ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ"

Σας παρουσιάζουμε τον πρόλογο και τον επίλογο 

του νέου βιβλίου "Μελχισεδέκ" το οποίο σύντομα πρόκειται να εκδοθεί.

Πρόλογος

Το φως έχει τη φύση του ταξιδευτή. Όσο περισσότερο φως διαποτίζει έναν άνθρωπο ή έναν λαό, τόσο περισσότερο θέλει να ταξιδεύει για να το ανακυκλώνει, να μην το κατακρατά, να μην το οικειοποιείται ως ιδιοκτησία του, αλλά να επιτρέπει την ελεύθερη ροή του παντού. Όποιον τον διαποτίζει το Φως, τον κάνει ελευθερωτή των αγωγών της ροής του. Αυτή η Θεία Ροή του Φωτός του Λόγου που μας ενθουσιάζει, δηλαδή μας κάνει ένθεους, είναι ο Θείος Έρωτας και η ρίζα του ξεκινά από τον Έρωτα που υποκρύπτει την δύναμη του ερωτήματος. Θα ταξιδέψουμε μαζί με την «Αργώ» της ελεύθερης σκέψης και ίσως τα χάσουμε από τα αμύθητα πλούτη που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια μας, μα στο τέλος ο καθένας θα έχει κρατήσει μόνο εκείνο που θα τον έχει μεταμορφώσει, σε εκείνον που έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν άλλοι. Μόνον η Άπειρη Μονάδα.

Κάθε άνθρωπος θα εκφράσει την αλήθεια που ζει μέσα του, μέσα από διαφορετικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και ζωής. Η έμπνευση, ο φωτισμός και οι αποκαλύψεις της θείας Γνώσης, θα επιτρέψουν στον άνθρωπο να καταστεί συνειδητός Δημιουργός και θείος Συνεργάτης.

Η εφαρμογή της θείας Νομοτέλειας από τον άνθρωπο θα τον καθοδηγήσει στην ολοκληρωτική του ταύτιση με τη θεία Βουλή.

Στην ανατολή αυτής της νέας Κοσμικής περιόδου που άλλοι ονομάζουν εποχή του Υδροχόου και άλλοι Νέα Εποχή, εκτυλίσσεται το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Η ανθρωπότητα ζει την αλλαγή της δόνησης του πλανήτη και καθώς ο χρόνος συμπυκνώνεται, η συνείδηση του ανθρώπου διαστέλλεται, μετατοπίζεται ο νους της Ανθρωπότητας, δηλαδή μετανοεί, εγκαταλείπει τα κατεστημένα περιορισμένων ιδεών, φόβων, πλάνης και χωριστικότητας και αποδεσμεύεται από τον κατεστημένο τρόπο ζωής που παράγει φόβο και καταναλώνει ασφάλεια. Ο άνθρωπος που ήταν ελεγχόμενος, απελευθερώνεται.

Η Ελλάδα ανέκαθεν υπήρξε γενέτειρα φωτεινών πνευμάτων που η παρουσία και το έργο τους μετέφερε Φως σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία της την καταξιώνει σαν κοιτίδα Φωτός και πολιτισμού, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι απλώς ένα κράτος, μία χώρα ή ένα έθνος, αλλά και μια ζωντανή και εξελισσόμενη Ιδέα. Δεν είναι τυχαίο που η εσωτερική παράδοση συνδέει το μέλλον της Ελλάδας με τη φανέρωση του Έργου του Λόγου στην Νέα Κοσμική Περίοδο, ούτε είναι σύμπτωση ότι αυτό αποσιωπάται, αποκρύπτεται ή διαστρεβλώνεται συστηματικά, μαζί με μια αδιάλειπτη και μεθοδευμένη πολεμική σ’ όλα τα επίπεδα.

Ο Πυθαγόρας δίδαξε την «Τριμερή Φιλία», ήτοι την φιλία των θεών προς τους ανθρώπους, των ανθρώπων προς τους θεούς και της φιλίας μεταξύ των ανθρώπων. Την Τριμερή αλληλότητα της Αγάπης έκφρασε ο Χριστός με το «Αγαπάτε αλλήλους», αλλά δυστυχώς ο Χριστιανισμός δεν την τήρησε. Τις δύο άλλες τις αγνόησε. Αντί της φιλίας προς τον Θεό επέβαλε τον φόβο Κυρίου. Και αντί της φιλίας του θεού προς τους ανθρώπους επέβαλε έναν φοβερό και εκδικητικό Θεό. Το τίμημα ήταν ο χριστιανισμός μετά από τα πρώτα 300 χρόνια της πορείας του να καλουπωθεί ως υλισμός, σαν μια ακόμα κοσμική θρησκεία με εκατομμύρια οπαδούς, αλλά με ελάχιστη συνείδηση και με πολλή μεγάλη απόσταση από το χριστιανικό βίωμα της αγάπης, της φιλίας και της αδελφοσύνης.

Για να ενηλικιωθεί πνευματικά ο άνθρωπος, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει και να φανερώσει τη Θεία Ουσία του. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτή την πορεία είναι ο εξανθρωπισμός του. Το στοιχειώδες υπόβαθρο του εξανθρωπισμού φανερώνεται από τον αληθινό άνθρωπο που καταδεικνύει έμπρακτα ότι είναι άνω θρώσκων. Ο εξανθρωπισμένος άνθρωπος δεν είναι κακός και σκληρός σε κανέναν και είναι αληθινός. Δεν είναι ψεύτης προς τον εαυτό του και προς τους άλλους. Οι λόγοι του υποστηρίζονται από πράξεις. Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει πρώτα την ηθική αποτυχία, την κατάρρευση της προσωπικότητάς του, την διάλυση του εγώ του, κι αυτό συμβαίνει μέσα από τις δοκιμασίες και τέλος στην έρημο, για να μπορέσει έτσι, μέσα από αυτή την απογύμνωση του εγώ του, να γίνει πτωχός. Μόνο αν θα γίνει πτωχός, θα χωρέσει την Οδό.

Γι’ αυτό λοιπόν και στο κατά Ματθαίο, 5, 3, διαβάζουμε στους μακαρισμούς του Ιησού: «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών».

Κάθε άνθρωπος μιλάει ανάλογα με την ποιότητα που ακούει. Όταν θες ν’ ακουστεί κάθε άνθρωπος μέσα από σένα, τότε τους ακούς όλους. Η νοητική χωρητικότητα που έχει επιλέξει ο καθένας, καθορίζεται από την ιδέα και τη συνείδηση που έχει για τον εαυτό του, τους άλλους και το Θεό. Η ενότητα ή η διαχωριστικότητα που έχει η ιδέα του γι’ αυτά τα τρία στοιχεία και η δυνατότητά του να τα ζει ως μια ενότητα, ανοίγει τις πύλες της Σοφίας μέσα του. Η Θεία Σοφία αναβλύζει μέσα από εκείνον τον άνθρωπο που έχει βιώσει μέσα του την κατάσταση του πολεμιστή, που ζει στο λιτό γλωσσικό περιβάλλον της καρδιάς, αλλά και του ιερέα που ζει στο πλούσιο γλωσσικό περιβάλλον του νου, δηλαδή απ’ αυτόν που επέλεξε να ζήσει με το βάρος της ευθύνης που φέρει η επίγνωση, ότι κάθε τι που εκδηλώνουμε είναι συνειδητό. Μόνο ο εξανθρωπισμένος άνθρωπος ζει μέσα στην τέχνη του «ευ-ζην», μια τέχνη που σίγουρα δεν εξαντλείται στα όρια της ιδέας που έχουν οι καλοφαγάδες ή οι φυσιολάτρες και προέρχεται από τη Σοφία και όχι από τη γνώση. Ο δρόμος προς τη Θεία Σοφία είναι δρόμος ενσυνείδητης και όχι τυφλής πίστης.

«Ο Υιός είναι η Σοφία του Πατέρα και ο Θείος Λόγος Του» (κατά Ιωάννη Α, 1). Είναι η εκδήλωση της Θείας Ψυχής και όχι η καταδικασμένη σοφία των σοφών του κόσμου. Στο κατά Ματθαίο, 11, 25 φανερώνεται ότι η αληθινή Σοφία αποκαλύπτεται στους μικρούς και όχι στους σοφούς. Ο Παύλος στην Α΄ Κορινθίους, 1, 27 γράφει πως ο Θεός διαλέγει τα μωρά για να συγχύσει τους αλαζόνες σοφούς κι όπως λέει παρακάτω (3, 18) θα πρέπει να θεωρηθεί τρελός από τον κόσμο για να γίνει Σοφός ενώπιον του Θεού. Εξάλλου η Θεία Σοφία δεν αποκτάται με ανθρώπινη προσπάθεια αλλά με την αποκάλυψη του Πατέρα μέσα σ’ αυτόν που επιλέγει να ζήσει σαν Γιος του. Επομένως η αληθινή Σοφία πηγάζει από την Αγάπη που είναι ο ίδιος ο Θεός και γι’ αυτό όπως λέει ο Ύμνος της Αγάπης του Παύλου: «Όση γνώση και σοφία να έχει κανείς αν δεν έχει αγάπη δεν είναι τίποτα».

«Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείται εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν» (Ιωάν. 5, 39) «και αύτη έστιν η αιώνιος ζωή ίνα γιγνώσκωσιν σε τον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» ο οποίος είπε «ο αγαπών Με τηρήσει τας εντολάς Μου», «αγαπάτε αλλήλους καθώς Εγώ ηγάπησα υμάς. Αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει ίνα τις την Ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού».

Το Πνεύμα Ιωάννης Μελχισεδέκ έρχεται να αποκαταστήσει στη συνείδηση του ανθρώπου, τα πάντα και να σφραγίσει «ως εν Ουρανώ και επί της Γης», ότι το Μέγα Έργο του Θείου Έργου ετελέσθηκε και καμία δύναμις δεν δύναται να αναστείλει την ταχύρυθμη Αναγέννηση της Ανθρωπότητος. Η Ανατολική και Δυτική παράδοση των μαθητών του Χριστού σε όλο τον κόσμο ενώνονται βιωματικά στην μαθητεία του Λόγου.

Στους πίνακες του βιβλίου, οι αντιστοιχίες ονομάτων της Ελληνικής Γραμματείας και της Βίβλου δεν ταυτίζονται αλλά έχουν μια σχέση αναλογίας, που στα μαθηματικά ονομάζεται σχέση λόγου. Αυτό θα κατανοηθεί όχι πλέον μέσω των κλειδιών, των αριθμών που δίδαξε κάποτε ο Πυθαγόρας αλλά μέσω των μαθηματικών των Ιδεών και αυτή θα είναι η ύψιστη φανέρωση αυτού του Πνεύματος. Αυτός είναι ο Πανανθρώπινος Οδηγός της Χριστοποίησης και Θέωσης, ο Δάσκαλος Ιωάννης που αναστήθηκε μέσα στους πρωτοπόρους μαθητές του, Διδασκάλισσες και Διδασκάλους, Μητέρες και Υιούς Λόγους περιπατούντες επί της Γης.

Η Νέα ανθρωπότητα θα ανακαλύψει στη διδασκαλία Του τα κλειδιά της θεμελίωσης ενός Νέου κόσμου που θα ζει με Μία πυξίδα κι Ένα νόμο, τη Θεία Αγάπη που είναι Σοφία, Αλήθεια, Ελευθερία και Άπειρο Κάλλος.

Όσο για σένα, αγαπημένε μου εαυτέ που έχεις στα χέρια σου αυτό το βιβλίο, καλείσαι να υπερβείς κατεστημένα και περιορισμούς αιώνων, που συντήρησαν μέσα σου την αίσθηση του κομματιασμένου εαυτού και να πετάξεις ελεύθερα με τα φτερά του Λόγου, μέσα από τον μεγαλύτερο πόλεμο όλων των εποχών.

Συμπαραστάτης και βοηθός σου θα είναι ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας «και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστίν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι.» (κατά Ματθαίο 11, 14). Είναι ο Ηλίας που έρχεται πάντα πρώτος, ο μη εκπεσών Αδάμ ως Ένα με τον Λόγο Χριστό, τον Πρωτοπόρο Διδάσκαλο των Δασκάλων.

Όπως αποκάλυψε και ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής 1, 1 «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος».

Επίλογος

Φως Αληθείας Ροή Απείρου Ων αποκαλύπτεται όχι από το περιορισμένο ον που υποδηλώνεται από το ο που είναι βραχύ φωνήεν, αλλά από το Ων, την Θεία Απειρότητα που υποδηλώνεται από το ω που είναι μακρό φωνήεν. Το κλειδί δίνεται αποκλειστικά από την Θεία Γνώση της ελληνικής Γλώσσας. Είναι το βίωμα της ψυχής που συνειδητοποιείται από το πνεύμα, διότι πρώτα έρχεται το βίωμα και έπειτα η επίγνωση. Ο αληθινός Έλληνας όπως και ο αληθινός Χριστιανός ζει την επίγνωση της Αλήθειας. Ο Πατέρας Θεός που αποκαλύπτεται λέγοντας «Εγώ Ειμί ο Ων» ή αλλού «Εγώ Ειμί το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή», αποκαλύπτει ταυτόχρονα τη Θεία Νομοτέλεια της φανέρωσης του Θείου. Πατήρ-Φως, Υιός-Αλήθεια και Άγιο Πνεύμα-Ζωή, αποτελούν το Μέγα Μυστήριο της ομοούσιας και τρισυπόστατης Αγίας Τριάδας. Το ελληνικό πνεύμα και η χριστιανική ψυχή ή διαφορετικά το χριστιανικό πνεύμα και η ελληνική ψυχή αποτελούν Έναν αγωγό φωτός της Αλήθειας όχι μόνο στη γη, αλλά και πέρα από αυτήν.

Αυτό είναι ένα επτασφράγιστο μυστικό που το έκρυψαν από τον άνθρωπο μέσα στους αιώνες.

Οι δήθεν Έλληνες και οι δήθεν Χριστιανοί εξοστρακίζονται κάθε μέρα στην συνείδηση του ανθρώπου, ενώ οι αληθινοί αδελφοί αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους Αγάπη. Το πνεύμα της φιλίας και της αδελφοσύνης φωτίζει τον δρόμο τους.

Ο Μελχισεδέκ, για Τον οποίον για πρώτη φορά στην Πανανθρώπινη Ιστορία αφιερώνεται ένα τέτοιο βιβλίο, είναι το κλειδί της μυστικής σχέσης Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Αυτό συμβαίνει κατά νόμον, διότι ένα μέρος του άγνωστου Έργου Του είναι η αποκατάσταση των Ουράνιων Ιερών Αρχετύπων. Δεν είναι τυχαίο ότι η δίωξη του αυθεντικού Ελληνισμού και του γνήσιου Χριστιανισμού δεν σταμάτησε ποτέ, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ούτε είναι τυχαίος ο Γολγοθάς και η Ανάσταση ενός Πρωτοπόρου Έθνους, που είναι πολύ μεγαλύτερο από τη χώρα του.

Η ονομασία Έλληνας δεν περιορίζεται στους κατοίκους ενός κράτους, αλλά αφορά κάθε θεία ψυχή σε όλο τον κόσμο, όπως ισχύει και για κάθε αληθινό Χριστοφόρο πνεύμα. Το Φως εκ της Ελλάδος διαχύθηκε στον κόσμο και γι’ αυτό ο Χριστός φανερώνοντας την Αλήθεια για τους Έλληνες είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου. Ελλάς γάρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην (κατά Ιωάννη 12:23, χειρόγραφο Ευσεβίου του Πάμφιλου, επισκόπου Καισσαρείας, 265 μ.Χ, που ανακαλύφθηκε σε βιβλιοθήκη του Βατικανού το 1974 από τον καθηγητή Ελευθέριο Πρόκο, μέλος επιτροπής της UNESCO).

(κατά Ιωάννη 12:24-32) αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» ²⁵ ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν· ²⁶ εάν εμοί διακονή τις, εμοί ακολουθείτω, και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται· και εάν τις εμοί διακονή, τιμήσει αυτόν ο πατήρ. ²⁷ Νυν η ψυχή μου τετάρακται, και τι είπω; Πάτερ, σώσον με εκ της ώρας ταύτης. αλλά διά τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην. ²⁸ «πάτερ, δόξασόν σου το όνομα. Ήλθεν, ουν φωνή εκ του ουρανού· και εδόξασα και πάλιν δοξάσω». ²⁹ ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγε βροντήν γεγονέναι· άλλοι έλεγον· Άγγελος αυτώ λελάληκεν. ³⁰ απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν· Ου δι’ εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι’ υμάς. ³¹ νυν κρίσις εστίν του κόσμου τούτου νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω ³² καγώ εάν υψωθώ εκ της γης πάντας ελκύσω προς εμαυτόν.

Όμως είναι η συνείδηση του ελληνικού πνεύματος, που εξηγεί το χριστιανικό βίωμα της ψυχής ή μήπως είναι το βίωμα της ελληνικής ψυχής, που συνειδητοποιείται μέσω του πνεύματος του Χριστού; Την απάντηση εδώ και το κλειδί μας δίνονται από τον Παύλο όταν αποκαλύπτει «πρώτα το ψυχικόν και μετά το πνευματικόν», είναι η νομοτέλεια της εξέλιξης στη γη. Υπάρχει ένα κοινό βίωμα σήμερα που ενώνει τις πνευματοψυχές, εκείνο που επισφραγίστηκε μέσα μας από την παρουσία του Λόγου Θεού. Είναι ένας Θείος Γάμος, ένα Θείο Μυστήριο που όποιος το έχει ζήσει είναι Έλλην δηλαδή εύψυχος, όπου και αν βρίσκεται και ο Χριστός ζει μέσα του όποιο θρήσκευμα και αν γράφει η ταυτότητά του.

Ο Ιωάννης είναι ο μη εκπεσών Αδάμ. Φανερώνεται ως Ηλίας, πάντα πρώτος και ως Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας, μας οδηγεί εις πάσαν την Αλήθεια και η Αλήθεια μας απελευθερώνει. Είναι το Πνεύμα της Αληθείας που φανερώνει το Θέλημα του Πατέρα στη Γη. Το Θείο Έργο ολοκληρώνεται με την επιστροφή των Μονάδων του Ουράνιου Ανθρώπου στους Πατρικούς Κόλπους απ’ όπου εξεπορεύθη ως Θεία Ανθρωποϊδέα.

Ο Μελχισεδέκ ενεργοποιεί ένα ασύλληπτο Έργο που γεφυρώνει τον κόσμο της Βασιλείας των Ουρανών και των πεδίων της Ύλης. Ανακυκλώνοντας την αγγελική και την ανθρώπινη ουσία, σφραγίζοντας με την επέμβασή του στα πεδία της ύλης την αποκατάσταση της μυητικής αλύσου. Κάθε Βασιλεία και κάθε Ιερατείο θα ελεγχθεί από πάνω έως κάτω. Τα προσωπεία κάθε Ηρώδη και κάθε Καϊάφα θα πέσουν μέχρι το τελευταίο και ο άνθρωπος για πρώτη φορά θα γίνει κύριος του εαυτού του και της ζωής του, αναγνωρίζοντας την Υιότητά του.

Η ανθρωπότητα από εδώ και στο εξής θα αρχίσει να αποδεσμεύεται από την περιορισμένη ιδέα που είχε για τον Άνθρωπο και τον Θεό. Οι άνθρωποι σταδιακά θα συνειδητοποιήσουν ότι κάθε προπάθεια και αγώνας, ήταν όλα μάταια, διότι εξυπηρέτησαν την επιβίωση ψεύτικων θεών. Η φανέρωση της Πύλης της επανόδου θα είναι το ύστατο ουράνιο σάλπισμα. Η φανέρωση των νέων Ανθρώπων Λόγων Υιών και Μητέρων σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης θα φέρει την Ουσία της Άνοιξης στις Κοινωνίες των ανθρώπων.

Η Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου έχει ξεκινήσει ήδη, όπως είχε ορισθεί από τον Χριστό 2.000 χρόνια πριν κι όποιος θέλει, θα κατανοήσει γιατί «εκ της Ελλάδος το Νέο Φως».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΣ ΑΔΑΜ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ