(Γράφτηκε την ώρα της αναχώρησης της Μητέρας από τη μορφή)
Αχ Μητέρα! Στεναγμός γίνεται η ανάσα του Ανθρώπου στη Γη. Κάθε μου κύτταρο πάλλεται να λυτρωθεί από την οδύνη χιλιάδων ετών. Κάθε μου άτομο, θέλει απ’ το στόμα μου να σου μιλήσει. Ψυχές αμέτρητες, που έζησαν και ξαναζούν την τυραννία από τους κοσμοκράτορες της ύλης!
Πες μου Πατέρα πώς να τους μιλήσω για τα Θεία δικαιώματά τους όταν ακόμα και τα ανθρώπινα τα φυσικά που είχαν κάποτε έχουν χαθεί; Τι να πω σε όλες αυτές τις ψυχές που κλαίνε από την εγκατάλειψη και την σκληρότητα του κόσμου τούτου; Ή θέλεις να κάνω όπως άλλοι καρτερία σιωπηλή, να καμωθώ πως ζω στο ύψος της δικής σου Θείας Ουδετερότητας;
Είναι αρκετό να μελετώ και να προσεύχομαι ταπεινά για όλους, απ’ όσα αντιλαμβάνομαι μέσα από το κελί της ασφάλειάς μου; Μα δε μπορεί να είναι αυτό το Θέλημά σου, γιατί το Πρότυπο που έστειλες το Τέλειο, ο Υιός σου, μίλαγε ελεύθερα όπου κι αν πήγαινε, δημόσια και ανοιχτά κι έπαιρνε θέση κάθε μέρα σε όσα συνέβαιναν στον κόσμο και τους ανθρώπους. Τολμούσε να υπερασπιστεί τους αδύνατους και δεδιωγμένους, τους δούλους και τους περιφρονημένους. Εκείνους, που η κοινωνία είχε απορρίψει με τη βούλα και το νόμο των ισχυρών. Ούτε φοβόταν την ευθύνη να επέμβει στην αδικία μένοντας αμέτοχος, αλλά ταξινομούσε τα λάθη και τις πλάνες του ανθρώπου. Ολόκληρο τον Άνθρωπο αγάπησε ο Χριστός αδιαλείπτως και την θλίψη μας κοινώνησε και το πικρό ποτήρι της μοιράστηκε μαζί μας.
Με έστειλες να τα ενώσω όλα σε μια Απόλυτη Σύνθεση. Να κάνω το αδιανόητο που μοιάζει με το τρύπιο κύπελλο της ουτοπίας, αυτό που μοιάζει μάταιο και αδύνατο να γίνει, αυτό που επισύρει πάντα την κατακραυγή. Αυτό που στιγματίζει κάποιον σαν αλαζόνα που παρέκκλινε ή σαν μωροφιλόδοξο που η έπαρση και η ανοησία του υπερβαίνουν τις δυνατότητές του. Κατάρα έγινε η σκέψη τους για εμένα και για τον αγώνα μου. Πλανεμένος και αξιοκατάκριτος υπάρχω μέσα τους. Εκείνος που ανακάτεψε διδασκαλίες αλλότριες με την δική σου Πατέρα. Όπως ο Ωριγένης που αναθεματίστηκε και ακόμα να δικαιωθεί μετά από χίλια πεντακόσια χρόνια. Αυτό θα είναι Πατέρα το αποτέλεσμα του μόχθου της ζωής μου; Αυτό το πρότυπο θέλεις να προσφέρω στον Άνθρωπο ή μήπως να μείνω στα όρια που έθεσαν οι Άγιοι Πατέρες που φώτισες να φανερώσουν την Αλήθεια;
Εσύ με δίδαξες Πατέρα πριν γεννηθώ μ’ ετούτη την μορφή, ότι τα όρια στο νου μου μόνο υπάρχουν. Μα και ο Αδελφός μου ο Πρωτότοκος ο Απαρχής Τέλειος, ο εξ Ουρανού Καταβάς, χρησιμοποίησε τις διδαχές και τους λόγους των σοφών που υπήρχαν μέχρι τότε, για να φανερώσει την διαχρονική Ενότητα του Έργου σου για τον Άνθρωπο. Και επειδή οι λόγοι των Ελλήνων φιλοσόφων που χρησιμοποίησε στην Διδασκαλία Του έθιγαν το φαρισαϊκό Ιερατείο, Τον δίκασαν σαν βλάσφημο και αιρετικό. Μήπως παρέκκλινε από το Δρόμο Του ο Ιησούς, αφού δεν είχε ανάγκη να διδαχθεί, παρά μόνο από Εσένα Πατέρα μου αγαπημένε; Την Αλήθεια υποστήριξε που είχε εκδηλωθεί προ της Παρουσίας Του από όσους ενέπνεες Εσύ Πατέρα. Δεν ανακάτεψε διδασκαλίες πλάνης στην διδαχή Του προς τον Άνθρωπο, αλλά φανέρωσε την Μία και Μοναδική Αλήθεια όπου όλα υπάρχουν εντός της, στην θέση που τους αρμόζει. Να είναι άραγε η Σύνθεση η Απόλυτη που μου ζητάς η διάλυσή μου;
Γ. ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου