ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ 2020

*     ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΔΙ' ΟΛΟΥΣ (Από τα Πολυγραφημένα του Δασκάλου)

3-10-1982

Αναταραχαί πολλαί αναμένονται να συμβούν εις την γην, εις τους μέλλοντας χρόνους. Αναταραχαί αι οποίαι αποσκοπούν εις την εξύψωσιν αυτής και εις την μετατροπήν της εις Ήλιον Φωτός.

Υμείς ως λαμπροί Αστέρες εν μέσω του σκότους, θα μεταφέρετε Φως της Ζωής και θα μεταδίδετε Πνοήν Ζωής και Ρεύμα Ζωής εις τον νεκρωθέντα άνθρωπον της ύλης.

Το Όνομα ενός εκάστου εξ' υμών έχει γραφεί με πύρινα γράμματα εις την Βίβλον της Ζωής και η αίτηση Θυσίας, ην εκάνατε έχει ήδη αρχίσει να ενεργοποιείται. Δε μπορείτε να οπισθοχωρήσετε, δεν υπάρχει δρόμος δι' αυτό. Οποιαδήποτε οπισθοχώρησις θέλει φέρει εις υμάς φοβερά δεινά, όπως συνετισθείτε. Θα καταρακώσει υμάς, όπως κατανοήσετε το λάθος και επανορθώσετε τούτο.

Ταύτα ήθελον ανακοινώσει εις υμάς ως μικρήν υπενθύμισιν του χρέους, όπερ έχετε αναλάβει, ως μικρήν υπόμνησιν των μεταλλαγών, που θέλετε φέρει εις τον πλανήτην, ως επικύρωσιν της εξ' Εμού Αποστολής σας, ην πρέπει να επιτελέσετε επί της γης.

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Κεφ. 3 ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΝΩΡΙΖΩ…

Δεν μπορώ να δεχθώ τον επιμέρους Θεό της ­πλάνης, δεν μπορώ να δεχθώ τον Θεό των περιορισμένων τοποθετήσεων, δεν μπορώ να δεχθώ τον Θεό που τιμωρεί και εκδικείται, τον Θεό που μοναδικός Του σκοπός είναι να δείχνει στον άνθρωπο τα λάθη και τις ατέλειές του με τρόπο ανελέητο. Δεν μπορώ να δεχθώ ένα Θεό, που έχει πλάσει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, που θεωρεί τον εαυτό του στην κατώτατη βαθμίδα της ύπαρξης, όταν ο ίδιος βρίσκεται στην ανώτατη, όταν ο ίδιος είναι Θεός.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι άνθρωποι αυτοί που θα στελεχώσουν το Νέο Έργο δεν θα συγκεντρώνουν την κοινωνική αναγνώριση, δεν θα έχουν πάρει γήινες διακρίσεις. Απλοί, αγράμματοι μερικές φορές, αφανείς ως επί το πλείστον, χωρίς εξωτερικά σημεία υπεροχής, δύναμης και ισχύος. «Βλέπετε γάρ τήν κλήσιν ύμών, άδελφοί, ότι ού πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ού πολλοί δυνατοί, ού πολλοί εύγενείς, αλλά τά μωρά τού κόσμου έξελέξατο ό Θεός ίνα τούς σοφούς καταισχύνη, και τά άσθενή τού κόσμου έξελέξατο ό Θεός ίνα καταισχύνη τά ισχυρά. Όπως μή καυχήσηται πάσα σάρξ ένώπιον τού Θεού.» (Α΄ Προς Κορινθ. Λ΄, 26 - 29)

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σημασία για τον Θεό δεν έχει η εξωτερική εμφάνιση, αλλά το πνεύμα που βρίσκεται κλεισμένο μέσα στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μην πλανηθείτε άνθρωποι από την κοινωνική σας θέση, από την εξωτερική σας εμφάνιση, από τις ελλιπείς σας γνώσεις. Εσείς δεν γνωρίζετε το Πνεύμα, που ο Θεός εμπιστεύτηκε μέσα σας, δεν γνωρίζετε τη φωτεινότητά του, τον προορισμό και την Αποστολή του. Ο Θεός, που γνωρίζει, θα σας στείλει την Κλήση.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Πρέπει να γνωρίζετε ότι όπου υπάρχει Φως και Θετική Ενέργεια, ισόποσο σκοτάδι και αρνητική ενέργεια θα έρθει να τα πολεμήσει. Γιατί η Άρνηση αυτό που πάντα επιδιώκει, είναι να ματαιώσει το Φως. Είναι ανίσχυρη όμως μπροστά του, αρκεί εσείς να μην της δώσετε τις υποδοχές και το χώρο να εισχωρήσει, εσείς να μην τη διευκολύνετε στην επίθεσή της. Αντίθετα, να τοιχισθείτε με το Φως, που άφθονα σας παρέχεται, να πληρώσετε όλα τα κενά σας μ΄ Αυτό και με σταθερότητα να την αντιμετωπίσετε.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Έλεος του Θεού πάντα αγκαλιάζει τον μετανοήσαντα, η Αγάπη Του τον υποβαστάζει και τον βοηθά να σταθεροποιήσει τα βήματά του στον ανηφορικό δρόμο της Πνευματικής εξέλιξης.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Στην εποχή της ένσαρκης Παρουσίας του Χριστού, ο ίδιος ο Θεάνθρωπος απηύθυνε την Κλήση στους μαθητές Του. Είναι φυσικό επομένως και στη σημερινή εποχή ένα Πνεύμα Απεσταλμένο του Θεού, Υψηλό και Εντεταλμένο απ’ Αυτόν, να κάνει τις πρώτες Κλήσεις, να καλέσει τους Πρωτοπόρους, που θα εδραιώσουν και θα διαδώσουν την καινούργια Θεϊκή Αποκάλυψη.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Πνεύμα αυτό που θα είναι «εν Πνεύματι και δυνάμει Ηλιού», θα διαλαλεί το Μήνυμα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού εντός των ανθρώπων, θα διδάσκει την κάθαρση και τη μετάνοια, και θα βοηθά τους ανθρώπους σ’ αυτήν. Το Πνευματικό του όνομα Ιωάννης, γιατί ένα μέρος της Αποστολής του είναι σχεδόν όμοιο με το Έργο του Βαπτιστή, την εποχή του Χριστού. Σ’ αυτό το Πνεύμα θα αποκαλυφθούν από τον Θεό οι Πρωτοπόροι και σ’ αυτό θα σταλούν, ώστε να λάβουν την ειδοποίηση και τη γνώση για τον προορισμό τους

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Όταν το Πνεύμα λάβει την εσωτερική κλήση, ταράζεται και όταν αυτή επικυρωθεί και επίσημα, η ταραχή κι η συγκίνησή του κορυφώνεται. Όλη η αναταραχή του προέρχεται από τη Θεϊκή Κλήση, που δίνει το δικαίωμα και την άδεια στο Πνεύμα του να εκδηλωθεί και να κυριαρχήσει επί της ύλης. Ο άνθρωπος ταλαντεύεται, η ύλη μάχεται με το Πνεύμα, μέχρι η Κλήση - Πρόσκληση να γίνει αποδεκτή. Μόλις συμβεί αυτό ο άνθρωπος αισθάνεται την αλλαγή του.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο κλητός είναι απαραίτητο ν’ αγωνιστεί, ώστε να καταδείξει ότι θέλει να γίνει Εκλεκτός, ότι ποθεί να εκπληρώσει τέλεια το Θείο Προορισμό του. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να παραγνωρίσει τις δυνάμεις του, να τις θεωρήσει δικές του. Ανήκουν στον Θεό και απ’ Αυτόν του παρέχονται ανάλογα με την ειλικρινή προσπάθειά του. Δεν πρέπει να διαμαρτυρηθεί και να κρίνει την παροχή της Χάρης, ούτε να θεωρήσει τον εαυτό του αδικημένο σε σχέση με τους άλλους. Ο Θεός κατανέμει πάντα δίκαια τις Θείες Δωρεές Του, ανάλογα με τη μερική ή ολοκληρωτική αφοσίωση και την Πνευματική εξέλιξη.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να φανερώσει το Θείο Σχέδιο, ούτε να εξυπηρετήσει όλες Του τις εκδηλώσεις. Το Έλεος του Θεού ανύψωσε τον άνθρωπο σε Συνεργάτη Του, παρ’ όλη του την πτώση. Και αυτή η θέση δεν ανήκει σε μερικούς, αλλά σε όλους.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Κλήση αυτή την Πνευματική περίοδο δεν περιορίζεται. Τα προορισμένα Πνεύματα, οι Πρωτοπόροι θα λάβουν την προσωπική τους Κλήση, για να ανδρωθούν και να δυναμώσουν, να τελειοποιηθούν για να στηρίξουν τη Νέα Εποχή, να διαδώσουν το Νέο Μήνυμα, να εδραιώσουν την Αλήθεια. Όμως πέρα από αυτά τα ειδικώς Απεσταλμένα Πνεύματα απευθύνεται σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο καθένας καλείται να αφοσιωθεί στον Χριστό, να Τον παραλάβει μέσα του, να Τον ενηλικιώσει και να ενωθεί μαζί Του. Καθένας έχει το δικαίωμα και την πρόσκληση να γίνει εργάτης Κυρίου, υπηρέτης Θείου Θελήματος.

Κεφ. 4 ΚΛΗΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Άρνηση μπορεί να εμφανισθεί με πολλούς τρόπους. Σαν αντίδραση από το συγγενικό και φιλικό σας περιβάλλον, για την πορεία που θέλετε ν’ ακολουθήσετε, σαν καθημερινά εμπόδια στη γήινη ζωή σας, που θα σας απασχολούν το χρόνο σας, ώστε να μη σας επιτρέπουν ν’ ασχοληθείτε με την Πνευματική Αποστολή σας. Σαν φόβος που ορθώνεται μέσα σας και σας εμποδίζει να παλέψετε με το Κατεστημένο και να εδραιώσετε την Αλήθεια. Όμως εσείς οχυρωμένοι στο Φως σας πρέπει να αντιταχθείτε θαρραλέα απέναντι της. Γιατί το Θείο Έργο θέλει μαχητές, που καθημερινά αγωνίζονται να διασκορπίσουν τα σκότη, να τα αντικαταστήσουν με Φως. Και η Άρνηση στον υπηρέτη του Φωτός το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύει τη μαχητική του ικανότητα, να τον βοηθά να ανέρχεται, να τον μετατρέπει σε αθλητή, που καθημερινά προσπαθεί και εξασκείται στην Αγάπη και προετοιμάζεται για την Ένωση με τον Θεό.

Κεφ. 8 ΑΔΑΜ

Μέσα στη Χριστική Συνείδηση ζει ο Χριστός. Μέσα Σ’ Αυτήν μεγαλώνει. Από αυτήν ενεργεί, ομιλεί, διδάσκει. Ο άνθρωπος που μπόρεσε να την αποκτήσει, δεν είναι Τέλειος. Πολύς ακόμα ο αγώνας του και μεγάλες οι υποχρεώσεις του. Το Θείο βρέφος θα ανδρωθεί από τον Άνθρωπο.

Κεφ. 14 ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ

 «Και αγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναίον, ερχόμενον άπ’ αγρού, τον πατέρα Αλεξάνδρου και Ρούφου, ίνα άρη τον σταυρόν αυτού» (Μάρκ. ΙΕ΄, 21).

Ο Κυρηναίος, όπως και τα άλλα πρόσωπα, που ήρθαν Σ’ επαφή με τον Κύριο, αποτελεί ένα Σύμβολο. Μπορεί η παρουσία του να είναι σύντομη και να φαίνεται εξωτερικά ασήμαντη. Όμως η γνώση της Θείας Ρύθμισης της Ζωής του Χριστού και οι διδαχές, οι αποκαλύψεις, που απορρέουν από τη βαθύτερη μελέτη της, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν πρέπει να ξεφεύγει από τον μελετητή που αναζητά την Πραγματική Αλήθεια και θέλει να φανερώσει τις ανεξερεύνητες και καλυμμένες ακόμα πτυχές της.

Κεφ. 14 ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ

Το Πνεύμα του Κυρηναίου είναι το Πνεύμα που έχει προορισμό και Αποστολή να κάνει την έναρξη μιας Νέας Εποχής για την ανθρωπότητα. Της εποχής, που το Πνεύμα το Άγιο θα επιφωτίζει κάθε άνθρωπο, που επιζητά το Φως, που θα αποκαλύπτονται τα σκεπασμένα βαθύτερα νοήματα των Λόγων του Κυρίου. Της εποχής που οι δογματισμοί και τα όρια θα καταρρίπτονται και θα παρουσιάζεται η Αλήθεια. Της εποχής που ο άνθρωπος θα διδάσκεται και θα ανακαλύπτει την εσωτερική του Ζωή και θα μπορεί, αν θέλει, μέσω του Χριστού να επιστρέφει στον Πατέρα. Έχει προορισμό να γίνει ένας Σταθμός και ένα παράδειγμα για τον άνθρωπο που θέλει να αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θείου Θελήματος.

Κεφ. 14 ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ

Πέρα όμως από την αποστολή του ως Πνεύμα, ο Κυρηναίος συμβολίζει την Πνευματική συνείδηση του ανθρώπου που γνωρίζει την Αλήθεια. Η συνείδηση αυτή ωθεί τον άνθρωπο να υποταχθεί στον Θεό και να Τον ακολουθήσει, χωρίς καμιά διαμαρτυρία. Γι’ αυτό και ο Κυρηναίος, χωρίς αντίσταση, σηκώνει τον Σταυρό. Μόνο όταν η Πνευματική συνείδηση καταλάβει την ανθρώπινη υπόσταση, τα λόγια του Κυρίου γίνονται πραγματικότητα και ο άνθρωπος πραγματικά αίρει τον σταυρό του και Τον ακολουθεί.

Κεφ. 14 ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ

Στη σημερινή εποχή, που το ανθρώπινο πνεύμα έχει καλλιεργηθεί και εξελιχθεί και έχει συγκεντρώσει περισσότερα εφόδια για να δεχθεί και να συνειδητοποιήσει την Αλήθεια, το Θείο Σχέδιο ορίζει την αρχή των Πνευματικών Αποκαλύψεων και της Νέας Εποχής.

Κεφ. 22 ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ

Η Αγάπη στέκει πάνω από μικρότητες, πάνω απ’ όλα. Γιατί η Αγάπη είναι ο Θεός, η Αγάπη είναι ο Νόμος, που διέπει και κατευθύνει τα Σύμπαντα.

Κεφ. 22 ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ

Η Αγάπη δεν κατέχει, ούτε κατέχεται. Η Αγάπη αρκείται στην Αγάπη. Γι’ αυτόν που αγαπά, είναι ανακούφιση οι διψασμένοι και ανάγκη οι πεινασμένοι. Η Αγάπη δεν γνωρίζει ζήλεια, ούτε ανταμοιβή, ιδιοκτησία ή θυμό. Δεν δίνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της. Η Αγάπη γνωρίζει την υπομονή και χαίρεται την Αλήθεια. Άφθαρτη και Αιώνια δεν κουράζεται, πάντα ελπίζει. Η Αγάπη είναι ένωση και δεν δέχεται μέσα της τίποτα που να διαχωρίζει.

Κεφ. 22 ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ

Μάθε ν’ αγαπάς τον πλησίον σου, για να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου. Γιατί τι άλλο είναι ο πλησίον σου από τον ίδιο σου τον εαυτό; Τι άλλο είναι ο πλησίον σου από ένα Θεό κρυμμένο σε σπάργανα; Αν λατρεύεις τον Θεό σου, δεν μπορεί παρά να λατρεύεις και την εκδήλωσή του. Και ο κάθε πλησίον σου αναμένει μέσα του τη γέννηση του Θεού. . Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που κατοικώ μέσα του. Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που θα γίνει κάποτε Ναός, για να κατοικήσω. Όλοι οι Άνθρωποι θα γίνουν κάποτε Ναός Μου. Γι’ αυτό σκύβε ταπεινά μπροστά σε όλους τους Ανθρώπους, μοίραζε απλόχερα την Αγάπη σου παντού, αγκάλιαζε με τα χέρια σου τα πάντα. Γιατί είναι σαν ν’ αγκαλιάζεις Εμένα κι Εγώ σε αγκαλιάζω τότε πολύ πιο σφιχτά, μέχρι την πλήρη αφομοίωση.

Κεφ. 22 ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ

Ξαφνικά συνειδητοποιείς, μα είσαι γέρος πια. Απλώς στενοχωριέσαι, γιατί δεν σου συνέβη πιο νωρίς αυτό. Όμως νίπτεις τα χέρια σου και κρύβεσαι πίσω από τα χρόνια. Πρόσεχε, άνθρωπε! Τα πάντα είναι πρόφαση. Κι ένα λεπτό φτάνει για να συγχωρεθείς, αν πράγματι μετανοήσεις. Ένα λεπτό για να συγχωρέσεις, να πεις λόγια καλά, γεμάτα αγάπη. Ο χρόνος δεν πρέπει να σε περιορίζει. Η ηλικία δεν έχει σημασία, ούτε ο χρόνος, για τον Ένα, τον Αιώνιο, την Αγάπη, τον Θεό.

Κεφ. 25 ΒΑΠΤΙΣΜΑ (ΙΩΑΝΝΟΥ)

Το εις Χριστόν βάπτισμα είναι η σταθερή βάση του Πνευματικού Οικοδομήματος, γιατί διευκολύνει και συντομεύει την αναγέννηση του ανθρώπου από το Άγιο Πνεύμα.

Κεφ. 25 ΒΑΠΤΙΣΜΑ (ΙΩΑΝΝΟΥ)

Με την πάροδο όμως των αιώνων χάθηκε η ουσιαστική και πραγματική σημασία της εξωτερικής αναπαράστασης και παρέμεινε μόνο το τυπικό. Ο άνθρωπος δεν διαισθάνεται καθόλου, αλλά ούτε υποβάλλεται σε εσωτερική κάθαρση και ανακαίνιση. Έχει διατηρήσει την επιφάνεια και την αισθητή εκδήλωση, αποκόβοντάς την από τη βαθιά εσωτερική κατάσταση, που ερμηνεύει και εξυπηρετεί.

Κεφ. 26  ΕΓΩ ΕΙΜΙ

Ώρα Θεϊκή, που άνοιξαν οι Ουρανοί και τυμπανοκρουσίες ξεχύθηκαν. «Εγώ Ειμί, Εγώ Ειμί». Ώρα Αιώνια, που το «Εγώ Ειμί» σε όλη Του τη Δόξα εισχώρησε σε σάρκα, για να επανασυνδέσει τη σχέση Του με τον Άνθρωπο. Για να συγκολλήσει αυτά, που ο Άνθρωπος διέλυσε και διασκόρπισε. Ήρθε για να διδάξει τον τρόπο που ο Άνθρωπος θα Τον δεχθεί μέσα στην ψυχή του. Θυσίασε τον Εαυτό Του, για να διανοίξει το δικό του δρόμο. Ενανθρωπίστηκε για να γίνει κατανοητός από αυτόν. Για να τον οδηγήσει σταθερά και σίγουρα από την ύλη στο Πνεύμα, από τα εξωτερικά στα εσώτερα, από την επιφάνεια στο βάθος. Εκδηλώθηκε μέσα από ένα Θείο Σκήνωμα και πρόσφερε την Αγάπη Του, το Φως Του, τη Σοφία Του, τη Χάρη Του και την Ευλογία Του. Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε και διέθεσε τον Εαυτό Του ολόκληρο σε κάθε άνθρωπο, να Τον φέρει μέσα του, όπως την ώρα της εκπόρευσης από τον Πατρικό Κόλπο. Προνόμιο, που με την πτώση του είχε χάσει.

Κεφ. 26 «ΕΓΩ ΕΙΜΙ»

Ο Άνθρωπος χάνει την προσωπικότητά του, διαλύονται οι ψευδαισθήσεις του, γκρεμίζονται οι πλαστές αξίες του, παραμερίζονται τα παραπετάσματα και οι φραγμοί, που έχει θέσει και οδηγείται στη Γνώση του Εαυτού. Η ατομικότητά του προσκυνά τη Μία Ατομικότητα, που ενώνει τα πάντα, τον Θεό.

Κεφ. 27 ΜΑΘΗΤΕΣ

Το αποτέλεσμα που θα επακολουθήσει είναι μια θαυμαστή μεταλλαγή ή αναγέννηση. «Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. Γ΄, 3). Άνωθεν είναι μόνον το Φως, και γεννιέται κανείς άνωθεν όταν όλες οι πνευματοϋλικές λειτουργίες του μπουν σε Νέα κατεύθυνση, όταν υπαχθούν σε νέους, δηλαδή σε καθαρά Πνευματικούς Νόμους.

Κεφ. 29 ΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝOΥ

Στη χώρα σας που λέγεται Ελλάς, ο Θεός αποφάσισε να δώσει δείγμα της Παρουσίας του Υιού Αυτού, μεταξύ των ανθρώπων. Η χώρα σας επελέγη εκ Θεού δι’ Έργον Θείον, ανήκον εις μίαν Νέαν Πνευματικήν περίοδον, εις την οποίαν εντός ολίγου χρόνου θέλει εισέλθει ολοκληρωτικούς η Ανθρωπότης, η επί της γης υπάρχουσα.

ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ

Κεφ. 1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αγαπημένε Αδελφέ Άνθρωπε,

Μπαίνουμε σε μια Νέα Κοσμική περίοδο. Στην περίοδο κατά την οποία θα καταθρυμματιστούν κατεστημένα, τοποθετήσεις, πλαίσια και όρια μέσα από τον νου σου, ώστε να διανοιχθεί και να ελευθερωθεί, για να μετουσιωθεί και αναχθεί σε «Νουν Χριστού».

Η Διδασκαλία του ενανθρωπισθέντος Λόγου, του Κυρίου Ιησού Χριστού, είναι ζώσα και παλλόμενη, όμως η εμπράγματη φανέρωσή της δεν έχει ακόμη συντελεστεί, παρά μόνο από λίγες εξαιρέσεις.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είμαι ο Άνθρωπος, που θέλω να κοιτώ ψηλά, που μπορώ να πιστεύω, που μπορώ να διακρίνω το ιδεώδες της Μορφής και της Ουσίας μου και με αγώνα και θυσίες να προχωρώ προσεγγίζοντάς το, μέχρι να ταυτιστώ μαζί του.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είμαι ο Άνθρωπος που αναγνώρισα την Αρχή μου, που δέχτηκα τον καταυγασμό του Φωτός και της Ενέργειας που αποστέλλει.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Εγώ και εσύ και όσοι γύρω σου αντικρίζεις, είμαστε ο Άνθρωπος, ο Ένας, ο Αιώνιος. Η διαφορά μας: Άρχισα να αφυπνίζομαι, να βλέπω, ενώ εσύ μέσα στο σκοτάδι επίμονα αντιμετωπίζεις αυτό σαν Φως. Η αφύπνισή μου μου επέτρεψε να αρχίσω το ταξίδι της επιστροφής μου. Ένα ταξίδι που δεν επιζητάς, γιατί δεν το γνωρίζεις.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Για να είμαι η Ενότητα, πρέπει να είμαι η Αγάπη και η Αγάπη είναι η Ύπαρξη μέσα στην αδράνεια και στην κίνηση, μέσα στην ύπαρξη της ύλης και την ανυπαρξία αυτής, μέσα στην Ενέργεια μα και στην έλλειψή της.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είμαι ο Άνθρωπος, που τόλμησα να δω και ν’ αποκαλύψω, ο Άνθρωπος του Ουρανού. Είσαι ο Άνθρωπος, που φοβάσαι και αγωνιάς, ο Άνθρωπος της γης. Όμως είμαστε ο Άνθρωπος και τώρα ξέρεις. Σου φανέρωσα την πορεία του ταξιδιού μου, του ταξιδιού σου, του ταξιδιού μας. Έλα μαζί μου.

Κεφ. 2 ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είσαι ελεύθερος με μια ελευθερία που εξαγοράζεις με πολέμους, με εκφυλισμό, με βία, με καταπάτηση κάθε αξίας, με συμφέροντα και συναλλαγές. Και δεν καταλαβαίνεις, ότι αυτή η ελευθερία σου είναι η μεγαλύτερη δέσμευσή σου, γιατί σου προσθέτει συνεχώς νέα βάρη. Είσαι ελεύθερος όσο ένα πουλί κλεισμένο στο κλουβί του, όμως εσύ είσαι ο μοναδικός κατασκευαστής του κλουβιού, που μέσα του βρίσκεσαι.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Μιλώ στον άνω θρώσκοντα Άνθρωπο και τον καλώ μαζί Μου να συνεχίσει την πορεία του σε πλήρη φανέρωση κι εκδήλωση ως «Εγώ». Άνθρωπε, η Αγάπη δοξάζει την εντός σου Παρουσία Μου.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Εγώ λαλώ, η εντός σου Παρουσία, Εγώ λαλώ ο εν τοις Ουρανοίς Θεός και διαχέομαι εντός σου για μια ακόμα φορά ως Ευλογία συνεχής και Θεία Δωρεά, έως ότου συ εκδηλωθείς αναδεικνύων την δικήν Μου Παρουσία.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Η Αγάπη, Άνθρωπε, στέφει τους Ουρανούς σου, άνοιξε Αυτούς και άφησέ την να Με αγκαλιάσει. Δόξασε, Άνθρωπε, τον Θεό, από εντός σου σε καλεί. Αγάπη έχεις μέσα σου, Εγώ Είμαι η Αγάπη.

Άνθρωπε, σ’ Αγαπώ ως Ουσία Μου και ως Πνοή Μου, σ’ Αγαπώ ως εκδήλωσή Μου, φανερώσου ως Ύμνος και ύμνησε την ύπαρξή σου, ύμνησε την Ύπαρξή Μου.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Είμαι ψίθυρος εντός σου και ηχώ στο Άπειρο, μα έχεις καλυμμένα τα ώτα σου, άκουσέ Με και συ και άφησέ Με να φανερωθώ ως Φωνή Πατρός.

Ο απόηχός Μου είσαι, Άνθρωπε, στην ύλη, μα Εγώ θέλω να εκδηλωθείς ως Φωνή Μου στο Άπειρο.

Άνθρωπε, ερευνάς το Άπειρο, μα το Άπειρο Είμαι Εγώ και Εγώ υπάρχω εντός σου, Είμαι ο Πυρήνας σου, Είμαι η Ζωή σου, ο Παλμός σου, το Είναι σου.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Όταν, Άνθρωπε, αγκαλιάζεις τη φύση γύρω σου, αγκαλιάζεις Εμέ, γιατί Εγώ Είμαι αυτή, όταν κοιτάζεις εντός σου, βλέπεις Εμέ, γιατί Εγώ Είμαι και εκεί.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Το Σύμπαν Λειτουργεί, Λειτουργεί στο Άπειρο, Εγώ Είμαι ο Μέγας Λειτουργός και συ, Άνθρωπε, ο Κοινωνός. Κοινωνείς στην Άπειρη Συμπαντική Λειτουργία όσο είμαι εντός σου, όταν όμως συ εμπεριέλθεις εντός Μου, τότε θα καταστείς Συλλειτουργός Μου.

Κεφ. 4 Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Άνθρωπε, Εγώ ο Πατέρας, σ’ Αγαπώ, κι έχω ανοιχτό το Είναι Μου για να εισπορευθείς.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Έχει ηχήσει ήδη πάνω στη γη το πρώτο Σάλπισμα, που σημαίνει στις καρδιές την έναρξη μιας Εποχής, που θα είναι η Εποχή της πορείας προς το Φως.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Ο δρόμος ο Φωτεινός, ο δρόμος που μας υπόσχεται στο τέλος τη Θεσπέσια Ένωση με τον Πατέρα, δεν είναι παρά ένας διαρκής αγώνας, μια διαρκής μάχη με την ύλη, με τον εαυτό μας τον κατώτερο, με τα πάθη, με τις αδυναμίες, με το «εγώ» μας.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Είναι ο Νόμος της Αγάπης που έλκει την Αγάπη, που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Γιατί αυτό που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, δεν είναι παρά η Αγάπη, είναι η Ουσία του Θεού, κι αυτή η Ουσία θα ελκυθεί αργά ή γρήγορα, όσο κι αν η ύλη παλεύει και θέλει να την κρατήσει δική της, όσο κι αν η ύλη προσπαθεί να την αλλοιώσει.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Η Ουσία του Θεού ουδέποτε αλλοιώνεται. Η Ουσία του Θεού είναι Θεία, είναι Μία, είναι η ίδια σε όλους τους ανθρώπους, όποια μορφή κι αν έχουν, όπως και να την έχουν σκεπάσει, με όποιο τρόπο κι αν εκδηλώνεται.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Όταν ο άνθρωπος μπορέσει να κατανοήσει την Ουσία του, όταν ο άνθρωπος μπορέσει πραγματικά να δει μέσα του, στο βάθος του αυτή την Ουσία, τότε δεν απέχει πολύ από την Ένωση, τότε έχει μπει στο σωστό δρόμο, που θα τον οδηγήσει στη Μία πορεία, που οδηγεί στον Πατέρα.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Η Ένωση είναι η δόνηση, που κάνει τον άνθρωπο να επικοινωνεί με τον άνθρωπο και τον ενώνει στη Μία Μονάδα, τον ενώνει στο Ένα και τον φέρνει σε τέλεια ταύτιση με όλη την ανθρωπότητα.

Η δόνηση της Ενότητας δεν ξεχωρίζει, περικλείει τα πάντα.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Μόνον όταν ο άνθρωπος μπορέσει να εισχωρήσει μέσα στον Θείο Εαυτό του, θα μπορέσει να καταλάβει αυτό που τα Ευαγγέλια γράφουν, ότι ο Θεός είναι παντού, την Πανταχού Παρουσία, την Αιώνια Παρουσία, τη Θεία Παρουσία, που καλύπτει τα πάντα.

Κεφ. 5 ΕΝΟΤΗΤΑ

Ό,τι δεν είναι Ενότητα είναι δυσαρμονία, ό,τι δεν είναι Ενότητα, δεν είναι Θεός. Ο Θεός είναι Ενότητα κι όσο ο άνθρωπος την αντιμάχεται, αντιμάχεται τον Θεό, την Ουσία του, τον Εαυτό του, γιατί κι ο ίδιος ο εαυτός του είναι Ενότητα, είναι Θεός.

Κεφ. 6 ΒΑΦΤΙΣΜΑ ΜΕ ΦΩΤΙΑ

Η πλάνη σου σε δίδαξε πολλά και θα σε διδάξει και αυτή την περίοδο. Μέσ’ από την πλάνη σου διδάχτηκες και θα διδαχτείς ακόμα πιο έντονα, το Αχώρητο του «Είναι» σου, το Απέραντο και το Άπειρο. Διάλυσε την πλάνη, απελευθέρωσέ την, γιατί κι αυτή ένα με το Αχώρητο θα γίνει, γιατί τα Πάντα είναι το Αέναο Ένα, το Αέναο Μηδέν.

Κεφ. 7 ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Η Αγάπη δεν εμποδίζεται να ενώσει, να σε ενώσει μαζί της, για να σε κάνει Άπειρο. Δώσε της το «Είναι» σου, την Ψυχή σου, το Πνεύμα σου, ό,τι έχεις και δεν έχεις, ό,τι νομίζεις, ό,τι είσαι, όποια εικόνα και αν έχεις σχηματίσει για σένα, Άνθρωπε.

Κεφ. 7 ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Πρέπει να συλλάβεις την Απειρότητά του Νου, που σε έπλασε πρώτα, για να μπορέσεις να συλλάβεις πόσο Άπειρος είσαι, ότι είσαι και συ ένας Νους Θείος.

Κεφ. 7 ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Μιλώ για το Ένα, για τη Μία Αγάπη, για τον Ένα Νου, για τη Μία Απειρότητα, για το Απόλυτο, που δεν χωράει συμβιβασμούς, που δεν δέχεται μέσα του καμία παρέκκλιση, ούτε της μικρότερης δυνατής γωνίας. Ποτέ δεν σε χώρισα από Εμένα, πάντα σου έλεγα ότι είμαστε Ένα και στο έδειχνα, μέσα από μορφές, μέσα από λόγια, μέσα από πράξεις και εκδηλώσεις, που ήταν προσιτές σε σένα.

Κεφ. 7 ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Ήρθα να σε διδάξω από μέσα σου και από έξω σου, παντού υπάρχω, πρόσεξε να Με δεις μέσα από όλα, κοίταξέ Με στον Ουρανό και στα χωράφια της γης, κοίταξέ Με στα δέντρα και τα λουλούδια, κοίταξέ Με σε κάθε εκδήλωση, που υπάρχει γύρω σου άψυχη ή έμψυχη.

Κεφ. 8 Σ’ ΕΝΑΓΚΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Ο Λόγος εμφανίζεται πάντα ως Αγάπη, πάντα είναι Αγάπη, όπως κι αν σου εκδηλώνεται, κι αν η σκέψη σου διανοηθεί κάτι άλλο, εσύ υποβιβάζεσαι, εσύ πέφτεις, εκπίπτεις από το ύψος όπου σ’ έχει θέσει.

Κεφ. 8 Σ’ ΕΝΑΓΚΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Σ’ Αγαπώ, Άνθρωπε, να ήξερες πόσο, πόση Αγάπη δέχεσαι από την Άπλετη και Ακένωτη Πηγή της Αγάπης Μου. Να ήξερες κάθε στιγμή πόσα κύματα σε περιβάλλουν και σε διαπερνούν και σε δονούν και σε αφαρπάζουν, για να σε σηκώσουν στα ύψη. Αιώνες τώρα αυτή την Αγάπη Μου σου τη δίνω, σου τη δίνω συνεχώς και εξακολουθητικούς, και αυτή η Αγάπη δεν έχει Τέλος. Και σε σηκώνω πάλι και πάλι και σε αναγεννώ μέσα Μου και σου εμφανίζω τη Θεότητά σου.

Κεφ. 8 Σ’ ΕΝΑΓΚΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Όσο περιορίζεις το Άπειρο Έλεος και την Απέραντη Αγάπη, όσο κρατάς ερμητικά κλειστά τα αποθέματά σου, τα Άπειρα, τα Αιώνια, τα Αναλλοίωτα, δεν σε γνωρίζω, δεν είσαι κομμάτι Μου.

Κεφ. 8 Σ’ ΕΝΑΓΚΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Η καρδιά σου είναι το κλειδί, κι όσο μεγαλώνεις την καρδιά σου, τόσο μεγαλώνει και το κλειδί και τόσο περισσότερο ξεκλειδώνεις και εμφανίζεις και κάνεις πράξη από την Απειρότητα, που είναι Μία, και τόσο περισσότερο Με νιώθεις και δεν έχεις ανάγκη να σου πω ότι είμαστε Ένα, γιατί το ξέρεις, το αισθάνεσαι, το ζεις.

Κεφ. 8 Σ’ ΕΝΑΓΚΑΛΙΖΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Αυτή είναι η Νέα Εποχή, αυτή είναι η Νέα Κοσμική περίοδος. Φανερώνει τα πάντα, για να μπορέσεις να ξαναγυρίσεις στο Άμορφο και να είσαι ταυτόχρονα και Άμορφο και Μορφή, χωρίς να σε περιορίζει τίποτα.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Ως Σκέψη ξεκίνησες, Άνθρωπε, μέσα στον Πύρινο αυτό Νου και δημιουργήθηκες κι εσύ άμεσα ένας Άπειρος Πύρινος Άνθρωπος, μια Πύρινη Υπόσταση, ικανή να συστέλλεται και να διαστέλλεται παντού, ικανή να μικραίνει και να μεγαλώνει, ικανή να καλύπτει το ελάχιστο μόριο και τη μεγαλύτερη έκταση, χωρίς κανένα περιορισμό.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Είσαι Ένας, Άνθρωπε, διάσπαρτος όμως, μέσα σε πολλαπλότητα μορφών και κάθε μορφή είναι ένα μόριο από την Απειρότητα του Νου. Ένα μόριο, που εκπροσωπεί και εκδηλώνει ένα στοιχείο της Απειρίας της Θεότητας, που εκδηλώνει μία ιδιότητα.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Ιδού, Άνθρωπε της ύλης, Άνθρωπε της μορφής, Άνθρωπε της ατομικότητας, σου ανοίγεται ο δρόμος να ενδυθείς το Άμορφο, σου ανοίγεται ο δρόμος να ενδυθείς το Ανεκδήλωτο, να ενδυθείς το Λόγο και την Ένωση.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Ήρθε η εποχή, που θα ενωθείς με την Πηγή της Ζωής, για να καταστείς και συ Πηγή Ζωής, για να καταστείς και συ Ζωή μέσα στα πάντα, το Ρέον Ύδωρ, το αναζωογονούν.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Σε ενώνω, Άνθρωπε, που παρευρίσκεσαι ως διάφορες μορφές την ώρα αυτή, σε ενώνω χωρίς καμία εξαίρεση με τη Ροή του Παντός, με τη Ροή των Συμπάντων, με τη Ροή του Αέναου, Άναρχου Λόγου. Σε βάζω μέσα στην Ανακύκλωση αυτής της Ροής, για να επιστρέφεις, αφήνοντας πίσω σου όλα τα πλασματικά στοιχεία.

Κεφ. 9 Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

Άρχισε, Άνθρωπε, η εποχή που θα καταστείς Ένα και το Ένα αυτό θα είναι τόσο Άπειρο, που θα περιλαμβάνει τα πάντα. Το Ένα αυτό θα χωράει την Ύπαρξη, θα χωράει την Ανυπαρξία, θα χωράει την Εκδήλωση και το Ανεκδήλωτο. Ήρθε η εποχή, που θα ενωθείς με την Πηγή της Ζωής, για να καταστείς και συ Πηγή Ζωής, για να καταστείς και συ Ζωή μέσα στα πάντα, το Ρέον Ύδωρ, το αναζωογονούν.

Κεφ. 10 Η ΟΥΣΙΑ ΑΓΑΠΗ

Η Αγάπη είναι η Ύπαρξή σου, η Αγάπη είναι η μόνη Αλήθεια, που μπορεί να σε ελευθερώσει, που μπορεί να σε διαχύσει σαν μόρια μέσα στο Άπειρο, που είναι η μόνη κατοικία σου.

Κεφ. 11 ΕΙΜΙ Ο ΠΡΟΣΙΤΟΣ ΘΕΟΣ

Αγαπώ, είναι μία Λειτουργία, μία λειτουργία ζωής του «Είναι» του Ανθρώπου. Είναι η εκδήλωση του Πατέρα.

Κεφ.10 Η ΟΥΣΙΑ ΑΓΑΠΗ

Εσύ, Άνθρωπε, δημιουργείς το περιβάλλον σου, εσύ δημιουργείς τις συνθήκες που ζεις, εσύ, ανάλογα με την Αγάπη που εκδηλώνεις, απολαμβάνεις από τον κόσμο που ζεις ό,τι φανερώνεις. Η Αγάπη, που εκδήλωσες μέχρι σήμερα, φανερώνει, Άνθρωπε, τη γη όπως τη γνωρίζεις, φανερώνει τη γη με τις αντιθέσεις, όχι μόνο εκδηλούμενες μέσα από τους ανθρώπους, αλλά και εκδηλούμενες μέσα από τα ζώα, μέσα από τα φυτά. Η Αγάπη σου, όταν εκδηλωθεί ως Θεία, όταν εκδηλωθεί ως Απόλυτη, θα αναγάγει και τη γη και θα την κάνει Φως και θα την κάνει Ήλιο και θα την κάνει Άπειρο.

Κεφ. 11 ΕΙΜΙ Ο ΠΡΟΣΙΤΟΣ ΘΕΟΣ

Ο Θείος Λόγος διαχέεται σταδιακά σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Διαχέει τις δονήσεις της Ύπαρξης, τις δονήσεις του Εγώ, τις δονήσεις της Σοφίας, τις δονήσεις της Ισορροπίας, του Κάλλους, της Αρμονίας, της Ωραιότητας, τις δονήσεις του Θεού, της Ύπαρξης της Μιας και Μοναδικής.

Κεφ. 11 ΕΙΜΙ Ο ΠΡΟΣΙΤΟΣ ΘΕΟΣ

Είμαι ο Λόγος, ο ενανθρωπισθείς και ενανθρωπιζόμενος και ο μέλλων ενανθρωπισθείναι όχι μόνον στην ανθρωπότητα της γης, αλλά εις ολόκληρον την Δημιουργίαν, ίνα καταγνώτε ότι Εις μόνον Άπειρος Νους, Άπειρος Θεός, Απερινόητος και Απερίγραπτος, Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, Εις και μόνον Άναρχος Λόγος - Αγάπη υπάρχει και ουδέν έτερον.

Κεφ. 12 ΤΟ ΑΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΑΧΩΡΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η πορεία σου, Άνθρωπε - Αδελφέ, δεν βρίσκεται μέσα σε χρόνο ενταγμένη. Η πορεία σου μπορεί να είναι τόσο γρήγορη και τόσο ταχύρρυθμη, που να μην προλάβεις ούτε συ να κατανοήσεις, για πότε μετουσιώθηκες και για πότε ενώθηκες με την Απεραντοσύνη του Λόγου.

Κεφ. 26 ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ - ΕΠΙΛΟΓΕΣ - ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Ο Λόγος - Χριστός περπάτησε στη γη και διάνοιξε την Οδό της Αλήθειας, έδωσε το Πρότυπο, σύμφωνα με το οποίο πρέπει ο άνθρωπος να κινηθεί για να μπορέσει να εναρμονίσει τη ζωή του με τους Θείους Νόμους και να ταυτιστεί τελικά με τη Θεία παλλόμενη Υπόσταση του Λόγου, ώστε να την εκδηλώσει.

LIBRI: FJALE TE ZJARRTA (Kapitull 26: CILESI – ZGJEDHJE - SPOSTIM) ARTUR KALA

Nuk ekzistojne justifikime, rruga eshte e hapur. Fjala Krisht eci ne toke dhe celi rrugen e vertete, dha Protipin, me te cilin i duhet njeriut te levizi per te patur mundesine te harmonizoj jeten e tij me Ligjet e Perendise e te perputhet perfundimisht me impulset  e Hyjnise se Vetes Fjale dhe ta shfaqi. 

Κεφ. 30 ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Κι έτσι η Σπίθα, που άναψε μέσα στο «είναι» του ανθρώπου, δυναμώνει στιγμή με στιγμή από το Άπειρο Φως του Πατέρα, δυναμώνει και κατακαίει και συντρίβει τα ανθρώπινα πλασματικά μονοπάτια, συντρίβει τις ανθρώπινες πλασματικές αντιλήψεις, τις πλασματικές ιδέες, που του διαμόρφωσαν ένα Κατεστημένο και τον έμαθαν να ζει μέσα σε πάθη, μέσα σε απολαύσεις, μέσα σε καθετί που ενδυναμώνει την ύλη. Συντρίβει αυτό το Κατεστημένο, που σκοπό μόνο έχει να διατηρεί την πλάνη του ανθρώπου, για να δυναμώνει την πλασματική εικόνα, που έχει για τα πάντα, για να μπορεί να του εντείνει την ιδέα, ότι ο άνθρωπος είναι πάθη, ότι ο άνθρωπος είναι «εγώ», ότι ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που άγεται και φέρεται από τις καταστάσεις, από τις αδυναμίες, από την ύλη του. Συντρίβει, ενώ συγχρόνως οικοδομεί.

Κεφ. 26 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: ΕΓΩ

Θέλω να αποταθώ στην Ελευθερία. Την ελευθερία τη δική μου. Του Ανθρώπου, του Λόγου, του Άνω-Θρώσκοντος: Την Ελευθερία Μου. Όμως αυτή είμαι Εγώ. Σαν Αρχέγονη Σπίθα Ζωής καλύπτω τα πάντα, κατέχω τα πάντα, εκπροσωπώ τα πάντα.

Σαν Υπέροχη Θεία Ουσία δεν δεσμεύομαι από κανέναν περιορισμό. Μπορείτε να δεσμεύσετε την Ουσία; Μα είσθε η Θεία Ουσία. Μπορείτε να εμποδίσετε τον Εαυτό σας, τον Θείο Εαυτό σας να σας κυριεύσει; Ή μήπως είναι εμπόδιο αυτά τα λεπτά κελύφη της ύλης;

Τα πάντα είναι μέσα Μου. Και αυτοί οι ίδιοι οι περιορισμοί μου. Οι οριοθετούμενοι από Εμένα στην ευγενή την άμιλλα του στέφανου της Δάφνης. Αυτής, που το δεξί μου χέρι στην κορυφή των Ουρανών Μου θ’ απιθώσει.

Εγώ ο Άνθρωπος των Ουρανών και των Κρίνων, Εγώ, ο Αεί Υπάρχων, Εγώ, ο Άνω-Θρώσκων, Είμαι Εγώ η ίδια η Ελευθερία. Η Αέναη Ροή του παντός. Η ίδια η Θεία Ουσία. Είμαι ο Ένας.

Κεφ. 27^ο ΑΠΕΙΡΟΣ ΝΟΥΣ – ΠΑΤΕΡΑ: ΕΓΩ

Πατέρα Εγώ, Πατέρα Εγώ που μ’ έμαθες πως είμαι Εσύ... Πατέρα Ναέ, Σε Δοξάζω. Πατέρα Μορφή. Θεέ του Αμόρφου. Υπέροχε, Θείε Πατέρα, του Άχωρου. Η απουσία των παλμών ας στεφανώσει την Υπέρτατη Αρμονία. Πατέρα του Άχρονου. Η Απεραντοσύνη του Παντόχρονου ας σημάνει την Αιώνια Ροή.

Θεέ του Παντός. Η Μορφή Σου παντού χαραγμένη εξαγνίζει τα Σύμπαντα. Αρμονία. Οι απέραντοι παλμοί Σου καταλήγουν σε ευθεία. Η Ορατότητα του Άπειρου σημαίνει την απαρχή της Παρουσίας Σου.

Πατέρα. Η Απεραντοσύνη Σου, κυλώντας μέσα Μου, ας καταυγάσει τη Μορφή Σου στους Αιθέρες.

Η Μορφή Μου στην Ανατολή του Ήλιου ορκίζεται το μεσουράνημα της Μέρας.

Πατέρα Ουράνιε. Πατέρα Εγώ, που είσαι Εσύ, που είμαστε Ένα.

Πατέρα... Αφομοίωσε τη Σπίθα Μας στο Ένα το Άπειρο.

Κεφ. 26 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: ΕΓΩ

Η Ελευθερία του ανθρώπου αρχίζει όταν η ύλη του αρχίσει να υποστέλλεται, δίνοντάς του την ευκαιρία να εκδηλωθεί ως Πνεύμα. Κάθε υλικό στοιχείο που εξαλείφεται ως υλικό και υφίσταται ως στοιχείο Αγάπης, είναι κι ένα βήμα προς την Ελευθερία.

Κεφ. 30 ΘΕΙΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΔΕΟ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Θεέ μου, βοήθησε τον Άνθρωπο να εκδηλώσει τον Πύρινο Νου του. Τον Νου του Παντός, του Ενός, του Απείρου.

Οι Ουρανοί έχουν πάντα ανοικτές τις Αγκάλες τους, για να δεχθούν κάθε υλικό κατάλοιπο, που εκδηλώνει τη λαχτάρα να μετουσιωθεί σε Θεία Ενέργεια. Η μετατροπή της ύλης του ανθρώπου σε Ουράνια Ενέργεια είναι το Μεγάλο Έργο, που καλύπτει την πρώτη φάση της Επιστροφής του ανθρώπου στο Φως.

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Κεφ. 4 ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Β΄

Η προσευχή είναι η εξωτερίκευση των ποιοτήτων του «Είναι» του ανθρώπου, είναι η εξωτερίκευση της Αγάπης, των δονήσεων, η εξωτερίκευση του Φωτός, αλλά και ταυτόχρονα το κλειδί που έλκει το Φως στην Πνευματική υπόσταση, και για ολόκληρο τον Κόσμο.

 Ο άνθρωπος καλείται να γίνει ο Συγκυβερνήτης του Απείρου Σύμπαντος. Καλείται να γίνει ένα με το Θεό και μέσα από τη Θεότητα αυτή ν’ αντλεί δυνάμεις και να ενεργεί με Εξουσία στ’ Άπειρα Σύμπαντα.

Η προσευχή, σκοπό έχει να φτάσει τον άνθρωπο στο σημείο, ενώ βρίσκεται στη γη, να ενεργεί σε πλήρη ταύτιση με το Θείο, σε πλήρη ένωση μ’ Αυτό, δηλαδή, να μεταφέρει το Λόγο του Θεού, κι όταν λέω το Λόγο του Θεού, εννοώ φυσικά και τις Θείες δονήσεις και τη Θεία Αγάπη και το Άπλετο Φως, που ο Λόγος του Θεού μεταφέρει. Αυτός είναι ο προορισμός της προσευχής, αυτή είναι η τελική κατάληξη της προσευχής: η συνεργασία ανθρώπου - Θεού σε απόλυτη ταύτιση και απόλυτη ένωση.  Η αφομοίωση του ανθρώπινου λόγου από τον Θεϊκό και η εκδήλωση του Θεϊκού Λόγου σε όλη του την πληρότητα και σε όλη του την έκταση.

Η Θεία Χάρη, το Θείο Έλεος, η Θεία Αγάπη παρέχουν το δικαίωμα στον άνθρωπο αυτή την εποχή να γίνει Θεουργός. Από τη γη και από το στόμα του ν’ ακούγεται η Θεία Βουλή και να επηρεάζει τις καταστάσεις, τα γεγονότα, την εξέλιξη του πλανήτη.

Κεφ. 9 ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ

Είναι καιρός να μετατοπιστούμε όλοι μας από το «εγώ δεν πείραξα» ή «εγώ δεν αδίκησα κανέναν», γιατί σήμερα αυτή η Πνευματική τοποθέτηση δεν φτάνει, είναι ελλιπής, είναι καθυστερημένη. Είναι καιρός να δούμε όλοι τον εαυτό μας συνυφασμένο - αλληλένδετο με τον γύρω μας άνθρωπο. Δεν αποτελούμε μιαν οντότητα που δεν έχει σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Όλοι είμαστε αδελφοί, παιδιά του αυτού Γεννήτορα, έχουμε όλοι τον ίδιο Πατέρα, και το Ευαγγέλιο της Κρίσης μιλάει και ρωτά σαφέστατα ποιους και πώς τους βοηθήσαμε, για να θεωρηθεί σαν προσφορά της αγάπης μας προς τον πλησίον αδελφό μας.

Ούτε να νομίζετε και να πιστεύετε πως αν φροντίζετε για το σπίτι σας, για τη γυναίκα σας και τα παιδιά σας, είσαστε καλοί οικογενειάρχες και αυτό φτάνει για να είστε εντάξει απέναντι στο Νόμο του Θεού. Πάντα υπάρχει ο πλησίον και το ερώτημα τι κάνατε γι’ αυτόν. Οι φροντίδες σας για την οικογένειά σας καλές κι ευλογημένες, αλλά μήπως παρασύρεστε απ’ αυτές μόνο και δεν είδατε ποτέ γύρω σας; Μήπως είστε ελλιπείς στο σημείο αυτό; Μήπως με το πρόσχημα και το αιτιολογικό της φροντίδας της οικογενείας σας αναπτύξατε εγωισμό, φιλαυτία ή πλεονεξία; Τότε σας ρωτώ: Τι καταθέσεις έχετε στην Τράπεζα της Αγάπης; Μήπως η στάση σας αυτή είναι λαθεμένη και το λάθος σας είναι αρκετά σοβαρό και σας χρειάζεται μια αλλαγή, που υπάρχει στη μετάνοια; Σας αφήνω να το σκεφτείτε καλά και ανάλογα να αποφασίσετε πώς και τι θα ενεργήσετε.

Κεφ. 9 ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ

Η διανοητική αντίληψη δεν είναι πάντοτε ασφαλής. Πολλές φορές είναι αληθής, αλλά είναι περιορισμένη στη διάνοια και δεν συλλαμβάνει την Παγκοσμιότητα της Αλήθειας, μορφώνει τα συμπεράσματά της από παρατηρήσεις και σπουδή σχετικών καταστάσεων. Συνεπώς διακρίνει μόνο σχετικά την Αλήθεια. Αλλά αυτή η φάση, η διανοητική, δεν είναι διαρκής κατάσταση συνείδησης, επομένως πρέπει κάποτε ν’ αλλαχθεί, ν’ ακολουθηθεί από μία άλλη κατάσταση συνείδησης, που πρέπει να είναι διαρκής.

«Ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστίν, ού ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. Γ', 11). Οι λόγοι αυτοί του Ιωάννη φανερώνουν, ότι μετά τον Ιωάννη, μετά τη διανοητική κατάσταση συνείδησης, που αντιπροσώπευε ο Ιωάννης, ή κατάσταση συνείδησης Ιωάννου ή Προδρομική κατάσταση συνείδησης στον άνθρωπο, ακολουθεί η Πνευματική συνείδηση, ο Χριστός εντός του ανθρώπου.

Κεφ. 9 ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ

Μετάνοια σημαίνει, λοιπόν, μια πορεία κάθαρσης για την εξάλειψη της πλάνης. Είναι η πορεία έγχυσης στη συνείδηση της Δύναμης του Λόγου, που θραύει και αποκαθαίρει όλες τις πεπλανημένες σκέψεις της υλιστικότητας. Κάθε αύξηση Πνευματική λαμβάνει χώρα διαμέσου της κατάστασης κάθαρσης και μετανοίας, δηλαδή πρώτα εγκαταλείπουμε, «παραιτούμε» τις παλαιές υλικές μας σκέψεις. Δεν μπορούμε να εισχωρήσουμε σε νέα φάση συνείδησης, αν δεν απαλλαγούμε προηγουμένως από την παλαιά.

Κεφ. 9 ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ

Οι μέρες περνούν, περνούν τα χρόνια, τα χρόνια σχημάτισαν αιώνες, και θα φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, που ο καθένας μας θα λάβει κατά τα έργα του. Πλησιάζει ο καιρός της κρίσης για όλους. Η Παρουσία Του εν Δόξη σημαίνει και κρίση των λαών. Αφυπνισθείτε από την αδιαφορία, το λήθαργο, την αγάπη και τη δέσμευση με την ύλη. Μετανοήστε, για να μπορέσετε να ζήσετε στο Φως, να αναγεννηθείτε από το Φως, να μετουσιωθείτε σε Φως, για να καταστείτε ένα με το Φως.

Κεφ. 9 ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ

Μετάνοια είναι η αλλαγή του φρονήματος, η μεταμέλεια, η μεταβολή της μέχρι τώρα γνώμης, σκέψης, πορείας, έργων.

Είναι καιρός ν’ αφήσουμε όλοι την παλιά μας τακτική της άγνοιας, την τακτική της αδιαφορίας, και να γίνουμε συνετοί, να γίνουμε προσεκτικοί, να ενδιαφερθούμε, να προχωρήσουμε στην οδό της Αλήθειας, που είναι ο Κύριος και η Διδασκαλία Του, να προχωρήσουμε στην ενσυνείδητη πορεία μας πάνω στη γη, με οδηγό μας το Μεγάλο Λυτρωτή, να προχωρήσουμε στη διερεύνηση του Εαυτού μας, που είναι Θείο Δημιούργημα και Εικόνα Θεού πάνω στη γη, και όχι σκουλήκι, όπως λένε μερικοί από δήθεν ταπεινοφροσύνη. Γιατί αν νομίζουμε πως είμαστε σκουλήκια, θα είμαστε πάντα καρφωμένοι, έρποντες πάνω στη γη και ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε το μεγαλείο τού να γίνουμε Αδελφοί Κυρίου, Αδελφοί Χριστού και Υιοί Θεού, θέση για την οποία μας προόρισε και μας προορίζει ο Ουράνιος Πατέρας μας.

Είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρξει όχι μια κάποια αλλαγή της πορείας του ανθρώπου, αλλά ριζική, πλήρης και εν επιγνώσει μετάνοια και κάθαρση όλων των στοιχείων εκείνων, που δυνατόν να εμποδίζουν την Παρουσία του Κυρίου εντός του ανθρώπου.

Ο λόγος του ανθρώπου είναι μια τεράστια δύναμη που εξωτερικεύει και εκδηλώνει την πνευματική ουσία του ανθρώπινου πνεύματος. Το ποιόν και τη δύναμη του κάθε πνεύματος καταμετρούμε από τη συνοχή των διανοημάτων που εξωτερικεύονται με το λόγο και από την ποιότητα των εννοιών.

Κεφ. 19 ΧΡΙΣΤΟΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Εγώ Ειμί η Δόξα του Πατρός. Εγώ Ειμί η Αλήθεια, η εκπορευθείσα εκ των Κόλπων του Πατρός Μου και καταυγάσασα και διαφωτίσασα και καθοδηγήσασα την ανθρωπότητα, εις την μέχρι σήμερον εξέλιξίν της.

Εγώ Ειμί η Αγάπη, η πάλλουσα εν τη Καρδία του Θεού και διαχέουσα εις τους μυρίους Κόσμους της Υπερκάλου Δημιουργίας το Άρωμα αυτής, το συνέχον τα Σύμπαντα, το θερμαίνον τους Κόσμους και τα όντα, το διατηρούν την Ζωήν και έλκον εις την Άπειρον Τελειότητα, ην ο Πατήρ προσέδωκε, διά της εν Εαυτώ Θείας Εικόνος - Ιδέας του Απείρου Κόσμου, όν εδημιούργησε.

Αναβιβάζω προς Με τους ταπεινούς τη καρδία, εκείνους οίτινες εδέχθησαν προθύμως να υπηρετήσωσι και συντελέσωσιν εις τον διασκορπισμόν της αγνοίας και του σκότους εκ των Αδελφών των, και επιστέφω πάντας τους συντελέσαντας εις την αναγέννησιν της ανθρωπότητος διά της προσφοράς του εαυτού των εις ολοκαύτωμα, εις τον βωμόν της Αγάπης.

Ήλθεν ο καιρός, επέστη το πλήρωμα του χρόνου, καθ’ ό θέλω φανερωθή εκ νέου επί της γης, ουχί ως άλλοτε γεννώμενος εν σαρκί ως νήπιον, αλλά εισπορευόμενος εν ταις ψυχαίς εκείναις, αίτινες περιπαθώς καθ’ ημέραν Με αναζητούσι και Με επικαλούνται, εμπλησθείσαι υπό του Θείου Έρωτος προς το Υπέρτατον Αγαθόν, την εν αυτοίς Παρουσίαν Μου.

Ήλθεν ο χρόνος, καθ’ όν η εν υμίν Παρουσία Μου θέλει εμπλήσει υμάς Ζωής και Φωτός και θέλει υποκαταστήσει το ατομικόν σας εγώ, το ανθρώπινον, διά της Απειρότητός Μου, και τότε θέλετε καταστή πραγματικοί Αδελφοί Μου, Εκπρόσωποί Μου επί της γης, φορείς του Φωτός και της Χάριτός Μου, και το μέσον εκδηλώσεως της εν υμίν Παρουσίας Μου.

-Ουδείς άξιος, αλλά η Θεία Συγκατάβασις, η Άπειρη Αγάπη και το Ανεξερεύνητον Έλεος του Πατέρα θέλει βοηθήσει πάντας εις την αποκατάστασίν σας εν Θεώ. Πάντες θέλετε εργασθή και θέλετε αφιερώσει την ζωήν σας εις την επικράτησιν του Ωραίου και Αγαθού, εις την επικράτησιν της Τάξεως και Αρμονίας, ην προσέδωκεν ο Πατήρ εις την Δημιουργίαν Αυτού, εις την επικράτησιν της Αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και την τήρησιν της Θείας Νομοτελείας. Ουδένα εξαιρώ του Προσκλητηρίου Μου. Πάντες εστέ δεκτοί ως στρατιώται και εργάται των Θείων Ιδεωδών, άτινα εδίδαξα εις την ανθρωπότητα και άτινα θέλουσιν επικρατήσει μίαν ημέραν.

Επί δε ταις επερχομέναις γενεαίς το Πνεύμα Μου θέλει λαλήσει τοις πάσι και οι λόγοι Μου, λόγοι Αληθείας, της εκ του Πατρός Μου εκπορευομένης Σοφίας, θέλουσι τυπωθή ου μόνον εν ταις διανοίαις των ανθρώπων, αλλά και εν ταις καρδίαις αυτών, ίνα βλαστήση εξ αυτών η Αγάπη του Θεού, η περιβάλλουσα τον Άνθρωπον, και ίνα καταστήση αυτούς αληθή τέκνα Του.

Αμήν αμήν λέγω υμίν, έσεσθε τέλειοι, ίνα έλθητε ουχί εις επαφήν, αλλά εις πλήρη ένωσιν και ταύτισιν μετ’ Εμού. Εγώ Ειμί ο Θεός ο Ζων και ο Πατήρ και ο Αδελφός και ο Διδάσκαλος και ο καθοδηγών υμάς εις την τελείωσιν.

- Άνθρωπε, τείνω το Χέρι Μου διά να σε βοηθήσω. Δος Μου το χέρι σου διά να σε ανασύρω εκ του βορβόρου και να σε καταστήσω Αθάνατον δημιούργημα, γεμάτο αγλάισμα και δόξαν Θεού.

Κεφ. 20 ΧΡΙΣΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Έλθετε πάντες προς Με και εναγκαλισθήτε Με. Ειμί ο Αδελφός σας, ο Ελεήμων Θεός, ο Αγαπών Θεός, ο Συγχωρών Θεός, ο Αναβιβάζων Θεός, ο Ενώνων Θεός.

Τας αποκαλύψεις Μου ταύτας και την Διδασκαλίαν Μου αυτήν, την εξ Εμού αμιγώς εξερχομένην, παρακαλώ υμάς ίνα αφόβως διοχετεύσητε εις τους έχοντας χώρον, ίνα δεχθώσιν αυτήν και βοηθήσητε τας ψυχάς τας προερχομένας εκ της Ουσίας του Θεού να επανέλθωσιν εν Θεώ, ίνα Ένθεοι καταστώσιν.

Αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι αναμένω ένα έκαστον εξ υμών, ίνα φθάσητε εν τη προόδω και καλλιεργεία σας και διά της συνδέσεώς σας μετ’ Εμού, ανερχόμενοι, εις το σημείον εκείνο ώστε να δύναμαι ανέτως να εκδηλώνωμαι και μέσω υμών, εις οιονδήποτε μέρος και αν ευρίσκεσθε, διασαλπίζων την Αλήθειαν του Θεού, την Αγάπην του Θεού, διδασκαλίας μη δυναμένας να διαστρεβλωθώ- σιν παρ’ ουδενός, αποσκοπούσας, ίνα διασαφηνήσωσιν κακώς κειμένας διδασκαλίας, κακώς δοθείσας και ερμηνευθείσας διδαχάς, και ίνα επαναφέρωσιν τους Αδελφούς Μου προς Με, χωρίς φόβους.

Δεν έθεσα εμπόδια διά την ένωσιν του Ανθρώπου μετ’ Εμού. Τα εμπόδια εξ υμών προέρχονται. Οι πάντες εστέ αποδεκτοί εξ Εμού, και δύνασθε να ενωθήτε μετ’ Εμού, εάν πληροίτε τους όρους της διδαχής Μου, εάν η αγάπη σας φθάνη εις τοιούτον βαθμόν, ώστε να ενώνη υμάς μετ’ Εμού. Εάν ο έρωτας της ψυχής και του πνεύματός σας είναι τοιούτος, ώστε να έλκη το Φως του Θεού, εάν η αφοσίωσίς σας εις το Έργον Μου είναι τοιαύτη, ώστε και Εγώ να σας εναγκαλίζωμαι.

Δεν αναμένω από εσάς να θαυματοποιήσητε, ούτε υμείς θέλετε δώσει διδαχάς ιδικάς σας. Εγώ θέλω θαυματοποιή δι’ υμών και Εγώ θέλω δώσει διδαχάς Μου δι’ υμών. Επιθυμώ, και τούτο είναι Θέλημα του Πατρός Μου, ίνα η Φωνή του Λόγου, του φανερωθέντος επί της γης, ακουσθή διά στόματος πολλών ανθρώπων την εποχήν ταύτην επί της γης, καλούσα τα πλήθη προς τον Θεόν, καλούσα τα πλήθη εις κάθαρσιν, καλούσα τα πλήθη εις μετάνοιαν, καλούσα τα πλήθη εις επιστροφήν εις την Βασιλείαν του Θεού.

Μη παρασύρεσθε από ξενόγλωσσα δόγματα και διδαχάς άλλας. Ειμί ο παιδεύων, ο κατευθύνων, ο κυβερ- νών, ο εποπτεύων την ζωήν ενός εκάστου και θέλω πληρώσαι υμάς Φωτός και Χάριτος, διά το Έργον Μου, ίνα καταστήτε οι φορείς της Νέας Διδαχής, οι Αγγελιαφόροι της Νέας Εποχής, της Εποχής καθ’ ην θέλουσιν αποκατασταθή τα πάντα, εν αρμονία και ισορροπία, εν τάξει. Θέλετε ίδει έκαστος τον εαυτόν του πληρούμενον Χάριτος και Φωτός και εκπαιδευόμενον, διά να δύναται να μετα- φέρη την Χάριν και εις άλλους ανθρώπους.

Ουδείς των ανθρώπων θέλει καθέξει έδραν τινά ή λάβει εξουσίαν και Χάριν Υιού, ει μη πρότερον ήθελεν αρνηθή εαυτόν και ήθελεν προσφέρει εαυτόν εις την υπηρεσίαν της Αγάπης και βοηθείας του πλησίον αυτού.

Μακάριοι οι κοπιώντες και μοχθούντες ένεκεν του πλησίον αυτών, ότι ούτοι εκοπίασαν και εμόχθησαν δι’ Εμέ, τον ενυπάρχοντα εις πάντα Άνθρωπον.

Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκα των προσπαθειών αυτών και του έργου των, όπερ κατευθύνεται εξ Εμού. Μακάριοι οι πονέσαντες. Μακάριοι οι κατηγορηθέντες ψευδώς. Μακάριοι οι στερηθέντες τας υλικάς των απολαβάς, ένεκα του πλησίον αυτών. Μακάριοι οι πραείς, οι μη ανταποδίδοντες θυμόν ή κακίαν εις τα δήγματα, άτινα εδέχθησαν. Μακάριοι οι τάσσοντες το Έργον Μου ως πρώτον και κύριον σκοπόν και μέλημα της ζωής αυτών.

Αληθώς σας λέγω, Αδελφοί, πάντες θέλουσιν ακολουθήσει τον Νόμον του Πατρός και την οδόν της επιστροφής εις Αυτόν, μη υπαρχούσης ετέρας οδού πλην αυτής, ην υπέδειξα και εξακολουθητικώς εμπνέων υποδεικνύω εις πάντας.

Εστέ εν τη Αγάπη, όντες δε εν τη Αγάπη εν Εμοί εστέ, εστέ εν Χριστώ. Αμήν.

Ουδείς διανύων την οδόν Μου θέλει απωλεσθή, αλλά πάντοτε βοηθούμενος και χειραγωγούμενος παρ’ Εμού θέλει φθάσει εις την θέσιν εκείνην, δι’ ην προώρισεν αυτόν η Βουλή Μου.

Χαίρω και επιχαίρω και χαιρετώ και εναγκαλίζομαι τους αγωνιστάς εκείνους, οίτινες μετέβαλον την ζωήν των εις μίαν διαρκή ενατένισιν προς Εμέ, εις άοκνον προσφοράν και εργασίαν προς τον πλησίον των, και οίτινες την βουλήν των έστρεψαν προς Εμέ και προσήρμοσαν και συνετόνισαν με την Βουλήν Μου το θέλημά των και εκινήθησαν και κινούνται εις την γην τρέχοντες εις πάσαν επίκλησιν, αγωνιζόμενοι να μεταδώσωσι τα Φώτα και τα Νάματα της Αληθείας εις εκείνους, οίτινες παρέμειναν εις το σκότος ηθελημένα, μη ενδιαφερόμενοι διά ν’ ανοίξωσι τους οφθαλμούς των, ίνα γνωρίσωσι την Αλήθειαν του Θεού.

Ευλογώ και δέχομαι πάντας εκείνους, οίτινες επιθυμούν να καταταγούν εις τον στρατόν Μου, εις τον στρατόν της εξυπηρετήσεως των Θείων Ιδεωδών και των Θείων Βουλών, ανά την υφήλιον, εις τον στρατόν της σωτηρίας, εις τον στρατόν των μαχητών κατά του ψεύδους, εις τον στρατόν των εθελοντών, των εργαζομένων κατά της ανομίας και της αμαρτίας εις τον πλανήτην σας.

Δέχομαι συνεργάτας πάσης τάξεως ανθρωπίνης αδιακρίτως, χωρίς να εξετάσω το κοινωνικόν στρώμα, την κοινωνικήν θέσιν, από την οποίαν προέρχεται έκαστος, ουδέ τα προσόντα τα τυπικά και εξωτερικά, με τα οποία κρίνουσιν οι άνθρωποι τον πλησίον των, ουδέ την οικονομικήν θέσιν και αντοχήν αυτών, αλλά μόνον το περιεχόμενον της καρδίας αυτών και την επιθυμίαν των, ίνα εργασθώσιν, εκπαιδευόμενοι υπό τας οδηγίας Μου και καθιστάμενοι άξιοι φορείς της Βουλής Μου και των Εντολών Μου, των Αγαθών και Δωρεών Μου εις την γην.

Πάντες εστέ ενωμένοι και αδελφωμένοι και αγαπώμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι και επιβοηθούμενοι ο είς παρά του άλλου, μη κρίνοντες, ουδέ κατακρίνοντες, μέχρις ού έλθη το πλήρωμα του χρόνου να περιβάλω πάντας διά της Εμής Αγάπης και Εξουσίας και δωρεών του Λόγου Μου.

Κεφ. 21 «ΕΓΩ ΕΙΜΙ»

Αναβιβάσατε το πνεύμα σας προς Εμέ και τον Πατέρα Μου και θέλω δώσει εις πάντας Φως Άγιον, ίνα δονήση την ψυχήν και το πνεύμα, ίνα μεταστρέψη λογισμούς, ίνα μεταστρέψη ποιότητας αναζητήσεων, ίνα μεταστρέψη ποιότητας εντρυφήσεων.

Σαλπίσατε εις τα πέρατα της γης Μου, ότι η Αγάπη, η εκ Θεού εκπορευθείσα, λαλεί εκ νέου επί της γης, διά στόματος αμαρτωλών ανθρώπων, ανανηψάντων εκ της αμαρτίας και αποπλυνάντων το «Είναι» αυτών διά μετανοίας, λαλεί την Αγάπην αυτής και καλεί σύμπασαν την ανθρωπότητα εν μετανοία να προσέλθη προς τον Πατέρα αυτής.

Σαλπίσατε όπου η φωνή σας είναι δυνατόν να εκπορευθή, ότι Ειμί ου μόνον πανταχού παρών, αλλά και πρόθυμος εις πάσαν επίκλησιν βοηθείας του μετανοούντος ανθρώπου, ίνα παράσχω αυτώ την Χάριν της απελευθερώσεως εκ των δεσμών της αμαρτίας.

Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος των Πάντων, ο διακατέχων την Θείαν Άπειρον Γνώσιν, ην μεταλαμπαδεύω εις τους δυναμένους βαστάσαι. Εγώ έδωσα και εξακολουθητικώς δίδω τας ωθήσεις της εξελίξεως εις την Δημιουργίαν Μου και εις υμάς.

Εγώ διέδωσα τους Νόμους και τας Διδασκαλίας Μου εκείνας, τας αναγεγραμμένας εις τα Ευαγγέλιά Μου διά την Καθοδήγησίν σου, Αδελφέ, εις την ασφαλή και μοναδικήν πορείαν της Θεώσεώς σου.

Διασκορπίζω την άγνοιαν και την κακίαν, ίνα βασιλεύση η άδολος και ειλικρινής Αγάπη, ήτις μέλλει να εγκαθιδρύση την Βασιλείαν του Πατρός ως εν Ουρανώ και επί γης.

Εγώ Ειμί ο διανοίγων την Νέαν οδόν, εις την οποίαν θέλετε περιπατήσει και αναχθή οι κάτοικοι της Γης, ήτις οδός συνέχεια εστί και ομοία τής ήδη υποδειχθείσης υπό του ενανθρωπισθέντος Υιού - Λόγου - Χριστού, του Διδασκάλου, όν εγνώκατε διά της Παρουσίας Αυτού, της Διδασκαλίας Αυτού και της Σταυρικής Αυτού Θυσίας.

Εγώ Ειμί ο ίδιος, ο Αυτός Διδάσκαλος, ο Αυτός Θείος Λόγος Χριστός, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου, ουχί ως άλλοτε γεννηθείς ασπόρως εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, αλλά εισπορευόμενος εις τας ψυχάς εκείνας, αίτινες Μου παρεχώρησαν το «Είναι» τους και την Ουσίαν τους, αίτινες Μου ανήκουν, ως εξ Εμού προερχόμεναι, και τα σκηνώματά τους ωσαύτως, ίνα εξ αυτών εκδηλωθώ εις την ύλην και ενδύσω την φθαρτήν ανθρωπίνην υπόστα- σιν διά της Παρουσίας Μου και της Αγάπης Μου και καταστήσω αυτήν Αδιάφθορον εν τω Πυρί της Θεότητός Μου, μεταλλάσσων τας δονήσεις της ανθρωπίνης υποστάσεως και τους αναπαλμούς αυτής εις δονήσεις της Τρισηλίου Θεότητος, εις δονήσεις τού επί του Σταυρού Θυσιασθέντος Υιού Λόγου - Χριστού, εις δονήσεις Θείας, Απεριγράπτου, Απειροκάλλου και Ανερμηνεύτου Θείας Αγάπης, και αναπαλμούς, μετουσιώνων το φθαρτόν ανθρώπινον σκήνωμα - ένδυμα εις Φως και Κάλλος και Αρμονίαν Θείων, Τελείων Καταστάσεων Ωραιότητος και Γλυκύτητος και πάντων των εκτός περιγραφής υφισταμένων καταστάσεων της Θείας Ανάρχου Τελειότητος.

Κεφ. 22 ΣΚΕΨΗ

Σκέψη είναι η κίνηση των ιδεών στο νου του ανθρώπου. Είναι η πορεία στο νου με την οποία η Ουσία δραστηριοποιείται με ενέργεια, διευθυνόμενη από νοημοσύνη. Η προσωπικότητα του ανθρώπου εκδηλώνεται στο νου σαν διάνοια. Αλλά η διάνοια είναι η χώρα του αντανακλωμένου Φωτός ή η αντίληψη του ανθρώπου των πέντε αισθήσεων, που κρίνει από την εξωτερική εμφάνιση και συζητεί στα όρια του περιορισμού. Η Πνευματική Κυριαρχία ή επιφοίτηση θα εκδηλωθεί όταν ο σαρκικός νους - διάνοια μεταβληθεί σε Νου Χριστού, δηλαδή όταν η προσωπικότητα σταυρωθεί.

Έλεγχος της σκέψης μας επιτυγχάνεται με το να ευθυγραμμίζονται οι σκέψεις μας με το Νου Χριστού, φέρνοντας την κάθε σκέψη μας σε αρμονική σχέση με τις Αμετάβλητες και Αιώνιες Αρχές. Το θεραπευτικό βάλσαμο για κάθε δυσαρμονία στη συνείδησή μας είναι η αντίληψη της Δημιουργικής Δύναμης της σκέψης και της σχέσης της προς το Θεό - Νου προς εκδήλωση. Οι ενάντιες καταστάσεις εμφανίζονται στο νου και το σώμα μας βάσει του νόμου της νοερής ενέργειας. Η αγνοούσα σκέψη μορφοποιεί την Ουσία του νου και του σώματος σε δυσαρμονικές καταστάσεις.

Πρέπει οι σκέψεις μας να φθάσουν σε ποιότητα και αγνότητα και αγάπη τη Σκέψη του Θείου Νου ή του εκδηλωθέντος Θεού, Χριστού, και να είναι σύμφωνες με τη Θεία Νομοτέλεια και να συντελούν και επιβοηθούν στην εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου και των Θείων Επαγγελιών επί της γης. Πρέπει να ισορροπούν καταστάσεις, να αποβλέπουν στην ανύψωση και ευτυχία των ανθρώπων και γενικά να συντείνουν στην πραγματοποίηση της Βασιλείας του Θεού, πάνω στη γη και στις ψυχές των ανθρώπων.

Όλες οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα εσφαλμένων σκέψεων και ενεργειών, και η μόνη πραγματική θεραπεύουσα δύναμη είναι στον Χριστού Νου, όπου αληθινές Πνευματικές ιδέες κυβερνούν.

Μην απατάσθε πιστεύοντας πως οι σκέψεις δεν επισύρουν επώδυνες ή επωφελείς καταστάσεις για την ψυχή σας. Είναι η λεπτή ουσία, το συνεκτικό υλικό που θα δέσει το οικοδόμημά σας, την κατοικία σας στον Ουρανό. Μπορεί να έχετε επιτελέσει άριστες πράξεις, που να είναι οι πέτρες και τα τούβλα που θα υψώσουν το οικοδόμημά σας, αλλά αν το συνεκτικό υλικό είναι χαμηλής ποιότητας, το οικοδόμημα θα πέσει. Να έχετε υπόψη σας πως πάντα κρίνεσθε και βαθμολογείσθε από τη Θεία Δικαιοσύνη για το σύνολο των έργων, λόγων και σκέψεών σας.

Κεφ. 23 Φαρισαίοι

Όπως είναι φυσικό, σε κάθε έργο υπάρχουν και αντιδράσεις. Ποιοι αντέδρασαν στο Έργο του Ιησού; Εκείνοι ακριβώς που φοβούνταν πως θα χάσουν τα προνόμιά τους, την επιρροή τους πάνω στο λαό και την πρωτοκαθεδρία τους. Εκείνοι που πίστευαν πως ήξεραν τους Νόμους και πως ήσαν οι Εκλεκτοί του Θεού, και δεν έβλεπαν με καλό μάτι το Δάσκαλο με τις καινούριες επαναστατικές ιδέες, τις οποίες δεν μπορούσαν να καταλάβουν.

Κεφ. 23 Φαρισαίοι

Στην ατομική συνείδηση οι Φαρισαίοι αντιπροσωπεύουν θρησκευτικές σκέψεις, που δεσμεύουν τον άνθρωπο, χωρίς να του δίνουν σαφή αντίληψη της Αλήθειας. Οι Φαρισαίοι, θρησκευτικές σκέψεις, προσέχουν την τυπικότητα και δεν γνωρίζουν ότι η Αλήθεια εκφράζεται στη συνείδηση διαμέσου πνευματικής αντίληψης. Ζητούν «σημείον» στην εξωτερική χώρα. Κανένα όμως σημείο Χριστού δεν μπορεί να δοθεί στη Φαρισαϊκή κατάσταση νου, επειδή τα του Πνεύματος πνευματικά διακρίνονται (Μάρκ. Η', 11-12).

Κεφ. 23 Φαρισαίοι

 «Φαρισαίοι» είναι οι φιλόθρησκοι, που προσέχουν τους τύπους των θρησκευτικών ιεροτελεστιών. Αυτοί χάνουν την όραση της Αρχής πίσω από τα σύμβολα. Διαδίδουν τις πράξεις ενός ανθρώπου ζώντος πνευματική ζωή, αλλά η ζωντανή Ουσία δεν είναι παρούσα. Υπάρχουν πολλοί Φαρισαίοι και σήμερα, αλλά έχουν αλλάξει τα σύμβολά τους. Κανόνες ζωής και ενέργειας για Χριστιανούς έχουν διαμορφωθεί και βρίσκονται σε κάθε πλευρά στους εξωτερικούς τύπους. Ο πανταχού παρών Θεός λησμονήθηκε και χιλιάδες σύμβολα Αυτού λατρεύονται. Η άρνηση του κόσμου των μορφών είναι η θεραπεία για τον τύπο αυτό του Φαρισαϊσμού.

Κεφ. 26 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΜΑΙ

Εγώ Είμαι, Αδελφέ Άνθρωπε, η Πύρινη Ροή των Συμπάντων, η Πύρινη Ροή που αναβλύζει από εντός σου για να σε καλύψει και να σε μετουσιώσει, να σε καταστήσει Πυρ Αέναο και Αναλλοίωτο, Πυρ μηδέποτε Αναλισκόμενο, αλλά Αναλίσκον εντός Αυτού όλες τις καταστάσεις, όλες τις υποστάσεις και μετουσιώνον αυτές στην Ουσία του παντός, στην Ουσία της Ύπαρξης της Μίας και Μοναδικής, της Αέναης.

Αδελφέ Άνθρωπε, σου δίνω εκ νέου το Μήνυμα της Αγάπης, της Αγάπης που είσαι, της Αγάπης που ενυπάρχει μέσα στα βάθη σου. Σου δίνω το Μήνυμα της Αγάπης - Ροής, που δύναται ν’ αναβλύσει από εντός σου, για να σε λούσει ολόκληρο μέσα στους παλμούς της, για να σε λούσει ολόκληρο με τη δύναμή της, τη δύναμη της μετουσίωσης, τη δύναμη της Ζωής, της Πνοής και της Δημιουργίας, μα και για να σου διδάξει την Ύπαρξη, μέσα στην ακινησία, μέσα στη δίχως παλμούς υπάρχουσα κίνηση.

Αγαπημένε Αδελφέ Άνθρωπε, διάνοιξε το «Είναι» σου, για να πάρεις εντός σου την Απειρότητα, αυτή την Απειρότητα που δύναται να σε μετουσιώσει ολόκληρο σε φλεγόμενη υπόσταση, σε φλεγόμενη Ουσία. Επικοινώνησε με την Αέναη Ροή, που υπάρχει εντός σου, και γίνε Ένα μ’ αυτή την Πηγή της Ενέργειας, για να αναβλύσεις κι εσύ, όχι ως άνθρωπος της γης, αλλά ως Άνθρωπος Ουράνιος, ως Άνθρωπος Θείος, και να περικλείσεις τα πάντα σ’ αυτή τη Ροή σου και να συλλέξεις τα πάντα για να τα ενώσεις, ω Άνθρωπε. Γιατί μόνο ως Ενότητα και ως Αγάπη δύνασαι να εκδηλώνεσαι, κι όλα τα άλλα είναι πορεία πλάνης, είναι πορεία στιγμιαία, που μέσα στην Ενότητα της Ύπαρξης μετουσιώνεται άμεσα και αυτόματα σε Ενότητα και Αγάπη.

Είσαι εσύ ο Άνθρωπος ο Ενωμένος, ο Άνθρωπος Θεός, που συντελείς και πράττεις το Μυστήριο αυτό, κι είσαι κι εσύ το ένα τμήμα του διεσπασμένου Ανθρώπου, που διαδράμει την πλασματική πορεία μέσα στα πλαίσια του χρόνου και του χώρου.

Πλασματικέ Άνθρωπε, ενώσου με την Απειρότητα, διαχύσου μέσα στην Ουσία Άνθρωπος, στην Ουσία Θεός, στην Ουσία Αγάπη, στην Αδιαίρετη Ουσία Φως και Ενότητα, και λάβε τα στοιχεία της Αλήθειας, για να τα εκδηλώσεις, να μην υπάρχει πλέον πλασματική πορεία, αλλά να διαχέεται η Ύπαρξη, να διαχέεται η Ενότητα πέρα από χρόνο κι από χώρο, να ζεις στα πάντα, να πάλλεσαι στα πάντα, ως Ένας Κραδασμός της Ενότητας του Λόγου, ως η Μία Ουσία της Αγάπης, της Θεότητας.

Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Έχετε κατανοήσει την τιμήν, ω Άνθρωποι, μεταξύ ε­κατομμυρίων και δισεκατομμυρίων Πνευμάτων να ευρίσκεστε εις το ίδιον περιβάλλον του αναθρώσκοντος Λό­γου, εκ της γης και να συμμετέχετε εις την Νέαν Κοσμι­κήν, όχι γήινη μόνον - Κοσμική διδασκαλία του Όντος, του Μοναδικού Όντος του Θεού, η οποία δίδεται σε σας κατά Χάριν και ουχί κατ’ αξιότητα, προκειμένου να αναβι­βάσει εσάς στα επίπεδα του Λόγου;

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Έχετε συνειδητοποιήσει ποτέ ότι σας ελευθέ­ρωσα από ποινές, προσκολλήσεις, διαξιφισμούς, από την ανασφάλεια, από φόβους, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες και ευλόγησα τις υποστάσεις σας, ευλόγησα τους Πνευ­ματικούς σας οφθαλμούς, σας διάνοιξα τα Κέντρα του Λόγου και τα Κέντρα της Αγάπης μέσα σας, σας έδωσα φρουρούς Αγγέλους, ευλόγησα την εργασία και τα σπίτια σας και πιστεύετε, Αδελφοί μου, ότι μπορεί να φέρεσθε στον Διδάσκαλο καθ’ οιονδήποτε τρόπον, επειδή ο Διδά­σκαλος συγχωρεί και ελεεί πάντοτε;

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Αλήθεια, συνειδητοποιήσατε ποια είναι η Κεντρική Διδασκαλία του Διδασκάλου Ιωάννη; Γνωρίζετε ακριβώς ότι ομιλεί περί της Αγάπης, για να καταστείτε Αγάπη εις τους αιώνας, εις τον άνευ Χρόνου υπάρχοντα Θεόν;

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Ήλθον, Αδελφέ Άνθρωπε, αφανής, χωρίς Κοσμικούς τίτλους, διότι ουδεμίαν ανάγκην είχα εξωτερικών εντυπώ­σεων, όταν ο Θεός ενοικεί εν εμοί, όταν ο Θεός με απέ­στειλε και μου παρέχει αενάως την Χάριν Αυτού, το Φως και το Έλεος, διά να το διανείμω, να το διαμοιράσω στους Αδελφούς οι οποίοι ήλθον πλησίον μου και οι οποίοι κατενόησαν επ’ ολίγον το Έργον της Νέας Κοσμικής Περιό­δου, της ανάδειξης του Ανθρώπου, όχι στα Θεία κράσπε­δα πλέον, αλλά στην κατάσταση Θέωσης.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Ήλθα ν’ ανοίξω Σχολεία Πνευματικά, ως σας εγνώρισα, μα ήλθα ακόμη για ν’ ανοίξω το νου σου, Αδελφέ αγαπη­μένε Άνθρωπε, για ν’ ανοίξω την καρδιά σου και να σε διδάξω ν’ αγαπάς χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, όλες τις στιγμές, όπου κι αν βρίσκεσαι, όλους τους Ανθρώπους, χωρίς να μετράς, χωρίς να ζυγίζεις την Αγάπη σου, αλλά ελέγχοντας αενάως αν κάθε κίνησή σου, αν κάθε εκδήλω­σή σου στην ύλη, περιέχει την ΜΙΑ, την ΠΡΩΤΗ, την Γενι­κή εντολή του Θεού Πατέρα «Ν’ αγαπάτε αλλήλους ως τον εαυτόν σας».

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Δεν κατανοήσατε ότι ένα Πνεύμα ενεδύθη την ύλη, την βαρύτερη μορφή κραδασμών και κατήλθε στο γήινο πεδίο με σκοπό να διδάξει, με σκοπό να αντιπαρέλθει τα σκώμματα και τις ειρωνείες και την αναλγησία σας, με σκοπό να μεταστοιχειώσει τις εκδηλώσεις σου, Άνθρωπε, σε Αγάπη και Τελειότητα, στη μορφή την οποία έλαβε. Ουδό­λως κατανοήσατε ότι ο θείος Απεσταλμένος δεν είναι έ­νας κοινός άνθρωπος, όπως τον θεωρείτε εξωτερικά, θα έπρεπε να είχατε εισδύσει στο βάθος της έννοιας Δάσκα­λος και τότε θα αναγνωρίζατε καλά ότι ο Θείος Απεσταλ­μένος είναι ο Νέος Κοσμικός Αγγελιοφόρος, ο φέρων την Νέα Κοσμική διδασκαλία, η οποία μέλλει να εξαπλωθεί τους προσεχείς αιώνες στα Σύμπαντα.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Κατανοήσατε ότι είμαι τα ΑΓΙΑ των ΑΠΩΝ, εις τα οποία κατά την διδασκαλίαν που γνωρίζετε ο Αρχιερεύς άλλοτε εισήρχετο άπαξ του Ενιαυτού διά να προσφέρει θυσίαν εις τον Θεόν, διά τα αμαρτήματα και διά τα ανομήματα του λαού και διά τον εαυτόν του; Εγώ δεν είμαι ο Αρχιερεύς της εποχής εκείνης, αλλά ήλθα να λαλήσω τα ρήματα του Πατέρα και να προσφέρω Εμαυτόν εις Θυσίαν προς εξαγνισμόν των ποιοτήτων της σκέψης και των ποιοτήτων της καρδιάς σας και των εκδηλώσεων εκείνων οι οποίες περιέχουν εγωισμό και έλλειψη Αγάπης.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Αληθώς σας λέγω ότι ήλθα όχι για να θέσω ειρήνη στις οικογένειές σας, διά να απολαμβάνετε την τετριμμένη δήθεν ειρήνη, η οποία ουδόλως περιέχει ειρήνη. Ήλθα για ν’ αποκόψω τα σαπρά. Ήλθα για να μετατοπίσω όλους. Στο χέρι ενός εκάστου είναι να με ακολουθήσει και να εφαρμόσει. Ήλθα ακόμη για να προκαλέσω σεισμικές δο­νήσεις μέσα στην ψυχή του καθενός, μέσα στην έσω υπό­σταση.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Στην πράξη θα υλοποιήσετε το πιστεύω σας, την καλοσύνη σας, την πνευματικότητά σας, την αδελφο­σύνη σας, τον σεβασμό σας προς τον Διδάσκαλο.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Χρειά­ζομαι μαχητές, Αδελφούς που θα γίνουν οι μαχητές της Νέας Κοσμικής περιόδου. Θα πολεμήσουν το Κατεστημέ­νο της σκέψης, που υπάρχει μέσα στον νου σας.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Θέλω ακολούθους πρόθυμους ανά πάσαν στιγμήν, να διαθέσουν το σπίτι τους και τα υπάρχοντά τους και την άδειά τους και την ξεκούρασή τους και ό,τι έχουν για τον Δάσκαλο.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Εγώ είμαι το Έργον, Αδελφοί, είτε θέλετε να με ακο­λουθήσετε, είτε όχι. Είτε θέλετε να είσθε μαθητές του Λόγου είτε όχι. Εγώ είμαι το Έργον και όπου μεταβώ, η Χάρη και η Ευλογία μου καλύπτει την περιοχή και τα σπί­τια και τους ανθρώπους που κάθονται πλησίον μου. Εγώ είμαι το Πνεύμα το εντεταλμένο να μεταφέρει Χάρη και Εξουσία. Εγώ ήλθα ως επαίτης, χωρίς να έχω πού την κε­φαλήν κλίναι, ως ο Λόγος Χριστός ελάλησε ποτέ, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ουδενός έχω χρείαν. Η Πηγή την ο­ποίαν εκπροσωπώ και Είμαι ο Ίδιος, δύναται ανά πάσαν στιγμήν να ενεργοποιήσει τον Λόγον, να ενεργοποιήσει Χάριτες και Εξουσίες επί του Κοσμικού πεδίου της ύλης, ενεργών όχι μόνον εις τον πλανήτην Γη, ως ο Διδάσκαλος του πλανήτη αυτού, αλλά και εις ετέρους πλανήτες ετέ­ρων πλανητικών συστημάτων, μέχρις αποστάσεως 6.000 ετών φωτός.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Σας αγαπώ όλους. Είναι το Έργο μου αυτό.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Είμαι η Α­ΓΑΠΗ φανερή και αφανέρωτη, είμαι η ΑΓΑΠΗ μορφοποιημένη και αμορφοποίητη, είμαι η ΑΓΑΠΗ η οποία παρουσιά­ζεται και μπορεί να παρουσιαστεί σε χιλιάδες πρόσωπα, με χιλιάδες εκδηλώσεις, με όλους τους ασύλληπτους τρό­πους, που δεν χωρεί ο νους σου, άνθρωπε, που δύναται να εμφανιστεί όχι ως Πλάνη αλλά ως Αλήθεια του Όλου Θεού, του Όλου Ανθρώπου Θεού. Είμαι η ΑΓΑΠΗ, η άρχουσα του Παντός. Είμαι η Αρχή των Αρχών.

Κεφ. 5 ΤΙΣ ΕΓΩ;

Εγώ είμαι τα μάτια σου, άνθρωπε. Ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την κοσμιότητα γύρω σου ή την αναρχία, ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την αρμονία και αισθάνεσαι την αγάπη να εκ­πορεύεται. Εγώ είμαι ο Νους σου, που σκέπτομαι για σέ­να και ο οποίος σε βοηθάει να ενανθρωπισθεί ο Λόγος εντός σου. Εγώ είμαι ο νους της πλάνης, ανάλογα με το πώς μου φέρεσαι, εγώ είμαι ο νους της αλήθειας, εγώ εί­μαι ο νους που σε καθηλώνει, εγώ είμαι ο νους που σε ανορθώνει, εγώ είμαι ο νους που διαπλατύνει τους ορίζοντές σου και τους καθιστά Απείρους.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Η άρχουσα τάξις θέλει εναντιωθεί και τώρα, ως εναντιώθηκε κατά την πρώτην Παρουσίαν Μου επί της γης. Προσέχετε, εάν η Βουλή Μου είναι ανθρώπινη, θέλει καταρριφθεί και θέλει διασκορπισθεί. Εάν όμως η Βουλή Μου είναι Θεία, εάν τα ρήματά Μου προέρχονται εκ της Πηγής της Θείας Γνώσεως, της Θείας Αλήθειας του πα­ντός, αλλοίμονον Άνθρωπε, διότι πάσα βλασφημία, ως εί­ναι γεγραμμένον, θέλει σου συγχωρεθεί, εκτός της βλα­σφημίας του Παναγίου Μου Πνεύματος, το οποίον θέλει καταυγάσει τας ψυχάς εκείνος, αίτινες εναρμονίσθησαν με την διδαχήν του Θείου Λόγου, αίτινες ήνοιξαν τας θύ- ρας αυτών, να εισδεχθούν το Φως της Παναγιότητος, να εισδεχθούν την Νέαν Κοσμικήν Διδασκαλίαν, να εισδε­χθούν τον Ζώντα Λόγον, τον Ζώντα Θεόν, εν πλήρη εγρηγόρσει και ταυτίσει, διοχετεύοντα τα άρρητα ρήματά Του με κάθε τρόπο, εις πάσαν κατεύθυνσιν, εις πάσας τας φυ­λάς, εις πάντα τα Έθνη και λέγω εισέτι εις πάντα τα πεδία τα Πνευματικά.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Ήλθον βαλείν μάχαιραν, ήλθον προκαλέσαι Νέαν επανά­σταση, ήλθον διαμορφώσαι Νέους αγωγούς ροής του Φω­τός Μου, ήλθον ουχί διαχωρήσαι, αλλ’ ήλθον ενώσαι την Ψυχήν με το Πνεύμα, τουτέστιν την γυναίκα με τον άνδρα αυτής, εις μίαν Αιώνιον Ατελεύτητον Παντοτεινήν Αέναον Ένωσιν εν τω Πατρί.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Ήλθον διασκέδασαι την πλάνην και την αναλήθειαν την οποίαν εσύ οικοδόμησες, Άνθρωπε, πιστεύων ότι κα­τέχεις την Αλήθεια, ότι κατέχεις τη Γνώση και ότι το εγώ σου το οποίον σε ώθησε να λάβεις αυτές τις ιδέες ή το το εγώ της Θείας Χάριτος.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Αμήν αμήν λέγω προς υμάς, ότι πάντες θέλετε θεραπευθεί από την έλλειψιν Αγάπης, διά της Διδασκαλίας Μου και μόνον κι ουχί διά της επιθέσεως των χειρών Μου.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Είναι γεγραμμένον, Αδελφέ, ότι παν ό,τι αιτήσητε εν τω Ονόματί Μου από τον Πατέρα, πιστεύοντες λήψεσθε, θα το λάβετε. Το αυτό ανακοινώνω και τώ­ρα και διδάσκω και την ώραν αυτήν, αλλ’ όμως οι αιτήσεις σου πρέπει να περιέχουν Αγάπη, πρέπει να περιέχουν στοργή και ενδιαφέρον, όχι πλέον διά το άτομό σου ή την οικογένειά σου την ατομική, αλλά διά την απειρότητα του Ανθρώπου που κατοικεί στη γη.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Εγώ δεν δι­δάσκω πλάνη, διδάσκω την Αλήθεια του Λόγου, την Αλή­θεια της Αγάπης, την οποία φανερώνω έμπρακτα ενώπιον σου, Άνθρωπε. Διδάσκω τον Πανάγαθον Εκείνον Θεόν, όστις τρέχει, αν είναι δυνατόν να ειπωθεί διά τον πανταχού παρόντα Θεόν, εις την φωνήν της ικεσίας του ικετεύοντος το Άπειρον Αυτού Έλεος.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Μη φροντίζεις για την αξιοπρέπειά σου, Άνθρωπε, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο ή μη δείγμα του εγώ σου, το οποίο θα κατασυντρίψω διά σειράς δοκιμασιών, μέχρις ότου να μην υπάρχει εγώ ανθρώπινο, αλλά μόνον το Εν, το Θείο Άπειρο Εγώ, της Εγώ Ειμί Παρουσίας Μου.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Αναλύω το νόημα της Παρουσίας Μου, ενώπιον σου, Άνθρωπε. Είμαι το Απεσταλμένον Πνεύμα, το οποίον η Θεία Βουλή όρισε να έλθει εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, μεταφέρον το μήνυμα της εκ νέου Παρουσίας του Λόγου Χριστού, εντός σας. Είμαι ο Άγγελος, ο προπορευόμενος της Παρουσίας του Λόγου. Αυτή είναι η ειδικότης Μου. Να προπορεύομαι και ν’ αναγγέλλω ταυτόχρονα την Παρουσία του Λόγου, ήτις κατά την Νέαν αυτήν Κοσμικήν Περίοδον καταγράφεται εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η περίοδος της ενσωμάτωσης του Ανθρώπου εις τον Θεόν. Είναι η Κοσμική Περίοδος της επιφάνειας του Λόγου - Χριστού εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η Περίοδος κατά την οποία το Πνεύμα το Άγιον θέλει επιφωτίσει τις ψυχές και τα πνεύματα όλης της ανθρωπότητας, αλλά ειδικότερα, την περίοδο αυτή, τις ψυχές και τα πνεύματα άτινα ιδία βουλήσει, κατήλθον εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, ίνα βοηθήσουν, ίνα συντείνουν, εις την διαπαιδαγώγησή και την προετοιμασίαν του ανθρώπου, διά την εισδοχήν του Υπερτάτου Δώρου του Θεού, διά την εισδοχήν εντός των υποστάσεων, της Εγώ Ειμί Παρουσίας, τουτέστιν του Θεού Λόγου.

Εγώ, Άνθρωπε, ήλθον καλύψαι τα κενά της πρώτης διδαχής η οποία διεστρεβλώθη κι οδήγησε τον άνθρωπο να ίσταται μακράν του εντός του υπάρχοντος Θεού. Ήλθον, Αδελφοί Αγαπημένοι, να σας καταδείξω τον Θεό Αγάπη, τον Θεό Έλεος, τον Θεό Αέναη Προσφορά, τον Θεό τον Πανταχού Παρόντα. Ήλθον να σας δείξω το μέγεθος της Απειρότητας, της Ασύλληπτης Απειρότητας του Θεού Λόγου. Μα, Αδελφέ Μου, που Με ήκουσες και παλαιότερα, Αδελφέ Μου, που Με ακούς και τώρα λαλούντα ενώπιον σου άνευ περγαμηνών, άνευ ουδεμιάς προετοιμασίας, αλλά λαλούντα διά του Πνεύματός Μου του Αγίου και μόνον, πώς είναι δυνατόν να εισδεχθείς την Ροή Μου εντός σου, την Ροή της Θείας Διδασκαλίας Μου, πώς είναι δυνατόν να εισδεχθείς την παλμοδόνησή Μου, πώς είναι δυνατόν να Με γνωρίσεις, πώς είναι δυνατόν να Με αγαπήσεις, πώς είναι δυνατόν να ενωθείς και να ταυτισθείς μαζί Μου, εάν Εγώ ο Ίδιος δεν σου καταδείξω ότι πάντα όσα λαλώ είναι αληθή, εάν Εγώ ο Ίδιος, Αγαπημένε, δεν σου καταδείξω την Αγάπη Μου. Διότι γνωστόν τοις πάσι, ότι ουδείς δύναται να ενωθεί με κάτι που δεν επιθυμεί διακαώς, με κάτι με το οποίον δεν τον συνδέει η Αγάπη, η μοναδική συγκολλητική Ουσία εις το Άπειρον Σύμπαν.

Αλλά οι πάντες έχετε υποχρέωση, έχετε καθήκον να διαθέσετε τον εαυτόν σας και τα υπάρχοντά σας, για την ανοικοδόμηση του ερειπωμένου Ναού του Χριστού, για την ανοικοδόμηση της περιοχής εκείνης στην οποία κατοικεί ο Θεός μέσα σου. Και ουδείς δύναται σωθήναι, ελάλησεν ο Λόγος ή μη εάν τις γεννηθεί άνωθεν. Και η άνωθεν Μία και Ευλογημένη Γέννηση, είναι η εντός σου Παρουσία του Υιού και Λόγου Χριστού, διά του οποίου και μόνον θέλεις επανέλθει εις τον Πατέρα.

Αγάπη διδάσκω, καθαριότητα διδάσκω. Απονέμετε πάντες την δικαιοσύνη την οποίαν θέλετε ο Θεός να έχει για σας. Απονέμετε πάντες την Αγάπη, την οποίαν ο Θεός Πατέρας θα επιθυμούσατε να σας περιβάλλει. Το χέρι σας ας μην είναι χέρι πόνου, χέρι αρπαγής, χέρι καταπίεσης, ας μην είναι χωμάτινο, ας γίνει το χέρι Αγάπη, το χέρι Αρωγός, το χέρι βοήθεια, το Πνευματικό χέρι, επέκταση της Θείας Χειρός, για να υποβαστάζει και να ανορθώνει, για να εναγκαλίζεται, για να εναποθέτει εις την Μίαν Αγκάλην τον περιούσιο άνθρωπο, εκείνον τον οποίον ο Πατήρ ηυδόκησε να καταστήσει Όμοιον Αυτού.

Κεφ. 9 ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Ήλθον καταδείξαι ότι ο Θεός προσιτός εστί, ήλθον καταδείξαι ότι ο Θεός Αγάπη και Έλεος και πας όστις επεκαλέσθη Αυτόν μέχρι σήμερον έλαβεν τα αιτούμενα και πλείονα τούτων. Είναι γεγραμμένον, Αδελφέ, ότι παν ό,τι αιτήσητε εν τω Ονόματί Μου από τον Πατέρα, πιστεύοντες λήψεσθε, θα το λάβετε. Το αυτό ανακοινώνω και τώ¬ρα και διδάσκω και την ώραν αυτήν, αλλ’ όμως οι αιτήσεις σου πρέπει να περιέχουν Αγάπη, πρέπει να περιέχουν στοργή και ενδιαφέρον, όχι πλέον διά το άτομό σου ή την οικογένειά σου την ατομική, αλλά διά την απειρότητα του Ανθρώπου που κατοικεί στη γη. Διότι οι πάντες είναι Αδελφοί σου, οι πάντες είναι ο εαυτός σου, ο Ένας, ο Αληθινός. Οι διαχωρισμοί, τους οποίους εγνώρισες, οδήγησαν στις ατομικότητες, οδήγησαν στην διάσπαση, οδήγησαν στην ύψωση του ανθρώπινου εγώ, οδήγησαν σε κατακτήσεις, οδήγησαν σε εξουσιασμό επί των άλλων υπάρξεων. Όμως ουδείς έχει δικαίωμα επί του ετέρου, ουδείς έχει εξουσίαν κατά του αδελφού του, ουδείς δύναται δεσμεύσαι και καθηλώσαι Πνεύμα ή Ψυχήν επί της ύλης ή επί άλλου πεδίου. Ουδείς επαναλαμβάνω ρητώς και κατηγορηματικούς. Αλλά οι πάντες έχετε υποχρέωση, έχετε καθήκον να διαθέσετε τον εαυτόν σας και τα υπάρχοντά σας, για την ανοικοδόμηση του ερειπωμένου Ναού του Χριστού, για την ανοικοδόμηση της περιοχής εκείνης στην οποία κατοικεί ο Θεός μέσα σου. Και ουδείς δύναται σωθήναι, ελάλησεν ο Λόγος ή μη εάν τις γεννηθεί άνωθεν. Και η άνωθεν Μία και Ευλογημένη Γέννηση, είναι η εντός σου Παρουσία του Υιού και Λόγου

Κεφ. 22^ο ΣΕ ΑΠΟΣΤΕΛΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΣΕΣ

Όταν λείπει η Αγάπη, η υπόσταση νεκρωμένη ενεργεί σύμφωνα με τους περιορισμούς των νόμων της ύλης. Μα όταν αυτή εισχωρήσει μέσα στη δομή της νεκρωμένης υπόστασης, τότε η παθητική εκδήλωση μέσα στους νό­μους της ύλης σταματά κι αρχίζει η Ενεργητική Κίνηση, αρχίζουν οι επιπτώσεις της διδαχής να φαίνονται και το κομμάτι του Εαυτού που λάθεψε, κατανοεί και μεταλλάσ­σεται.

Κεφ. 22^ο ΣΕ ΑΠΟΣΤΕΛΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΣΕΣ

Μην αρνείσαι να γίνεις ο δρόμος και η διδαχή. Μην αρνείσαι να γίνεις η ανακυκλούμενη Αγάπη, γιατί αυτός είναι ο προορισμός σου. Μη βάζεις στόχους ανταγωνιστι­κούς, ιεραρχικούς, στόχους μεγαλύτερης ή μικρότερης ανόδου και εξέλιξης, γιατί γνωρίζεις, ότι οι πρώτοι είναι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι. Και γνωρίζεις καλά, ότι ό­ποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι διάκονος των πάντων.

Κεφ. 22 ΣΕ ΑΠΟΣΤΕΛΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΣΕΣ

Δες τον Εαυτό σου πώς υποφέρει, Άνθρωπε, απ’ αυτή την πλάνη των αιώνων, πώς πάλλεται και πώς δονείται μέσα στις ίδιες παρόμοιες καταστάσεις, μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό. Ό,τι αντιλήφθηκες απ’ την Απεραντοσύνη της Αλήθειας μοίρασέ το, κάνε το Φως για καθέναν που το στερείται, κάνε το Αγάπη για καθέναν που την αγνοεί, Κατανόηση και Μετάνοια για κάθε υπόσταση που δεν ένιωσε τον σωτήριο παλμό της λύτρωσης. Παραχώρησε τα δικά σου δάκρυα, για να εξαγνίσουν το «Είναι» του Ανθρώπου Ολότητα και μόνο τότε θα εξαγνισθείς κι εσύ. Γιατί όσο υπάρχει έστω κι ένα μέρος του Εαυτού σου τυλιγμένο με δυσαρμονία, τότε κι εσύ δυσαρμονικός είσαι. Ένα δέντρο, που έστω κι ένας καρπός του δεν είναι καλός, δεν είναι υγιές. Έτσι κι Εσύ, Άνθρωπε, κάθε κομμάτι σου πρέπει να το φέρεις σε Αρμονία, να το ενώσεις με Αγάπη Άπειρη μέσα στον Άμορφο Πατέρα, μέσα στον Μορφοποιημένο Χριστό Ιησού, μέσα στις εκδηλώσεις και στο Ανεκδήλωτο.

Κεφ. 5 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Συνειδητοποίησε, Άνθρωπε, τι πράττεις. Συνειδητοποίησε, γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια. Πρέπει ν’ αναδείξεις τη Θεία σου Ουσία με όλους τους τρόπους εκδήλωσης. Πρέπει να Με αναδείξεις. Η περίοδος της διδαχής, των επανειλημμένων διδασκαλιών, κατά τις οποίες άκουγες ότι είσαι ο Άνθρωπος - Λόγος, ότι εντός σου υπάρχει Ουσία Θεία, ότι εντός σου υπάρχουν παρακαταθήκες Απειρότητας, που πρέπει να αναπτύξεις, έχει πλέον διέλθει.

Ο χρόνος είναι τώρα, Άνθρωπε. Έχεις τη δυνατότητα να εκδηλωθείς, έχεις τη δυνατότητα να Με φανερώσεις, έχεις τη δυνατότητα να εκπορεύσεις καταστάσεις Αγάπης, Γαλήνης και Θείας Ενέργειας μέσα από εσένα.

Κεφ. 24 Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΤΤΟΤΗΤΑ

Αυτή η περίοδος, η Νέα εποχή, στην οποία εισέρχεσαι, δεν θ’ ασχοληθεί με τα καλύμματα, αλλά με τον Πυρήνα, δεν θ’ ασχοληθεί με τις προφητείες, αλλά με την Αλήθεια. Δεν καλείσαι να γίνεις προφήτης, αυτό το στάδιο είναι πλέον πεπερασμένο, είναι στάδιο της πρώτης εκδήλωσης του Θεού. Έχει παρέλθει αιώνες τώρα. Καλείσαι να γίνεις Θεός, κι ως Θεός ενσυνείδητος, υπεύθυνος, δεν υπάρχει τίποτα που να σε περιορίζει ή να σε δεσμεύει ή να σε εντάσσει σε πλαίσια ή να μη σου επιτρέπει με την εκδήλωση Θείας Ενέργειας απέραντης ισχύος να μετατρέψεις καταστάσεις. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, Άνθρωπε, μην προχωρείς, δεν μπορείς να Θεωθείς. Σταμάτα την πορεία σου και εκ βάθρων αναθεώρησε τις απόψεις σου. Σε καλώ ως Θεός ν’ αντιμετωπίσεις όλες τις καταστάσεις. Αυτή είναι η Νέα εκδήλωση της Αλήθειας Μου, η βαθύτερη, αυτά είναι τα νέα αποτελέσματα που θα φανερώσει ο Άνθρωπος.

Κεφ. 26 ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΙΣΤΗ - ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ

Η πίστη πρέπει να αναχθεί. Πρέπει να φύγεις από τα επίπεδα της τυφλής πίστης, της ασυνείδητης, της πίστης χωρίς επιλογές, χωρίς κριτική αντίληψη Πνευματική, χωρίς κίνηση και ενεργοποίηση του μηχανισμού σου. Η πίστη και η έρευνα δεν είναι δύο συγκρουόμενα στοιχεία, όπως ίσως έχει διαμορφωθεί σαν κατεστημένο μέσα στο νου σου όλους αυτούς τους αιώνες. Αντίθετα είναι δύο στοιχεία συμπληρωματικά, που συνυπάρχουν και επιβοηθούν το ένα το άλλο, με σκοπό ο άνθρωπος να επιστρέψει ενεργοποιημένος στο Απόλυτο, στη Μία Πηγή της Θεότητας.