ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ 

ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ 

ΦΙΛΟΥΣ, ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΜΑΣ 

18-11-2014

ΘΥΜΗΣΟΥ

Σε καταδέχομαι όπως είσαι, με όλες τις ατέλειες σου άνθρωπε, δεν σου ζητώ, αλλά θέλω να είσαι ότι σου υπόδειξα και σε δίδαξα και σε διδάσκω να κάνεις πράξεις την αγάπη μου. Λες πως με χωράς αλλά με διαχωρίζεις στα τμήματά σου. Πόση αγάπη έχεις; Θυμήσου πόσες φορές στα λάθη, στις ελλείψεις σου ήρθα να σε στηρίξω, πόσες φορές σου έδωσα χέρι βοήθειας, έγινα η γέφυρα για να ξεπεράσεις το χάσμα που βρισκόταν κάτω από τα πόδια σου, που μόνος δεν μπορούσες να περάσεις. Θυμήσου τις φορές που σε σήκωσα από εκεί που είχες πέσει μην μπορώντας να σηκωθείς, το έλεος και την αγάπη που λαμβάνεις κάθε φορά για να γίνω η θεραπεία στις πληγές σου. Κι όμως κάθε φορά ερχόσουν μετά από κάθε δωρεά να με κρίνεις, να με κατακρίνεις γιατί ο αχόρταγος νους σου ήθελε κι άλλο. Ζητάς- ζητάς κεκτημένα, τα κατορθώματά σου για να τραφεί ο εγωισμός σου. Τίποτα δεν κατέχεις εγώ σε τροφοδοτώ και σε εκπαιδεύω, σε δοκιμάζω εαυτέ,  στις δωρεές μου θέλεις να κατέχεις, να εξουσιάζεις, να υποτιμάς, να τις οικειοποιείσαι. Φριχτή η πλάνη που έχεις πέσει εαυτέ. Με αγνωμοσύνη και σκληρότητα και δήθεν ευγένεια και ταπεινοφροσύνη, θες να ξεγελάσεις τον εαυτό σου. Χρησιμοποιείς τις γνώσεις που σου παρέχω για να δείξεις πως είσαι ο παντογνώστης, για να κρύψεις την ασχήμια σου και να πλανέψεις την ματιά.

Καλύμματα-καλύμματα, βαραίνεις τώρα πια, μετά από όλα αυτά και με δυσκολία κρατιέσαι όρθιος. Δεν αντέχεις να κοιτάξεις τι άφησες πίσω σου, στην πορεία της πτώσης σου και εμμένεις να δεσμεύεις και να δεσμεύεσαι. Θυμήσου πόσες φορές ζητούσες βοήθεια και σου έδινα μηνύματα αφύπνισης για να μετατοπιστείς εαυτέ, την επίγνωση της κατάστασης σου, είχες κλειστά τα αυτιά σου στις προτροπές μου, έκλεινες τα μάτια σου μέχρι που σε τύφλωσε ο εγωισμός σου. Υποκρίνεσαι εαυτέ και μάχεσαι με την στάση σου και τις ενέργειές σου, τις δωρεές μου. Θυμήσου πως κατέβηκα τα πεδία που εσύ εξέπεσες, για να σου δείξω και να σου θυμίσω την αποκατάστασή σου. Σου έδωσα εφόδια για να προχωρήσεις, να εξελιχθείς, μα πολλές φορές τα χρησιμοποιείς για να μεταφέρεις τα μηνύματά σου.

Τόλμησε εαυτέ να με κοιτάξεις στα μάτια του πλησίον σου και θα δεις την μάτια μου, να σε διαπερνά σαν τόξο πυρός, για να κατακάψει ότι σε τυφλώνει, για να φωτίσει το νου σου, την κάρδια σου, την συνείδηση σου για να αλλάξεις την τροχιά σου. Όση γνώση και αν έχεις εαυτέ θα είναι στείρα και ξερή σαν τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν στο χώμα δίχως ζωή. Εγώ σου δίνω ζωή και σε τροφοδοτώ με την αγάπη μου. Έχε αγάπη, δίνε χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα, δίνε χωρίς ιδιοτέλεια, γίνε πρόσφορα αγάπης, γίνε ο νομός της Αγάπης εαυτέ «Αγάπα αλλήλους» σαν τον εαυτό σου και φανέρωσέ τον  όπως είναι, να δεις καθαρά με τα μάτια της ψυχής σου για να βρεις τον δρόμο της σωτήριας σου. Μην καταχράσαι ότι σου παρέχω μέσα από τα τμήματά σου και μην περιμένεις να χαρείς όταν φανερώνουν ατέλειες ή πέφτουν σε λάθη για να φανείς ανώτερος.

Η Αγάπη μου ου φυσιούτε, ουκ ασχημωνεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ου λογίζεται το κακό, ου χαίρει επί της αδικίας, συγχαίρει δε τη αλήθεια, μακροθυμεί, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Πορεύσου με αγάπη και έλεος εν ειρήνη εαυτέ! Με κάθε λόγο πράξη και συναίσθημα γίνε συγγνώμη και συγχώρεσε, γίνε έλεος και ελέησε, γίνε αγκαλιά και αγκάλιασε τα τμήματά σου γιατί δεν σε θέλω μονό σου. Σε θέλω ένα σώμα ενωμένο με τα τμήματά σου γιατί το δρόμο της επιστροφής και ένωσής σου μαζί μου, χρειάζεται να τον διαβείς με τα τμήματά σου, μόνος θα χαθείς και θα παραμείνεις στάσιμος. Άκου την ψυχή που σου φωνάζει «δεύρω έξω» και σήκω και περιπατεί μαζί μου. Αυτός είναι ο Εαυτός ο Ένας ο ενωμένος, ο μηδέποτε διαχωριζόμενος, ο άνθρωπος εαυτός που Χρηστεύεται και Θεώνεται ο Άνθρωπος Λόγος. 

ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΚΟΛΕΤΑ