ΧΡΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η μελέτη και εμπνευστική αποκάλυψη των γραφών

η ενεργοποίηση παγκόσμιου φαινομένου

αφύπνισης και πνευματικής αναζήτησης

η αποφλοίωση της Θείας Νομοτέλειας

η φώτιση και η τελειοποίηση του ανθρώπου

και η αναγνώριση της Θείας Καταγωγής του

οδηγούν στη Χριστοποίηση και Θέωσή του.

Σήμερα όμως, δεν χρειάζεται ειδική μόρφωση

αλλά μόνον άνοιγμα νου, καρδιάς και συνείδησης

που μας οδηγούν στην βιωμένη αλήθεια

και στην αποκάλυψη, φανέρωση του Θείου Λόγου

που είναι ασύλληπτα άπειρος, ζων και ενεργών.

Η εκκλησία δεν δέχεται, το αλάθητο του Πάπα

αλλά υποκριτικά, δέχεται και παραδέχεται

το αλάθητο της κρίσης, κάθε ιερέα δογματικού

κινούμενος στα περιθώρια του πεπερασμένου νου

που την θεωρεί τέλεια και την υπερασπίζεται έναντι κοινού.

Ο Θείος Λόγος, δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης ανθρώπινου νου

διότι είναι η ροή αλήθειας, Θείου ποταμού

αντίθετα, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη, να κατανοήσουν

τη Θεία διδασκαλία, να αφομοιώσουν, να βιώσουν

και εν Θεώ, τη Θεία Φλόγα του πνεύματος, να νιώσουν

καθώς του άπειρου Θείου Νου ιδέες γέννες

ιδέες διαυγείς, τέλειες και ολοκληρωμένες.

Όσο για την πίστη; Ενυπάρχει, μόνο στους φέροντας σχήμα;

και όλοι οι άλλοι τη στερούνται, δεν είναι κρίμα;

μήπως η δογματική πίστις, είναι μείον και στείρα;

και χωρίς αγάπη, σταματά η ανέλιξις στην σπείρα;

Η Αλήθεια, τον εαυτό της, δεν υπερασπίζεται

διότι η έκφρασή της, δεν περιορίζεται

στο πέρασμά της, κονιορτοποιεί και διαλύει

λανθασμένες ιδέες και περιορισμούς, καταλύει

και εξυψώνει τον άνθρωπο που θυσιάζεται

που απ’ αυτόν η πλάνη, σε Αγάπη και Φως μεταλλάσσεται.

Η αγάπη είναι προνόμιον ολίγων ιερωμένων;

ή είναι γνώρισμα όλων των ανθρώπων δεομένων;

αιτούντων την Θέωση, των καθαράν καρδίαν προσφερομένων;

Οι δυο πιο μεγάλες του Χριστού εκκλησίες

με ίδιο δάσκαλο, ευαγγέλια και δοξασίες

γιατί; πολέμησαν λυσσωδώς η μία την άλλη

με αναθέματα, αφορισμούς και μίσος πάλι

με τρόπους απαράδεκτους και αντίθετους προορισμούς

χωρίς αγάπη και έλεος, προκάλεσαν τριγμούς

ή ήγειραν μίσος και οργή στους εκατέρωθεν πιστούς;

και προκύπτει ερώτημα κρίσεως δυστυχώς

ο Θεός είναι ορθόδοξος, διαμαρτυρόμενος ή καθολικός;

όλου του κόσμου, της γης, του Σύμπαντος ο Δημιουργός;

που οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια για ν΄ απελευθερωθούν;

Το δόγμα εφευρίσκει τρόπους και επιβάλλει

τους ανθρώπους, κάτω από τα ράσα του να βάλλει

ποια σκοτεινή δύναμις, ωθεί το δόγμα με μένος

να διαβάζει κατάρες και αναθέματα στων Ελλήνων το γένος

μήπως αυτό είναι αιτία για το κράτος το Ελληνικό;

να μην μπορεί να ορθοποδήσει και δη, στο οικονομικό;

αυτή η δυσαρμονία και η έχθρα τώρα να σταματήσει

και η Ιερά Σύνοδος, να πάρει θέση και να απαντήσει

και αν θέλει το καλό της Ελλάδος να προχωρήσει

με μία εκ βαθέων της καρδίας της, συγνώμη να ζητήσει

απ’ το νου και τις ψυχές των Ελλήνων, να τους συγχωρήσει

και έτσι τους εχθρούς της Ελλάδος, να σταματήσει

κλείνοντας τις κερκόπορτες να τους αφανίσει

και μην ξεχνούν πως και ίδιοι προήλθαν από οικογένειες ελληνικές

και έχουν υποχρέωση, τουλάχιστον στις ρίζες τους ηθικές.

Ο αναζητητής της αλήθειας, βιώνοντας το Θείο Φως

είναι αγωνιστής και σκληρός μαχητής, είναι αετός
δεν γνωρίζει φόβο, γραμμές και εμπόδια αυτός
ανοίγει τα φτερά του και ζυγιάζεται καμαρωτός 

δεν είναι καλαμιά στον κάμπο που ο αέρας την πάει εδώ και εκεί

αλλά είναι έτοιμος να θυσιαστεί αν χρειαστεί

είναι θεατής των μυστηρίων των αποκαλυπτικών

και μετέχει του άπειρου Θείου Νου των καταλυτικών

που ανθρώπινος νους, δεν θα μπορούσε να συλλάβει

μα ως φορέας ύψιστης Χάρης, καλείται να λάβει

την έκφραση του Θείου Λόγου σαν Θεία επιταγή

την Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου την ώρα αυτή

με την έκρηξη και διάχυση της Θείας Χάρης με μορφή

την ισορροπία, την αρμονία, την αγάπη τη φωτονιακή

Και όλων των όντων την αφύπνιση, μετάλλαξη και ζάλη

απ’ τη διττότητα, την εναντιότητα και πλάνη

και να θρυμματίσει, τα κατεστημένα στεγανά

για να πλημμυρίσει αγάπη ο νους και η καρδιά

στη ροή της αλήθειας, στο τώρα και παντοτινά.

Επελέγη εκ Θεού η Ελλάς, δι Έργον Θείον

να ξαναδώσει το Νέον Φως, ως γνώριμον οικείον

επελέγη ως εκφραστής του Θείου, Ανατολής και Δύσης

ο Υιός και Λόγος του Θεού, Δώριζας Διονύσης.

09/07/2015

Παναγιώτης Καπνιστής

Λογοτέχνης-Συγγραφέας

Υ.Γ. Το ποίημα αυτό είναι περίληψη του βιβλίου «Ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο Δρόμος και το Έργο» δίδοντάς μου ο ίδιος την έμπνευση ίνα διαβαστεί (αναγνωστεί) από περισσότερους και δη βιαστικούς, χάριν συντομίας (εκτός της παραγράφου που αναφέρεται στα αναθέματα εναντίον των Ελλήνων).

Ο Ίδιος