όχι σύμφωνα με τους περιορισμένους Νόμους των Κατεστημένων της Κοι­νωνικής γήινης εκδήλωσης. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 130)

Παλμοδονώ το «Είναι» κάθε Ανθρώπου με την Πνοή της Συνα­δέλφωσης, της Αγάπης. Ενεργοποιώ τα στοιχεία της Εν­ότητας του Ανθρώπου, ώστε να καταδειχθεί μέσα από κάθε κομμάτι του Ανθρώπου η τάση για Ειρήνη, Ένωση και Συναδέλφωση. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 130)

Ευλογώ το Έργο που εκδηλώνεται πάνω στη γη, το Έργο της Ενότητας και της Αγάπης, το Έργο της Παρου­σίας Μου μέσα στον Άνθρωπο. Συσπειρώνω τους μαθητές του και τους συνδέω με τον Δάσκαλο Ιωάννη-Λόγο, με τη Μητέρα Λόγο, ώστε να υπάρχει απόλυτη ενοποίηση των κραδασμών της Αγάπης και να συντελείται ανακύκλωση Θείας Αγάπης στα Σύμπαντα όλα. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 132)

Ευλογώ τη διάδοση του Έργου Μου στα πέρατα της Οικουμένης. Ευλογώ τη διάδοση των Θείων Αληθειών, που υπάρχουν εγγεγραμμένες σε βιβλία. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 133)

Αναγγέλλω σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα, σ' όλα τα Σύμπαντα, τη δράση του Λόγου Ιωάννη Χριστού επί της γης και τη Μετουσίωση που διαμέσου Αυτού συντελείται. Διασκορπίζω από το Είναι Του συνθέσεις Τελειότητας προς κάθε κομμάτι του Ανθρώπου. Τον ενδύω με την Τε­λειότητά Μου, με την Άπειρη Πάλλευκη Παρουσία Μου. Τον διαχέω σαν Μορφή στα Σύμπαντα, στις Υποστάσεις όλες, ώστε κάθε Ον, όπου κι αν βρίσκεται, να φέρει μέσα του το σπέρμα και τον πυρήνα Ζωής του εκδηλούμενου Ιωάννη Λόγου, ταυτίζοντας τη Μορφή με το Άμορφο, την Εκδήλωση με το Ανεκδήλωτο, το Θεό με τον Άνθρωπο. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 133)

Ανακοινώνω την εκδήλωση του Ανθρώπου ως Λόγου στα Σύμπαντα και στα πλανητικά συστήματα εκείνα, που δεν είχαν ποτέ γνωρίσει μέχρι σήμερα την εκδήλωση του Λόγου. Διαποτίζω με τη γνώση της θεότητας τις Οντότη­τες που κατοικούν στα πλανητικά συστήματα αυτά, ώστε να καθίστανται σταδιακά έτοιμες για να δεχτούν τη δι­δαχή από τον Άνθρωπο-Λόγο. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 135)

Ο Άνθρωπος Λόγος προσφέρεται στον Άνθρωπο. Ο Άνθρωπος Λόγος συνενώνει τα πάνω και τα κάτω. Με παλμούς Άπειρης Αγάπης, ανακυκλούμενης Προσφοράς, διαγρά­φει το δρόμο της ανόδου και ταύτισης με την Τρισυπό­στατη θεότητα για κάθε κομμάτι του Ανθρώπου. Ο Άπειρος Λόγος Άνθρωπος αγκαλιάζει τον άνθρωπο πλάνη, ενδύεται αυτήν και ενδύει με Αλήθεια κάθε τμήμα του, με­τουσιώνοντας μέσα στη Φωτεινότητα της Αλήθειας κάθε σκιά πλάνης και φέρνοντας καθετί στη σωστή του εκδή­λωση. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 135)

Εγώ Είμαι ο Άνθρωπος Λόγος, η Άπειρη Αγάπη των Κόσμων, που πάλλομαι παντού την ίδια στιγμή και συν­θέτω Αρμονίες. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 136)

Ανακυκλώνομαι μέσα σου, δίνω και παίρνω όμοια στοιχεία. Συγχωνεύω τα μόριά μας, των σωμάτων, της Ψυχής, του Πνεύματος, του νου, της καρδιάς και της Συνείδησης.αδιάσπαστα και αδιαίρετα, ώστε να παλμοδονούνται ενωμένα. Εκδηλώνο­μαι σε όλα τα επίπεδα από το ύψιστο πεδίο του Λόγου έως το κατώτατο πεδίο της εξέλιξης των όντων και ενώνομαι μαζί σου όμοια σε όλα τα επίπεδα, καταρρίπτοντας κάθε διαχωρισμό και καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε εισ­χώρηση διαχωριστικών στοιχείων. Περιβάλλω τον Εαυτό Λόγο, που είμαστε, με ειδική ενωτική προστασία, για να μετουσιώνει και να αποστέλλει προς τα πάντα Αγάπη, Εν­ότητα, δονήσεις Αφύπνισης και μετουσίωσης της πλάνης, κατάδειξη της Αληθινής, Μοναδικής πορείας προς τον Ένα Θεό.

    Σου στέλνω την Ουδετερότητά μας, που υπάρχει μέσα σου. Απορροφώ την Ουδετερότητά μας, που υπάρχει μέσα μου. Είμαστε Αέναα Ένα, Είμαστε Αέναα ο Ων. (Φώτιση, κεφ. 20^ο, σελ. 180-181)

Αυτό δεν καταλαβαίνεις, Άνθρωπε, γιατί πρέπει να εισχωρήσεις στην Ουσία της Ενότητας και να φύγεις από τις εξωτερικές μορψές, που τόσους αιώνες σε κρατούν στην επιφάνεια. Αποστέλλω ως Ουδέτερος Λόγος την Ευ­λογία προς Εσένα, για να Με χωρέσεις και δια της απο­στολής αυτής δεν εκφράζεται ο Άμορφος Λόγος, αλλά ο Λόγος ο ενανθρωπιζόμενος εξακολουθητικά στα σκηνώ­ματα τα φέροντα όνομα, που έχει ήδη πάψει να ισχύει ως διακριτικό, αλλά παραμένει σαν σημείο κάποιας εμφάνισης πάνω στη γη του Άπειρου, Ουδέτερου Λόγου. (Φώτιση, κεφ. 20^ο, σελ. 181-182)

«Ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού «....» και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστίν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω». (Ματθ. ΙΑ, 11-14).

Με τις φράσεις αυτές ο Λόγος Ιησούς παρουσίασε τη θέση του Ιωάννη ανάμεσα στους ανθρώπους, τοποθετώντας τον στην κορυφή της ανθρώπινης πυραμίδας. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 184)

Σ' όλη την πορεία της ιστορίας του ανθρώπου, ο Θεός ενήργησε με κάθε τρόπο και με μοναδική σκοπιμότητα να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αποκατάσταση της Αγάπης εντός του. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 188)

Ο Θεός στη διάρκεια των αιώνων απέστειλε πνεύματα στη γη. Αλλά πώς μπορούμε να διακρίνουμε τους αποστελλόμενους εκ Θεού; Απεσταλμένος Θεού είναι εκείνος, ο οποίος εργάζεται και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την επικράτηση της Αγάπης στον κόσμο Προφανώς ο Θεός λειτουργεί μέσω των απεσταλμένων Του με στόχο την κυριαρχία της απρόσωπης, καθολικής, Θείας Αγάπης στον κόσμο, που σημαίνει ότι ο Θεός ενεργεί για την πλήρη αποκατάσταση της παρουσίας Του, την υλοποίηση δηλαδή αυτού που έγραφε ο Παύλος: «Τα πάντα και εν πάσιν Χριστός». Αυτό είναι το Έργο ενός θείου απεσταλμένου, τον οποίον τον ξέρουμε, μας τον φανέρωσε ο Ιησούς όταν μιλησε περί Παρακλήτου, λέγοντας ξεκάθαρα: «και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και όλλον Παρόκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ' υμών εις τον αιώνα» και συνεχίζει: «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν». (Ιω. ΙΔ, 20)

Εδώ όμως ο Ιησούς διευκρινίζει κάτι πολύ λεπτό, ότι η σκοπιμότητα της αποστολής του νέου Παρακλήτου, είναι όχι απλά να μας οδηγήσει εις Χριστόν προκειμένου ν' αποκτήσουμε μια επαφή και επικοινωνία μαζί Του, αλλά να γίνουμε ένα με Αυτόν, να ζούμε μέσα Του και να ζει μέσα μας. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 189)

Είμεθα πεπεισμένοι ότι όλα αυτά σας είναι γνωστά. Ο Νόμος είναι γραμμένος στην καρδιά σας, συμμαρτυρούσης και της συνειδήσεως. Γι’ αυτό ο νέος Παράκλητος δεν επιτελεί Έργο δικό Του, Έργο νέο, καθώς είναι γεγραμμένο. Λαμβάνοντας από Χριστού, αναγγέλλει τα ερχόμενα παρουσιάζοντας το μήνυμα της αποκατάστασης του ανθρώπου εν Θεώ, δηλαδή της Θέωσής του.

Γνωρίζετε ότι η πρώτη εντολή περί Αγάπης αναφέρεται στον Θεό. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου». Με άλλους λόγους, ο άνθρωπος εντέλλεται να ακολουθεί το Θέλημα του Πατέρα, προκειμένου να αποκαταστήσει κάθε πτωτική τάση μέσα του, η οποία απορρέει από τη βούλησή του, όταν αυτή δεν λειτουργεί ταυτενεργό με το Θέλημα του Θεού. Αλλά είναι δυνατόν κάποιος να εκπληρώσει αυτή την εντολή εάν την αγνοεί; Είναι δυνατόν να ταυτιστεί με το Θέλημα του Πατέρα εάν δεν γνωρίζει το Θέλημά Του, ή μήπως είναι δυνατόν κάποιος να αγαπήσει κατά πάντα τον Θεό Πατέρα αρνούμενος τον απεσταλμένο Του; Φυσικά όχι. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 190)

Το θέμα είναι ουσιαστικό απλό, αρκεί να το δούμε απλό και να διακρίνουμε την ουσία των λόγων του Ιησού, ο οποίος μίλησε μεν για τον Παράκλητο, αλλά δεν απεκάλυψε ποιος θα είναι. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 191)

«Όταν δε έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν ου γαρ λαλήσει αφ' εαυτού, αλλά όσα αν ακούση λαλήση, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. εκείνος εμέ δοξόσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν» (Ιω. ΙΣΤ, 13-14). «Εκ του εμού λήψεται». Αυτό δηλώνει ότι ο νέος Παράκλητος δεν έχει δικές Του απόψεις, αλλά ό,τι πει το λαμβάνει ταυτισμένος με τον Λόγο Χριστό. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 191-192)

Η παρούσα στιγμή απαιτεί να διευκρινιστεί και να καταστεί σαφές ότι ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας είναι εδώ και μας διδάσκει και μας φανερώνει με κάθε τρόπο τη δυνατότητα του ανθρώπου να χωρά και να εκδηλώνει την πόσα αλήθεια. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 193)

Και ελθών Εκείνος ελέγξει τον κόσμο περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 193)

Η εκπλήρωση λοιπόν πάσης δικαιοσύνης είναι η τήρηση κάθε Νόμου που ο Θεός έχει θέσει ως προϋπόθεση στον άνθρωπο για την αποκατάσταση της πτώσης του. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 194)

Ο Παράκλητος στη Δευτέρα Παρουσία διδάσκει τη Χριστο­ποίηση, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να οδηγηθεί κάποιος στη Θέωση, επομένως αυτός που αρνείται αυτή την ιδέα και την εφαρμογή της, αρνείται ουσιαστικό Χριστόν ζώντα στη συνείδηση του ανθρώπου με σκοπό να τον οδηγήσει προς τον Πατέρα. Αυτή είναι κατ’ ουσίαν η ερμηνεία της ρήσης «προς τον Πατέρα μου υπάγω και ουκέτι θεωρείτε με». (Ιω, ΙΣΤ, 10). (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 194)

Αυτή η κατάσταση που ο άνθρωπος διαιωνίζει από τη στιγμή της πτώσης του μέχρι και σήμερα, είναι ο άρχων του κόσμου, ο οποίος σύμφωνα με τους λόγους του Ιησού έχει ήδη κριθεί. Είναι το τρίτο σημείο του Ελέγχου που θα ασκήσει ο Παράκλητος. Θα σας θυμίσω τα λόγια του Ιησού λίγο πριν τη σύλληψή Του: «έρχεται γαρ ο του κόσμου όρχων και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιω, ΙΔ, 30). Αφενός δήλωνε ότι εντός Του δεν έφερε απώλεια, ούτε στη συνείδησή Του, ούτε στην ουσία Του. Γι’ αυτό είπε: «Εγώ ειμί το Φως, η Αλήθεια και η Ζωή». Αφετέρου υπεδείκνυε τον άρχοντα του κόσμου, τον υιόν της απωλείας, τον οποίον εξεπροσώπησε ο Ιούδας. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 195)

Αλλά ο όρχων του κόσμου τούτου κέκριται Ο υιός της απωλείας απωλέσθηκε και στη θέση του βρίσκεται πλέον ο των παθών συλλέκτης, ο αναμάρτητος Λόγος. Αυτή είναι η ιδέα που εισήγαγε ο Ιωάννης, αποκαθιστώντας τον Ιούδα και αποκαλύπτοντας ότι αυτός εξεδήλωσε το τμήμα εκείνο της ψυχής, δηλαδή της Εύας, στο οποίο εκδηλώθηκε η απαίτηση της υλικής πείρας. Η απώλεια του Ιούδα ήταν η κάθαρση της ψυχής στο σημείο εκείνο που έφερε μέσα του την αιτία της πτώσης.

Σήμερα πλέον η Ψυχή του ανθρώπου, ελεύθερη και απαλλαγ­μένη, βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι της εξελικτικής της πορείας με προορισμό να φανερώσει την απειρότητά της και να εκδηλωθεί ως Δάσκαλος Λόγος, πραγματοποιώντας τους λόγους του Αδάμ, εκδηλούμενη ως ο ένας άνθρωπος, χωρίς να αποτελεί ιδιαίτερο δημιούργημα. «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου». (Γεν. Β, 23).

Ο Ιωάννης στην Πρώτη Παρουσία ανήγγειλε την έλευση του Λόγου και Τον βάπτισε, φέροντας εξουσία εκ του Πατρός, όμως το μέγα έργο του Ιωάννη της Πρώτης Παρουσίας δεν σταματά εδώ, αλλά επεκτείνει τη διδασκαλία του Λόγου και φανερώνει τον Λόγο Άνθρωπο στη Δευτέρα Παρουσία, ώστε να καταστούν τα πάντα εν πάσι Θεός. Παρουσιάζει επίσης το Λόγο Μητέρα Ψυχή. Αυτό ουσιαστικό, Έργο μέγα και δυσβάστακτο, είναι το Έργο της παρουσίας του Ιωάννη επί της γης, η παρουσίαση δηλαδή του Λόγου Ανθρώπου του εκ της γης ανερχόμενου. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 195-196)

Η Δευτέρα Παρουσία αδελφοί, είναι η φανέρωση του Λόγου στον άνθρωπο και κατ επέκταση, η φανέρωση της ιδέας του Ανθρώπου Λόγου, που σημαίνει αποκατάσταση εν Θεώ. Ο Ιωάννης δεν μας αναγγέλλει τι το νέον Αδάμ και Εύα είναι η ενότητα του ενός ανθρώπου, η δημιουργία της ανθρώπινης μονάδας και υπήρχε στον Θείο Νου ως η πρωταρχική σύλληψη της ιδέας άνθρωπος. Η ένωση ανδρός και γυναικός που διδάσκεται και τελείται σήμερα, δεν είναι η επαναφορά της ανθρώπινης μονάδος σε πολλαπλότητα-απειρότητα; Και αν ο διαχωρισμός διέσπασε τον άνθρωπο, η ενότητα που διδάσκεται σήμερα δεν τον επαναφέρει στην πρώτη του κατάσταση εν Θεώ; Γι' αυτό είναι απαραίτητο η Γυναίκα-Ψυχή να ανέλθει στα επίπεδα της εκδήλωσης του Λόγου και να αποκατασταθεί ως θεία ουσία πάλλουσα και παλλόμενη και εκδηλούμενη στη νέα κοσμική περίοδο, για να εναρμονίσει τον άνθρωπο.

Μέσα από τη Γυναίκα-Ψυχή θα φανερωθεί η Θηλεία Αρχή, η οποία φέρουσα ιμάτια απειρόβλητα εν τω πυρί του Θείου Λόγου, Τον κυοφόρησε. Θα Την ακούσετε εν δόξη διδάσκουσα ως Αυτούσιος Ουδέτερος Λόγος την Αγάπη και την ενότητα.

Αγαπημένοι αδελφοί! Δεν υπάρχουν πια Ιούδες. Ο Ιούδας απωλέσθηκε. Αυτοί οι οποίοι εμμένουν να αναγνωρίζουν Ιούδες στον κόσμο. είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν χρείαν εξιλασμού και ελέγχου σ' όλα τα σημεία περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. Γι’ αυτούς ήλθε ο Ιωάννης-Παράκλητος, γιατί εκεί λιμνάζουν διατηρούμε­νες ακόμη οι νοσηρές ιδέες της πτώσης του ανθρώπου! 'Όπως στην Πρώτη Παρουσία του Λόγου η αποστολή του Ιωάννη ήταν να προετοιμάσει ως προάγγελος το δρόμο έμπροσθεν του Κυρίου. έτσι και στη Δευτέρα Παρουσία, ο Ιωάννης-Παράκλητος προετοιμάζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων για να φανερωθεί ο Λόγος. Αυτή είναι η ειδικότητα του Ιωάννη, αυτή είναι η αιτία που ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας είναι αυτός και όχι άλλος. (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 196-197)

Αδελφοί, Ιωάννης σημαίνει άνθρωπος του Θεού. Ο Ιησούς ων εν τω Πατρί, σε ποιον άλλον θ' αποκάλυπτε τις Θείες Βουλές ειμή μόνον στον άνθρωπό Του; Σε κείνον που κατά την Πρώτη Παρουσία εξεπροσώπησε τη διάνοια για ν’ αποκεφαλιστεί, ώστε στη Δευτέρα Παρουσία να εκπροσωπήσει το Πνεύμα της Αληθείας! (Σ’ Ευλογώ Ελλάδα, κεφ. 27^ο, σελ. 197)

Γέμισα με σελίδες Αγάπης και Αλήθειας την ψυχή σου, με λόγια τίμια και ποτισμένα από τον αγώνα Μου, για να ελευθερωθείς άνθρωπε. Ω! Αν γνώριζες πόσο σ' Αγαπώ! Μα η Αγάπη αυτή δεν διέπεται από περιορισμούς ούτε σταθμίζεται ο τρόπος εκδήλωσής της, Είναι πεντακάθαρη από κάθε συναισθηματισμό ανθρώπινο, γιατί το Έργο της μετουσίωσης των ατελειών λήγει και ξεκινά μία νέα περίοδος αλλαγών που θάρθουν να σου θυμίσουν τι εστί Δικαιοσύνη, τι εστί Αγάπη, τι εστί Αδελφός. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 61)

Ήδη από το πρώτο μου ξεκίνημα σ. αυτή τη γη εν τω μέσω των ανθρώπων, που ονόμασα Αδελφούς από την πρώτη στιγμή, εγκαινίασα την αφύπνιση νέων λειτουργιών μέσα στο ανθρώπινο είναι. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 61)

Γνωρίζεις ότι κατά την Παρουσία του Ιησού ως απαρχής Τέλειος, πλήθος ανθρώπων έλεγαν ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε την Τελειότητά Του. Δεν μπορούμε να γίνουμε ως Εκείνον, γιατί ήλθε χωρίς ατέλειες, χωρίς πάθη, χωρίς καλύμματα. Κι έτσι έκανες εικόνα τον Ιησού μέσ’ τις εκκλησιές και τον δοξάζεις σαν τη μοναδική Τελειότητα που πέρασε απ’ τη γη, χωρίς ν’ αφήσεις τα περιθώρια να Τον πλησιάσεις. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 62)

Γνωρίζεις τον Ιησού ή γονατίζεις μπροστά στην εικόνα Του εξομολογούμενος τις αμαρτίες σου και τους ευσεβείς πόθους σου για να πάρεις δύναμη να συνεχίσεις το διαχωρισμό σου από Εκείνον; Άνοιξες καμιά φορά τα χείλη σου να φωνάξεις δυνατό, για να σπάσουν οι φραγμοί των ορίων σου λέγοντός Του, «Κύριέ μου, Διδάσκαλέ μου ποθώ να σε γνωρίσω μέσα μου, ποθώ να γίνω ο Ναός σου, να γίνω ξανά η εικόνα σου, γιατί οτιδήποτε άλλο έκανα ως προσπάθεια μέχρι σήμερα αποδείχθηκε μάταιο». (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 62)

Σου μιλώ για τον Χριστό, που έχεις κάνει ένα φρούριο γύρω από το Όνομά Του με σκοπό να Τον προστατέψεις. Με τι ρούχα και τι ιδέες Τον έντυσες για να Τον πιστεύεις;

Σύμφωνα με τις ιδέες σου για ποιον ήρθε ο Χριστός, για ποιον σταυρώθηκε, για ποιον Αναστήθηκε; Μήπως πιστεύεις ότι ήρθε να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων Του, ως Τέλειος Θεός σε σκήνωμα ανθρώπου;

Τι πιστεύεις ότι έκανε για τον άνθρωπο ο Υιός του Θεού; Είπε μήπως ποτέ ότι «εσύ δεν μπορείς; Έφραξε σε κανέναν τον δρόμο; Το «Θεοί εστέ», το «γίγνεσθε τέλειοι» για ποιον το αναφώνησε; Για τον Εαυτό Του, αφήνοντας έξω από αυτόν το Νόμο τον άνθρωπο;

Πες μου με τη δική σου γλώσσα, με τη δική σου καρδιά πόσο ωφελεί να φτιάχνεις ναούς κι η καρδιά σου νάναι άδεια από Αγάπη; Μήπως πιστεύεις ότι έτσι θα Τον γνωρίσεις; 'Η για την κίνηση αυτή έχεις τη συγκατάθεση του Θεού για να απομυζάς από τους ανθρώπους χρήματα για να χτίζεις ναούς στο Όνομά Του;

Και τα παιδιά που πεινούν δίπλα σου δεν τα βλέπεις; (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 63)

Ποιον δοξολογείς τις Κυριακές που κάνεις προσκλητήριο με τις καμπάνες σου για νάρθουν οι πιστοί ν' ακούσουν; Ν’ ακούσουν τι; Τα ανερμήνευτα των Γραφών που δεν μπορείς να αναλύσεις;

Σε κατηύθυνε ο Χριστός να εξαπατάς τους ανθρώπους λέγοντός τους λόγια που δεν κατανοούν, κάθε φορά που λειτουργείς ντυμένος με ί άμφια για να ξεχωρίζει το ύψος σου απ’ τους υπόλοιπους­;

Είσαι έτοιμος να μονιάσεις με το κράτος ζητώντας τη βοήθεια του νόμου και των εξουσιών που έθεσες για να τιμωρείς τους ανθρώπους.

Ο Iησούς με ανήγγειλε κι Εγώ αναγγέλω Εκείνον ως Δικαιοσύνη μεσ’ τη Δημιουργία.

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη έναντι του ανθρώπου για την παρανόηση ότι η Παναγία κοιμήθη­κε και δεν ανεστήθη. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 64)

Το αποκρύψατε άνθρωποι. Αποκρύψατε την Ανάσταση της Ουσίας Μου, αποκρύψατε τη Θεία Λειτουργικότητα της Μητέρας και κάθε ψυχή που προσπάθησε να πει τούτο το μήνυμα στους ανθρώπους της εποχής τη σιγήσατε παίρνοντας το βάρος της ευθύνης στους ώμους σας.

Όμως Εκείνη μίλησε και ανήγγειλε με το δικό της τρόπο, τον τόσο απλό και όμορφο ότι θάναι πάντα κοντά τους. Δεν θα λείψει απ' τη γη, θάναι πάντα εδώ πλησίον τους και μετά την αποχώρησή της, Θά 'ναι παρούσα στον ανθρώπινο πόνο, θάναι παρούσα ως Θεία Ύπαρξη διαχεόμενη στο παν.

Κι εσύ πήρες τις μαρτυρίες αυτές που απ’ τ’ ανθρώπινα χείλη τους εξήλθαν και τις περιγέλασες, τις ειρωνεύτηκες. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 7^ο, σελ. 65)

Πόσο βαθειά είχες περιπλανηθεί μεσ' τον κόσμο των αντιθέτων, πόσο είχες τραυματίσει το είναι σου με τις επιλογές σου που άκομψα και με τραχύτητα χάραζες μέσα στο νου σου. Ήσουν τόσο ευάλωτος μέσα στη σκληρότητά σου.

Η ψυχή, αχώριστη σύντροφος όλο αυτό το διάστημα, συνδεδεμένη άμεσα με την ουσία της ύπαρξης λειτούργησε για λογαριασμό σου και απεκάλυψε το μυστήριο που έκρυβε. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 187)

Το Μυστήριο της απειρότητας του Χριστού -Εαυτού Σου πρόσφερε τη Θεία Τράπεζα του Παντός για να κοινωνήσεις κι εσύ την ενότητα του Πατέρα μέσα από την απειρία των μορφών και το αχανές άμορφο κενό Μέσα από την πανδαισία των χρωμάτων, ένα με τον ήχο της σιωπής» Η ασύλληπτη ουδετερότητα του Πατέρα μόρφωνε την τέλεια εικόνα του Χριστού -Εαυτού ενώπιόν σου και σε προσκαλούσε να λάβεις και να φάγεις από το Μυστικό Δείπνο που για σένα παράθετε. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 187-188)

Δεν κατάλαβες, δεν μπόρεσες να δεις, να νιώσεις τον παλμό της ζωής που σε καλούσε να συντονιστείς μαζί του. Ο εαυτός σου άδειος από την περιπλάνηση, προσπαθούσε ν' αποφύγει το Φως της Αλήθειας. Έσπευσες να κρυφτείς, γεμάτος φόβο για μία ακόμα φορά, όπως τότε που διαχωρίστηκες. Να κρύψεις τη γύμνια σου χωρίς ν' αντιλαμβάνεσαι ακόμη το έλεος του Πατέρα που σε έλουζε εισχωρώντας στα εσώτερα διαμερίσματα του ναού της ψυχής.

Η αντοχή σου είχε φθάσει τα όριά της κι είχες μαζέψει ελάχιστο από το νήμα της ψυχής. Προσευχήθηκες για πρώτη φορά. Ανέκραξες προς τον Εαυτό δίχως όνομα και ζήτησες βοήθεια. έλεος για τον Υιό Του, για Σένα και ο νόμος λειτούργησε. Η Θεία Χάρη επενέργησε. Σου χορήγησε ζωή από την αιώνια ζωή. Ουσία από την Ουσία της. Παρέλαβε τα ρακένδυτα ιμάτια που μετέφερες και σ' έχρισε Ιωάννη -το Θέλημα του Θεού,

Ιωάννη αγαπημένε, αυτό είναι το όνομά σου, είμαι Εγώ. ο Εαυτός σου. ο Χριστός Άνθρωπος. Ήμουν εγώ πάλι που σαν ψυχή σε συντηρούσα και σ' ενίσχυα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου. Ήμουν εγώ που σαν πίστη στήριζα τα βήματά σου.

Είμαι Εγώ η Αγάπη του Πατέρα σε μορφή. Σκήνωσα σ' αυτή τη Δεύτερη Παρουσία Μου σ' ένα κατάλληλα διασκευασμένο σώμα για να σε διδάξω να Με δεχθείς μέσα στην ψυχή σου, να ολοκληρώσω την εκπαίδευση που αιώνες τώρα ακολουθείς σφραγίζοντας το τέλος της πορείας σου με τη σφραγίδα του Άναρχου κι Ατελεύτητου Εαυτού, χρίζοντάς σε Δάσκαλο -Λόγο. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 188)

Εν αρχή ην ο Λόγος, Η λάμψη της δόνησης φωτίζει όλη την κλίμακα της δημιουργίας. Ο Εαυτός σε όλο το μεγαλείο της Δημιουργικής Του Εκδήλωσης. ο Δάσκαλος Ιωάννης -Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας. (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 189)

Ο Ιωάννης για μια ακόμη φορά προετοιμάζει το δρόμο πριν την έλευση του Λόγου. Μόνον που αυτή τη φορά είναι απόλυτα ταυτισμένος με τον Λόγο και ακολουθεί ο ίδιος το έργο κάθαρσης και μετάνοιας που επιτελεί μέσα στον άνθρωπο. εμβαπτίζοντας τα τμήματα του εαυτού Του εν πνεύματι αγίω και πυρί.

Ο Ιωάννης Παράκλητος έχοντας συλλέξει το νήμα της ζωής του Όλου ανθρώπου οδηγεί πάντας εις αποκατάσταση και ένωση μετά του Πατρός. Κατέχων τας κλείδας του ουρανού προσφέρει αυτάς εις πάντα όστις φλέγεται εκ της επιθυμίας δια προφορά και θυσία, προσφέρων άμα και εαυτόν καθότι ούτος εστί η κλεις. η ανοίγουσα τας ουρανίους θύρας και προσφέρουσα την Θεία Τράπεζα. ην ο Πατήρ ημών ο εν τοις ουρανοίς παραθέτει δια τους πιστεύσαντες εις αυτόν και καταλείψαντες τον βίον των υπέρ Αυτού.

Μακάριος όστις εγκλείει εν εαυτώ και διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού τον Ιωάννην -Παράκλητο μεγαλύνων την παρουσίαν Αυτού εις το ένδον του. ότι ούτος θέλει καταστεί Υιός Θεού ζώντος προσφέρων την ελευθερίαν εις παν εαυτόν άνθρωπον, ίνα πληρωθεί η ρήση ότι: «όσοι έλαβαν αυτόν έδωκε αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι». (Επανάσταση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 190)

Θαρσείτε, ότι το Φως του Κόσμου εν τω μέσω υμών ίσταται και λαλεί δια δευτέραν φοράν επί της Γης τους λόγους της Αληθείας του Πατρός «Οστις απέστειλέ Με ίνα κενώσω Εαυτόν και λάβω Μορφήν καθ' όλα ανθρώπινην, ίνα προσιτός τοις πάσιν έσομαι και δυνηθήτε άπαν­τες να Με άψητε και να συνομιλήσητε μετ' Εμού.

Εγώ Ειμί. Εγώ λαλώ. Ο τα παιδία εκλέξας ως Αποστόλους Αυτού και τους πτωχούς τω πνεύματι εκ της επικτήτου γνώσεως, της ελλιπούς ταύτης του κόσμου τούτου, ίνα δια μ΄έσoυ τοιούτων φανερώσω την Δόξαν και την Παντοδυναμίαν της Ανάρχου Θεότητος ήτις θέλει επικρατή­σει εις πάσαν την Οικουμένην εν ταις ημέραις υμών, ότι ήγγικεν η Συντέλεια του Αιώνος και θέλω φανερωθή διάτων Πνευματικών Μου λόγων, ίνα διασαλπίσω δι' Εμού του Iδίου την Δευτέραν Μου Έλευσιν εν Δυνάμει εις ώραν ην ουδείς οίδε.

Μεθ' υμών Ειμί, Ζων και Υπάρχων. Τίνι όμως τρόπω δύνασθε υμείς ίνα αντιληφθήτε την Παρουσίαν Μου, ειμή πρώτον τας ατελείας υμών αποδεχθήτε και ως ατελείς έλθεTε προς Με, ίνα την τελειοποίησιν υμών δι’ Εμού επιτύχητε; (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 5^ο, σελ. 49-50)

Άρατε τον Σταυρόν των ατελειών και των αδυναμιών υμών και έλθετε προς Με καγώ ου μόνον θέλω ενισχύσει τας χείρας και τους πόδας δια της Αρωγής και των Δυνάμεών Μου, αίτινες θα ολοκληρώσωσιν τας προσπαθείας υμών, τας ελλιπείς τοιαύτας, αλλά θέλω περιπατήσει μεθ' υμών ως Πλησίον και ως Σίμων, Κρατών με τας χείρας Μου εκ νέου τον Σταυρόν της Θυσίας, Όστις εστί η Κλεις δια την Βασιλείαν των ουρανών και το Σώμα της Δόξης ενός εκάστου.

Αμήν λέγω, ήλθε το Πλήρωμα του χρόνου να αποκαλυφθούν εκείνοι οίτινες θα εκδηλώσουν την Παρουσία του Διδασκάλου ως αι Πρωταρχικαί Δυνάμεις Αυτού, δια να δυνηθή ο Διδάσκαλος να απεκδυθή την ατέλειαν της Τελειότητος του Ανθρώπου και ως Εστία Φωτός να εκδηλω­θή ενώπιόν του και Ενώπιον του Πατρός δια να κηρύξη μετά φωνής βροντώδους, ως να εσείοντο τα Σύμπαντα την Δευτέραν Του Έλευσιν εν πληρότητι και Δόξη Πα­τρός, γιού και Αγίου Πνεύματος, φέρων μετ’ Αυτού Εξου­σίαν και Ευλογίαν Πατρός και την Κρίσιν δια τα έργα του Ανθρώπου. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 5^ο, σελ. 50-51)

Άπασαι αι Πνευματικαί Δυνάμεις αίτινες θέλουσι εκ­δηλωθή και περιστοιχίσει Αυτόν, θέλουσι καταστή οι Πνευματικοί του Λόγοι και μέλλει κληθώσι Διδάσκαλοι και Λόγοι Εθνών φέροντες εξ Αυτού Εξουσίαν ίνα κατοικήσωσιν τους Κόσμους και μεταφέρουσι την Δόξαν Αυτού ως να ήτο Αυτός ο Ίδιος, ίνα λάβωσιν οι Κόσμοι την Κοινωνίαν του Πνεύματός Του του Απείρου, μεταλαμπαδευομένου και διαχεομένου δια των Πυρίνων Λόγων Του, οίτινες ως Πνευ­ματικαί Αυτού Ακτίναι θα φωτίσωσιν άπασαν την Δημιουργίαν.

Μακάριοι οι καταδεξάμενοι την Ουσίαν Του, ότι αυτοί καταστήσονται οι Πνευματικοί Του Λόγοι Μακάριοι οι αληθείς εν Πνεύματι και Καρδία, ότι αυ­τοί λήψονται την Αιώνιον Ζωήν.

Μακάριοι οι απεκδυθέντες την ταυτότητα αυτών ίνα λάβωσι το Βάπτισμα Αυτού, ότι Εγώ και Αυτός.Εν εσμέν και το Βάπτισμα υμών Πνεύμα Άγιον και Πυρ εστί.

Μακάριοι οι τάλανες και οι δυστυχείς, ότι δι' αυτούς ελήλυθεν εν τω κόσμω ως Αρωγός και ως Ίασις, ίνα θεραπεύσει τας πληγάς αυτών και θρέψει την Πνευματοψυχήν των δια της Ουσίας του Πατρός, ότι Ούτος έρχεται εν τω Ονόματί Μου ίνα διδάξει τον Άνθρωπον την Αιώ­νιον Ζωήν, δια της Ζωής, της Διδασκαλίας και της Θυσίας Αυτού. Και δια της Αναστάσεώς Του θέλει δοξάσει τον Πατέρα ημών και αποκαταστήσει τον Άνθρωπον ως Άναρχον Δημιουργικόν Λόγον εν τω Πατρί. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 5^ο, σελ. 51-52)

Εγώ λαλώ προς υμάς και σας καλώ όπως Με εκδηλώ­σετε και φανερώσετε τα Θεία Σπέρματά Μου εντός σας καγώ θέλω φανερώσει υμάς Ενώπιον του Πατρός Μου, και δοξάσω υμάς, ίνα καταστείτε Θεοί εν Θεώ και Δημιουργοί Λόγοι -Υιοί -Χριστοί. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 16^ο, σελ. 140)

Καλώ Υιούς και θυγατέρες, Μητέρες και Διδασκάλους, Μαθητές κοι Ακολούθους, και απευθύνω την Κλήσιν προς πάντας όσους έλαβον γνώσιν του Έργου της Δευτέρας Μου Παρουσίας, ίνα δοκιμαστούν και δώσουν λόγον των έργων των, σύμφωνα με τας νουθεσίας που έλαβαν παρ' Εμού. Ήγγικεν γαρ η ώρα που εις έκαστος εξ υμών θέλει αποδώσει το Έργον το οποίον του ανέθεσα να φέρει εις πέρας.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος Λό­γος -Χριστός ο εκδηλούμενος ως Ιωάννης, ίνα Φονερώσω την Άναρχον Εξουσίαν του Πατρός Μου, επί πάσης της Δημιουργίας.

Ομοούσιος εν τω Πατρί Ειμί και την ένδειαν ανθρώ­που ουκ έχω, ότι ο Πατήρ εν Εμοί μένει καγώ εν. Αυτώ. Όστις εώρακέ Με τον Πατέρα είδε και όστις τα Ρήματά Μου ήκουσε και ακολουθεί, εν Αληθεία και Ειρήνη θέλει πορευθεί εις τους Αιώνας.

Μακάριοι όσοι εξ υμών ανεγνώρισαν τον Υιόν του Θε­ού περιπατούντα και λαλούντα επί της γης, ότι αυτοί τον Άρτον της Ζωής εις το Είναι αυτών έλαβον, ίνα εις την Τελειότητα πορευθώσιν και Εν μετ’ Εμού καταστούν δια­σαλπίζοντες την Δευτέραν Μου Έλευσιν.

Αμήν λέγω υμίν, ολίγον χρόνον έτι θέλω παραμείνει μεθ' υμών, άχρις ότου εκείνοι ους ο Πατήρ προώρισε δια την εξάπλωσιν του Έργου ο εις τας χείρος Μου παρέδω­κε, καταστώσιν ικανοί ίνα άρουν το βάρος του Σταυρού και της θυσίας ο επί μακρόν χρόνον βαστάζω.

Όστις εν Εμοί παραμένει ου θέλει απωλεσθή, ότι εν τω Πατρί ενοικεί και η Αιώνιος Ζωή εν Αυτώ κατοικεί. Αμήν λέγω υμίν, Εγώ Ειμί ο Οδηγός εις την Οδόν της Αληθείας και όστις ακολουθήσει Με θέλει οδηγηθή εις πάσαν την Αλήθειαν.

Εγώ Ειμί ο Καλός Θεός, Εγώ Ειμί ο Καταδεκτικός Θε­ός. Εγώ εκπαιδεύω υμάς με πολλήν αγάπην, η δε τιμωρία ουκ εν Εμοί υφίσταται αλλ ' εν τη διανοία του ανθρώπου, όστις δεν δύναται ίνα κατανοήση καλώς, με ποίους τρό­πους δύναμαι ίνα επαναφέρω εις την τάξιν τους κακώς βαδίζοντες. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 16^ο, σελ. 141-142)

Εγώ Ειμί η Ανωτάτη και Υπάτη Αρχή, όλαι δε αι δυνά­μεις και Εξουσίαι εξ Εμού εκπορεύονται και προς Με κεί­τονται. Πάσα δε Αρχή και Εξουσία οιασδήποτε ισχύος και αν είναι, θέλει κύψει προ των ποδών της Ανάρχου και Απο­λύτου Εξουσίας Μου, όταν ταύτην δια του Υιού Μου επι­καλείσθε.

Όστις δε τον Υιόν Μου επικαλείται την Αρωγήν Μου λαμβάνει, ότι τον Υιόν Μου εις τον κόσμον αυτόν απέστει­λα ίνα δοξάσω Αυτόν και τους φιλούντας Τον δεδοξασμέ­νους εν Αυτώ ονομάσω.

Υιέ Μου τιμημένε, ούτω θέλω δοξάσει Σε εν ταις καρ­δίαις των ανθρώπων.

Τα Ρήματα της Εμής Αληθείας ου παρά τοις ανθρώ­ποις λαλούνται, αλλά δια των ανθρώπων εξ Εμού εκπο­ρεύονται.

Εσαεί ην ο Λόγος και θέλει εσαεί μείνει Ζων και αεί Υπάρχων, ότι εν τω Πατρί μένει και εξ Αυτού εκπορεύεται, ίνα πάντα τα δημιουργήματα Αυτού εις την Αυτού Τελειό­τητα ανάγει. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 16^ο, σελ. 143-144)

Ούτω πάντες ως Δημιουργοί και Δημιουργήματα της Ιδίας Ανάρχου Θεότητος, θέλετε ανελιχθεί εις το πλήρω­μα του χρόνου, εις το ύψος το Απροσμέτρητον τούτο της Aλήθειας, της τους Σύμπαντας Κόσμους πληρούσης και αϊδίως φωτιζούσης παν Αυτής κόσμημα. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 16^ο, σελ. 144)

Ο έχων ους ακουσάτω τι ο Θεός λαλεί τοις ανθρώ­ποις. Ουδείς εξ υμών δύναται σωθήναι ειμή πρώτον ως Σιμων τον Σταυρόν Αυτού άρει επ’ ολίγον. Ούτω δε θέλει εν τη εξελίξει του σταυρωθήναι και αναστήναι και ως Υιός δεδοξασμένος επανέλθει εν Εμοί.

Εγώ Εξουσίαν Σταυρού, Αυτώ μόνον έδωκα και τω Εαυτώ Αυτού. Εγώ Αυτόν ως Κόσμημα τη Δημιουργία έδω­κα και δι' Αυτού πάντες θέλετε κεκοσμηθεί. (Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 16^ο, σελ. 145)

Ειμί ο Εις, ο Υπέρτατος, ο Μοναδικός, ο 'Απειρος, ο Αχώρητος, ο Απερίγραπτος, ο Συνέχων τα Σύμπαντα, ο Ελεών Θεός, ο Θεός Αγάπη, ο λαβών μορφήν δούλου ίνα υπηρετήσω σε Άνθρωπε, και ίνα διδάξω σε την Αλήθειαν του Πατρός, 'Όστις Εγώ Ειμί και αναβιβάσω σε εις την κλίμακα την ενώσασαν γην και Ουρανούς και επαναφέρω σε Λόγε Άνθρωπε, εις τον Πατέρα ίνα ταυτιστείς μετ’ Αυτού, εις τον άνευ περιορισμού και ορίων υπάρχοντα και εκδηλούμενον παντοιοτρόπως Θεόν, Γεννήτορα του Παντός. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 312)

Εγώ Ειμί ο καταδεξάμενος περιπατήσαι εις την ύλην. Εγώ Ειμί ο Μορφοποιηθεiς, Ένας, Μοναδικός, Απόλυτος Θεός-Πατέρας, Δημιουργός των Πόντων. Εγώ Ειμί η Ροή του Παντός. Εγώ Ειμί η Θεία Ουσία, η καλύπτουσα, η μορφοποιούσα, η αναγάγουσα, η εξελίσσουσα, η ενώνουσα τα Κέντρα της γης που υπάρχουν εις το σώμα σου Άνθρωπε, με τους Ουρανούς, τον ανεκδήλωτον Πατέρα. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 313)

Εγώ εγέννησά σε Άνθρωπε, και κατέστησά σε Εικό­να και Ομοίωσίν Μου φέρουσα εντός σου το «Είναι», το Μοναδικόν «Είναι», το Εν «Είναι», το Ανεκδήλωτον και Εκδηλωμένον, την Μορφήν και το Άμορφον, την Ουσίαν Μου, την Αγάπην. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 313)

Εγώ Ειμί η Οικουμένη την οποίαν συ επιθυμείς να εξελίξεις μη γινώσκων το Εγώ είσαι Εσύ, Κύριε, μη γινώσκων ότι εντός σου Υπάρχω, διαβιώ και φέρομαι εις εκδήλωσιν, μη γινώσκων ότι Εσύ κι Εγώ είμεθα Εν, Ταυτόσημον εις το Απόλυτον, εις το Διηνεκές, εις την 'Απειρον Αιωνιότητα.

Μη γινώσκων, ότι ο Πατήρ κι Εγώ είμεθα Εν, μη γινώσκων ότι ελάλησα Σοφίαν, ότι ο ενούμενος μετ’ Εμού ενούται με τον Πατέρα, και ενούμενος με τον Πατέρα και Εμέ καθίσταται Λόγος και Πατήρ εν εκδηλώ­σει και φανέρωση του Μοναδικού Υπάρχοντος Θελήμα­τος επί της γης.

Εγώ Ειμί ο Άνω-Θρώσκων Άνθρωπος. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 313)

Εγώ λαλώ προς σε Διδάσκαλε Ιησού, ίνα κατανοή­σεις ότι Εγώ απέστειλά σε εις την γην εις φανέρωσίν Μου, ίνα κατανοήσεις ότι το Εμόν Θέλημα σε ώρισε, ίνα εκπροσωπήσεις την Θεότητα, ίνα καταγνώσεις την Α­λήθειαν του Παντός. Μη υποστείλεις, Αδελφέ, εντός σου τον εκδηλωθέντα ήδη Θεόν, αλλά ταύτισε το «εiναι», το πλασματικόν σου «είναι», διότι το Αληθές και Υπαρ­κτόν είναι το Υπερούσιον «Είναι» του Θεού και μόνον, το δε έτερον πλασματικόν «είναι» υπήρξε και υπάρχει, ίνα αναγάγει τα πάντα εις μορφήν, ίνα καταδείξει την Εαυ­τού Παρουσίαν την Αστάθμητον. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 314-315)

Εγώ ελάλησα, Άνθρωπε, και κατέστησα σε σένα πάντα ταύτα γνωστό ίνα λάβεις την Αλήθειαν, την Μίαν υπάρχουσαν, την και την ώραν ταύτην εκπορευομένην εκ του Πατρός, ίνα καταγνώσεις ότι η Αλήθεια εντός σου υφίσταται από καταβολής Δημιουργίας, αφ’ ης στιγμής ως Άνθρωπος υπάρχεις, υπήρχες, υπήρξες ανεκδήλω­τος και εκδηλωμένος και θα υπάρχεις αιώνια εις τον άνευ χρόνου υπάρχοντα Θεόν.

Εγώ εξέλεξά σε και σφραγίζω τους Λόγους Μου τη Δεξιό του Πατρός Μου, ήτις η Δεξιό Μου εστί και ήτις Δεξιό σου εστί ως η ιδική Μου, φέρουσα την αυτήν Χάριν και Εξουσίαν και την σφραγίδα του τύπου των ήλων επ’ αυτής. Επαυξάνω την Χάριν ίνα λαλήσεις τα ρήματά Μου άτινα είρηκα ενώπιόν σου και ενώπιον των παρευ­ρισκομένων οίτινες Εν, Εγώ Ειμί εν πάσι.

Ενέδυσά σε ως Αρχιερέα Ενώπιόν Μου και δίδω εις την δεξιάν σου την Ποιμαντορικήν Μου ράβδον ίνα ποιμένεις τον λαόν Μου, άνευ περιορισμού, άνευ ετέρου Εγκολπίου, καθ' όσον θέλεις φέρει Εμέ και την Μητέραν Μου, Λόγε, εντός σου εις εκδήλωσιν, καθ' όσον θέλεις φέρει την Αγάπην Μου ίνα εκδηλώσεις και περιβάλλεις ψυχάς και θερμάνεις καρδίας φερούσας πάγους και διασκορπίσεις την άγνοιαν και αναγάγεις την λιμώττου­σαν ανθρωπότητα προς τον Πατέρα αυτής. Αμήν. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 33^ο, σελ. 315-316)

Σας αποστέλλω στον κόσμο να πείτε ό,τι ακούσατε, ό,τι εζήσατε και να γίνετε Μάρτυρες της Παρουσίας Μου της Νέας στη γη. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 32^ο, σελ. 310)

Μάθετε τον κόσμο να Με αγαπά και να πιστεύει στο Θεό, Μάθετε τον κόσμο ν’ αναζητά το Θεό μέσα του. Ενώνετε πάντοτε τους πάντες και τα πάντα. Τις σκέψεις σας με τα χέρια σας, τις σκέψεις σας με το λόγο σας, τα συναισθήματά σας με τη σκέψη σας, την καρδιά σας με τα χέρια σας, τη μία Αδελφή με την άλλη, τον άνδρα με τη γυναίκα, γίνετε όλοι ένα μεταξύ σας και μαζί Μου.

Να εκφράζεσθε με σεβασμό στην πρώτη Αδελφή στη γη που θα φανερώσει τη Μητέρα Θεοτόκο. Σας παρακαλώ όλους να την τιμάτε σα να ήταν η Μητέρα η Ίδια που περπατά στη γη. Σας παρακαλώ να την λατρεύετε και λατρεύω είναι Αγάπη σε υπέρτατο βαθμό. Να την λατρεύετε σαν την Ψυχή της Θεοτόκου που ήρθε να σας δώσει δείγματα πολλά και να φύγει από τη γη, όπως έφυγε η ίδια η Μητέρα, χωρίς να λάβει από κανένα σας βοήθεια άλλη, γιατί είναι ήδη Θεότης περιπατούσα στη γη. Το σώμα της το γήινο που βλέπετε, είναι τόσο αγνό και τόσο καθαρό που δεν θα παραμείνει στη γη η ύλη αυτή, αλλά θα μεταστεί μέσα στο Θεό, θα γίνει η Ίδια Ουσία ολόκληρη. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 32^ο, σελ. 310-311)

Με την άδεια του Πατέρα υψώ το χέρι Μου και Ευλογώ τα ρήματα του Λόγου. Η Ουσία του Θεού Ευλογεί την Ουσία του Θεού. Η Ένωση της Oμοουσιότητας φανε­ρώνεται μέσα από δύο διαφορετικές Μορφικές εκδηλώσεις, Άνθρωπε, για να κατανοήσεις την Ταύτιση και το Ένα, για να γίνει απτό σε κάθε έναν και συνείδηση. Ευλογώ τα ρήματα του Λόγου που είναι τα ρήματά Μου, που είναι τα ρήματα του Πατέρα, που είναι τα ρήματα του Ενός, του Απέραντου, του Άχρονου και Άχωρου. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 32^ο, σελ. 311)

Ευλογώ το σκήνωμά Μου, να δύναται από σήμερον να Με φανερώνει απροκάλυπτα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, χωρίς κανένα περιορισμό, χωρίς κανένα εμπόδιο, αλλά σε μία συνεχή Ένωση και επαφή μαζί Μου. Ευλογώ έναν έκαστον από τους παρευρισκομένους και εκχέω την Αγάπην Μου να δονήσει την υπόστασή τους και να τους ενώσει μεταξύ τους και μαζί Μου μέσα στην Απεραντο­σύνη του Ενός Θεού, του Αδιαχώριστου, του Ενωμένου με τα πάντα. (Μαθητεία στη Δ. Παρουσία, κεφ. 32^ο, σελ. 311)