Ζητώ συγνώμη σε όσους με αδίκησαν

05/09/2019

Ο άνθρωπος έχει μάθει στη διάρκεια της πορείας του με διάφορους τρόπους την αναγκαιότητα της συγνώμης και της μετάνοιας, σύμφωνα με την χωρητικότητα που έχει και βάσει των αρχών που θέσπισε, τις αξίες και τα πιστεύω που ασπάζεται.

Όμως όσο δεν γνωρίζει τους Θείους Νόμους και τις λειτουργίες τους, ποτέ δεν θα φτάσει στην αληθινή μετάνοια και μετατόπιση του νου, της καρδιάς και της συνείδησής του. Του είναι αδιανόητο ακόμη να χωρέσει το ότι όταν κάποιος τον έχει πληγώσει τότε, έστω και άθελά του ή εν αγνοία του, έχει διαπράξει και ο ίδιος το ίδιο, προκαλώντας παρόμοια κατάσταση σε εκείνον που τον έχει πληγώσει. Είναι ο Νόμος της αλληλουχίας. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να τον αγγίξει κάτι τέτοιο. Τις περισσότερες φορές θα παρατηρήσουμε ότι η συγνώμη μας βγαίνει πιο εύκολα σε πρόσωπα όπου αναγνωρίζουμε το κύρος τους και μεγάλη υποτίμηση ή αδιαφορία σε πρόσωπα που κατά την δική μας αντίληψη ενέχουν λιγότερη συνείδηση σε σχέση με εμάς. Ένα δείγμα πολύ μεγάλο θα το διακρίνουμε κυρίως σε άτομα μικρότερης ηλικίας από εμάς και ιδιαίτερα στα παιδιά.

Μόνο όταν κατανοήσουμε ότι ο σεβασμός δεν μετριέται με την ηλικία κάποιου, τότε θα καταλάβουμε το πόσο περιορισμένα βλέπουμε και κρίνουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις. Το αίσθημα της αδικίας το κουβαλάμε από την ώρα που γεννιόμαστε και μας συντροφεύει έως ότου απελευθερωθούμε συνειδητά, από την στιγμή που θα παραδεχτούμε την αδικία προς τον ίδιο μας τον εαυτό που δεν είναι άλλη από την άρνηση της Υιότητάς μας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αδικία και το μεγαλύτερο ψέμα, το να απαιτήσουμε δικαιοσύνη από τους άλλους. Η Δικαιοσύνη του Θεού βασίζεται στο Νόμο της Αγάπης προς όλα τα δημιουργήματα και τα όντα, βάσει της συνείδησης και επίγνωσης που το κάθε ον φέρει. Άρα το να ζητάς συγνώμη σε κάποιον που σε πλήγωσε, έχει μεγαλύτερη αξία και όφελος από το να το κάνεις μόνο σε αυτόν που πλήγωσες. Στην πρώτη περίπτωση ελεείς και στην δεύτερη ελεείσαι, όπως πρώτα αγαπάς και έπειτα αγαπιέσαι. Πρώτα ο Θεός αγαπά και έπειτα Τον αγαπάμε. Έτσι ο καθένας μόνος του αναγνωρίζει το έργο μέσα του, όπως έλεγε η Μητέρα Άννα, χωρίς μέτρα και σταθμά.

Ζητώ συγνώμη σε όσους με πλήγωσαν, διότι δεν έλαβαν την αγάπη που είχαν ανάγκη. Ζητώ συγνώμη σε όσους με αδίκησαν, διότι πρώτος εγώ αδίκησα τον εαυτό μου. Ζητώ συγνώμη σε όσους με πολέμησαν, γιατί δεν έλαβαν το σπόρο της ειρήνης μέσα τους και ευλογώ την επίγνωση αυτή να καταγραφεί στην συνείδηση του εαυτού μου ανθρώπου να φέρει αποκατάσταση και απελευθέρωση από κάθε πλάνη.

Ενεργοποιώ την Αγάπη και την Μετάνοια μέσα σε κάθε τμήμα του εαυτού μου, γιατί τότε θα πάψει να υπάρχει κάθε μορφή υποδούλωσης και εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Αφαιρώ κάθε εξουσία που έδωσα στην πλάνη τροφοδοτώντας το εγώ της μονομέρειας και την καταθέτω στην Εγώ Ειμί Παρουσία που είναι το Όλον.

Σταυρώνω κάθε είσοδο και έξοδο του νου, της καρδιάς και της συνείδησης του κάθε ανθρώπου με τον σταυρό της Θυσίας που ο Χριστός κατέδειξε μέσα από το Αγαπάτε Αλλήλους. Σφραγίζω με την Εικόνα Του κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε φιλία, αναπαράγω και αυξάνω το αίσθημα της αδελφοσύνης.

Θέτω ασπίδα προστασίας για κάθε παιδί, ενήλικα ή ηλικιωμένο με το Πνεύμα της Αληθείας, έτσι ώστε ο καθείς να διακατέχεται από τον ανάλογο σεβασμό και ταπεινοφροσύνη.

Ευλογώ την εκδήλωση του Ανθρώπου Λόγου μέσα σε κάθε κοινωνία, έθνος ή φυλή να φανερώνει τον νέο άνθρωπο ως πρότυπο Αγάπης.

Ανοίγω το δρόμο του Ελέους στις ψυχές που ζουν στο σκοτάδι και στο ημίφως, τις διχασμένες από τύψεις και ενοχές, στο υπερήφανο πνεύμα που διασπάστηκε ανά τους αιώνες και ενώνω τους πάντες με το Θείο Θέλημα μέσα από Υπακοή και Συντονισμό. Αμήν

Μητέρα Χαριτίνη