Η Δυναμική της Εσωτερικής Επανάστασης στην Εξέλιξη του Ανθρώπου

Καλημέρα σας, Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους!

Σήμερα συναντιέται ο μαθητής Θωμάς με τον Άη-Γιώργη. Από τη μια ο Θωμάς στέκει ως η ικανότητα της αντίληψης μέσα στον άνθρωπο, που καθοδηγείται από την υλική οπτική του, που θέλει να δει για να πιστέψει και εμπιστεύεται μονάχα τα προϊόντα των υλικών αισθήσεων και μέσω αυτών βιώνει και ερμηνεύει τη ζωή, συντηρώντας τα πιο σκληρά κατεστημένα του κόσμου αυτού. Κατεστημένα πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά, παιδείας και τέχνης. Κατεστημένα για τη ζωή και το θάνατο, για τον έρωτα, και εν τέλει κατεστημένα για τον Θεό.

Από την άλλη, ο Αη Γιώργης του Λαού μας, ο μαχόμενος Άνθρωπος Λόγος, το Χριστοποιούμενο πνεύμα, σκοτώνει με μια τρίαινα το θηρίο, το δράκο, τον όφη και απελευθερώνει την ψυχή του, τη πριγκίπισσα που είναι φυλακισμένη στο κάστρο, το υλικό σώμα, ελευθερώνοντας την αληθινή Τρισυπόστατη Ουσία του ανθρώπου, τον Θείο Εαυτό Χριστό.

Ένας από τους πολλούς ορισμούς που έχουν δοθεί για την Επανάσταση την θεωρεί ως εξέγερση κοινωνικών ομάδων ή λαών, με στόχους την απελευθέρωση από κάποιον δυνάστη, την ένωση με κάποια κρατική οντότητα, την απόκτηση της εξουσίας και την πραγματοποίηση αλλαγών στον οικονομικό, πολιτισμικό και άλλους τομείς. Ας το δεχτούμε παραβλέποντας για την ώρα το γεγονός πως δεν αναφέρεται το Άτομο μέσα σ’ αυτό τον ορισμό.

Όλοι μας έχουμε μια άποψη για το τι σημαίνει Επανάσταση αν και καθένας μπορεί να την εννοεί με διαφορετικό τρόπο. Και είναι αυτή ακριβώς η ιδέα που μέσα στο νου μας κινείται και μέσα από τις κατάλληλες ζυμώσεις δύναται να εκφραστεί, να πυροδοτήσει πράξεις και γεγονότα στη θέα των οποίων πολλές φορές μένουμε έκπληκτοι. Στρέψαμε την έννοια και την δράση της επανάστασης εξωτερικά στον κόσμο των φαινομένων, όπως ακριβώς είναι ευκολότερο να κρίνουμε του άλλους παρά τον εαυτό μας, είναι πιο εύκολο να κουνάμε αυστηρά το δάχτυλο στους άλλους παρά να στρέφουμε το δείκτη μέσα μας και υπό το φως του Λόγου, να διακρίνουμε τα αίτια της προσωπικής μας δυστυχίας. Ξεχάσαμε την Αγάπη και η επανάστασή μας δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα ξέσπασμα αρνητικότητας. Και ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι», τελικά;

Επαναστάσεις ο άνθρωπος έζησε πάρα πολλές. Μα ποτέ έως σήμερα δεν κατάφερε να παράγει μια αληθινή Επανάσταση Ιδεών, εφάμιλλη της Θείας κληρονομιάς του. Μα η Επανάσταση είναι διαρκές εξελισσόμενο βίωμα στην πορεία του ανθρώπου προς τη Θέωση.

Κάθε φορά δοκίμαζε και ξεπέρναγε τα όρια υιοθετώντας νέες ιδέες και αντιλήψεις για να απογοητευτεί για μια ακόμη φορά. Σήμερα το σύνολο της εμπειρίας αυτής είναι πια ορατό πως δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Είναι απλή η απάντηση. Για μια ακόμα φορά ψάξαμε την αλήθεια έξω από εμάς, κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένας που θα μας ελευθερώσει και του παραδίδουμε την ελευθερία που θέλουμε να μας δώσει. Είναι θέμα χρόνου πια να κατανοήσει ο άνθρωπος αυτή την παγίδα της διάνοιας.

Ποιος είναι ο εχθρός; Που τον ψάχνουμε; Στην εξουσία στους πολιτικούς και οικονομικούς ηγέτες αυτού του κόσμου, ορατούς και εσχάτως και αόρατους ή μήπως βρίσκεται πολύ κοντύτερα, μέσα μας; Και αν είναι έτσι, πώς θα τον αναγνωρίσω, πώς θα τον πολεμήσω, τι όπλα διαθέτω; Γιατί είναι αλήθεια πως αν δεν γνωρίζεις τον εχθρό σου δεν μπορείς και να τον πολεμήσεις, όπως επίσης ισχύει πως όποιος γνωρίζει τον εχθρό του, τον έχει ήδη νικήσει κατά το ήμισυ.

Υπάρχουν και εκείνοι στους οποίους είναι αδύνατο να δουν πόσο προσκολλημένοι είναι στην ανασφάλειά τους για την ποιότητα της ζωής τους, στο βωμό της οποίας καταστρέφουν την οικολογία της γης, καταστρέφοντας το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο ταυτόχρονα με το ανθρώπινο. Γιατί όλα είναι ένα. Η άρνηση της ενότητας έχει πολλά πρόσωπα. Η μεγαλύτερη πλάνη αναγκάζεται πάντα να χρησιμοποιήσει τη μεγαλύτερη αλήθεια για να σταθεί. Επιπλέον σήμερα, χρησιμοποιεί πρώτα από όλα την ενότητα κι έπειτα κάτι άλλο που αγαπάει πολύ ο άνθρωπος• την ελευθερία. Προσφέρει ψευδαισθήσεις της ενότητας με την παγκοσμιοποίηση και της ελευθερίας με τα δικαιώματα που θα έχει κανείς μέσα σε αυτήν, δηλαδή καλύπτει την ανασφάλειά του διατηρώντας τον εαυτό του σκλάβο. Αυτή είναι η αληθινή ουτοπία, η ψευδαίσθηση που προσφέρεται για να ματαιωθεί η εσωτερική επανάσταση στη συνείδηση του ανθρώπου. Γιατί σίγουρα ο Θεός δεν έχει ουτοπίες, αλλά οι άνθρωποι, λειτουργούν παραβιάζοντας εξακολουθητικά τους Θείους Νόμους, συσσωρεύοντας αρνητική ενέργεια, η οποία ήδη έχει αρχίσει να εκρήγνυνται.

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί, Ίκαρος

Μια αληθινή επανάσταση χρειάζεται ένα μήνυμα-σύνθημα που να εμπνέει και να εμψυχώνει όσους πρόκειται να συνταχθούν μαζί της. Γιατί αληθινά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Αυτός ο φόβος είναι η αιτία και ο δυνάστης. Είναι ο φόβος του θωρακισμένου ανθρώπου, απέναντι στην αγάπη, ανθρώπου που ζει υπο ζυγόν δουλείας και σήμερα μόλις συνειδητοποιεί πως η πορεία του στην ύλη τελειώνει, τουλάχιστον όπως μέχρι σήμερα την αναγνωρίζει. Αρχίζει και αναγνωρίζει πως υπηρέτησε ψεύτικα πρότυπα, κούφιες και κωφές ιδεολογίες, θεσμούς και –ισμούς πάσης φύσεως και εν τέλει ψεύτικους θεούς. Επανάσταση απέναντι στον θωρακισμένο άνθρωπο, δημιούργημα μιας κοινωνίας που επιτρέψαμε να συμβεί, μα και θρέψαμε με πράξεις και παραλήψεις επειδή δεν διδαχτήκαμε πότε να εστιάζουμε το δυναμικό μας στην Αγάπη.

Είναι η εκδίκηση καλόν; Είναι αγαθό, είναι ενάρετο; Η τόλμη δεν βρίσκεται σε μια πράξη βίας. Η αληθινή τόλμη βρίσκεται στη φανέρωση της πνευματικής συνείδησης της αλήθειας του Λόγου και στην επίγνωση της ευθύνης που συνεπάγεται απ’ την στάση αυτή. Γιατί είναι γνωστό το τέλος όσων φανέρωσαν με τη ζωή τους αυτές τις Αρχές και τις Αξίες, της Αγάπης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Είναι η ίδια η θυσία όλων των Ηρώων και Μαρτύρων, Οσίων και Αγίων, του ίδιου του Ιησού Χριστού που σφραγίζουν την Αλήθεια αυτή. Όμως η νέα Επανάσταση είναι μια Επανάσταση Ελέους και Συγχώρεσης και την ίδια στιγμή απονομής Δικαιοσύνης Θείας μέσα απ’ τον άνθρωπο που τόλμησε να κρίνει να συγχωρέσει και να μετουσιώσει κάθε Ιούδα μέσα του.

Η αληθινή επανάσταση είναι εσωτερική είναι ένα αληθινά ζωντανό εμπνευσμένο και εμπνευστικό για κάθε συνείδηση μήνυμα. Ένα μήνυμα που περικλείει μέσα του όραμα ελευθερίας, δικαιοσύνης, μιας κοινωνίας αγάπης και μιας Πολιτείας που κυβερνάται με αρετή, το όραμα κάθε ανθρώπου που τολμά να κοιτάξει ψηλά ή βαθιά μέσα του (το ίδιο είναι) και να υψωθεί αναγνωρίζοντας και διεκδικώντας τα Θεία Δικαιώματά του.

Και η βεβαιότητα του μηνύματος αυτού είναι δυο λέξεις: Χριστός Ανέστη!

Ποιός μπορεί να επαναστατήσει αληθινά; Μια υποταγμένη συνείδηση ή μια συνείδηση που ζει ήδη το μεγαλείο της ελευθερίας της; Και αληθινά, ελεύθερος είναι εκείνος που συλλογάται καλά. Που συλλογάται το καλόν, δηλαδή το ωφέλιμο, και το καλόν είναι και δίκαιο και αγαθό. Και αγαθός είναι μόνον ο Θεός. Και ο Θεός Αγάπη Εστί.

Ελευθερία είναι η ένωσή σου με τον Λόγο και να τολμάς να είσαι Λόγος, τα βήματα που κατέδειξε ο Δάσκαλος Ιωάννης κληρονομώντας σ΄ ολόκληρο τον Άνθρωπο το δικαίωμα να Χριστοποιηθεί και να αναφωνήσει «Άνθρωπος-Χριστός Ανέστη».

Καταθέτω και την προσωπική εμπειρία σε αυτό το σημείο. Αυτό που είδα και βίωσα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μια απελπισμένη προσπάθεια να χτιστεί ένας νέος κόσμος με παρωχημένα ιδεολογήματα, ερείπια της καταστροφής του προηγούμενου κόσμου. Με ποια πνευματική Παιδεία, άνθρωπε, θα μπορέσεις να διαχειριστείς την υποδούλωση σ’ ένα καθεστώς βίας, νοητικής και ψυχικής που εκδηλώνεται και στην ύλη; Για να καταθρυμματιστούν τα πέπλα της πλάνης χρειάζεται Θέληση για Αγάπη που να τα διαπεράσει σαν κεραυνός.

Η μετάνοια κινεί τον μοχλό του ελέους και το Έλεος έλκει την Χάρη.

Στη νέα Εποχή, η Προσευχή μας έλκει την Παρουσία του Αγίου Πνεύματος εντός μας. Με προϋπόθεση τη στάση μας για Μετάνοια και τη προσπάθεια μας για συνειδητή Εκδήλωση της Αγάπης! Έτσι κι αλλιώς, η ψυχή μας διψάει για αλλαγή και ζητάει την ελευθερία της! Αν όμως εμείς της την αρνούμαστε και συνεχίζουμε να εμμένουμε σε εγωιστικές και αρνητικές τοποθετήσεις, η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος θα είναι καταλυτική. Όσο εμμένουμε, τόσο εντονότερα θα αντιδρά εσωτερικά η ψυχή μας και ανάλογα εξωτερικά και το περιβάλλον μας. Στη Νέα Εποχή, τα «Εσωτερικά» και τα «Εξωτερικά» μας Κατεστημένα θα κλονίζονται και θα γκρεμίζονται συνεχώς!

Συνεχώς και πάλι ξανά και μέχρι να αποφασίσουμε να αποδεχτούμε ότι το «λάθος» ξεκινάει πρώτα από εμάς. Βρισκόμαστε έτσι, ακόμα και αν δεν έχουμε κατανοήσει την αναγκαιότητα της αλλαγής, να ενεργοποιεί η ίδια η ψυχή μας μια «εσωτερική επανάσταση»! Όχι απλά ως μεταμέλεια όπου αποζητούμε απελπισμένα να ξανακτίσουμε το «ασφαλές μας περιβάλλον», αλλά ως συνειδητή στάση Μετάνοιας, ικανή να μας αλλάξει, να μας ελευθερώσει και να μετουσιώσει όλα τα «εμπόδια» της ψυχής μας. Είναι μια συνεχής και διαρκής κρίση. Κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση στην ψυχική μας ηρεμία, κρίση στην οικονομία, στις ιδέες, στις αξίες, στον πολιτισμό.

Η Κρίση της Δευτέρας Παρουσίας ξεκινάει από μέσα μας. Κάθε άνθρωπος έχει αρχίσει να έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος με τις «αλήθειες» και τα «ψέματα» που κρύβει βαθιά μέσα του. Εδώ αρχίζει μια «αναγκαστική» αλλαγή. Η Επενέργεια του Φωτισμού από το Άγιο Πνεύμα θα μας «αλλάξει», μας αλλάζει ήδη. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις μέσα μας και γύρω μας να μετατοπισθούμε. Είναι επιλογή μας να βοηθήσουμε ή όχι αυτή την Αλλαγή. Ως πλανήτης Γη και ως ανθρωπότητα εισερχόμαστε πια σε μια περίοδο συνεχών αλλαγών. Μπορούμε έτσι να κατανοήσουμε και το νόημα του χωρίου στα Ευαγγέλια πως «οι Πονηροί θα γίνουν Πονηρότεροι και οι Αγαθοί θα γίνουν Αγαθότεροι». Βέβαια, μπορούμε και να εργαστούμε. Να δημιουργήσουμε δηλαδή τον αναγκαίο αυτό χώρο στην Ψυχή μας, ώστε το Πνεύμα το Άγιο να εργαστεί μέσα μας δίχως εμπόδια. Με τη Χορηγία Του, ας επιλέξουμε να συνεργαστούμε με το Θείο μας Εαυτό, το Λόγο Χριστό που ενυπάρχει ως πνευματική σπίθα μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Υπαγόμενος ο άνθρωπος στο Θείο Έργο διδάσκεται το νόημα της Ελευθερίας.

Ας δούμε τι μας προσφέρει η Ελληνική γλώσσα.

Επανάσταση         ἐπανίστημι < ἐπί + ἀνίστημι

ἀνά + ἵστημι

ἐπί

σημαίνει την δήλωση τελικού αιτίου

1.      για κάτι, με σκοπό

ἀνά

1.      (με γενική) επάνω

2.     (με δοτική) επάνω (χωρίς την έννοια της κίνησης)

3.     (με αιτιατική) (για τόπο) από κάτω προς τα πάνω

4.     (με αιτιατική) για όσο εκτείνεται κάτι

ἵστημι (παθητική φωνή: ἵσταμαι)

1.      (+ αιτιατική) στήνω κάτι ή κάποιον, κάνω κάτι να σταθεί όρθιο

2.     είμαι υπαρκτός, έχω παρουσία

Το ρήμα ἵστημι φανερώνει πως κάποιος ή κάτι έχει πέσει. Εν προκειμένω αυτή η ανόρθωση της ανθρώπινης συνείδησης είναι η αληθινή επανάσταση, η Επανάσταση Ιδεών. Το κλειδί για αυτήν την παγκόσμια αλλαγή, είναι το ίδιο το Άτομο και το πεδίο της σύγκρουσης και της επανάστασης, ο νους του. Η δυναμική που παράγεται από την αποδέσμευση του Θείου δυναμικού λόγω της μετάνοιας-μετατόπισης του νου τού ανθρώπου από τις λειτουργίες της αντίληψης και της πλάνης ελευθερώνει την Ψυχή και εξακοντίζει το πνεύμα του στους Ουρανούς του ενούμενο με Χριστό. Ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο μη εκπεσών Άνθρωπος, είναι ο εκπαιδευτής του νου και τον οδηγεί στην Ένωση με τον Νουν Χριστού.

Το πρόσωπο είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην ιδέα και την εφαρμογή της. Και είναι αυτό ακριβώς το σημείο που φανερώνει την ταυτότητα, άρα και το αποτέλεσμα της ιδέας που κινητοποίησε και ενδυνάμωσε το φορέα της πραγμάτωσης. Είναι η ταυτότητα του επαναστάτη που χαρακτηρίζει και την ίδια την Επανάσταση και καθορίζει και το αποτέλεσμά της. Το κίνητρο, το ύψος του, η αγαθότητά του και η νομιμότητά του καθορίζουν το αποτέλεσμά της. Το κίνητρο δεν είναι απλά το σύνολο των πεποιθήσεων που διαμορφώνουν ένα σύμπλεγμα αιτιάσεων και δομών. Είναι κάτι βαθύτερο απ’ όλα αυτά. Είναι η επίγνωση της ταυτότητας, της Θείας μας ταυτότητας, διότι αυτό αληθώς αναφαίνεται από τα κίνητρα και αυτά με τη σειρά τους εκφράζονται-μορφώνονται σε αποτελέσματα-καρπούς. Και είναι αλάθητο το μέτρο αυτό διότι το όρισε ο Χριστός.

Αλλαγή στις ιδέες μας σημαίνει αλλαγή εσωτερικής στάσης και αυτή με τη σειρά της θα οδηγήσει σε αλλαγή της εξωτερικής δράσης μας σε κάθε μας εκδήλωση. Το έργο της αναστήλωσης του Ιερού Ναού της ψυχής μας είναι το αληθινό έργο της Επανάστασης.

Δεν υπάρχει άνθρωπος εχθρός, είναι η ίδια η εχθρότητα που δεν αγαπά τον άνθρωπο. Νίκη είναι να αρνηθείς την άρνηση, και μόνον αυτή, σε κάθε της μορφή και εκδήλωση. Τη διάσπαση της Ενότητας με τον Θείο μας Εαυτό Λόγο. Κατ’ επέκταση και με κάθε εικόνα Του. Τα όπλα μας είναι η Χάρη Ευλογίας και Μετουσίωσης, με την οποία ο Πατρομήτωρ Θεός τιμά όσους προσφέρουν την καρδιά τους για να κατοικήσει ο Χριστός, ο Ζων και Ενεργών μέσα από τον Άνθρωπο που Του προσφέρει την λαλιά του για να την καταστήσει Λόγο και να εκδηλωθεί η Αγάπη η Υπερτέλεια, αποκαθιστώντας πάντα εν τη Αυτού Δόξα.

Να αναλογιστείς άνθρωπε αν είσαι έτοιμος να αποδεχθείς το μερίδιό σου σ’ αυτήν την παγκόσμια ενοχή και να πεις. Πατέρα-Χριστέ ελέησέ με γιατί αμάρτησα. Και να ξέρεις τι λες και να ‘χεις προετοιμαστεί ως μαχητής της Αγάπης να δεις κατάματα την πλάνη που δημιούργησες και να ελεήσεις, να ελεήσεις τη μορφή σου δηλαδή τα δημιουργήματά σου και να πεις: Ευλογώ τις πράξεις ημών διότι Υιοί Σου είμαστε και εκ της Αγάπης Σου εκκινήθη Βουή μεγίστη. Ο Αμήν Λαλών την Παρουσία Σου.

Και εκ των Εκχεομένων Υδάτων Σου Ψυχή αποπλένουσα τους ρύπους ούς επί της Αγίας Σου Μορφής επιθέσαμε, ίνα Ζωή καταστούμε εν τω Αγίω Σου Πυρί. Δόξα στον Άνθρωπο, όστις κατέστη η Παρουσία Σου, φανέρωσις Αληθείας, Ελευθέρωσις του ανθρώπου εκ της Πλάνης αυτού, εφανέρωσας πάντας τους Αγγέλους Σου επί της Γης.

Ευχαριστώ κάθε πνευματοψυχή που πάλεψε τους ενάντιους του Ανθρώπου σε κάθε εποχή, τολμώντας με καθαρή καρδιά νου και ανιδιοτελή έργα να σπείρει το σπόρο της ελευθερίας του Λόγου, εκείνους που τόλμησαν να «λερωθούν» και να πάρουν πάνω τους την κατακραυγή των ανθρώπων και στάθηκαν φάροι και φωτοδότες Θείας συνείδησης και ευλογώ την αποκατάστασή τους μέσα στην συνείδηση του Ανθρώπου και ιδιαίτερα του Έλληνα.

Το σώμα της Ελλάδας είναι προορισμένο σώμα Λόγου. Αυτά εντέλλομαι να διαφυλάξω από κάθε απειλή ή φθορά παρέχοντας τους την ευκαιρία να εκλεπτυνθούν και να γίνουν σώματα φωτός εκδηλώνοντας την Απόλυτη Αλήθεια του Λόγου Θεού. (Διονύσης Δώριζας, Επανάσταση Ιδεών, «Ενέργεια για την Κύπρο», σελ. 93-94)

Εκ της Ελλάδος το Νέο Φως.

Γιάννης Λέσσης