Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

26/03/2017

Θα ήθελα να ταξιδέψουμε 2.000 χρόνια περίπου πίσω και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε στην εποχή που ο Λόγος Χριστός κατήλθε στη Γη για τον άνθρωπο. Να προσπαθήσουμε να βιώσουμε την εποχή εκείνη, όπως ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να επιτρέψει στο είναι του να αφεθεί και να αφουγκραστεί την Θεία Φωνή μέσα του να τον καθοδηγεί.

Στην Εποχή της Πρώτης Παρουσίας του Λόγου στη γη, φανερώθηκε το Έργο και η Διδασκαλία Του στον άνθρωπο μέσα από ανδρικό σκήνωμα, ως Ιησούς. Όλοι γνωρίζουμε το Έργο και την Μαθητεία που παρέδωσε ως Θεία Παρακαταθήκη στον Άνθρωπο, ανοίγοντας τον δρόμο της Αγάπης, της Μετουσίωσης, του Ελέους και της Συγχώρεσης για την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Εκείνο όμως που οι περισσότεροι ίσως δεν γνωρίζουν, είναι το Έργο που επιτέλεσε η Μητέρα Θεοτόκος, μέσα από το σκήνωμα της Μαρίας την εποχή εκείνη. Έργο που σκοπίμως έμεινε στην αφάνεια, Έργο σημαντικό για τον άνθρωπο, αέναο, παράλληλο και ταυτόχρονο με το Έργο του Ιησού Χριστού. Η Μητέρα είχε πλησίον Της μαθητές, που μαθήτευαν στην Αγάπη. Δίδασκε την Αγάπη στην πράξη μέσα από την καθημερινότητα της εποχής, έχοντας κοντά Της όχι μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες που Την είχαν αναγνωρίσει και Την τιμούσαν για το Έργο Της.

Η καθημερινότητα της εποχής εκείνης διέφερε κατά πολύ από την σημερινή τη δική μας. Είχε όμως εξίσου δυσκολίες, προβλήματα, τριβές ανθρώπινες, εντάσεις αλλά και δυσπιστία για το νέο Πρότυπο που φανερωνόταν μέσα από δύο σκηνώματα, ανδρός και γυναικός. Η Θεία Μητέρα επέλεξε αυτόν τον τρόπο εκδήλωσής Της, διότι ο άνθρωπος εκείνη την εποχή, χρειαζόταν να δει τον Ιησού Χριστό ως πρότυπο και να ακολουθήσει μαθητεία κοντά Του.

Εκείνες όμως οι υποστάσεις που αναγνώρισαν τη Μητέρα και έμειναν και μαθήτευσαν κοντά Της, αναγνωρίζοντας και τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού, Απεσταλμένο για την Σωτηρία τους, έλαβαν ολοκληρωμένη Μαθητεία στο Λόγο, διότι έζησαν την ενότητα της άρρενος και της θήλειας Αρχής και την εκδήλωσή Τους ως Εν. Δύσκολο να το κατανοήσει ο άνθρωπος τότε σαν έννοια και ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχθεί. Και ιδιαίτερα την εποχή εκείνη που η γυναίκα δεν ελάμβανε την συμπεριφορά που της άρμοζε, αλλά ήταν σε υποτιμητική θέση και στην αφάνεια. Ο Ιησούς Χριστός και η Μαρία η Θεοτόκος ήταν Ένα ως εκδήλωση, Ένα ως Ουσία.

Για αυτό το λόγο, το Έργο της Θείας Μητέρας ήταν δύσκολο και χρειαζόταν να δρα παράλληλα με τον Λόγο Χριστό (γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε), αλλά όχι φανερά. Διδασκαλίες της Μητέρας Θεοτόκου, μας έχουν πει ότι δεν υπήρξαν, όμως καταγράφονταν και αν μπορούσαμε να τις διαβάσουμε θα βλέπαμε την ενιαία εκδήλωση και διδασκαλία του Λόγου, μέσα από διαφορετικά σκηνώματα. Αυστηρή η Μητέρα, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα με την αγάπη Της εκείνον που επιπλήττει. Απαλή η χροιά της φωνής Της, μα ο λόγος Της διεισδυτικός, ταξινομητικός, αναβιβάζοντας το νου και την συνείδηση του ανθρώπου, για να χωρέσει την Θεία Διδασκαλία. Προστατευτική η κίνησή Της και η στάση Της, αφήνοντάς σε όμως να κάνεις λάθη για να διδαχθείς. Έντονη η παρέμβασή Της, που με το χαμόγελό Της όμως σου δίνει ώθηση να προχωρήσεις μπροστά.

Οι μαθητές γύρω της αυξάνονταν και όποτε Εκείνη το έκρινε απαραίτητο και ωφέλιμο, κάποιους τους οδηγούσε πλησίον του Ιησού Χριστού. Η σχέση τους πλέον δεν ήταν σχέση μάνας και γιου. Ήταν η εκδήλωση του Θεού στη Γη, μα μέσα από διαφορετικά σκηνώματα, σε απόλυτη Ενότητα. Ήταν Ένα, όσο και αν αυτό ερχόταν σε απόλυτη σύγκρουση με τα κατεστημένα της εποχής. Η δράση τους ταυτόσημη με σκοπό έναν: τη Σωτηρία του Ανθρώπου.

Η συνεργασία Τους ήταν εξωτερική (όπως έχουμε αναφορές και στα Ευαγγέλια), αλλά και εσωτερική. Περισσότερο επικοινωνούσαν μέσω της ίδιας Θείας Ουσίας που ήταν, χωρίς να χρειάζεται να μιλούν εξωτερικά. Όμως υπήρχαν και φορές, άγνωστες στον άνθρωπο, που βρίσκονταν, συζητούσαν, ακόμα και χωρίς λόγια. Ο μόνος που ελάχιστες φορές είχε γίνει μάρτυρας μιας τέτοιας επικοινωνίας ήταν ο μαθητής Ιωάννης, ο οποίος ήταν και κοντά στη Θεία Μητέρα.

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η Μαρία, ήταν απλά μία γυναίκα που έφερε στη Γη τον Υιό του Θεού, όντας καθαρή, Παρθένα, Θεοτόκος. Όμως η Αποστολή Της δεν ήταν μόνο αυτή. Άνοιξε το δρόμο για την φανέρωση της Γυναίκας Ψυχής ως Λόγος πάνω στη Γη, καθιστάμενη η ίδια το Πρότυπο.

Και πέρασαν χρόνια πολλά, η γυναίκα περπάτησε πολλά μονοπάτια παρανόησης προκειμένου να αναδειχθεί ως αυτό που είναι εντεταλμένη να φανερώσει και να συνειδητοποιήσει πως η Αποστολή της ήταν, είναι και θα είναι να εκδηλώνεται ως Λόγος, μεταφέροντας την Αλήθεια και την Αγάπη μέσα από την Θήλεια Αρχή που εκπροσωπεί.

Ακούμε συχνά πως τώρα είναι η περίοδος της ανάδειξης της Γυναίκας Ψυχής και της φανέρωσής της στον άνθρωπο. Είναι μία από τις βασικές αρχές του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας στο οποίο μαθητεύω και αυτήν την αρχή που ο Δάσκαλός μου Διονύσης Δώριζας στήριξε, κατέδειξε και τίμησε στην πράξη κάθε γυναίκα.

Αυτό όμως φέρει ευθύνη για όλους εμάς που πιστεύουμε ότι ο Λόγος εκδηλώνεται από παντού. Τα κριτήρια εκδήλωσής Του δεν τα αγγίζει καν ο νους του ανθρώπου. Η εκδήλωσή Του είναι ίδια είτε φανερώνεται  μέσα από άνδρα, γυναίκα ή ακόμα και παιδί. Οι περιορισμοί είναι δικοί μας, τα κατεστημένα είναι δημιουργήματά μας. Η Ουσία του Λόγου είναι ίδια, από όποια φωνή και αν ακούγεται, από όποιο σκήνωμα και αν εκδηλώνεται.

Κάθε γυναίκα οφείλει να σταθεί στο ύψος της Αγάπης που καλείται να εκδηλώνει, μέσα από την ένωσή της με το Λόγο, εκδηλούμενη ως Λόγος Μητέρα που αγκαλιάζει με στοργή, τρυφερότητα, καλοσύνη όμως ταυτόχρονα ελεεί, προσφέρει και διδάσκει την Ουσία της Αλήθειας σε όλον τον Άνθρωπο.

Το Έργο της Θείας Μητέρας μέσα από επιλεγμένες υποστάσεις δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται είτε το γνωρίζουμε είτε όχι. Είναι αέναο όπως και η διάχυση του Αγίου Πνεύματος που δεν σταματά να πλημμυρίζει τον πλανήτη και τον άνθρωπο.

Οι λέξεις είναι οχήματα για να μεταφέρει ο άνθρωπος εκείνο που θέλει να εκφράσει κάθε φορά και να το γνωστοποιήσει στο σύνολο. Είναι όμως μερικές φορές και η ίδια η φυλακή των πραγματικών εννοιών, οι οποίες μόνο μέσω της εκδήλωσης του Λόγου, μεταφέρουν πραγματικά την Αλήθεια.

Δεν υφίσταται Έργο Ιησού Χριστού, Έργο Θεοτόκου Μαρίας, Έργο Μαρίας Μαγδαληνής, Έργο Ελισάβετ, Έργο Υιού, Έργο Μητρός…. Το Θείο Έργο είναι Ένα, γιατί η Ουσία η Θεία είναι Μία που εκδηλώνεται μέσα από την πολλαπλότητα των μορφών, κατερχόμενη στα πεδία της ύλης. Είναι εκείνη η Ουσία που Κοινωνεί τον Άνθρωπο μέσα στην Αγάπη, μέσα στην Ενότητα και στο Αγαπάτε Αλλήλους. Είναι η ίδια Ουσία που καλούμαστε όλες εμείς οι γυναίκες που φοβόμαστε, που έχουμε ανασφάλεια, που υποτιμάμε τον εαυτό μας, που αναβάλλουμε την φανέρωσή μας μέσα από τον φόβο της έκθεσης, που έχουμε παραιτηθεί από τα Θεία Δικαιώματά μας, που αναλωνόμαστε σε κατώτερες ποιότητες εκδήλωσης, αυτήν την ίδια Θεία Ουσία καλούμαστε να φανερώσουμε με παρρησία και τόλμη, με αγάπη και σθένος στον άνθρωπο.

Η Ψυχή ανοίγει το δρόμο και έχει έρθει ο καιρός που εσύ Γυναίκα Ψυχή καλείσαι να Πρωτοστατήσεις, ανοίγοντας το Δρόμο για την Ανθρωπότητα, στην πορεία της Χριστοποίησης και Θέωσης. Να καταστείς το πρότυπο για κάθε γυναίκα και για κάθε άνδρα που λιποψυχεί, που κουράζεται, που απογοητεύεται και να τους δείξεις το δρόμο της επιστροφής. Το δρόμο που ανοίγεται μέσα από βήματα Χριστοπορείας και Χριστοζωής στο τώρα! Καλείσαι να μετουσιώσεις τα κατεστημένα και τα στεγανά της αναξιότητάς σου και να σταθείς στο ύψος που ο Λόγος σε έθεσε, δίνοντάς σου την Θεία Χάρη, τιμώντας σε με την Ουσία Του, ωθώντας σε να διαχυθείς ως Φως και Αγάπη μέσα στα πάντα. Πρώτη εσύ να αναδείξεις ότι δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα, αλλά ένας άνθρωπος, ο άνθρωπος Θεός Λόγος, η Αγάπη του Παντός. Σε καλώ εσύ πρώτα να θέσεις σε κίνηση την Αγάπη την Άπειρη, που εντός σου υπάρχει και να την κάνεις καταλυτικό εργαλείο, που θα αναλώνει μέσα της κάθε περιορισμό, και θα μετουσιώνει τα πάντα σε Πυρ, ενώ εκείνη ατέρμονη και ακατάβλητη ουδέποτε θα αναλώνεται.

Βιβλίο "Αποσυμβολισμοί" Δ. Δώριζα - Kεφ. "Αφιέρωμα στη Μητέρα"

Μητέρα! Η μουσικότητα του ήχου Σου διαχέεται παντού. Η Απεραντοσύνη της Ύπαρξής Σου καλύπτει και εμπεριέχει τους Κόσμους.

Μητέρα Πνοή και Δημιουργία, Μητέρα Αγάπη, Μητέρα Λόγε, Μητέρα Αυτούσια και Ταυτόσημη με την Απέραντη Ροή της Ανακύκλωσης των Κόσμων, με την Παλλόμενη Παρουσία του Άπειρου και Ακένωτου Θεού, Σ’ ευχαριστώ.

Σ’ ευχαριστώ, γιατί μου έδειξες τη Μητρότητα και μέσα από αυτή με οδήγησες στο ξεπέρασμα των φραγμών και των περιορισμών, με οδήγησες στους ανοιχτούς και Άπειρους ορίζοντες του Φωτός και της Αγάπης, της Γαλήνης και της Τελειότητας.

Σ’ ευχαριστώ για την Αγάπη και την Ενότητα που μου πρόσφερες, που πλήρωσε το «Είναι» μου και με αναγέννησε Φως από το Φως Σου και Αγάπη από την Αγάπη Σου.

Σ’ ευχαριστώ που παραχώρησες το Σκήνωμά Σου, για να μπορέσω να το δω επεκτεινόμενο να καλύπτει κάθε σκήνωμα και τη Μορφή Σου να διαχέεται και ν’ αγκαλιάζει, ν’ αφομοιώνει και ν’ αφομοιώνεται από κάθε μορφή.

Σ’ ευχαριστώ Αγάπη, γιατί προσφέρεσαι απλόχερα σ’ όλους διαχέοντάς με, μέσα από Σένα.

Σ’ ευχαριστώ, γιατί με βοήθησες να κατανοήσω, ότι η συνταύτιση και η Ενότητα θα συλλέξει όλες τις μορφές και όλες τις εκδηλώσεις, για να παλμοδονηθούν μαζί Της, να στροβιλισθούν μέσα στις Αρμονίες, στα Χρώματα και στους Ήχους, για να δημιουργήσουν από το Ασύλληπτο Νέα Τελειότητα, από το Ακένωτο Νέα Δημιουργία.

Σ’ ευχαριστώ Μητέρα - Γέννηση, Μητέρα - Ροή, Μητέρα - Αγάπη, Μητέρα - Χριστέ, Μητέρα - Αιώνιε Εαυτέ, Μητέρα Άνθρωπε - Θεέ, για το Ασύλληπτο, το Άπειρο, Ακένωτο, Άχωρο και Άχρονο, που παρέχεις αέναα και που είναι αδύνατον να περιγράφει.

Σου αποστέλλω τις Αρμονίες που μου χάρισες, τη Γαλήνη και την Αγάπη που με πλήρωσες, την Υπόστασή Σου που με ανάλωσε μέσα στη Θεία Φωτιά Της. Σου αποστέλλω όλα αυτά, που είναι δικά Σου και δικά μου χωρίς αποστάσεις, γιατί υπάρχω συνυφασμένη με Σένα, Ενότητα αδιαίρετη, εκδηλούμενη μέσα από Σένα για Σένα, μα και μέσα από τα πάντα για τα πάντα, αφού Εσύ είσαι το Παν και το ελάχιστο, η Παλλόμενη Ύπαρξη χωρίς παλμούς, η Μυστηριακή Μουσική χωρίς ήχους, η Ασύλληπτη Δημιουργία του Αμόρφου.

Αμήν.

Χριστίνα Αλεξανδροπούλου