28/12/2015
Όταν η φωνή του Αδάμ κραύγασε, « Πατέρα γιατί με
εγκατέλειψες; » Τα πόδια του μολυβένιος γρανίτης, εισχώρησαν στον πηλό της γης και
κάηκαν από τις φλόγες των παθών του κόσμου. Και ενώ το κεφάλι του υψωνόταν
δίχως τέλος στους ουρανούς, ο νους του κατάπληκτος θωρούσε τα χέρια να
αγκαλιάζουν, όλη την πλάση την κτιστή.
Μια καρδιά έμεινε μόνο, Ελπίδα Ελεύθερη, να εκλέξει πάλι και
να πει, « Γεννηθήτω Το Θέλημα Σου ». Γέννηση νέα από τη ζωή.
Ύψιστη και ταπεινή η ροή της μίας και μοναδικής στιγμής του
Θείου χώρου. Δίχως πριν και μετά. Όλα παντού, πάντα. Δοξασμένη απόφαση να
γίνουν όλα νέα, με τον Λόγο να δοξολογεί ακόμα και στο σταυρό, το Ύψιστο Πνεύμα
των Πάντων.
Γιάννης Λάσκαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου