Αφιέρωμα στη Μητέρα Άννα

 

Έφυγε η αγαπημένη μας Μητέρα Άννα 25/4/2021 την ίδια ημέρα με τον Δάσκαλο των Βαΐων. Η αγάπη μας ας την συνοδεύει στην πορεία της Θέωσης.

 
Ευλογημένοι όσοι γνώρισαν την Πρώτη Μητέρα του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας. Είναι εκείνη που υπέφερε μέχρι να ενηλικιωθούμε. Αθόρυβα και ταπεινά μας γαλούχησε στην Αγάπη την Θεία. Τώρα την υποδέχεται η αγκαλιά του Δασκάλου και των αδελφών μας. 

 

Σήμανε τέλος εποχής. Η ανάσταση της μέσα μας και η διάχυση της σε κάθε ψυχή είναι το βίωμα όσων την αναγνώρισαν και δεν αγνόησαν την γλυκύτητα της παρουσίας της και την θυσία της.

Με αγάπη Γ. Κλειδαράς

Το Έρ­γο του Δα­σκά­λου Ιω­άν­νη - Διο­νύ­ση Δώ­ρι­ζα συ­νό­δευ­σε πά­ντα, από τα πρώ­τα βή­μα­τα της φα­νέ­ρω­σής Του στη Γη, μια υ­πό­στα­ση προι­κι­σμέ­νη με τη Χά­ρη του Ερ­γά­τη Θε­ού, μια υπό­στα­ση που στά­θη­κε δί­πλα Του ως η πρώ­τη Συ­νερ­γά­τι­δά Του, που με τον ά­ο­κνο α­γώ­να της στή­ρι­ξε τον Ί­διον και το Έρ­γο Του, με μα­χη­τι­κό­τη­τα, με α­φο­σί­ω­ση, με πί­στη, με ταπεινοφροσύ­νη, με υ­πο­μο­νή και ε­πι­μο­νή, ό­σο κα­νέ­νας άλ­λος. Αυ­τή η υ­πό­στα­ση, η Μη­τέ­ρα Άννα Αποστο­λού­δη, που περ­πά­τη­σε μα­ζί Του τα ευ­λο­γη­μέ­να Θεί­α Βή­μα­τα της Χρι­στο­ποί­η­σης και Θέωσης του Αν­θρώ­που, πλημ­μυ­ρι­σμέ­νη με α­πλό­τη­τα και τα­πει­νο­φρο­σύ­νη, αλ­λά και με παλ­μό Θείας Α­γά­πης, μας με­τα­φέ­ρει τα βιώματά της, α­πό την πρώ­τη στιγ­μή της γνω­ρι­μί­ας της μα­ζί Του, μαρ­τυ­ρώ­ντας πρώ­τη ε­κεί­νη την Πα­ρου­σί­α του Δα­σκά­λου Ιω­άν­νη στη γη μέ­σα από τη Μορφή του Διο­νύ­ση Δώ­ρι­ζα, του Αν­θρώ­που, που ε­κεί­νη γνώ­ρι­σε, του Ανθρώπου-Αγάπη, του Ανθρώπου-Προ­σφο­ρά.  

 

Η α­με­σό­τη­τα των λό­γων της και ο Παλ­μός της Ψυ­χής της για το Έρ­γο της Δευ­τέ­ρας Παρουσί­ας και για τον Δά­σκα­λο Ιω­άν­νη, τον Άν­θρω­πο Διο­νύ­ση Δώ­ρι­ζα, και η α­νι­διο­τε­λής Αγά­πη της και ο α­διά­κο­πος Α­γώ­νας της για τη συνέ­χι­ση του Έρ­γου Του στη γη, μας φανερώνουν πως πρό­κει­ται για έ­να Συνερ­γά­τη Θε­ού, που ερ­γά­στη­κε και ερ­γά­ζε­ται στο Έρ­γο αυ­τό, πα­ρα­δί­δο­ντας στον Άν­θρω­πο την Α­λή­θεια με κά­θε τρό­πο. Την Α­λή­θεια του Παρακλήτου, του Πνεύ­μα­τος της Α­λη­θεί­ας, που κα­τήλ­θε για να ο­δη­γή­σει τον Άν­θρω­πο εις πάσαν την Α­λή­θειαν, ό­πως εκ του Λό­γου Ι­η­σού του Χρι­στού μάς παρεδόθη πριν δυο χι­λιά­δες χρό­νια. 

 
Το βιβλίο αυτό αποτελεί τη γραπτή παρακαταθήκη όσων μας παρέδωσε η Μητέρα Άννα όλα αυτά τα χρόνια και αποτελείται από αντιπροσωπευτικά κομμάτια διδασκαλιών που λάβαμε. Αφιερώνεται με πολύ αγάπη και ευγνωμοσύνη σε κείνη που αγωνίζεται επί σαράντα χρόνια και συνεχίζει την προσφορά της για τη Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου.
 

Η προσωπολατρία αδελφών προς το Δάσκαλο ενεργοποιούσε εκτός των άλλων και μια υποτίμηση στο πρόσωπο της Μητέρας Άννας. Στο δικό της πρόσωπο μετασχηματίζονταν η υποτίμηση προς τον άνθρωπο Διονύση Δώριζα και γι’ αυτό κανείς δεν υποτιμήθηκε περισσότερο και σε τόση διάρκεια από ότι η Μητέρα Άννα.
 

Αυτή η υπόσταση που ο Δάσκαλος δεν την έχρισε αλλά την αναγνώρισε από τη αρχή ως Μητέρα που ήδη έκανε το Έργο Της δοκιμάστηκε πολύ σκληρά. Η συνεργασία της με το Δάσκαλο είχε σαν αποτέλεσμα να διαλυθούν όλα τα κηρύγματα στα οποία πήγαινε και να τα βάλουν μαζί της εκείνοι οι οποίοι την ακολουθούσαν μέχρι τότε. Σε ποιόν άλλο συνέβη κάτι τέτοιο και έμεινε ακλόνητος στην πίστη και την αφοσίωσή του; Ποιος μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να πρέπει να θυσιάσεις το έργο που πόνεσες για χρόνια να οικοδομήσεις, για να ακολουθήσεις το Δάσκαλο απαρνούμενος την προηγούμενη θέση σου και στην πορεία να αντιμετωπίζεις την υποτίμηση μιας αλλήθωρης νεολαίας που σε χειρουργεί, επειδή τα βρήκε όλα έτοιμα και δεν έχει ιδέα τι είναι να ξεκινάς από το μηδέν και να κάνεις έργο, αντιμετωπίζοντας την αστυνομία της χούντας ή τους φανατικούς εκπροσώπους της Εκκλησίας.
 

Η παρουσία της κοντά μας βοήθησε να ξεπεράσουμε την αποχώρηση του Δασκάλου πιο ομαλά απαλύνοντας τον πόνο της ψυχής μας και δίνοντάς μας δύναμη να συνεχίσουμε. Η δικιά της ψυχή μας κάλυψε και η δικιά της υπομονή και αγάπη μας βοήθησε να θεραπευτούμε κατά πολύ από τις ανοησίες της ανωριμότητάς μας. Η Μητέρα Άννα υποτιμήθηκε από πολλούς γιατί δεν ήταν μητέρα των σαλονιών και επειδή δεν ήταν καλή στη θεωρητικολογία και την φιλολογία, εμείς όμως σε κείνη βρήκαμε το Έργο σαν πράξη. 

 
Ευχαριστώ τη γλυκιά μου Μητέρα Άννα, που από νωρίς με αγκάλιασε και δεν με άφησε να επαναπαυτώ ποτέ. Την ευχαριστώ που με αγάπησε δίχως όρους. Μεγάλη, πολύ μεγάλη τιμή να έχεις τέτοια Μάνα, Ελεύθερη, με τόσα πολλά παιδιά. Μεγάλη τιμή να έχεις Μάνα Ψυχή Παρθένα σε τούτο τον κόσμο. Εκείνη ήταν που χαμογελούσε για τις παιδικές μου αλητείες, εκείνη που γιάτρευε τις πληγές μου και εκείνη πάλι ήταν που γινόταν καταφύγιο όταν ήμουν κυνηγημένος. Μια Μάνα φωτιά, μια Μάνα νερό, πάντα περήφανη, πάντα ταπεινή, πάντα πλούσια, πάντα απλή και πάντα μα πάντα όμορφη. Την ευχαριστώ για ότι έζησα κοντά της, για όσα μου δίδαξε σαν Άνθρωπος και σαν Δάσκαλος με την ίδια απλότητα και προσιτότητα τιμώντας με πάντα με τη συνεργασία της και ιδιαίτερα σε αυτό το βιβλίο.

Από τον πρόλογο του βιβλίου "ΜΗΤΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΟΝΟΜΑ" του Γ. Κλειδαρά

Για να χωρέσεις Άνθρωπε την δυνατότητα της Χριστοποίησης και της Θέωσης είσαι υποχρεωμένος να δεχθείς ότι μια τουλάχιστον ψυχή κατάφερε με τον αγώνα της να παρθενοποιηθεί, διεκδικώντας το θείο δικαίωμα να γεννήσει εντός της Χριστό. Διότι αν δέχεσαι ότι ο Λόγος Χριστός και ο Λόγος Μητέρα είναι ένα, ότι ο Ιησούς και η Μαρία, ο επενδυτής του είναι ένα, τότε αυτόν τον Ένα Λόγο κυοφόρησε η Μητέρα Άννα.

Την περίοδο της Δεύτερης Παρουσίας του Λόγου επιλέχθηκε από τον Δάσκαλο Ιωάννη και πάλι μια παρθένα ψυχή να φανερώσει το Έργο της Θείας Μητέρας και να εκπροσωπήσει την ανάδειξη της Γυναίκας Ψυχής. Αυτή οφείλει πρώτη να τιμήσει την Μητέρα Άννα.

Αυτή η παρθένα ψυχή έπρεπε όμως να πέσει και να μετανοήσει για να είναι σε θέση να τιμήσει αληθινά την Μητέρα Άννα και την Μητέρα Ελισάβετ. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή ούτε τον Ιωάννη μπορεί να τιμήσει, ούτε να κατανοήσει ότι όλες οι Μητέρες του Έργου συνδέονται με την Μητέρα Άννα κατά νόμον και κατά χάριν. Αυτό σημαίνει ότι το ύψος της εξέλιξής τους και η δυναμική της εκδήλωσής τους είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την ένωση αγάπης και σοφίας, την επίγνωση και την συνείδηση της σχέσης τους με την Μητέρα δίχως Όνομα που είναι το πρώτο όνομα, που είχε εκείνη η ψυχή που ονομάστηκε Μητέρα Άννα. Εκείνη είναι που διαμοιράζει την ουσία της Μητέρας μέσα σε όλες τις ευλογημένες μορφές και τα ιερά πρόσωπα των Μητέρων που συνεχίζουν το Έργο Της. 

Απόσπασμα από το κείμενο Η Μητέρα δίχως όνομα (Μέρος Α) του Γ. Κλειδαρά