ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ

Ο Γέροντας! Νομίζω κανείς δεν ήξερε ολόκληρη την ιστορία του. Κι εγώ καθόμουν σ’ ένα σκαμνάκι δίπλα στην πολυθρόνα του, απ’ αυτές τις σπαστές του σκηνοθέτη και του ’λεγα με στόμφο, «εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα ό,τι είναι για καλό να γίνει και ό,τι είναι για κακό, να μην γίνει. Και που ξέρω εγώ τι είναι σωστό και τι λάθος για να το ζητήσω; Ενώ ο Πατέρας τα γνωρίζει όλα».

Γέροντας: Και πότε θα γίνεις Άνθρωπος ενσυνείδητος, αφού αναστέλλεις συνεχώς την αποδοχή της υιότητάς σου, μαζί με την ευθύνη και το δικαίωμα της κρίσης, αφού «ο Πατήρ πάσα κρίση παρέδωκε τω υιώ» και αφού αρνήσαι να κοπιάσεις όπως αρμόζει να κοπιάσεις στα αγαθά; Νομίζεις πως θα ξεγελάσεις τους νόμους του Θεού και των Συμπάντων Του και θα κληρονομήσεις την Βασιλεία των Ουρανών τεμπέλικα; Μα και ο φόβος και η άγνοια και ακόμα χειρότερα η ημιμάθεια και η αλαζονεία που τη συνοδεύει, είναι πάθη που δεν επιτρέπουν σε μια ψυχή την είσοδο στην Βασιλεία, όπως συμβαίνει στους «πτωχούς τω πνεύματι», δηλαδή τους αγαθούς και απονήρευτους ανθρώπους. Δεν μπορούν να μπουν μαζί τους οι νωθροί, οι οκνηροί και οι πονηροί, που εμμένουν στο να προξενούν πόνο στους αδελφούς τους και αντί να ακολουθούν το Φως ακολουθούν το Σκότος.

Είναι ψυχές με ελεύθερη βούληση αυτές ή δεσμευμένες; Είναι ελευθερία αυτή ή υποταγή και υποδούλωση σε πάθη ζωώδη;

– Και γιατί Γέροντα κάποιες ψυχές αρνούνται την αγάπη, το φως και την ομορφιά, αλλά τους αρέσει να τα βεβηλώνουν και να τα μολύνουν, σαν να μην τα αντέχουν, σαν τα παράσιτα που κρύβονται κάτω από τις πέτρες, γιατί στον ήλιο πεθαίνουν;

– Γιατί οι μέλισσες πηγαίνουν στα λουλούδια και οι σφήκες στις ακαθαρσίες; Ωστόσο αναγνωρίζω ότι τα πάντα έχουν μια θέση στη φύση!

Ναι αλλά ποια φύση; Τη φύση της ύλης ή τη φύση της ουσίας από την οποία προήλθε και αποτελεί την πιο πυκνή εκδήλωσή της; Τα όντα τα οποία επιθυμούν, θέλουν και μπορούν να μετέχουν στη θεία φύση τους, συμβαίνει επειδή την αγαπούν και έτσι έλκουν και την ανάλογη χάρη και βοήθεια και επιχορήγηση θείων δώρων. Δηλαδή υψηλής πνευματικής τεχνολογίας εργαλεία και για να μπορεί κανείς να τα χειρίζεται και να τα χρησιμοποιεί χωρίς να τα αχρηστεύσει ή κάνει ζημιές, προϋπόθεση είναι μια σειρά αρετών ή ικανοτήτων, δηλαδή μια αγαθή ελεύθερη συνείδηση που αποκτά επίγνωση του εαυτού της. Από απλός εργάτης του Έργου, εκείνος που δεν έθαψε τα τάλαντα αλλά τα χρησιμοποίησε σωστά, καθίσταται θείος συνεργάτης και θα περάσει πάλι εξετάσεις ανάλογες εάν θέλει να εξελιχθεί σε θείο συνδημιουργό, ένθεος όντας, έχοντας τις 7 αρχές του στα πεδία του Λόγου και τις άλλες 5 αφιερωμένες στο Έργο του Λόγου μέσα από μια μορφή.

Αυτός ο δωδεκαδιάστατος άνθρωπος είναι ένας ολοκληρωμένος Άνθρωπος-Λόγος, ένας πνευματικός ηγέτης και ταυτόχρονα ένα χριστοποιημένο πνεύμα.

– Και γιατί οι περισσότερες ψυχές αρνούνται να ολοκληρωθούν και να ζήσουν όλα αυτά τα θαυμαστά που λες;

– Διότι δεν το αρνήθηκαν μία, δύο, εκατό ή χίλιες φορές, αλλά το αρνήθηκαν συστηματικά, συνεχώς και αδιάλειπτα και αυτό τους έγινε δεύτερη φύση, μια πανοπλία μέσα στην οποία παγιδεύτηκαν. Σχεδόν τυφλοί και κουφοί μέσα εκεί πως να ζήσουν; Με την ελεύθερή τους βούληση πρέπει να βγάλουν μόνοι τους την πανοπλία αυτή, αρκεί να το επιθυμήσουν και να το προσπαθήσουν και να αγωνισθούν όσο χρειάζεται για έναν τέτοιο σκοπό. Απλά, δίκαια και τίμια, υπακούοντας στο θείο θέλημα της επιστροφής στον Πατέρα, όπως ο άσωτος υιός και ναι… τότε οι ουρανοί αγάλλονται! Η μετάνοια είναι το κλειδί της επιστροφής, γιατί κινεί τον μοχλό του ελέους και ο Ιωάννης είναι αυτός που την κηρύττει και σε βαπτίζει μέσα σου.

– Δηλαδή άλλο πράγμα να χάσεις τον δρόμο και άλλο να χαθείς;

– Όταν κάποιος επιμένει να βάζει τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό με την διάνοιά του, όπως εσύ, τότε αρνείται να βρει τον δρόμο που έχει χάσει και μπορεί να προκαλέσει τον χαμό του. Επειδή όμως τίποτα δεν χάνεται, θα βρεθεί με μια νέα μορφή και ύπαρξη σ’ ένα πιο σκληρό περιβάλλον, που δεν θα ανέχεται την ευθυνοφοβία και την οκνηρία, όπως ακριβώς τα ζώα στη φύση που δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης.

– Μα Γέροντά μου αυτό συμβαίνει ήδη στην ανθρωπότητα!

– Με τον τρόπο που προσεύχεσαι μπορεί να υπάρξουν και χειρότερα! Αρνείσαι να ερευνήσεις τις αιτίες των καταστάσεών σου, αρνείσαι να μάθεις εκείνα που οφείλεις να γνωρίζεις για να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου! Με λίγα λόγια, αρνείσαι να πάρεις την ευθύνη της εξέλιξής σου και από την άλλη προσεύχεσαι γενικώς και αορίστως για το καλύτερο. Παίρνεις το καλό της προσευχής και αντί να το αξιοποιήσεις σωστά, δηλαδή με επίγνωση, αρνείσαι τη συνείδηση που θα ’πρεπε να επιζητάς. Δηλαδή από την μια δεν χρησιμοποιείς το καλό καλά και από την άλλη ζητάς και το καλύτερο. Παρατήρησε τώρα την αλαζονεία που κρυβότανε στην ταπεινή προσευχή σου και αξιολόγησε μόνος σου το μέγεθος της αντίφασης και της βλακείας. Πες μου ειλικρινά, θα ’θελες εσύ προσωπικά, να συναντήσεις όταν πας στη Βασιλεία Των Ουρανών ανεύθυνους και βλάκες; Και θα τους συναντήσεις σίγουρα σε κάποιο Πεδίο αν συνεχίζεις και κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, αλλά δεν θα είναι Το Πεδίο Του Λόγου αυτό, άλλα το πεδίο των ηλιθίων, αυτών δηλαδή που με κάποιο τρόπο επέλεξαν να παραμείνουν επί μακρόν στη λήθη. Έκοψαν μόνοι τους το νήμα της Αλήθειας που υπάρχει μέσα στον Πυρήνα της Ύπαρξης μας, δηλαδή το είναι μας και ακόμα περισσότερο έπεσαν τόσο χαμηλά, μέσα στην λήθη τους ώστε να μην είναι σε θέση να χωρέσουν ακόμα και την ιδέα του είναι τους. Τον Λόγο που εσκήνωσε εν ημίν! Απολύτως φυσιολογικά λοιπόν αρνούνται με διάφορους τρόπους όχι μόνο Τον Χριστό αλλά και τον άνθρωπο, όχι μόνο το Πνεύμα αλλά και Την Ψυχή! Όχι μόνο την συνείδηση αλλά και την μνήμη! Όχι μόνο τη Σοφία αλλά και την Ζωή! Όχι μόνο Τον Άρτο αλλά και Τον Οίνο! Κρασάκι και ψωμάκι τρώνε στους χρυσοποίκιλτους ναούς και συνεχίζουν να σταυροκοποιούνται χωρίς να ξέρουν γιατί. Είναι πράγματι αυτή η αχαριστία και η υποκρισία το ξεκίνημα του κατήφορου όπου χάνεις τον δρόμο, χάνεις και το νόημα της ζωής. Απομένει ένα έκτρωμα, που πασχίζει να μεταμφιέσει την φρικτή αθλιότητα που ζει για να κρύψει την ντροπή της αποτυχίας και της γύμνιας της.

– Γέροντα μου είσαι λίγο σκληρός όμως ε;

– Σου μιλάω για τους ανθρώπους που λατρεύουν το χρήμα και το μαμωνά, σου μιλάω για τους ανθρώπους που ζούνε με το βάρος Του Νόμου της Ανταπόδοσης, σου μιλάω για τους συντηρητές της Παγκόσμιας υποκρισίας, αυτούς που επιλέγουν να γίνουν μαριονέτες χειραγώγησης και εξαπάτησης κάποιας εξουσίας, όπως αυτοί που κάποτε φώναζαν «Άρον-άρον σταύρωσον Αυτόν».

– Τώρα καταλαβαίνω γιατί σε λένε αιρετικό γέροντα μου. Τους ξεσκεπάζεις και φοβούνται.

– Πριν 2000 χρόνια περίπου, κοντά σε μια έρημο, μέσα σε μια σπηλιά, υπήρχε ένας γέροντας που δίδασκε ότι «το δέντρο της πλάνης των ανθρώπων θα ξεραθεί και τελικά θα καεί όταν οι ρίζες του αποκαλυφθούν στο Φως! Τότε Ο Παράκλητος, Το Πνεύμα Της Αληθείας θα έχει ελευθερώσει την ανθρωπότητα».

– Και πως μοιάζει το δέντρο Γέροντα;

– Όποιος επιλέγει το δρόμο Της Αρετής και όχι της κακίας, βλέπει πως το δέντρο της πλάνης μοιάζει με Λερναία Ύδρα, με ένα τέρας που έχει δυο κορμούς και αμέτρητα κεφάλια. Πριν αντιμετωπίσει όμως αυτό το θηρίο, έχει δαμάσει από μικρός τα φίδια που υπάρχουν μέσα του. Τα έχει στρίψει καλά σα ρόπαλο, γιατί χωρίς αυτό, το θηρίο δεν νικιέται και πρέπει να είναι καλογυμνασμένος και να έχει ψηλώσει αρκετά, για να μπορεί να δει που καταλήγουν οι δυο μεγάλοι κορμοί του θηρίου.

– Και που καταλήγουν Γέροντα;

– Όταν προετοιμαστείς και επιλέξεις συνειδητά να πας στον βάλτο που ζει το τέρας, τότε θα μάθεις! Όσο όμως επιλέγεις να πηγαίνεις στο καφενείο και να κοροϊδεύεις τους ήρωες με τους φίλους σου δεν θα το μάθεις ποτέ…, αλλά θα προετοιμάζεσαι ασυνείδητα για να γίνεις και εσύ τροφή του θηρίου, γι’ αυτό σου λέω μην παίζεις με την προσευχή γιατί είναι σαν να παίζεις με την φωτιά!

– Και τι να ζητάω στην προσευχή μου;

– Να ζητάς να μάθεις να προσεύχεσαι σαν Υιός Θεού! Όπως μια μαϊμού δεν την ενδιαφέρει και ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σπουδάσει αστροφυσική, έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει τα Θεία και να τα γνωρίσει, όσο κάνει μια απομίμηση προσευχής, που καταλήγει πάντα σε κάποιο είδος μπανάνας. Πρέπει να συνυπολογίζεις ότι αυτό το υποανάπτυκτο ον το οποίο δεν έχει ακόμα εξανθρωπιστεί, δημιουργεί ένα περιβάλλον γεμάτο επικίνδυνες μπανανόφλουδες. Έτσι ακριβώς γίνονται οι κουτοπονηριές και οι δικαιολογίες μας, οι μπανανόφλουδες του δρόμου μας

– Παππούλη, μήπως υποτιμάς τους ανθρώπους;

– Και να ήθελα δεν μπορώ. Μόνος του ο καθένας υποτιμάει τον εαυτό του και όταν είναι τόσο ανεύθυνος ώστε να αρνείται να το δει υποκρινόμενος το θύμα, ενεργοποιεί κάποιον άλλον να τον υποτιμήσει και του μεταθέτει τις ευθύνες του.

– Και όλοι αυτοί οι Άγιοι άνθρωποι Γέροντα που τους υποτίμησαν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές; Που έκαναν λάθος;

– Δεν έκαναν λάθος παιδί μου, άσκηση ταπεινοφροσύνης έκαναν και αποδέχτηκαν συνειδητά  με αγάπη, υπομονή, κατανόηση, μεγαλοθυμία και καρτερικότητα την κατάκριση, την συκοφαντία και την επιτίμηση, την περιφρόνηση των ανθρώπων που ούτως ή άλλως δεν ξέρουν τι κάνουν. Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα από το ύψος Του Σταυρού. Οι άνθρωποι σε βλέπουν κάθε μέρα να ζεις μαζί τους, ενώ εσύ στην πραγματικότητα βρίσκεσαι μεταξύ ουρανού και γης καρφωμένος σε ένα Σταυρό, ώστε να μπορεί η εικόνα σου στη γη να κάνει τη λύπη, χαμόγελο και τον πόνο χαρά, μετουσιώνοντας τα δηλητήρια με τον τρόπο που βγαίνει το φάρμακο από το φαρμάκι.

– Προηγουμένως όμως ήσουν πολύ αυστηρός!

– Τα έχεις λίγο μπλεγμένα ακόμα και δεν μπορείς να διακρίνεις ότι οι Νόμοι κρίνουν διαφορετικά όσους δεν ξέρουν τι κάνουν, από εκείνους που υποκρίνονται ότι είναι ασυνείδητοι και δεν ξέρουν τι κάνουν. Ακόμα και οι νόμοι της γης έχουν κλίμακα. Όταν ήσουν 5 ετών τα έκανες πάνω σου και οι άλλοι γέλαγαν μαζί σου. 55 ετών όμως στο γραφείο σου, αν σου συμβεί το ίδιο, οι άλλοι μπορεί να θυμώσουν μαζί σου και να έχεις και νομικές κυρώσεις. Αφού λοιπόν η αληθινή μας ηλικία έλκει άλλο επίπεδο κρίσης, τότε κατανοούμε ότι κρινόμαστε ανάλογα το ύψος της συνείδησής μας και για αυτό η αυστηρότητα αυξάνει όταν υποκρινόμαστε πως δεν κάναμε κάτι συνειδητά.

– Τελικά συγχωρούμε ή κρίνουμε αυστηρά;

– Σου εξήγησα ότι ο καθένας κρίνεται, όχι απλώς από τα έργα του, τις επιλογές και τις πράξεις του, γιατί και αυτά είναι σχετικά με άλλους παράγοντες. Κρίνεται για τα κριτήρια αξιολόγησης που διαθέτει για οτιδήποτε πιστεύει και για οτιδήποτε δεν πιστεύει, αλλά και για όσα τον αφήνουν αδιάφορο. Πάντα όμως και ουσιαστικά, κρινόμαστε για τα κίνητρα μας, γιατί αυτό είμαστε τελικά. Δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε εμείς για τον εαυτό μας, ούτε αυτό που νομίζουν οι άλλοι για μας, αλλά τα κίνητρα μας, πίσω από κάθε σκέψη, συναίσθημα, λόγο ή πράξη. Αυτή είναι η αληθινή μας ταυτότητα! Οι Θείοι Νόμοι δεν εξαπατώνται, δεν σε κρίνουν για αυτό που φαίνεται ότι κάνεις αλλά για αυτό που κάνεις πραγματικά. Στα λόγια όλοι συγχωρούν εύκολα και τροφοδοτούν και τη ματαιοδοξία τους. Η συγχώρεση τους είναι τόσο επιφανειακή όσο και η ζωή τους. Για να συγχωρήσεις, δηλαδή να χωράς αληθινά χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση που διαμορφώνεται μόνο όταν περάσεις από την κρίση της συνείδησής σου για ότι έκρινες συνειδητά ή ασυνείδητα. Αν δεν βγάλεις τα ζιζάνια από το χωράφι σου θα πνίξουν τα σπαρτά και θα είσαι υπόλογος που θα μείνει νηστική η οικογένειά σου. Και τι θα πεις τότε, ότι ήταν Θέλημα Θεού η επιλογή της απραξίας σου; Ο καλός γεωργός με το ένα χέρι σπέρνει και με το άλλο ξεριζώνει, γνωρίζοντας ωστόσο ότι κάποιοι σπόροι θα πέσουν σε πέτρα και κάποιους θα τους φάνε τα πουλιά. Έτσι ο σοφός γεωργός καθαρίζει και τις πέτρες από το χωράφι και μπορεί να φτιάξει και ένα σκιάχτρο για τα πουλιά.

– Επομένως Γέροντα μου, ο δρόμος που παρουσιάζεις είναι να αποδίδεις δικαιοσύνη.

– Η θεία επιταγή γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν «Δικαιοσύνη μάθετε». Καμιά αρετή δεν μπορεί να οικοδομηθεί, εάν δεν ριζώνει στην αίσθηση του δικαίου.

Ελπίζω μετά από όλα αυτά να καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που συζητάμε δεν έχουν κανένα νόημα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο δίκαιο, την εξέλιξη, την τελειοποίηση, την αλήθεια και την αγάπη. Η συγνώμη τους είναι μισή εξαπάτηση, είναι παθητική και τους δένει με τα πάθη τους. Η αληθινή συγχώρεση είναι ενεργητική και αποδεσμεύει από τα πάθη της ψυχής. Να πως εξηγείται το δικαίωμα της άφεσης αμαρτιών που μετέφερε ο Χριστός στους μαθητές Του, δηλαδή σε όλους όσους αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους αγάπη. Έτσι πρώτα γνωρίζει κανείς το Νόμο της Αυστηρότητας, έπειτα το Νόμο της Δικαιοσύνης και τέλος το Νόμο του Ελέους. Όσο δεν είναι δίκαιος ο άνθρωπος με τον εαυτό του, είναι φυλακισμένος στον Νόμο της Ανταπόδοσης.

– Και πως αδικεί κανείς τον εαυτό του Γέροντα;

– Με πολλούς τρόπους το κάνει αυτό, ζημιώνοντας και τον εαυτό του και τους άλλους και αυτό είναι και ο ορισμός της βλακείας. Ο κακός νομίζει ότι τον ωφελεί η βλάβη του άλλου αλλά αν δει πως δεν ωφελείται σταματάει, τον βλάκα δεν τον σταματάει τίποτα. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμάει την βλακεία των ανθρώπων, αφού καταφέρνει να επιβιώνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Συχνά η προδοσία χρησιμοποιεί σαν προσωπείο αθωότητας την βλακεία, για να αθωωθεί. Τα πλαστά ελαφρυντικά όμως γίνονται βαρίδια, για αυτό λέγεται ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, κανείς όμως δεν μπορεί να δραπετεύσει από τον εαυτό του. Όσοι λένε πως γνώρισαν Τον Θεό χωρίς να αναγνωρίζουν τον άνθρωπο είναι εξίσου ψεύτες με εκείνους που λένε πως γνωρίζουν τον πλησίον άνθρωπο χωρίς να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Αν δεν έχεις κρίνει τις επιλογές και τα κίνητρα σου δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε στα βασικά. Επειδή όμως σοφόν είναι μόνον το σαφές, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι δίκαιος είναι μόνον ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι όσο αληθινά συγχωρούμε, αλλά τόσο είμαστε αληθινά δίκαιοι. Εάν δέχεσαι ότι ο νόμος της εξέλιξης, μας αποκαλύπτει την προδιαγραφή τελειοποίησης, τότε είναι απαραίτητο να διακρίνεις ότι η Τελειότητα είναι μια Ολότητα όπως η Αλήθεια, ενώ η ατέλεια είναι ένα μέρος, όπως και η πλάνη, που αποτελεί μέρος της Αλήθειας. Το ατελές είναι αυτό που είναι, διότι είναι ανίκανο να χωρέσει την Τελειότητα, που μπορεί και χωράει κάθε ατέλεια.

Επομένως ο δρόμος για την τελειότητα είναι ο αληθινός δρόμος της Αλήθειας που σε ελευθερώνει μέσα στην Ολότητα, ενώ κάθε λανθασμένος δρόμος πλάνης σε δεσμεύει και σε περιορίζει σε ένα μέρος του Όλου. Ο αληθινός δρόμος δεν απαιτεί μόνον δικαιοσύνη, αλλά και συν-χώρεση. Να αυξάνεις την χωρητικότητα σου, να μην παραμένεις στάσιμος στα ίδια, αλλά να επιζητάς διακαώς τα Αΐδια μέσα στην ροή του Λόγου.

Η ατέλεια στο περιορισμένο περιβάλλον της συνείδησης λειτουργεί επιβλαβώς, όταν όμως η συνείδηση διευρύνεται στην ενότητα του Όλου, τότε και η ατέλεια εναρμονίζεται στην λειτουργία του Όλου λειτουργώντας σύμφωνα με όλα τα υπόλοιπα μέρη του Όλου, παύοντας να είναι ατέλεια. Δεν μπορείς να ξεριζώσεις ούτε το πείσμα, ούτε την ξεροκεφαλιά, μπορείς όμως να τα μετουσιώσεις και να τα κάνεις υπομονή και επιμονή. Χωρίς αυτά κανένας δρόμος δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Δίχως τόλμη δεν μπορείς να κάνεις ούτε το πρώτο βήμα, ούτε το τελευταίο, να αγκαλιάσεις και το πιο σκοτεινό σου κομμάτι και να το κάνεις Φως!