Για τον αδελφό Δ. Δ. Μακρίδη

28/06/2020

Αφιέρωμα στο βιβλίο του αγαπημένου μας αδελφού Δασκάλου Δημήτρη Μακρίδη στην Καβάλα

«Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗ» και τους αξιέπαινους μαθητές του,

που το επιμελήθηκαν με Αγάπη και Σοφία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΛΕΕΙ «ΕΓΩ» ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΟ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: ...Πρέπει και ο άνθρωπος να συμμετέχει συνειδητά στο Θείο σχέδιο, ώστε να μειωθεί έτσι η απώλεια ενέργειας της Ουσίας, η οποία ξοδεύεται για εγωκεντρικούς σκοπούς.

Μιλήσατε πριν για την Ελλάδα και η Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με το Έργο και με τον άνθρωπο. Η Ελλάδα χρωστάει γιατί είχε φοβερές απώλειες στον οικονομικό τομέα και στον τομέα της εξουσίας. Τώρα η Ελλάδα πληρώνει την απώλεια του Ιούδα, με την μορφή των πολιτικών, των οικονομολόγων, όλων των υπηρεσιών, της υγείας, της παιδείας. Πληρώνει την κατασπατάληση της Θείας Ουσίας που έγινε, αντί να διοχετευτεί με Αγάπη και δικαιοσύνη προς όλους τους ανθρώπους.

Η Ελλάδα είναι η προέκταση του εαυτού μας, είναι η προβολή του εαυτού μας. Όποιος μπορούσε έκλεβε από την ενέργεια αυτή, είτε σε χρήμα, είτε σε αγαθά, είτε σε θέσεις εξουσίας κλπ. Η Ελλάδα τώρα λοιπόν, πληρώνει αυτήν την απώλεια και αναγκαστικά αυτή την απώλεια την βιώνει περισσότερο το αδύναμο κομμάτι του λαού.

Αυτή η κατάσταση σχετίζεται και με το Έργο, γιατί η Ελλάδα είναι μια προέκταση του εαυτού μας. Αν λήξει η απώλεια του Ιούδα μέσα στο Έργο, η οποία εμφανίζεται με χίλιους τρόπους και ένας από τους τρόπους είναι η διαίρεση των ομάδων και των δασκάλων, (γιατί η διαίρεση είναι απώλεια), αν λήξει λοιπόν, θα αντανακλά και στην κατάσταση της Ελλάδας και θα έρθει ανακούφιση. Θα έρθει μια ανοδική πορεία και η Ελλάδα θα βγει ωφελημένη από την εμπειρία αυτής της κρίσης.

Το Έργο και η Ελλάδα, δεν είναι δύο πράγματα ξεχωριστά. Ας δούμε την Ελλάδα σαν προέκταση του εαυτού μας. Αυτό που περνάει η Ελλάδα είναι μια σταύρωση.

Ο Ιούδας, ο άνθρωπος δηλαδή, καθαρίστηκε μέσα στο Έργο, όχι τελείως, πάντως καθαρίστηκε. Δεν μιλάω για τους ακολουθούντες ή τους βραδυπορούντες μέσα στο Έργο, μιλάω για τον πυρήνα, τον αρχικό πυρήνα του Έργου, δε λέω ποιοι είναι, όποιοι είναι. Κανένας μέσα στο Έργο δεν κάνει ατομική πορεία, κανένας δεν είναι αποκομμένος από το σύνολο. Από τη στιγμή που μπήκες μέσα στο Έργο, η ατομική πορεία σταμάτησε και μπήκες σε συλλογική πορεία.

Και ο πιο χαμηλά ενωμένος με τον Δάσκαλο μέσα στο Έργο, δεν κάνει ατομική πορεία, απλά είναι συνδεδεμένος με πιο μικρό εύρος ανθρώπων.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Ο Ιούδας χρειάζεται να καθαριστεί. Ο Ιούδας είναι ο διαχειριστής της Ουσίας. Στην πραγματικότητα, ο διαχειριστής είναι ο Ιωάννης, αλλά ο Ιούδας είχε το ταμείο, δηλαδή είχε την διαχείριση της ζωικής ενέργειας, γι’ αυτό η μητέρα Ελένη είναι υπεύθυνη για τα σκηνώματα, μέσα στο Έργο του Ιωάννη. Ο Δάσκαλος λέει στα βιβλία του ότι ο πνευματικός καθοδηγητής στην γη είναι το πνεύμα Ιωάννης, στους ουρανούς είναι ο Χριστός. Η Ελένη είναι υπεύθυνη για τα σκηνώματα, για τον Ιούδα, κι έχει ευθύνη η Ελένη, πρέπει να προσέχει. Μιλάω για την Ελένη γενικά, μπορεί να έχει σκήνωμα δικό της, αλλά έχει κάνει διάχυση. Μην ψάχνετε να την βρείτε, μέσα μας είναι. Είναι λοιπόν υπεύθυνη για το υλικό μέρος του Έργου, για τα σκηνώματα, για τον ναό. Θα πρέπει το σκήνωμα να γίνει ναός. Πρέπει να παραδώσουμε ένα σκήνωμα όσο γίνεται σε καλή κατάσταση.

Ο Θεός μπορεί να φωτίζει, να εμπνέει και να καθοδηγεί όλον τον κόσμο, ακόμα και τους πολύ επιβαρυμένους. Όμως άλλο να εμπνέει, να καθοδηγεί και να φωτίζει, και άλλο να εισχωρεί μέσα σ’ ένα σκήνωμα. Η ψυχή χρειάζεται να είναι καθαρή και έτοιμη για να κυοφορήσει Χριστό. Αν η ψυχή καθαριστεί –κι ας υπολείπεται λίγο ακόμα- μπορεί να κυοφορήσει Χριστό μέσα της, ώστε να μπορέσει να εκδηλωθεί ο Λόγος εκ’ νέου μέσα από τους μαθητές. Ο καθένας θα εκδηλώσει τον Λόγο ανάλογα με το πόσο Φως μπορεί να αντέξει...

Δήμητρα: Σε τι θα μας ωφελήσει η κατανόηση του λάθους;

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Θα μας βοηθήσει να δούμε την σκοπιμότητα μιας δοκιμασίας. Κάτι θα μας διδάξει, να δούμε τα κενά μας, τις αδυναμίες μας και να προσπαθήσουμε να επανατοποθετηθούμε πάλι, πιο σωστά.

Δήμητρα: Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κατανοώντας ένα λάθος μας, καθαρίζει πολύ η καρδιά μας και η ψυχή μας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Ναι! Καθαρίζει και αποκαθίσταται με Φως και με σωστή τοποθέτηση νου και καρδιάς. Όπου υπάρχει ασάφεια, μπέρδεμα και θολούρα, εισχωρεί η άρνηση. «Στην αντάρα ο λύκος χαίρεται». Όταν είσαι ταξινομημένος έχεις κάλυψη, είσαι θωρακισμένος.

Θεόδωρος: Αυτό συνήθως συμβαδίζει με αρκετό πόνο.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Το λάθος πονάει όταν δεν υπάρχει αγάπη. Όταν υπάρχει αγάπη, το λάθος κατανοείται και μετατρέπεται σε έκσταση χαράς. Έχει σημασία λοιπόν, το αν κάνεις λάθος με αγάπη ή χωρίς αγάπη.

Ξέρεις γιατί δεν επιτρέπουμε λάθη στον εαυτό μας; Για να μην δώσουμε δικαίωμα στους άλλους να μας κατηγορήσουν και να μην θιχτεί το «εγώ» μας και αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Φοβόμαστε να μην εκτεθούμε και αυτό σημαίνει ότι έχουμε μεγάλη έλλειψη αγάπης.

Μαρία Κων.: Τι μπορεί να σημαίνει ο έντονος πόνος στον σβέρκο;

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα στην παρεγκεφαλίδα. Εκεί είναι τα άγρια ένστικτα, τα αρχέγονα και πρέπει να καούν. Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Η παραγωγή του μίσους, της κακίας, της έχθρας, του φθόνου, παράγονται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Ευαγγελία: Τους ασθενείς κάλεσε ο Θεός.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Ναι! Τι φαντάζεσαι, ότι είναι κανείς υγιής; Κι αν το σώμα κάποιου δεν πονάει είναι υγιές νομίζεις;

Υγιής είναι αυτός που έχει εξαλείψει την πλάνη τελείως. Υγιής είναι αυτός που η καρδιά του και η ψυχή του έχει Αγάπη και μόνο Αγάπη. Αν στο σώμα σου υπάρχει ένα πρόβλημα, μπορεί ο Θεός να το αφήνει για να σε ταπεινώνει. Άτομα τα οποία μπορεί να είναι πολύ προχωρημένα, μπορεί να έχουν προβλήματα υγείας δυνατά, που να ωφελούν την πνευματική τους πρόοδο.

Ευαγγελία: Δεν σημαίνει ότι αυτός που έχει πρόβλημα υγείας είναι χαμηλότερος των άλλων! Μια τέτοια αντιμετώπιση έχει υπάρξει από κάποιους, προς αυτούς που έχουν προβλήματα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Το συζητάς; Εννοείται ότι δεν ισχύει τέτοιο πράγμα. Το πρόβλημα στο σώμα μπορεί ο Θεός να στο αφήνει επίτηδες και μπορεί να είναι πρόβλημα άλλου που το επιβαρύνθηκες εσύ ως βάρος, δεν είναι σίγουρο ότι είναι δικό σου οπωσδήποτε. Είναι μεγάλο θέμα!

Δήμητρα: Ξέρετε τι διαπίστωσα μέσα από το πρόβλημα της υγείας μου; Συναντώ και μου φέρνει ο Δάσκαλος τόσους πολλούς ανθρώπους με όμοια προβλήματα και εκεί καλούμαι να κάνω δουλειά.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Βέβαια! Μην φανταστείς ότι αυτό στο έδωσε ο Θεός για να σε τιμωρήσει ή να σε τυραννήσει, στο έδωσε για να σε ευθυγραμμίζει. Αυτό το μειονέκτημα μπορεί να γίνει πλεονέκτημα. Μια παρεξηγημένη υγεία, ευρωστία κι ομορφιά μπορεί να γίνουν παράγοντες για να χαθείς. Μ’ ένα ελάττωμα, ένα πρόβλημα υγείας κάποια δυσκολία, μπορεί ο Θεός να σε ευθυγραμμίζει και να σε φέρνει στο σωστό δρόμο. Δεν είναι μειονέκτημα λοιπόν αυτή καθ’ αυτή η δυσκολία, γιατί έχει σημασία το πώς την διαχειρίζεσαι.

ΚEΦΑΛΑΙΟ 4: Η ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ο τρόπος που δοκιμαζόμαστε, ο καθένας χωριστά, στην διαχείριση της Θείας Ουσίας. Ο Ιωάννης είναι αυτός ο οποίος ελέγχει εξωτερικά αλλά και εσωτερικά, αν ενεργοποιηθεί μέσα μας, γιατί αν δεν ενεργοποιηθεί υπάρχει κι ο Ιούδας. Ο Ιούδας προσπαθεί να φορτώσει το λάθος του κάπου αλλού.

Ο μηχανισμός έλξης Φωτός, αφομοίωσης της Θείας Διδασκαλίας, αντικατοπτρίζεται στην ύλη με αυτό που λέμε μεταβολισμό, τον μεταβολισμό των τροφών και την ανανέωση των κυττάρων μέσα από τις τροφές. Τα κύτταρα ανανεώνονται ως εξής: ο οργανισμός παίρνει τροφές τις οποίες διασπά, παίρνει τα χρήσιμα στοιχεία, αποβάλει τα υποπροϊόντα και με αυτόν τον τρόπο ανανεώνει τα κύτταρά του. Αλλά τα κύτταρα δεν ανανεώνονται όπως ήταν πριν, γι’ αυτό επέρχεται το γήρας. Κάτι συμβαίνει στα κύτταρα και κάθε φορά, κάτι χάνει ο οργανισμός, γι’ αυτό ο άνθρωπος γερνάει.

Εγώ αυτό που κάνω τώρα, είναι να φέρνω την διδασκαλία του Δασκάλου Ιωάννη στην ύλη, σαν μια ενδιάμεση ψυχική κατάσταση, δηλαδή όπως η ψυχή παίρνει από το Πνεύμα την Διδασκαλία, την μετατρέπει, για να μπορεί το σώμα να την δεχθεί ώστε να μπορέσει να την αφομοιώσει. Αυτό που κάνω είναι μια βαθύτερη ψυχική λειτουργία. Αν μπορούσαμε να είχαμε πλήρη κατανόηση της Διδασκαλίας του Ιωάννη θα είχαμε πλήρη μετουσίωση στο σώμα. Άρα αφομοιώνουμε λίγο-λίγο, σιγά-σιγά γι’ αυτό και σε πολλούς η αφομοίωση έχει δυσκολίες μεγάλες, δηλαδή δεν μπορούν να αφομοιώσουν και παρανοούν.

Όταν ο Δάσκαλος λέει για κάποιον «αυτός παρανόησε», σημαίνει, ότι, όχι μόνο δεν αφομοίωσε την Διδασκαλία της Αγάπης αλλά και την αντίστρεψε, δηλαδή όχι μόνο δεν τάχθηκε με το Φως, αλλά τάχθηκε απέναντι στο Φως, ενάντια στο Φως. Αντί να ταχθεί, να συμμαχήσει, να υπηρετήσει το Φως, υπηρετεί την άρνηση, το σκότος. Γι’ αυτό η πέψη των τροφών, η διαχείριση της ενέργειας μέσα στην κοινωνία, στις ανθρώπινες σχέσεις, όλα αυτά έχουν σχέση με την υπόσταση του καθενός. Έχουν σχέση με το κατά πόσο το πνεύμα του εισχωρεί σε βαθύτερα πεδία συνείδησης, απορροφά, αφομοιώνει το Φως, την Διδασκαλία, και αυτό το Φως το μετατρέπει σε ενέργεια, γιατί μέσα από την ενδιάμεση κατάσταση της ψυχής, το πνεύμα εκδηλώνεται.

Η Ψυχή είναι η Κτιστή Δημιουργία, η Κτίση. Το Πνεύμα είναι το Άκτιστο Φως. Το Άκτιστο Φως, για να χρησιμοποιηθεί σαν ενέργεια περνάει μέσα από την Κτίση, από την Ψυχή, από την Μητέρα. Η Μητέρα λοιπόν είναι η Ψυχή, η Μία Ψυχή, της οποίας όλοι κομμάτια είμαστε.

Εγώ τι κάνω; Είμαι σαν την Ψυχή. Μετατρέπω την Διδασκαλία του Ιωάννη και του Ιησού, την κάνω εύπεπτη για το ανθρώπινο σώμα. Είμαι ο ενδιάμεσος μεταβολισμός. Όταν μετατραπούν οι πρωτεΐνες σε αμινοξέα, οι υδατάνθρακες σε απλά σάκχαρα, τα λίπη σε λιπαρά οξέα, αυτό είναι ενζυματικός μεταβολισμός. Ο ενδιάμεσος μεταβολισμός είναι αυτός που γίνεται μέσα στο κύτταρο. Εγώ λαμβάνω την Διδασκαλία του Ιωάννη από το Πνεύμα, την αφομοιώνω όπως η ορθομοριακή διατροφή, και την εκδηλώνω μισοχωνεμένη, μασημένη, πιο εύπεπτη. Έτσι έκανε ο Ιησούς, μιλούσε με παραδείγματα, με παραβολές.

Αυτό το ενδιάμεσο Έργο το κάνει η Ψυχή, η Μητέρα. Είναι πολύ σημαντικό Έργο, γιατί το Πνεύμα του Θεού είναι Άυλο.

  Παίρνω Φως και το κάνω ενέργεια, παίρνω ύλη και την κάνω ενέργεια. Δύο φαινομενικά αντίθετες λειτουργίες και ενώ είναι αντίθετες και φαινομενικά η μία αντιστρατεύεται την άλλη, όταν διανοιχτεί το κέντρο της καρδιάς ενώνει τα άνω με τα κάτω του ανθρώπου, σε Σώμα και Αίμα Κυρίου.

Όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια. Όταν κάνουμε κάτι, π.χ. τρώμε, περπατάμε, μαγειρεύουμε, δουλεύουμε, καλό είναι να τα κάνουμε με αγάπη, να τα εμβαπτίζουμε στην Αγάπη. Όταν εμβαπτίζεις στην Αγάπη την κατώτερη ενέργεια, έχεις καλύτερη απορρόφηση και εξανθρωπίζεις όλες τις κατώτερες λειτουργίες. Το κέντρο της καρδιάς πρέπει να λειτουργεί. Όσο το κέντρο της καρδιάς διευρύνεται τόσο περισσότερο εμβαπτίζουμε εκεί, όλες τις δραστηριότητες της κοινωνίας, των σχέσεων. Όλα πρέπει να εμβαπτιστούν μέσα εκεί, όλα, τα πάντα, ακόμα και το φαγητό, μια φιλική σχέση, τα πάντα.

Στην Αγάπη, σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ πρέπει να εμβαπτιστούν όλες οι δραστηριότητες της γης, ώστε η γη να αναχθεί σε Ουρανό και ο Ουρανός συγχωνεύοντας την γη, να δημιουργήσει Νέο Ουρανό και Νέα Γη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31: Η ΑΤΕΛΕΙΑ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

Μαρία Κων.: Τι εννοούμε σωστή θέση;

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Η κάθε γνώση-δόνηση να πάει στο πεδίο της συνείδησης που πρέπει και να ξέρεις πότε να την χρησιμοποιήσεις και πότε να την αφήσεις. Δεν μπορείς να πετάς γνώσεις χωρίς διάκριση ή να μεταφέρεις γνώσεις κι ότι γίνει. Ότι μυήσεις είχες στο παρελθόν, ήταν μια εκπαίδευση προετοιμασίας για να «μπεις» στον Χριστό. Τώρα καλείσαι να ενώσεις τα πάντα μέσα στον Χριστό. Η αλήθεια που υπάρχει σ’ αυτές τις μυήσεις που είχες, δεν χάθηκε. Ότι αληθινό υπάρχει, θα ταξινομηθεί. Αυτό που χάνεται είναι το φθαρτό, το ψεύτικο, το οποίο δεν το χρειάζεσαι. Δεν χρειάζεσαι γνώσεις για να κάνεις τον σπουδαίο. Εκείνο όμως που υπάρχει σαν αλήθεια, μέσα σ’ αυτά τα οποία πέρασες, αυτό δεν χάνεται. Το Φως θα πάει στο Φως, και το φθαρτό θα πάει στην πυρά για κάψιμο. Όταν έχεις τον ήλιο δεν χρειάζεσαι τα φωτάκια για να προχωρήσεις. Η ταξινόμηση σε όλα τα πεδία, δεν είναι απλή υπόθεση!

Μαρία Κων.: Σ’ ένα σημείο στο βιβλίο «Δάσκαλος Ιωάννης» μιλάει η ψυχή προς το πνεύμα και λέει «μην με αφήσεις, γιατί αν δεν κατανοήσεις τον αγώνα μου να φτάσω σ’ εσένα και να ενωθούμε, θα συνδεθώ με άλλο πνεύμα». Αυτό δεν το έχω καταλάβει, τι εννοεί εκεί η ψυχή;

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Συνδεόμαστε με πνεύματα από την καρμική μας διαδρομή, που πολλές φορές μας βγάζουν από το δρόμο μας. Έτσι η ψυχή προσεύχεται, «μην μ’ αφήσεις να συνδεθώ με άλλο πνεύμα που μπορεί να με βγάλει από τον δρόμο μου και να δημιουργήσω παράδρομο». Η ψυχή προσεύχεται για να μην την έλξει ένα πνεύμα από την καρμική της διαδρομή και την καθηλώσει. Οι καταστάσεις του παρελθόντος και οι παλιές εκκρεμότητες, μας έλκουν εφόσον υπάρχουν μέσα μας μαγνήτες. Αν υπάρχει μέσα μου το ανάλογο κομμάτι, έλκεται από τις παρελθοντικές καταστάσεις και δεν πάω τυχαία σε αυτές.

Μαρία Κων.: Όμως από ένα σημείο και μετά, καθώς κάποιος εξελίσσεται, δεν υπάρχουν πια μαγνήτες, ούτε έλξεις, ούτε απώσεις.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Τότε μιλάμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος έκανε τον κύκλο του, πλήρωσε το κάρμα του, και πλέον βαδίζει στο τελευταίο κομμάτι της τελειοποίησης.

Αφού ξεπλήρωσε το κάρμα του, τι μένει; Η Θυσία. Θα προσφέρει την τελευταία του ζωή Θυσία και προσφορά στον άνθρωπο και θα Θεωθεί. Δεν Θεώνεται αν δεν κλείσει το κάρμα του. Ακόμα κι αν πάει στα μακάρια πεδία, είναι υποχρεωμένος να ξανάρθει για να Θεωθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34: Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Δόθηκε εξουσία στον Ιωάννη να ελέγξει όλο τον κόσμο. Το ξέρετε αυτό; Το γράφει στα βιβλία του. Το «πόθεν έσχες» δεν θα το πει ο εφοριακός και ο υπουργός. Αυτοί είναι δικοί τους άνθρωποι. Το «πόθεν έσχες» θα το πει ο Θεός, και όταν το πει ο Θεός τότε πονάει, γιατί θα είναι πραγματικό.

Νίκος: Τώρα που είπες ότι δόθηκε εξουσία στον Ιωάννη να ελέγξει τον κόσμο, θυμήθηκα κάποτε που είχα πάει στο σπίτι του Δασκάλου και τον ακούσαμε να φωνάζει «αυτή την φορά ήρθα να κρίνω τον κόσμο». Όλοι που ήμασταν εκεί, είχαμε την αίσθηση ότι ψάχναμε τρύπα να κρυφτούμε.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Τι νομίζεις; Έτσι θα μείνουν αυτοί οι άνθρωποι να ρημάξουν τους πάντες; Λέτε ότι ο Θεός θα τους αφήνει για πάντα να κάνουν κακό στον άνθρωπο; Όμως γιατί ο Θεός δεν επεμβαίνει πιο μπροστά, γιατί ο Θεός αφήνει κάποιο χρόνο και δεν επεμβαίνει; Υπάρχει λόγος γι’ αυτό, πολύ σοβαρός λόγος: Για να μην χαθεί καμιά σάρκα, γιατί δεν μπορεί να καταστραφεί ο άνθρωπος. Ο Κάιν δεν μπορεί να θανατωθεί. Πρέπει να ελεγχθεί με τόσο σκληρό τρόπο που να μπορέσει να διδαχθεί. Αν ένας άνθρωπος-Κάιν ελεγχθεί απαλά, δεν διδάσκεται, δεν αλλάζει».

Ο σκοπός της Θείας Δικαιοσύνης δεν είναι να καταστρέψει τον Κάιν. Όχι, δεν είναι πραγματική τιμωρία να σκοτώσουν έναν εγκληματία. Όχι! Πρέπει να του πουν «θα εργαστείς, το ψωμί που θα φας θα το βγάλεις εργαζόμενος, αποκαθιστώντας με ιδρώτα». Όχι που τον βάζουν φυλακή, τον πληρώνουμε, τον ταΐζουμε και κάνει από εκεί μέσα και «δουλειές» ύποπτες! «Θα εργαστείς, θα κάνεις τέτοιες εργασίες για να προσφέρεις».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 60^o: ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΕ

ΧΡΟΝΟΣ ΑΧΡΟΝΟΣ, ΧΩΡΟΣ ΑΧΩΡΟΣ

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Καταλάβατε, πως για να ελέγξεις τα πάντα, πρέπει πρώτα να κριθείς, να σε κρίνουν οι πάντες, ακόμα κι ο πιο βεβαρημένος άνθρωπος θα σε κρίνει.

Μαρία Κων.: Την μεγαλύτερη κρίση, λόγω της δυναμικότητας της Χάριτος του Λόγου, την εισέπραξα μέσα στο Έργο. Λόγω της Χάριτος δυναμοποιείται ο λόγος, είναι πολύ πιο ισχυρός από τον λόγο ενός απλού ανθρώπου και σε κάνει χάλια, σε ανισορροπεί, σε στεναχωρεί.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Μ.: Πάνω σε αυτό λέει ο Ιάκωβος, «μην θέλετε να λέγεστε δάσκαλοι αδελφοί μου, γιατί οι δάσκαλοι θα κριθούν πιο αυστηρά». Όσο μεγαλύτερη Χάρη έχει κάποιος, τόσο πιο αυστηρά κρίνεται, τόσο πιο έντονα ελέγχεται. Δεν γίνεται να έχει τον ίδιο έλεγχο, την ίδια ευθύνη και τα ίδια καθήκοντα ο διευθυντής μιας εταιρίας με έναν εργάτη που είναι στο τελευταίο σκαλοπάτι μιας επιχείρησης.

Αν θέλεις να γίνεις δάσκαλος γίνε, αλλά να ξέρεις ότι εσύ θα φταις διπλά και τριπλά από έναν που είναι απλός ασκούμενος μαθητής. Θα φταις και γι’ αυτόν που δεν κατάλαβε καλά και που είναι στην ομάδα σου.

Γι’ αυτό λοιπόν, αυτός που κατάλαβε λίγο παραπάνω το Έργο, ας χαμηλώσει λίγο. Αυτός που είναι πιο δυνατός και έχει μεγαλύτερες πλάτες, ας σηκώσει μεγαλύτερο βάρος, αυτός που μπορεί να αντέξει παραπάνω αδικία, ας πάρει λίγο αδικία παραπάνω. Ο λιγότερο άδικος αντέχει περισσότερη αδικία και σε αυτόν ο Δάσκαλος δίνει να νοιώσει περισσότερη αδικία. Αυτό είναι Αγάπη. Αυτό γίνεται για να μην δώσει βάρος σε κάποιον που δεν αντέχει, που είναι παιδί ακόμα. Να μην πάρει ένα βάρος που θα τον καθηλώσει και θα τον βγάλει τελείως από τον δρόμο. Ε, αυτό είναι Αγάπη.