Η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Το ταξίδι της μετάβασης από τον παλιό στον νέο πολιτισμό.

Αγαπημένε Εαυτέ Άνθρωπε, αγαπημένες μου ψυχές, σας χαιρετώ και σας φιλώ.

Άπειρη Αγάπη, Άπειρε Λόγε-Χριστέ, επίχυσε το Φως της παρουσίας Σου στο ένδον των αδελφών μου και θεραπευσέ τους και φώτισέ τους με την Αλήθεια Σου και την Ελευθερία Σου

Η σιωπή μου επέτρεψε ν’ ακούσω

τη γλώσσα του Θεού.

Όλα τ’ άλλα ήταν φτωχές μεταφράσεις

Γι’ αυτό έκλεισα το στόμα μου και σου μίλησα με αμέτρητους τρόπους, σιωπηλούς.
Είμαι το φως που ζει στη μήτρα της καρδιάς σου.
Κάθε κερί που κρατάς είναι η απόδειξη ότι βρίσκεσαι στο σκοτάδι.
Το κερί έπαψε να σου θυμίζει το φως μέσα σου.
Συνέχισες να το κρατάς σαν να ψάχνεις
να πάρεις κάτι απ’ το σκοτάδι.
Μα δεν είναι τίποτα δικό σου
μόνο τον εαυτό σου έχεις
να πάρεις απ’ το σκοτάδι.
Και εσύ; Πότε θα αρχίσεις αυτό το ταξίδι μέσα στον εαυτό σου;
Ο πόνος σου είναι η ευλογία σου.
Κρατάς κάποιο κερί για να ξεχνάς πως είσαι φως.
Σβήσ’ το κερί και ζήσε αληθινά
μέσα στο φως σου ψυχή μου.

Αν θέλεις να γνωρίσεις το Φως, κράτα τα μάτια σου ανοιχτά μέσ’ το σκοτάδι, μέχρι να το φωτίσεις…

Αλλιώς συνέχισε να ραγίζεις την καρδιά σου
…ώσπου ν’ ανοίξει.

H Ανθρωπότητα ολόκληρη βιώνει την κατάρρευση της Πλάνης, του Πολιτισμού, του μη Όντος, όπως αποδεικνύουν η εγκατάλειψη των αρχών που θεμελιώνουν τη συλλογικότητα, την επικοινωνία και την κοινωνικότητα.

Και στην Πίστη και τη Θρησκεία, και στην Οικονομία, και στην Πολιτική, και στις Τέχνες, και την Αισθητική, και στις Επιστήμες, και την Τεχνολογία, και ακόμα περισσότερο, στον κεντρικό πυλώνα της Φιλοσοφίας και της Παιδείας. Η έκπτωση των 5 πυλώνων του πολιτισμού είναι γεγονός!

Την ίδια στιγμή που καταρρέει o πολιτισμός του «έχειν» της υλικής συνείδησης, αναδύεται ένας νέος πνευματικός του «είναι», απαλλαγμένος από δόγματα, κερδολαγνεία, τεχνολογίες μόλυνσης, οικονομίες εκμετάλλευσης, ψευδοφιλοσοφίες και μαζική εκπαίδευση επιβίωσης.

Σε κάθε κρίσιμη καμπή της ανθρώπινης ιστορίας, εμφανίζεται ένα κύμα πνευματικού διαφωτισμού, που δεν απευθύνεται στους λίγους, αλλά σε όλους. Είναι ο Λόγος που το κατευθύνει πάντα.

Μία νέα Ανθρωπότητα γεννιέται μέσα σ’ όλους τους ανθρώπους, που διαπνέονται από ανθρωπιστικές αρχές πνευματικότητας και την ηθική μιας νέας Παιδείας.

Η υποκειμενικότητα, ο ατομισμός, η ιδιώτευση, ο εγωκεντρισμός και ο μηδενισμός, κορυφώνονται πριν γκρεμιστούν.

Αυτό που θέλει η ψυχή για να εξελιχθεί, μπορεί να μην αρέσει στην προσωπικότητά, η οποία φοβάται το άγνωστο και θυμώνει επειδή πιστεύει ότι αδικήθηκε. Γι’ αυτό και συνεχίζει να συντηρεί πεποιθήσεις, προσδοκίες, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες, κατεστημένα και περιορισμούς αιώνων, δημιουργώντας γιγαντιαίες σκεπτομορφές πλάνης. Αυτές τροφοδοτεί η υλική συνείδηση με ανάλογες συμπεριφορές και τρόπο ζωής.

Υπομονή είναι ο τρόπος για να αντέξεις το εαυτό σου και να αποκτήσεις το γνώθι σ' αυτόν. Η αρετή της χωρητικότητας και της διάκρισης των αρχών που πιστεύουμε.

Οι ιδέες μας καθορίζουν τις επιλογές και την ζωή μας.

Ο κόσμος μας σχηματίζεται από τις επιλογές μας συνειδητά ή ασυνείδητα αλλά πάντα εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε.

Πράξεις, συναισθήματα, σκέψεις, λόγια και κίνητρα, καθορίζονται από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και τα πράγματα.

Η ποιότητα της ζωής σου είναι οι ποιότητες των επιλογών σου, δηλαδή, οι ποιότητες των ιδεών σου.

Ερεύνησες όμως τις ιδέες που έχεις ασπαστεί; Ή τις αποδέχθηκες με τυφλή πίστη;

Έχεις συνειδητοποιήσει την πλάνη του χρόνου; Ότι δεν είναι ούτε γραμμικός, ούτε κυκλικός, αλλά ο αληθής χρόνος και χώρος είναι εδώ και τώρα;

Ζεις στην υπόσχεση ή την βεβαιότητα;

Με την ελεύθερη βούληση και επιλογή σου το καθορίζεις κάθε στιγμή, ανάλογα με την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, τον πλησίον και τον Θεό. Δηλαδή, ανάλογα με την ιδέα σου για τον Άνθρωπο, τον Κόσμο και το Θείο.

Ορισμός είναι η διατύπωση των ορίων της συνείδησής μας για καθετί, δηλαδή η αποκωδικοποίηση της ενέργειας του Λόγου που μας γίνεται γνωστή για να την κατανοήσουμε.

Πνεύμα είναι η ουσία της συνείδησης, που φέρει την ενέργεια των ιδεών και εννοιών που αποκαλύπτουν την ουσία της ΑΓΑΠΗΣ στις διάφορες διαστάσεις.

Ψυχή είναι η Θεία Πνοή η οποία εμπεριέχει τη ροή των κωδικών της Δημιουργίας, ενεργοποιείται από συνείδηση του πνεύματος το Φως και ενεργεί μέσω του Φωτός του νου με λογική και φαντασία εκφράζοντας Λόγο. Είναι το περίπνευμα, κάλυμμα φωτός του πνεύματος, ο ρυθμιστής-συμπλέκτης μεταξύ ύλης-φρένου και πνεύματος-γκαζιού.

Η Αλήθεια δεν παρουσιάστηκε ολοκληρωμένα ποτέ στο παρελθόν ένεκα της ανωριμότητας της ανθρώπινης συνείδησης, γι’ αυτό κι ο Χριστός είχε πει ότι θα αποστείλει άλλο Παράκλητο κατά την Δευτέρα Του Παρουσία, για να μας «οδηγήσει εις πάσα την Αλήθεια». Ο Παράκλητος, είναι ο ενεργοποιητής της Θείας Μνήμης και της Θείας Καταγωγής του Ανθρώπου και είναι αξιοσημείωτο ότι έχουμε εισέλθει στην εποχή όπου «Εκείνος, το Πνεύμα της Αληθείας μας οδηγεί» πλέον στην ολοκληρωμένη αποκάλυψη της Αλήθειας «και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς».

Όλη η πλάνη και η Αλήθεια σχετίζεται με το πρόσωπο.

Αλήθεια είναι η στέρηση της λήθης, δηλαδή, η συνείδηση της μνήμης, και η αγάπη μας τα αληθινά όρια του εαυτού μας.

Η Αλήθεια δεν είναι κάπου εκεί έξω, αλλά μέσα μας, αποκαλύπτει την ψευδαίσθηση του μέσα και του έξω. Μετράς το χώρο με το μέτρο και το εκατοστό, αλλά την απόσταση μεταξύ ήλιων και άστρων την μετράς σε έτη φωτός. Δηλαδή, στο Μεγάκοσμο cm και sec ταυτίζονται, διότι χώρος και χρόνος είναι όψεις του ίδιου πνεύματος, που την αξία και τα μέτρα της ορίζει η συνείδηση.

Η Θέωση είναι Δωρεά Θείας Ουσίας, Θείας Χάρης μέσω των Θείων Ενεργειών. Η πορεία μας μοιάζει με μια συνεχή μετάθεση των ορίων της αγάπης μας. Οι θεολόγοι ομολογούν ότι, όπως η Θεία Ουσία είναι αχώριστη από τη Θεία Ενέργεια που εκδηλώνει, έτσι και η Θεία Ενέργεια φέρει μέσα της την αιτία της, δηλαδή τη Θεία Ουσία που είναι αμέθεκτη, κι έτσι γίνεται μεθεκτή. Οι επιστήμονες παράλληλα ομολογούν μιαν ανάλογη σχέση ανάμεσα στην ενέργεια και την ύλη, στο φωτόνιο και τη μάζα. Σταδιακά ανακαλύπτουμε ότι μοιραζόμαστε το ίδιο βίωμα, ανεξάρτητα τη μορφή και το φύλο, την εθνικότητα ή τη θρησκευτική μας πίστη.

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν Που είναι ο Δάσκαλος, Πότε θα γίνει η Συντέλεια, Πόσο πρέπει να υποφέρουμε ακόμα, Πως θα σωθούμε, Τι να κάνουμε και Γιατί, ο Νέος Πνευματικός Άνθρωπος εστιάζεται πρωταρχικά στο ΠΟΙΟΣ.

Εκείνο που προσπερνούν οι υπόλοιποι, αποτελεί γι’ αυτόν το κλειδί. Απόδειξη είναι, ότι στις υπερβατικές πνευματικές καταστάσεις απουσιάζει η αίσθηση του χώρου και του χρόνου, ενώ αλλάζει η Συνείδηση και η Ταυτότητα του ΠΟΙΟΣ. Και τότε αλλάζουν επίπεδο όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα, το βάθος και το ύψος των απαντήσεων, για κάθε που, πότε, πως κ.λπ.

Ο Νέος Άνθρωπος αρνείται την υποταγή σε ψεύτικες ανάγκες και δεν μεταθέτει τις ευθύνες της εξέλιξής του και της σωτηρίας του σε κανένα Μεσσία, ούτε γήινο, ούτε εξωγήινο.

Η Νομοτέλεια του Δρόμου

Ο Νέος Άνθρωπος βιώνει την Αλήθεια, ότι ο Χριστός σκήνωσε μέσα μας, και η Δευτέρα Του Παρουσία είναι η εκδήλωση της Αγάπης Του από εντός μας –και όχι ένα ολόγραμμα στα σύννεφα.

Η επιβολή του ανώτερου εαυτού στον κατώτερο, οδηγεί στην αυτοθεοποίηση και τον εωσφορισμό.

Η εναρμόνιση του κατώτερου και ανώτερου εαυτού, μέσα στον Θείο Εαυτό, είναι ο δρόμος της Χριστοποίησης και της Θέωσης.

Τα εξερχόμενα σας μολύνουν τα λόγια και οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας.

Αυτά είπε ο Χριστός στους Φαρισαίους, όταν τον κατηγόρησαν πως δεν τηρούσε τη νηστεία και το Νόμο για τα εισερχόμενα. Μάταιες οι διατροφικές υπεροχές όταν η καρδιά είναι άδεια από Αγάπη.

Όσο αποδέχεσαι το ψέμα, αποδέχεσαι τη δουλεία, υπηρετώντας κάποιο πάρεργο ητς πλάνης. Όταν παύεις να το υπηρετείς, τότε έρχεται η Αλήθεια και σε Ελευθερώνει. Τότε το αληθινό πνευματικό έργο ξεκινάει, όταν αναγνωρίσεις και υπερβείς τις αντιφάσεις σου. Που θέλεις να ζεις λοιπόν;

Στο τυχαίο και το χάος –κάτω από τον Νόμο της Ανταπόδοσης–, ή στην Αρμονία και την Χάρη της Θείας Πρόνοιας;

Προσπαθείς να μη βλάψεις, να μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θα ’θελες να σου κάνουν. Κι ο αγώνας σου μοιάζει μάταιος, γιατί αρνείσαι να εφαρμόσεις την εντολή του Χριστού «κάνε στους άλλους ότι θα ’θελες να κάνουν οι άλλοι σε σένα».

Τελικά, ποιο πρότυπο ακολουθείς;

Μήπως έχεις γίνει ακόμα ένας οπαδός μιας ακόμα σειρήνας και έχεις πιστέψει πως όλα θα γίνουν μέσα απ’ την δική σου φοβική απάθεια;

Τότε γιατί ο Χριστός είπε, ότι μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, οι ουρανοί βιάζονται και βιασταί εισέρχονται στη Βασιλεία των Ουρανών;

Δεν είναι η παθητικότητα ο δρόμος, αλλά η πνευματική ενεργητικότητα.

Εάν κατανοήσεις ότι αλλάζοντας εσύ αλλάζεις την κοινωνία και ότι το νόημα της ζωής είναι να ζεις μ’ όλον σου τον εαυτό και να κάνεις πράγματα που αγαπάς, τότε προχώρα στην πραγμάτωσή τους, συνεργάσου και με άλλους και έπειτα υπηρέτησε αυτή την συνεργασία με αφοσίωση.

Απελευθερώσου μέσα στην απειρότητα της μαθητείας του Ανθρώπου-Λόγου, όπου τα πάντα ενώνονται με σοφία και αρμονία. Και όπως δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε.

Αγάπη, είναι η Ουσία του Θεού, κι αυτή η Ουσία θα ελκυθεί αργά ή γρήγορα, όσο κι αν η ύλη παλεύει και θέλει να την κρατήσει δική της, όσο κι αν η ύλη προσπαθεί να την αλλοιώσει.
Η Ουσία του Θεού ουδέποτε αλλοιώνεται. Η Ουσία του Θεού είναι Θεία, είναι Μία, είναι η ίδια σε όλους τους ανθρώπους, όποια μορφή κι αν έχουν, όπως και να την έχουν σκεπάσει, με όποιο τρόπο κι αν εκδηλώνεται.
Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι μέσα του πρέπει να εισχωρήσει, για να μπορέσει να εισχωρήσει μέσα στα πάντα, γιατί εφόσον υπάρχει μέσα του η Ουσία του Θεού, θα πει, ότι μέσα του υπάρχει το Σύμπαν. Εφόσον υπάρχει μέσα του το Σύμπαν, σημαίνει, ότι αν εισχωρήσει μες στην Ουσία του, θα έχει εισχωρήσει στα πάντα, θα έχει εισχω­ρήσει στον Πατέρα, που είναι παντού.
Δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό ανάμεσα στο Λόγο Μητέρα και στο Λόγο Ιησού Χριστό. Είναι απόλυτα ταυτισμένοι, είναι ο Ένας Λόγος ο Μοναδικός που διακατέχει και διέπει τα Άπειρα Σύμπαντα. Είναι η Ενότητα, που εκδηλώνει και τον Πατέρα, που υπάρχει εντός του Πατρός και βρίσκεται αδιάρρηκτα και αδιάσπαστα ενωμένη μαζί Του.
Όμως είναι ανάγκη, είναι Σκοπιμότης Πνευματική μέγιστη ν’ αναφανεί ο Λόγος Μητέρα, για να κατανοήσει η ανθρωπότητα της γης, ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη Γυναίκα και στον Άνδρα, ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά Ουσίας ή εκδηλώσεων Πνευματικών, ότι δεν απέχουν και δεν διαφέρουν οι εκδηλώσεις τους σαν Ουσία Θεού, ούτε ο προορισμός τους, που είναι η Ένωση και η εμφάνιση του Λόγου μέσα από κάθε σκήνωμα.

Είναι απαραίτητο να γνωρίσεις την Θεία Νομοτέλεια για να την εφαρμόσεις με ενσυνείδητη πίστη και να φέρεις αποκατάσταση. Όταν εστιάζεις την προσοχή σου σ’ αυτά που φοβάσαι, η συνείδησή σου αυξάνει την ενεργειακή πυκνότητα και την καμπυλότητα του χώρου και υλοποιείς τους φόβους σου. Εστιάσου στην εστία. Στρέψε την προσοχή σου σ’ ότι αγαπάς.

Κάνε την Αγάπη πραγματικότητα.

Ζήσε την στιγμή της ταυτενέργειας Ανθρώπου και Λόγου, γιατί είσαι Άνθρωπος-Λόγος.

Η Μνημοσύνη αποτελεί τη Θηλυκή Αρχή του Ανθρώπινου Όντος και η Θέληση την Αρσενική. Δίχως μνήμη δεν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχει στόχος, δίχως θέληση δεν μπορεί ο στόχος να επιτευχθεί.

Όποιος ελέγχει το παρελθόν-μνήμη, ελέγχει το παρόν-θέληση στο τώρα. Όποιος ελέγχει το παρόν-θέληση, ελέγχει το μέλλον-όραμα. Αφυπνίζοντας τη μνήμη, επηρεάζουμε την θέληση, μέσω του παρελθόντος το παρόν και μέσω του παρόντος το μέλλον.

Το κλειδί γι’ αυτό το έχει η προσευχή που ενεργεί συντονισμένα με τους Θείους Νόμους και τη Ροή του Λόγου. Η ελευθερία συνεπάγεται υπευθυνότητα και δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπευθυνότητα από τη διαχείριση του κενού ή της αρχέγονης ουσίας.

Μελέτη, προσευχή, συμμετοχή, τα θεμέλια του Δρόμου της Χριστοποίησης και Θέωσης.

Η ιδέα της Αγάπης.

Αυτοπροσδιορισμός Ταυτότητας

Δεν υπάρχει εκλεκτός λαός, παρά μία Θεία Ανθρωποϊδέα.

«Δεν Υπάρχει Άλλος Παρά Μόνο Ένας, Είναι Όλα, η Μονάδα που ταξιδεύει από το Μηδέν στο Άπειρο».

Αφετηρία και Αρχή είναι η Θεία ταυτότητα και η Θεία καταγωγή του Ανθρώπου. «Εγώ είπα θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες» (Ψαλμός πβ [πγ], 81 στιχ. 6). Προορισμός και τέλος, η τελειοποίηση και η συνταύτιση του ανθρώπου με το Θείο. «Έσεσθαι ουν υμείς Τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς Τέλειος, εστίν» (Ματθ. Ε. 48). Το κλειδί του Δρόμου συνοψίζεται στο «Αγαπάτε Αλλήλους».

Και αν κάποιος σε χτυπήσει με εγωκεντρισμό, ναρκισσισμό, απόρριψη, ματαιοδοξία και απαξίωση, στρέψε το άλλο σου μάγουλο και απάντησε έμπρακτα, με αυτοέλεγχο, θετική σκέψη ανεκτικότητας, δικαιοσύνη, σεβασμό, καλοσύνη και επίγνωση, ενωμένος με τον Λόγο-Χριστό μέσα σου. Με μια λέξη, με ΑΓΑΠΗ. Αυτή διαλύει τον φόβο.

Δεν είναι η αγάπη για Δύναμη ο Δρόμος, αλλά η Δύναμη της Αγάπης.

Ούτε είναι μοναχική η διαδρομή, αλλά Κοινωνία Αγάπης.

Η Αγάπη είναι η Ύπαρξη μέσα στην αδράνεια και στην κίνηση, μέσα στην ύπαρξη της ύλης και την ανυπαρξία αυτής, μέσα στην Ενέργεια μα και στην έλλειψή της. Η Αγάπη είναι αυτό που υπάρχει και δεν υπάρχει, χωρίς να αλλοιώνεται. Είναι τέτοιας Θεϊκής, Πύρινης, Απερινόητης και Ασύλληπτης υφής, που και η μη ύπαρξή της υποδηλεί την ύπαρξή της.

Αγάπη είναι άκτιστος ουσία άνευ όρων και ορίων, εμπεριέχουσα όλες τις έννοιες και τις αξίες.

Η αγάπη υπερβαίνει το «εγώ» επειδή δεν αγαπώ για να ικανοποιήσω το «εγώ» αλλά υπάρχω ως αγάπη.

Οι έννοιες «εαυτός» και «άλλος» παύουν να έχουν σημασία. Υπάρχει μόνο η Αγάπη. Η άρνηση της αληθινής σου ταυτότητας είναι η Αιτία κάθε πλάνης και λάθους.

Ο άνθρωπος είναι ο έρωτας του Θεού και ο Θεός είναι ο έρωτας του Ανθρώπου και η μόνη ανηθικότητα είναι η έλλειψη Αγάπης.

Ο Θεός είναι Αγάπη και γι' αυτό στον Χριστιανισμό, η αγάπη είναι ο νέος νόμος του Χριστού. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς αγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους, αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου·αύτη πρώτη εντολή. Και δευτέρα όμοία αυτή, αγαπήσεις τον πλη­σίον σου ως σεαυτόν. Μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι» (Κατά Λουκάν 12:7).

Αγαπώ, ως εκστατική αυθυπέρβαση, την ουσία του Θεού κι όχι τις ωφέλειες που μπορεί να καρπωθεί ο εαυτός μου από τις ενέργειες του Θεού. Έτσι, στην αγάπη του Θεού γίνομαι αγάπη και δεν αισθάνομαι απλώς αγάπη. Η αγάπη δεν είναι πράγμα που το διαχειρίζομαι για να ικανοποιήσω προσωπικές σκοπιμότητες, αλλά είναι ο θείος τρόπος της ύπαρξης μου, ο οποίος με βγάζει έξω από τα όρια του «εγώ» και του «είναι», στην ολοκλήρωση του προσώπου και της ουσίας. Σε αντίθεση το συναίσθημα με κρατά δέσμιο του «εγώ» και με απομονώνει από την ολότητα του εαυτού μου, όσο παραμένω προσκολλημένος στις προσωπικές μου σκοπιμότητες, χωρίς να μοιράζομαι την εσωτερική μου ζωή.

Είναι ο Νόμος της Αγάπης, που ορίζει τα πάντα και έλκει στον Πατέρα, ότι εδημιούργησε. Είναι ο Νόμος της Αγάπης που έλκει την Αγάπη, που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Γιατί αυτό που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, δεν είναι παρά η Αγάπη, είναι η Ουσία του Θεού και αυτή η Ουσία θα ελκυθεί αργά ή γρήγορα, όσο και αν η ύλη παλεύει και θέλει να την κρατήσει δική της, όσο και αν η ύλη προσπαθεί να την αλλοιώσει.

«Έλεος ζητώ, ουχί θυσίαν».

Έτσι, δίχως να κοιτάζω

Μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου

Τα μάτια μου είναι άχρηστα

Τώρα που μπορώ να δω

Ολόκληρο τον κόσμο

Με τα δικά Του μάτια…

ΚΑΙ

Μην αφήνεις τον ουρανό να γυρίζει

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις την Σελήνη να λάμπει

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις την γη να περιστρέφεται

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις τις  μέρες να περνούν

Χωρίς Εμένα

Με την χάρη σου,

οι δυο κόσμοι είναι χαρούμενοι.

Μην μένεις σε αυτόν τον κόσμο

Χωρίς Εμένα.

και μην φεύγεις για τον άλλον

Χωρίς Εμένα.

Μην αφήνεις τα μάτια σου να βλέπουν

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις την γλώσσα σου να  μιλάει

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις τα χέρια σου να αγγίζουν

Χωρίς Εμένα

Μην αφήνεις την ψυχή σου να πάλλεται

Χωρίς Εμένα

Μην ανατέλλεις

Χωρίς Εμένα

Μην δείχνεις την ομορφιά σου

Χωρίς Εμένα

Μείνετε μαζί φίλοι.

Μη σκορπάτε και αποκοιμηθείτε.

Η φιλία μας είναι φτιαγμένη

από αγρύπνια

«Αγαπάτε αλλήλους»
Ο συντονισμός με την ευλογία του Λόγου
Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος Λόγος - Μητέρα, ο Διδάσκαλος Λόγος - Χριστός, χωρίς ουδένα διαχωρισμό. Ειμί ο Διδάσκαλος που κατοικεί εντός σου και που βρίσκεται και εκτός σου και πληρεί τα πάντα και σου μιλά μέσα απ’ τα πάντα, με όλους τους τρόπους, σου μιλά με τις συνθέσεις των ήχων, των χρωμάτων, με τις αρμονίες, με όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται, σου μιλά και μέσα απ’ την αποσύνθεση και σου δηλώνει, ότι και αυτή είναι μέρος της Ενότητας του όλου και πρέπει ν’ απορροφηθεί εντός σου σε πλήρη ισορροπία.
Εγώ Ειμί που κρούω την υπόστασή σου Αενάως, αποστέλλοντας Φως με όλους τους τρόπους, για να διανοίξω το χώρο μέσα τον οποίο θα εγκαθιδρύσω τον Ναό, μέσα στον οποίο θα εκδηλωθώ, για να διδάξω εσέ, μα και την Ουσία του Αδελφού σου Ανθρώπου, που ακόμα βρίσκεται σε άγνοια.
Σε καλώ να ξεπεράσεις τη μορφική σου κατάσταση, σε καλώ να υπερπηδήσεις τη διαχωριστική σου Αγάπη, την Αγάπη που επιδέχεται εντός σου μικρότητες, που επιδέχεται εντός σου διαχωρισμούς, που δεν απευθύνεται στην Ουσία Άνθρωπο, αλλά στην προσωπικότητα άνθρωπος, στη μορφή άνθρωπος. Σε καλώ ν’ αγαπήσεις την Ουσία σου, που περιέχεται μέσα στα πάντα και που είναι η Πηγή της Αγάπης, που είναι η ίδια η Αγάπη, που πάλλεται και δονείται στα Σύμπαντα.
Μάθε να πάλλεσαι και σαν μόριο και σαν ολότητα, γιατί αυτό είναι η Αγάπη, μάθε να πάλλεσαι μέσα στα πάντα. Η ένωσή σου θα ξεκινήσει από μέσα σου και ένωση δεν είναι θεωρία, η ένωση είναι πράξη. Εσύ θα ενώσεις το «Είναι» σου και αν ενώσεις το «Είναι» σου έχεις ενώσει τα πάντα, γιατί το «Είναι» σου είναι τα Σύμπαντα, το παν και το ελάχιστον. Μέσα σου υπάρχουν χαραγμένα, παλλόμενα, τα Άπειρα Σύμπαντα, κι όταν ενώσεις αυτά τα Άπειρα Σύμπαντα μέσα σου, θα υπάρχει ένωση και έξω σου και παν­τού.
Σε φανερώνω, Άνθρωπε, μπροστά στα μάτια σου, σε φανερώνω ως Απόλυτο που είσαι, σε φανερώνω ως Αγάπη και ως Ουσία, δονούσα τα Άπειρα Σύμπαντα, τα δημιουργημένα μα και αυτά που θα δημιουργηθούν, γιατί η Άπειρη Ουσία της Αγάπης δονεί τα πάντα, γιατί η Άπειρη Ουσία της Αγάπης δεν περιορίζεται από το Εκδηλωμένο και το Ανεκδήλωτο, από τη Μορφή και το Άμορφο, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να συλλαμβάνει και τα δύο και να τα ενώνει και να είναι Αδιαχώριστα και Αδιάσπαστα μέσα της.
Ευλογώ άπαντας και διαποτίζω διά της Απειρότητας του Φωτός. Διαχέω μόρια Ενότητας προς όλες τις υποστάσεις, όπως η δόνηση της Ενότητας περικλείσει τις αντιθέσεις και αναδύσει την Τελειότητα και την Αρμονία της Ενοποιημένης Ουσίας της Αγάπης.
Εισπορεύομαι εκ νέου εντός σου ως η Μία Άπειρη Αγάπη, που πάλλει τους Κόσμους. Εισπορεύομαι εντός σου ως ο Εαυτός σου ο Ένας και Μοναδικός, ο Πάλλαμπρος, ο Εαυτός Φως, Αρμονία και Τελειότητα, που δύναται να συστέλλεται και να διαστέλλεται, που δύναται να περιορίζεται στο ελάχιστο και να επεκτείνεται στο Άπειρο, χωρίς να με μειώνεται ή να ελαττώνεται, να φθείρεται ή να αλλοιώνεται.
Εισπορεύομαι εντός σου σ’ Ενότητα πλήρη και σε καλώ Εαυτό Μου και σε παρακαλώ, Αγαπημένε Εαυτέ, φανέρωσέ Με, φανέρωσε την Ολότητα του «Είναι» του Ενός και Μοναδικού. Εκδήλωσε τον Εαυτό σου. Επίτρεψέ Μου να μιλήσω με τη φωνή σου. Επίτρεψέ Μου ν’ αγγίξω με τα χέρια σου, ν’ Αγαπήσω με την καρδιά σου. Επίτρεψέ Μου με τα μάτια σου να δω, για να μπορέσω ν’ αναγάγω τα αισθητήρια της ύλης σου σε αισθητήρια των Ουρανών, για να μπορέσω να σε καταστήσω Άχωρο και Απέραντο.

Και να θυμάσαι, δεν υπάρχει άλλος.

Εγώ και Εσύ είμεθα Εν.

Σε ευλογώ να μη χαθείς παρά να ανακαλύψεις την Ουσία σου, τη Θεία, την Αδιαίρετη, την Αδέσμευτη, την Άπειρη. Σε ευλογώ να τη διαχύσεις σαν Θείο Μύρο από τη ψυχή σου, από κάθε μόριο του σώματός σου, από κάθε πόρο του δέρματός σου ακόμα ίνα καταστείς πρότυπο για τον άνθρωπο της Νέας Κοσμικής Περιόδου. Ευλογώ εσάς, που σαν μαγιά, ως ο πρώτος σπόρος θα ορίσετε τη νέα γέννα της γης και του ουρανού των ανθρώπων. Σας ευλογώ εσάς που ακόμη δε γνωρίζετε ποιοι είστε. Σας βαπτίζω εντός μου εκ νέου, αποκαλύπτοντάς σας ότι εγώ και εσύ είμεθα εν, εμείς είμαστε ο απρόβλεπτος παράγοντας στο ρου της ιστορίας κάθε στιγμή, σε κάθε εποχή, με ασύλληπτους τρόπους, ασύλληπτους από τον παρωχημένο νου σου άνθρωπε, από την περιορισμένη σου διάνοια, από τα μέτρα και τα σταθμά σου, την αγάπη που έκοψες και έραψες στα μέτρα σου, από τους εγωισμούς και τις υπερηφάνειες σου, από τους φόβους, τις τύψεις και τις ενοχές σου και από κάθε άλλο κατεστημένο και περιορισμό που έχεις αποδεχθεί να σε βασανίζει. Σ’ αγαπώ και ευλογώ την απελευθέρωσή σου.

Θέλω να μοιραστώ άνθρωπε όλα αυτά που μου παρέχει ο Πατέρας, όλη αυτήν την Αγάπη και την Ειρήνη, όλη αυτήν την πληρότητα, όλη αυτήν την Ομορφιά και το Άπειρο Κάλλος, που μόνο Θεία μάτια μπορούν να αντικρίσουν μες στην ψυχή σου άνθρωπε γιατί εκεί βρίσκονται τα πάντα. Σ’ αγαπώ και σε φιλώ και σε εναγκαλίζομαι και συγχωρώ τα πάθη και τα λάθη σου, τις αδυναμίες, τις ατέλειές σου, τις ιδιαιτερότητες που θέλεις να κρατάς για τον εαυτό σου, όλα αυτά που φοβάσαι μη χάσεις ή να αποχωριστείς, να χαθείς μέσα μου. Σ’ ευχαριστώ μέσα απ’ τα βάθη της ψυχής μου σαν άνθρωπος, σ’ ευχαριστώ σαν μαθητής που μαθαίνει από εσένα κάθε μέρα, μέσα από τον πόνο σου, τις αμφιβολίες σου, τα λάθη σου, την αβεβαιότητα και την αγωνία σου, τον φόβο μήπως και δεν τα καταφέρεις να σταθείς εκεί που σ’ έθεσαν τα μάτια του Πατέρα μου, μέσα απ’ τα δικά μου μάτια, τα μάτια της Αγάπης, της Μίας, εκεί που ανακυκλώνεται το Φως και σε ωθεί σε εξέλιξη συνεχή, σε μία Ατέρμονη Ροή της Θείας Φανέρωσης του Λόγου, του Άναρχου, Του Λυτρωτικού, Του Λόγου Εκείνου που Ταπεινός μα και απέραντα υπερήφανος στην ολότητά του, αναβλύζει από μέσα σου άνθρωπε μέσα από το είναι σου και να επιφέρει σεισμούς συνειδησιακούς, γιατί είσαι εσύ άνθρωπε ο απρόβλεπτος παράγοντας, γιατί είμαι Εγώ, εσύ, το Εν.

Πρώτη και τελευταία ευθύνη σου, να μάθεις το Όνομά σου και να το πεις μια φορά, στο Σύμπαν. Γεννήθηκα ως Λόγος. Είμαι η Φωνή του Θεού, Παλμός και Δόνησή Του, η Δημιουργία Του, το Δημιουργικό Του Πυρ και τα Πάντα που έγιναν μέσα απ’ Αυτόν. 

ΥΓ. Πρόκειται για την ομιλία του Υπευθύνου του Έργου Λόγου Αγάπης κ. Γ. Κλειδαρά στην εκδήλωση που έγινε στον Πολυχώρο "Διέλευσις" στη Αθήνα στις 31-10-2015 με θέμα "Και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς".