Αγαπημένη μου Ύπαρξη, βιώνεις τον θάνατο, είναι τόσο αποπνικτικά, δεν αντέχεις, θέλεις να τελειώσει, βυθίζεσαι σε απέραντη θλίψη, εκεί συναντάς το κενό και απλά κοιτάζεις. Απελπίζεσαι, χάνεις την πίστη σου, την Αγάπη και την ελπίδα. Αναρωτιέσαι γιατί Θεέ μου να βρίσκεται ο άνθρωπος σε αυτή την κατάσταση; Κουράστηκες αυτή την περιδίνηση της ψυχής σε φαύλους κύκλους. Φτάνεις στο τέρμα, θέλεις να κλάψεις να αδειάσεις και δεν σου φτάνουν ποταμοί δακρύων να χύσεις. Στερεύεις δεν έχεις άλλο και ξανά χάνεσαι σε σκέψεις και συναισθήματα που σ’ εγκλωβίζουν. Τι να ‘ναι αυτό, γιατί να συμβαίνει; αγανάκτηση και θυμός παίρνουν την θέση τους στο παιχνίδι του θανάτου. Πόση αδικία, πόση εκμετάλλευση, πόση κακοποίηση, πόσο μπορεί ο άνθρωπος να εξευτελίζει την ψυχή του;
Απόλυτη σιγή. Μια φωνή ακούγεται να ψιθυρίζει. Δεν έμαθες ακόμα παιδί μου πως για να γεννηθεί κάτι Νέο πρέπει να πεθάνει το παλιό; Μητέρα μου αγαπημένη, σε παρακαλώ πάρε με από δω, τι θες να κάνω, τι πρέπει να πεθάνει; Θέλω να πεθάνουν όλα αυτά που με τραβάνε πίσω, δεν αντέχω άλλο Μάνα πάρε με, κράτα με στην αγκαλιά σου, μόνο εκεί ησυχάζω, εκεί βρίσκω γαλήνη. Τι έχω φτιάξει Μητέρα εκεί έξω, πόνο και φόβο διασκόρπισα. Συγχώρεσέ με, ελέησέ με για όλα αυτά που δημιούργησα, για όλες αυτές τις ψυχές που εγκλώβισα, που αδίκησα, που εκμεταλλεύτηκα με οποιοδήποτε τρόπο.
Η σκληρότητα και η αδιαφορία φανερώνονται πίσω από το κάλυμμα του θύματος που επιλέγεις να είσαι, φανερώνονται από το Φως της Αλήθειας για να αποδεχτείς τις ατέλειες που φέρεις, να συγχωρέσεις τον άνθρωπο που είσαι, που απομακρύνθηκε από την Ουσία του, μέσα στην τέλεια εκπαίδευση που σου παρέχει ο Λόγος.
Η θυσία στον βωμό του Ελέους ενέχει γκρέμισμα όλων αυτών των οικοδομημάτων που έκτισες από το «εγώ», που ολοένα και γιγάντωνε μέσα σου. Ό,τι σαθρό και θνησιγενές γκρεμίζεται, ενέχει πόνο, ότι Αληθινό και Αιώνιο ανοικοδομείται, ενέχει τη χαρά της Δημιουργικότητας, τον Έρωτα και την Αγάπη για Ζωή. Είναι η αναγέννηση του Νέου Ανθρώπου.
Μητέρα σ’ ευχαριστώ. Δωσ’ μου από τον πόνο που σου προξένησα ,όχι για να τιμωρηθώ, αλλά για να συμμετάσχω συνειδητά στην Ανάδειξη της Ψυχής Σου, ως θυγατέρα Σου, εικόνα και ομοίωση Σου. Μας κοσμείς με τη Χάρη Σου. Απέραντη Αγκαλιά, αστείρευτη στοργή, καλοσύνη και τρυφερότητα η Παρουσία Σου.
Φωνάζω εσωτερικά μα και εξωτερικά Ελευθερία, Ελευθερία ή θάνατος. Θάνατος και Ελευθερία μαζί σε απόλυτη ταύτιση, σε Θεία Ουδετερότητα. Τίποτα δεν χάνεται, δεν πάει χαμένο, όλα παίρνουν την θέση τους, ταξινομούνται μέσα στην Ενότητα του Πατρομήτωρος Θεού.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΪΔΟΥ
12/08/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου