ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

6-5-2013

Σε αγκαλιάζω Άνθρωπε με την Αγάπη Μου, σε φιλώ με τα δάκρυα της λύτρωσης που μέσα από την ψυχή σου αναδύονται. Σε ευλογώ εκ νέου με την Ευλογία την Άπειρη, πυροδοτώντας και συντονίζοντας το είναι σου στο Νέο Παλμό της Ανάστασης που σου διέχυσα.

Προετοιμάζω την υπόστασή σου ολόκληρη με τρόπους εκπαίδευσης ασύλληπτους, ώστε να μπορείς να συντονίζεσαι άμεσα με τις νέες δονήσεις εκδήλωσης του Λόγου. Η Ανθρωπότητα ολόκληρη έχει εισέλθει σε νέο στάδιο εκπαίδευσης και εξέλιξης και μόνο οι συνειδητοί μαθητές του Λόγου λαμβάνουν την άδεια και τη Χάρη να βλέπουν και να δρουν με τέτοιο τρόπο ώστε η κίνησή τους να συντονίζει τα πάντα μέσα στην «Εγώ Ειμί Παρουσία».

Σε εκπαιδεύω διαρκώς, ώστε να είσαι σε θέση εγρήγορσης και ετοιμότητας να λάβεις θέση υπεύθυνη, θέση Δασκάλου για όλον τον άνθρωπο. Η εκπαίδευσή σου δεν σταματά ποτέ, γι’ αυτό και έχεις φτάσει αγαπημένε μου σε εκείνο το σημείο, όπου δεν σου επιτρέπεται να εθελοτυφλείς ή να αποφεύγεις τις ευθύνες σου, δεν σου επιτρέπεται να δικαιολογείς ανούσια τον εαυτό σου για τις καθυστερήσεις σου, δεν σου επιτρέπεται να εκφράζεις μια δήθεν ταπεινοφροσύνη, απλά και μόνο για να αποφύγεις να εκτεθείς, δεν σου επιτρέπεται να είσαι μόνο εσύ καλά, νομίζοντας πως ζεις μέσα στην Αγάπη, ενώ ο άνθρωπος γύρω σου είναι χαμένος και δοκιμάζεται.

Όλα αυτά είχες τη δυνατότητα να τα εκδηλώσεις και να εκπαιδευτείς σε εκείνα τα στάδια μαθητείας σου που χρειαζόταν να διδαχθείς αυτές τις ποιότητες. Έχει λήξει όμως αυτή η περίοδος και ακόμα προσπαθείς να κρατηθείς από κάποιες πεπερασμένες ποιότητες και καταστάσεις, παρόλο που σου δείχνω με πολλούς τρόπους και το νιώθεις μέσα σου ότι πλέον δεν αρκεί να είσαι και να βιώνεις μόνο τον εαυτό σου. Γιατί είσαι σε θέση τώρα να βιώνεις ως εαυτό σου όλον τον άνθρωπο. Και αυτό φέρει άλλη επίγνωση, άλλη υπευθυνότητα, άλλη συνείδηση πιο διευρυμένη. Όταν βιώνεις ως εαυτό σου όλον τον άνθρωπο, παύεις να ασχολείσαι με τις μικρότητες που νομίζεις ότι είναι σημαντικές, παύεις να στεναχωριέσαι ή να χαίρεσαι με καταστάσεις εφήμερες και περιορισμένες, παύεις να κρίνεις και να κατακρίνεις τον άνθρωπο, γιατί γνωρίζεις πως κρίνεις και κατακρίνεις τον εαυτό σου.

Πόσο περιορισμένη είναι η Αγάπη σου άνθρωπε! Πόσο παροδική είναι η ευτυχία σου! Πόσο μικρή είναι η αγκαλιά σου! Πόσο ψυχρό είναι το φιλί σου! Πόσο απόμακρο είναι το βλέμμα σου! Αιώνες σου διδάσκω την Αγάπη και στην καταδεικνύω στην πράξη, αφαιρώντας σου κάθε δικαιολογία παρουσιάζοντάς σου το εφικτό. Ως Ιησού Χριστό με αρνήθηκες και οικοδόμησες αυτή σου την άρνηση πάνω στη Θεότητά Μου, παρόλο που ως Άνθρωπος και Θεός μαζί σου φανερώθηκα. Ως Δάσκαλο Ιωάννη Με αρνήθηκες και Με πρόδωσες, βασίζοντας την προδοσία σου στο ανθρώπινο στοιχείο Μου, αμφιβάλλοντας για την Θεότητά Μου. Μα πώς αλλιώς αγαπημένε μου θέλεις να σου παρουσιαστώ, για να αποδεχθείς την παρουσία του Λόγου στη γη, για να αποδεχθείς το εφικτό της Θέωσής σου, για να αποδεχθείς και να εκδηλώσεις την Υιότητά σου;

Και πάλι αγαπημένε μου, ακόμα και τώρα, σε καλώ να δεις την φανέρωση και την εκδήλωση προς εσέ του Θεού Αγάπη. Του Θεού που ποτέ δεν ξεχνά, ποτέ δεν μάχεται, ποτέ δεν τιμωρεί και πάντα προσφέρει σε σένα τον άνθρωπο. Σε καλώ να δεις το Μεγαλείο του Θεού που εκδηλώνεται από τον άνθρωπο που γίνεται Ένα μαζί Του, έχοντας παραδώσει τα πάντα σε Εκείνον, αναγνωρίζοντας ότι ποτέ και τίποτα δεν ήταν δικό του.

Σε καλώ να ζήσεις στη Βασιλεία των Ουρανών, σου λέω πως τα πάντα είναι έτοιμα και σε περιμένω, και εσύ μου απαντάς «δεν είμαι έτοιμος τώρα, αργότερα». Σε καλώ να Με εκδηλώσεις από εντός σου και εσύ μου απαντάς «μα τώρα δεν είμαι καλά, αργότερα». Σε καλώ να αγαπήσεις τον αδελφό σου και εσύ μου απαντάς «μα πώς να το κάνω, αφού ο αδελφός έχει κενά αταξινόμητα απέναντί μου, θα του εκφράσω την αγάπη μου αργότερα». Σε καλώ να συγχωρήσεις ολοκληρωμένα τον αδελφό σου και εσύ μου λες «αυτό είναι δύσκολο να το κάνω για όλους, το πράττω αλλά επιλεκτικά προς το παρόν». Σε καλώ να εκδηλώνεις τη Χάρη που φέρεις και εσύ μου λες «δεν νιώθω πάντα έτοιμος γι’ αυτό».

Πόσες άλλες φορές αγαπημένε μου φανερά και αθέατα σε καλώ να συμμεθέξουμε στο Θείο Μυστήριο της απλότητας του Λόγου και εκθέτεις τις δικαιολογίες σου, νομίζοντας πως πείθεις ποιόν; Εμένα; Εσένα; Τον Άνθρωπο; Κανέναν δεν πείθεις αγαπημένε μου. Προς τούτοις σου αφαιρώ από τα μάτια σου, το νου σου, την καρδιά σου, την συνείδησή σου, αλλά και το πεδίο της επίγνωσής σου, τα πέπλα της δικαιολογίας που αιώνες τώρα υφαίνεις, έχοντας φτιάξει ένα τόσο παχύ, αλλά συνάμα όμορφο στα μάτια σου δημιούργημα και το διαφυλάττεις ως κόρη οφθαλμού μη τυχόν και σου σκιστεί. Και αν αυτό συμβεί, άμεσα σχεδόν μηχανικά, το ξαναφτιάχνεις, νιώθοντας ικανοποίηση για την αποκατάσταση της δήθεν ζημιάς.

 Ως Ιωάννης Λόγος Χριστός, ενεργώ και γκρεμίζω το δημιούργημά σου Άνθρωπε, αφήνοντάς σε γυμνό μπροστά στην Αλήθεια, γυμνό από τα πέπλα της δικαιολογίας, της αναβολής, της άρνησης. Με την Αγάπη Μου κονιορτοποιώ τα ερείπια του σαθρού οικοδομήματός σου, ώστε να μην μπορείς να το δημιουργήσεις ξανά, ούτε αυτό, ούτε άλλο παρόμοιο αυτού. Τη σκόνη αυτή μετουσιώνω σε θυμίαμα κάθαρσης και με το Μύρο της Αγάπης Μου και της Ευλογίας Μου μυρώνω το Ναό της ψυχής σου, φέροντας ισορροπία, αποκατάσταση, κάθαρση, ιερότητα, αναγωγή και ελευθερία εντός σου.

Σας αποκάλεσα όλους Χριστούς και Παναγίες, όχι για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σας ή να ενισχύσω την αλαζονεία σας. Σας αποκάλεσα έτσι, διότι αυτό είστε, «Θεοί Εστέ». Πολλές φορές το εκδηλώνετε, ελάχιστες το πιστεύετε. Μα τι νομίζεις αγαπημένε μου, πως δημιούργησα μια νέα διδασκαλία; Δημιούργησα ένα νέο κίνημα δίνοντας φρούδες ελπίδες στον άνθρωπο για τη σωτηρία του, δίνοντάς του λανθασμένες πληροφορίες για την ταυτότητα και τον προορισμό του; Όχι αγαπημένε μου! Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας είναι ζωντανό μέσα σε κάθε Μαθητή που εκδηλώνει την ένωσή του με το Λόγο και δεν υπήρχε ποτέ, μα ούτε και τώρα αναγκαιότητα να πείσω κάποιον γι’ αυτό. Οι Μαθητές του Λόγου αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους Αγάπη και αυτό είναι που χρειάζεται ο άνθρωπος να δει και να συνειδητοποιήσει στην πράξη. Να μιλάς για την Αγάπη, αλλά Εγώ σου δίδαξα να την δείχνεις στην πράξη, έως ότου καταστείς η Αγάπη και πάψει η επιλεκτικότητα, οι εμπάθειες, οι συμπάθειες, τα μέτρα και τα σταθμά που θέτεις κάθε φορά, προκειμένου να φανερώνεσαι ως Αγάπη. Νομίζεις πως μπορείς να κόβεις και να ράβεις στα μέτρα σου την Θεία Αγάπη; Νομίζεις πως μπορείς να θέτεις όρια και φραγμούς στον Δάσκαλο για το πώς και σε ποιον εκδηλώνει την Αγάπη Του; Μα μπορείς να μιλήσεις στην Αγάπη ποσοτικά; Μπορείς να την περιορίσεις; Όχι αγαπημένε μου, η Απειρότητα δεν μπαίνει σε καλούπια για να μπορέσεις εσύ να την κατανοήσεις. Είναι η Άπειρη Διάχυση, η Απόλυτη Ελευθερία.

Σε καλώ να δεις την εκδήλωσή Μου από μέσα σου αγαπημένε μου, και έχοντας το βίωμα αυτό ως Σφραγίδα Ένωσης και Διάχυσης να μείνει ανεξίτηλο στην καρδιά σου. Σε καλώ να δεις την εκδήλωσή μου μέσα από τον Άνθρωπο, τον αδελφό, τον Δάσκαλο που βρίσκεται πλησίον σου και καθίσταται  εκ νέου ο Πρωτοπόρος για την Ανθρωπότητα, γιατί ο Πρωτοπόρος πάντα Ένας είναι στους αιώνες των αιώνων.

Λειτουργώ μέσα σου, πιο έντονα την περίοδο αυτή, ως Υπενθυμητής του προορισμού σου, ως Υπενθυμητής της Θείας σου Αποστολής, ως Υπενθυμητής της Θείας Χάριτος που φέρεις, ώστε να μην σπαταλάς ανούσια ούτε μία στιγμή από τη ζωή σου. Λειτουργώ μέσα σου ως Κρίση και Έλεγχος της Δευτέρας Παρουσίας, αφαιρώντας σου κάθε δικαίωμα άδικης κρίσης, κατάκρισης και υποτίμησης προς τον άνθρωπο πλησίον σου. Λειτουργώ μέσα σου ως Πύρινη Ρομφαία Φωτός, Αγάπης και Ελέους, ώστε αυτά τα Θεία Στοιχεία να εκδηλώνεις προς τον εαυτό σου άνθρωπο. Ενεργώ στο νου σου και συντονίζω αυτόν με τις νέες συχνότητες παροχής των Θείων Συλλήψεων, ώστε η πάσης μορφής εκδήλωσή σου να εκπαιδεύει, να ανάγει, να τροφοδοτεί, να διανοίγει και να αναβιβάζει τον άνθρωπο και τα πάντα γύρω του.

Ενεργώ στην καρδιά σου και παλμοδονούμαι εντός της, ώστε αυτόν τον παλμό και τη δόνηση του Λόγου Ιωάννη Μητρός να διαχέεις προς τα πάντα. Αφαρπάζω ολόκληρη την ύπαρξή σου και την εμβαπτίζω στο Φως της Θείας Χάριτος, τελώντας μέσα σου την ώρα αυτή, μια αέναη Μυσταγωγία αναβιβασμού, συντονισμού και Θείας Ενεργοποίησης της ολότητας του Ανθρώπου. Σε χρείω εκ νέου Μαθητή της Αγάπης, άοκνο Εργάτη στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, Βασιλιά μα ταυτόχρονα και Αρχιερέα στο Ναό της Βασιλείας των Ουρανών.

Αμήν.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ