Αγαπημένοι μαθητές του Λόγου, μία παλιά περίοδος έκλεισε και μία νέα αρχίζει. Κάθε άνθρωπος οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, όπου και να είναι, βρίσκεται σε κάποιο σκαλοπάτι της εξέλιξής του. Από την θέση αυτή, είναι σε θέση να κάνει ένα βήμα μπροστά για το επόμενο σκαλοπάτι ή να πισωπατήσει και να κάνει ένα βήμα πίσω, να οπισθοδρομήσει, κινώντας φυσικά διαφορετικούς νόμους για την ζωή του. Για την φυσική ροή των νόμων της εξέλιξης κινείται προς τα άνω ως άνω θρώσκων, όπως είναι ο αληθινός άνθρωπος προς την ολοκλήρωσή του και εγκόλπωσή του στον Πατέρα. Εκείνος ο οποίος οπισθοδρομεί, πάει κόντρα και αντίθετα στο ρεύμα αυτό της φυσικής εξέλιξης, επομένως κινεί νόμους διαστροφής, έκπτωσης, ανωμαλίας και εκφυλισμού από αυτό που είναι ο άνθρωπος. Ο εκφυλισμός ενός πνευματικού όντος είναι ανάλογος με τον φυσικό του εκφυλισμό και λειτουργήθηκε κάτω από ανάλογους νόμους. Η επανάπαυση, ο εγωισμός, η αλαζονεία, η έπαρση, ο εγωκεντρισμός, ο περιορισμένος κόσμος των ιδεών, ο περιορισμένος κόσμος στον οποίο ζει κανείς τον εαυτό του αποκομμένο από το σύνολο, είναι από τις συνηθισμένες διαδρομές που οδηγούν στον αποκλεισμό ενός υποψηφίου από το να καταστεί Άνθρωπος Λόγος.
Όποιος ασκήθηκε σε εσωτερική στάση, καλείται από τον Λόγο να εξωτερικεύσει αυτή την στάση ως δράση. Οι δυσκολίες προσαρμογής που θα προκύψουν σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν χωρίς καμία καθυστέρηση, ώστε να μην οδηγηθούν σε πνευματικό εγκλωβισμό. Χαιρετώ πνευματικά τον Εαυτό μου Ιωάννη κι ανακυκλώνω ευλογία Λόγου Υιού Μητρός σε κάθε σκήνωμα, υπόσταση που φέρει εντός της Ιωάννη Λόγο Ζώντα. Ο Παράκλητος έρχεται όπως γράφτηκε να αποκαλύψει όλη την Αλήθεια και αυτό ταλανίζει την συνείδηση του ανθρώπου. Η ελευθερία είναι όμως προορισμός αγαθότητας γιατί ελεύθερος είναι μόνο όποιος έχει αγαθή συνείδηση κι αυτός θέλει να γνωρίσει την αλήθεια.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο Ιωάννης, όσο αγαπά, δηλαδή όσο δεν φοβάται. Διακρίνεται από γνησιότητα και αυθεντικότητα κι όχι από συμπλέγματα ματαιόδοξου μιμητισμού. Ο Άνθρωπος Λόγος αναλαμβάνει προσωπικά το κόστος της αναπόφευκτης επιλογής να διαφέρεις όταν είσαι ούτως ή άλλως διαφορετικός, την ίδια στιγμή που προωθείται από την διανόηση της νέας Εποχής η αναγκαιότητα να μάθεις να μην διαφέρεις. Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ιδέες που προωθούνται στο γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, όπως αυτή που λέει ότι «δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν λέω» κάτι κακό κι έτσι δεν υπάρχει κακό ή ακόμα ή άλλη που λέει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, αν το θελήσω ακόμα και να γίνω Θεός, η οποία αποτελεί καχέκτυπο, μια κακιά απομίμηση της ιδέας της Θέωσης που δεν είναι δρόμος αυτοσωτηρίας, αλλά συμμετοχής.
Ιδού η πλάνη στην οποία έχουν περιπέσει δεκάδες Χριστοκεντρικές ή Λογοκεντρικές ομάδες σε όλο τον κόσμο που φυτοζωούν ή ακόμα χειρότερα περηφανεύονται για την αφοσίωσή τους σε ένα δρόμο μη συμμετοχής στα κοινά, μια πνευματική εσωστρέφεια που αν είχε λογική να υφίσταται όχι μόνο δεν έχει πλέον, αλλά λειτουργεί ως παράνομη τροχοπέδη στην εξέλιξη του ανθρώπου. Κι επειδή δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί εξωστρέφεια στην εσωστρέφεια, γίνεται κατανοητό ότι είναι θέμα συνείδησης η επιλογή καθώς και προσωπική η ευθύνη που συνεπάγεται. Σε κάποιον που δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος να εξωτερικεύσει την πνευματική του έκφραση μπορεί να του δοθεί πίστωση χρόνου ή κατάλληλη ώθηση να ξεπεράσει τις αναστολές του. Εκείνος όμως που εμμένει στον εγωκεντρισμό του και καλύπτει την ιδιοτέλειά του με το κάλυμμα κάποιας πνευματικότητας δεν μπορεί να μετέχει σε αυτό που είναι αληθινά η πνευματικότητα. Πολλοί παραμένουν σε πνευματική εσωστρέφεια, όπως ορισμένοι συνταξιούχοι φοιτητές τους οποίους καλεί ο νόμος να ξεκαθαρίσουν ειλικρινά και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την υπόλοιπη ζωή τους.
Η επιφανειακή πραότητα κρύβει συχνά πνευματική παθητικότητα και ουσιαστικά πνευματικό αποπροσανατολισμό. Η επιφανειακή ταπεινοφροσύνη είναι το πιο συνηθισμένο κάλυμμα της υποκρισίας που χτίστηκε γύρω από την ευθυνοφοβία. Μαθητεία του αυτού Λόγου που ανακήρυξαν τον εαυτό τους Δάσκαλο ξεχνώντας ότι είναι Ένας ο Δάσκαλος.
Το Έργο αυτό, ο Δάσκαλος Ιωάννης το σφράγισε με την Παρουσία Του, βάζοντας κάποιες αρχές και παρουσιάζοντας και αποκαλύπτοντας κάποιους νόμους που το διέπουν. Ένας εξ αυτών, ο βασικότερος είναι το Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και η ενότητα του Ανθρώπου, και η ενότητα του Δασκάλου και η ενότητα των μαθητών, «οι αδελφοί μου αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους Αγάπη και οι μαθητές μου επίσης, και οι φίλοι μου επίσης». Υπάρχουν λοιπόν εκείνοι οι οποίοι πλήρωσαν τον Νόμο αυτό και εκείνοι οι οποίοι δεν τον πλήρωσαν, ούτε τον πληρώνουν. Ως εκ τούτου, πρόκειται να βρεθούν σε δύο διαφορετικές διαστάσεις ζωής, και ενώ θα βρίσκονται στο ίδιο Έργο θα το βιώνουν διαφορετικά. Αποκλείονται μερικώς από την προστασία και την κάλυψη που είχαν από τον Δάσκαλο. Βρισκόμαστε σε ένα ξεπάγωμα χρεοφειλών και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή ώστε να μην υπάρξει έκπτωση. Το ξεπάγωμα των χρεοφειλών, άλλοι θα το αντιμετωπίσουν θαρραλέα και με υπευθυνότητα και άλλοι με λιποψυχία και μικρότητα και ο καθένας θα δρέψει τους καρπούς του αγώνα του για αποκατάσταση.
Πολλοί αδελφοί, τους συνέβη αυτό που στο στρατό ονομάζεται στέρηση βαθμού. Προδόθηκαν από το σύνδρομο του λαγού και της χελώνας, υπερβολική αυτοπεποίθηση, ό,τι «και να χάσω για λίγο τον δρόμο να ξαποστάσω, θα τρέξω μετά γρήγορα και θα τους προλάβω, μπορώ να τα καταφέρω πολύ εύκολα γιατί είναι πιο αργοί από μένα». Υπάρχει δηλαδή πνεύμα υποτίμησης και στάση υπεροχής, που αργά ή γρήγορα οδηγεί πάντα σε ταπείνωση και έκπτωση του πνεύματος. Σημάδια της έκπτωσης της Χάριτος και η αδυναμία της υπόστασης να σταθεί πνευματικά και να συντονιστεί με τον Λόγο, τον Δάσκαλο, είναι αποτέλεσμα ενός Ιακώβου που αφέθηκε στο έλεος της κρίσης και της κατάκρισης και που απέφερε αποσυντονισμό των μαθητών ικανοτήτων μέσα στην υπόσταση. Η εμμονή στην υποκειμενική οπτική, σκοτίζει το νου. Η υπόσταση καλείται να ξανακτίσει την ικανότητα Ιάκωβος, την οποία απώλεσε και όλες τις υπόλοιπες που ακολουθούν. Προς τον παρόν μαθητεύει στον δάσκαλο Ιούδα, τον δάσκαλο Νόμο, τον σκληρό εκπαιδευτή τον οποίο επέλεξε. Η εξιλέωσή του θα περάσει μέσα από έργο φιλανθρωπικού έργου και μέσα από τον δρόμο της προσφοράς και της θεραπείας, της αυτοδιάθεσης, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να πληρωθεί, παρά μόνο με το φως της Θείας Χάριτος και της Ιεροσύνης, πράγμα που σημαίνει ότι ο εξαγνισμός της υπόστασης πρέπει να φτάσει πλέον βαθιά και αμετάκλητα.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του Νου, ο χορηγός της Νέας Διδασκαλίας της Θείας Χάριτος, του Ελέους, της Μετουσίωσης και της Μεταμόρφωσης. Ο Δάσκαλος Ιούδας είναι ο τιμημένος από τον Θεό εκπαιδευτής του Νόμου, ο Κριτής του Δρόμου, είναι το άλλο πρόσωπο του Υιού, γιατί ο Πατέρας πάσα κρίση παρέδωσε παρά τω Υιό. Όταν ξεπεραστούν οι πλάνες, οι δοκιμασίες, οι κακές συνήθειες και οι φόβοι εξαλειφθούν, εγκαθιδρύεται η ενσυνείδητη πίστη για την τελική έκβαση του Θείου Σχεδίου.
Η άρνηση του να θες να μάθεις και να γνωρίσεις και η εμμονή σε προσωπικές προσκολλήσεις, στερούν τον πακτωλό της Θείας Χάριτος. Έτσι εκείνος που θα αρνηθεί την αφθονία αυτή, θα βιώσει την πτώση του φθόνου και επειδή η φύση αυτής της πτώσης παραμένει κρυφή, καλείται ο ίδιος ο άνθρωπος να κοιτάξει με ειλικρίνεια τον εαυτό του και να αποφασίσει τι θέλει να είναι και πώς να ζει.
Εάν ο άνθρωπος επιλέξει να κάνει ένα βήμα μπροστά, πληρεί τον προορισμό του και τους Νόμους της Γης και του Ουρανού και τους ενώνει. Εάν όμως παραμείνει αναποφάσιστος ή επαναπαυτεί στις δάφνες του ή ακόμα θελήσει να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις και να ησυχάσει λίγο ακόμα, να ξεκουραστεί λίγο παραπάνω, να χαρεί λίγο παραπάνω στο σκαλοπάτι στο οποίο κάθεται, τότε η πίστωση χρόνου του λήγει και έρχεται ο Νόμος να τον στείλει ένα σκαλοπάτι παρακάτω, γιατί η στασιμότητά του στο ίδιο σκαλοπάτι έφερε καθυστέρηση και σε άλλους. Η παραμονή του στο σκαλοπάτι αυτό δείχνει πως δεν εκτίμησε ουσιαστικά τον αγώνα του μέχρι εκεί, διαφορετικά θα είχε προσπαθήσει για το επόμενο. Ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος δεν εκτιμάει την ίδια του την πορεία, την ίδια του την ιστορία, τον ίδιο του τον αγώνα, τα ίδια τα σκαλοπάτια που ανέβηκε και παραμένει παραπάνω καιρό από όσο έπρεπε σε ένα σκαλοπάτι, τότε υποβιβάζεται στο αμέσως κατώτερο για να θυμηθεί ότι η οικειοποίηση εμποδίζει την ροή του φωτός. Και δεν μπορεί ένα ον να ανήκει στην Βασιλεία των Ουρανών και να μην την βιώνει, ούτε να απολαμβάνει τους καρπούς του Πνεύματος του Θεού, τις δωρεές Του, την κάλυψη και την προστασία Του, την Θεία θαλπωρή, την γαλήνη, την ίαση της ψυχής, την αίσθηση της ομορφιάς και της πληρότητας, την αίσθηση του Θείου έρωτα, της αγάπης, της γλυκύτητας και της τρυφερότητας, της καλοσύνης, της κατανόησης και της σοφίας των πραγμάτων όλων, την πλήρη ένωση και ταυτενέργεια με τον Λόγο.
Όλο το πρόβλημα οφείλεται στην καθυστέρηση ωρίμανσης της Ανθρωπότητας, στην παραμονή στην παιδικότητα και την ατολμία να αναλάβει τις ευθύνες της. Σημασία λοιπόν έχει πάντα τι μπορούμε να κάνουμε κάθε δεδομένη στιγμή με κοινή θέληση, σοφίας και έμπρακτης φανέρωσης της Αγάπης. Δηλαδή με ενσυνείδητη Αγάπη και όχι συναισθηματική επέρχεται η Θέωση του Ανθρώπου. Είναι η αποκατάσταση της σχέσης κατώτερου και ανώτερου εαυτού που επιτυγχάνεται μόνο με την ενεργοποίηση του Θείου Εαυτού. Επειδή λοιπόν ο σύνδεσμος των σωμάτων και των πεδίων είναι το νοητικό, κατανοούμε ότι το κλειδί είναι στον κόσμο των ιδεών του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζοντας πως η κυριότητα του κλειδιού της νόησης βρίσκεται στο αιτιατό πεδίο και σώμα κατανοούμε βαθύτερα τη σημασία που έχει η θέση του Ιωάννη ως έσχατος της Βασιλείας των Ουρανών, όπως και για ποιο λόγο συνδέονται μαζί του, κατά νόμον, οι ανάλογες αγγελικές δυνάμεις. Αυτών την κυριότητα όμως την έχει μόνο ο Χριστός.
Είναι η ατομικότητα που θυσιάζεται όπως ο κόκκος του σίτου και ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη είναι η απόλυτη παράδοση του μέρους στο όλον, όχι παθητικά αλλά δυνητικά. Ο Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του ανθρώπινου νου τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Όπως επιβεβαίωσε ο Χριστός δεν γεννήθηκε μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και αυτός ήταν ο Ηλίας, ο μέλλων έρχεσθαι που έρχεται πάντα πρώτος, αυτός που προηγείται, ο πρωτοπόρος που ανοίγει το δρόμο και έχοντας επίγνωση του μεγάλου κινδύνου φωνάζει μέσα στην έρημο της ανθρώπινης σιωπής «ξυπνήστε, έφτασε η ώρα της Βασιλείας των Ουρανών». Μην προσηλώνεσαι στο δάκτυλο, αλλά σε αυτό που δείχνει. Ως ένα με το Χριστό πλέον, ο Λόγος, Ιωάννης, διανοίγει το δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου.
Η εμμονή στον οποιονδήποτε ανεύθυνο τρόπο ζωής ή αλλιώς η διαχείριση της ζωής, είναι το αληθινό πρόβλημα του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τους κόσμους και τα πάντα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς και αν θέλεις και έξω από αυτούς. Μόνο τότε σέβεσαι το καθετί όπως του αρμόζει, μόνο όταν το γνωρίζεις του αποδίδεις την πρέπουσα τιμή. Να το αληθινό νόημα της ευσέβειας και όχι ο στείρος εκκλησιαστικός ευσεβισμός (επειδή πάντα θα έχεις κάτι για να μάθεις και να γνωρίσεις, πάντα θα έχεις στάση μαθητείας, διατηρώντας την επίγνωση ότι όλοι ήταν, είναι ή θα γίνουν κάποτε μαθητές του Λόγου).
Ενόψει μιας νοητικής παγκόσμιας κρίσης, σε βαθμό πανδημίας, πρόκειται να δοκιμαστεί σκληρά ο ισχυρότερος νους του πλανήτη, ο Συλλογικός Ελληνικός νους. Το κύμα αυτής της πνευματικής κρίσης περνάει κατά νόμον πρώτα από τους μαθητευόμενους Λόγους, έπειτα από τους μαθητές του Λόγου και έπειτα από τους υποψήφιους μαθητές του Λόγου, τους δόκιμους που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, σε χιλιάδες σχολές, θρησκείες, ομάδες, σε οποιαδήποτε θέση. Ο Ιωάννης ως εκ τούτου και ως Εκπαιδευτής του Νου του ανθρώπου, ενωμένος με τον Έναν Άνθρωπο Λόγο, ενωμένος αδιάρρηκτα με τον Έλληνα Λόγο, καθότι στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ο Διονύσης Δώριζας και το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, έρχεται να κινήσει Νόμους επίγνωσης στον άνθρωπο, ο οποίος έχει απωλέσει την επίγνωση του Εαυτού του και στερείται ταπεινοφροσύνης, τον άνθρωπο τον οποίο θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό ή ανώτερο άνθρωπο ή εκλεπτυσμένο άνθρωπο, ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να είναι ούτε άνθρωπος αληθινός, ούτε φίλος, ούτε συνεργάτης, ούτε αδελφός, παρά μόνο ένας άνθρωπος ο οποίος κοιτάει να εξασφαλίσει την καλύτερη προσωπική του διαβίωση και την ικανοποίηση των προσωπικών του επιθυμιών ή αναγκών. Ποιος πιστεύει ότι αυτή η υπόσταση βρίσκεται μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας και σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια των ανθρώπων; Ποιος μπορεί να απαντήσει ειλικρινά σε αυτό το ερώτημα, παρά μόνο εκείνος που έχει μείνει ειλικρινής με τον εαυτό του; Γιατί εκείνος, ο οποίος έχει χάσει την ειλικρίνεια με τον εαυτό του, έχει χάσει το δικαίωμα να είναι μαθητής του Λόγου. Αυτά ορίζουν οι Νόμοι και αυτά αποκαλύπτει ο Δάσκαλος.
Ευλογώ τους φορείς της Χάριτος, στους οποίους παραδίδω με κάθε ευλογία για την περαιτέρω πορεία τους και τη σκυτάλη του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, ονομάζοντας αυτούς Πρωτοπόρους και θέλοντας αποκαλύψει τα ονόματα αυτών λίαν συντόμως στις επόμενες γενεές. Ο Ιωάννης θα δώσει την Μαρτυρία Του και θα τιμήσει εκείνους που Τον τίμησαν και Τον τιμούν με την άνοδό τους, την εξέλιξή τους.
Ευλογώ τους λόγους Μου αυτούς, να γίνουν κατανοητοί και να μην παρανοηθούν από κανέναν. Ευλογώ τον καθένα να κινηθεί με περίσκεψη, με προσευχή, τη θέληση για εξέλιξη, ενότητα και απελευθέρωση στον Λόγο.
Οι ψυχές επιστρέφουν σαν μπουκέτα λουλουδιών ή σαν τσαμπί από σταφύλι που κάθε ρώγα έχει δύο κουκούτσια, έτσι κάθε άτομο που ανήκει στην ενιαία συνείδηση του τσαμπιού έχει εναρμονίσει την αρεννοθήλυ φύση του. Όταν όλες οι ρώγες, αν και δεν είναι ίδιες, γίνουν όμοιες, δηλαδή ολοκληρώσουν την μοναδικότητά τους παύοντας κάθε προσκόλληση θετική ή αρνητική, ουδετεροποιούνται καθιστάμενοι Θεουργοί και φορείς Παρακλήτου.
Ο τρόπος που θα επιτευχθεί αυτό παγκόσμια και ταχύρυθμα είναι ο εξής: Κάθε ένας με αυτοδιάθεση θα αναλάβει την υπευθυνότητα υποστήριξης της πνευματικής εξέλιξης ενός άλλου. Εκκινείται το Σχέδιο της εξάπλωσης του Έργου και τίθεται σε προτεραιότητα η διατύπωση μετάφραση και εκπομπή του Μηνύματός Του από διάφορα μέσα. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο προσκλητήριο μαθητείας Λόγου. Υπάρχει μια αιώνια αόρατη εκκλησία που συνδέεται με το Πνευματικό Πανεπιστήμιο του Πατέρα. Η Ακαδημία του Ιωάννη αφυπνίζει τις εστίες της σε όλο τον πλανήτη, ώστε να ενεργοποιηθούν οι νέες πνευματικές συνάψεις, αλλάζοντας το ρου της ιστορίας και των εξελίξεων στη γη. Κάθε περιορισμένη ιδέα για το Έργο και την πνευματική Ακαδημία του Ιωάννη, θα οδηγήσει σε έντονη εσωτερική κρίση και έλεγχο συνείδησης έως ότου επέλθει επανόρθωση.
Σήμερα, ο Ιωάννης καλεί τον εαυτό του να φανερωθεί μέσα από κάθε υπόσταση που βρίσκεται απανταχού της Γης. Το Πνεύμα αυτό έχει ορισμένα διακριτικά σημάδια γιατί πολλοί θα θελήσουν να πουν «κι εγώ Ιωάννης είμαι». Όποιος είναι Ιωάννης όμως, παραμένει ακοίμητος φύλακας της συνείδησης του ανθρώπου σε κάθε περίσταση. Έχει έρθει να μοιράσει τη Χάρη του Πατέρα με Δικαιοσύνη και Ευθυκρισία, που ξεπερνάει τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Ακόμα κι ο απλός τεχνίτης θα τολμήσει να φωνάξει για τα κακώς κείμενα του επαγγέλματος το οποίο υπηρετεί.
Τώρα πλέον, καλούνται όλοι να φανερώσουν την ενσυνείδητη μαθητεία τους στον Λόγο αυτόβουλα και με κανένα άλλο τρόπο. Είναι ένας δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν μόνο εκείνοι που θα αναλάβουν την ευθύνη να διαμοιράσουν την Χάρη του Θεού στους ανθρώπους, όπως το θέλημα του Πατέρα ορίζει.
Πυξίδα του δρόμου μας είναι η Αγάπη που εκφράζεται με σοφία και εκδηλώνεται ως Αλήθεια που απελευθερώνει.
Αφετηρία μας το «Θεοί εστέ», το «κατ’ εικόνα» και προορισμός μας το «καθ’ ομοίωση» της Τελειότητας του Πατέρα, δηλαδή η Χριστοποίηση και Θέωση.
Η αυθεντικότητα, η αμεσότητα, ο αλληλοσεβασμός και η καλλιέργεια των αρετών, είναι τα θεμέλια της φιλίας, της αλληλοσυμπλήρωσης και του έρωτα στη σχέση μας.
Μελέτη, Προσευχή, Συμμετοχή, το τρίπτυχο του δρόμου μας και καθημερινή μας άσκηση που επικεντρώνεται στην ένωση του λόγου και της πράξης.
Η πνευματική μας παιδεία, κάθε άσκηση και πνευματικό μάθημα αποσκοπεί κατ’ ουσία σε ένα πράγμα, στην συνταύτιση και ταυτενέργεια του ανθρώπου με τον Λόγο. Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός και μέσω Αυτού ενωνόμαστε με τον Πατέρα, καθώς αναγνωρίζουμε την Υιότητά μας ζωντανεύοντας την Μνήμη της Θείας καταγωγής και του προορισμού μας.
Η απάρνηση του υλικού φρονήματος και κάθε προσκόλλησης που παρακωλύει την φανέρωση του Θείου μας Εαυτού, είναι συνεχής στάση Μετάνοιας νου, καρδιάς και συνείδησης.
Κάθαρση, Φωτισμός, Τελειοποίηση, ανακυκλώνονται σε κάθε στάδιο που εισερχόμαστε και κάθε σκαλοπάτι εξέλιξης διευρύνει την επίγνωση Εαυτού και το πνεύμα της Ευσέβειας ώστε να αποδίδουμε δικαιοσύνη «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Όταν η παλαιά προσωπικότητα πεθαίνει και επέρχεται η Χριστογέννεση μέσα στην υπόσταση, η δεύτερη πνευματική γέννεση, όταν η αυτοδιάθεση γίνει προσφορά ανιδιοτελής και αμετάκλητη, το βίωμα της αφθονίας της Βασιλείας των Ουρανών εκφράζεται ως απελευθερωτική δράση στο περιβάλλον που ζεις. Όταν αγαπήσεις το γέλιο σου, το κλάμα σου και την αναπνοή σου, γνωρίσεις και αποδεχτείς τον άνθρωπο εαυτό σου, τον πλησίον και τον Θεό, πραγματώνεις το «Αγαπάτε Αλλήλους».
Αδελφοί μου είναι εκείνοι που βλέπουν μέσα σε κάθε γυναίκα την Θεία Μητέρα και μέσα σε κάθε άντρα τον Χριστό και ενεργοποιούν τον Ένα Θείο Εαυτό που Είμαστε.
Αδελφοί μου είναι εκείνοι οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία, τη φιλαυτία, την ανασφάλεια και τις κοσμικές επιταγές, αλλά προσφέρονται ολόψυχα στο Έργο του Πατέρα.
Οι αδελφοί μου δεν διακρίνονται από το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο, αλλά από την μεταξύ τους Αγάπη.
Οι αδελφοί μου είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. Εκείνοι που θα τολμήσουν να αφεθούν στη ροή του Λόγου, θα απελευθερωθούν σ’ αυτήν τους την έλευση σε νέο κύκλο εξέλιξης.
Το πράσινο φως που περίμεναν οι Άνθρωποι Λόγοι άναψε.
Ο πνευματικός σας υπεύθυνος έκλεισε ένα κύκλο 33 ετών απ’ το 1977 που ξεκίνησε την πνευματική του πορεία, έως σήμερα. 17 χρόνια πριν ο Δ. Δώριζας όρισε σε ιδιωτική συγκέντρωση πέντε θεματοφύλακες για το Έργο Του. Ο 5ος θεματοφύλακας, αφού κατέγραψε τα Χρονικά του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, μεταφέρει τη σκυτάλη σε ένα Οικουμενικό Έργο Λόγου Αγάπης.
Ευλογώ τους νέους θεματοφύλακες του Έργου Μου, ευλογώ την πορεία τους, τους βηματισμούς τους για την φανέρωση του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας σ’ όλο τον κόσμο, μέσα από τα βιβλία που κυκλοφορούν στην Αλβανία την ώρα ετούτη, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού να φτάσει, να ενεργοποιήσουν καθαρά πνεύματα και συνεργάτες για να ενώσουν το Έργο του Δασκάλου παντού. Αμήν. Αμήν. Αμήν.
Όποιος ασκήθηκε σε εσωτερική στάση, καλείται από τον Λόγο να εξωτερικεύσει αυτή την στάση ως δράση. Οι δυσκολίες προσαρμογής που θα προκύψουν σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν χωρίς καμία καθυστέρηση, ώστε να μην οδηγηθούν σε πνευματικό εγκλωβισμό. Χαιρετώ πνευματικά τον Εαυτό μου Ιωάννη κι ανακυκλώνω ευλογία Λόγου Υιού Μητρός σε κάθε σκήνωμα, υπόσταση που φέρει εντός της Ιωάννη Λόγο Ζώντα. Ο Παράκλητος έρχεται όπως γράφτηκε να αποκαλύψει όλη την Αλήθεια και αυτό ταλανίζει την συνείδηση του ανθρώπου. Η ελευθερία είναι όμως προορισμός αγαθότητας γιατί ελεύθερος είναι μόνο όποιος έχει αγαθή συνείδηση κι αυτός θέλει να γνωρίσει την αλήθεια.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο Ιωάννης, όσο αγαπά, δηλαδή όσο δεν φοβάται. Διακρίνεται από γνησιότητα και αυθεντικότητα κι όχι από συμπλέγματα ματαιόδοξου μιμητισμού. Ο Άνθρωπος Λόγος αναλαμβάνει προσωπικά το κόστος της αναπόφευκτης επιλογής να διαφέρεις όταν είσαι ούτως ή άλλως διαφορετικός, την ίδια στιγμή που προωθείται από την διανόηση της νέας Εποχής η αναγκαιότητα να μάθεις να μην διαφέρεις. Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ιδέες που προωθούνται στο γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, όπως αυτή που λέει ότι «δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν λέω» κάτι κακό κι έτσι δεν υπάρχει κακό ή ακόμα ή άλλη που λέει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, αν το θελήσω ακόμα και να γίνω Θεός, η οποία αποτελεί καχέκτυπο, μια κακιά απομίμηση της ιδέας της Θέωσης που δεν είναι δρόμος αυτοσωτηρίας, αλλά συμμετοχής.
Ιδού η πλάνη στην οποία έχουν περιπέσει δεκάδες Χριστοκεντρικές ή Λογοκεντρικές ομάδες σε όλο τον κόσμο που φυτοζωούν ή ακόμα χειρότερα περηφανεύονται για την αφοσίωσή τους σε ένα δρόμο μη συμμετοχής στα κοινά, μια πνευματική εσωστρέφεια που αν είχε λογική να υφίσταται όχι μόνο δεν έχει πλέον, αλλά λειτουργεί ως παράνομη τροχοπέδη στην εξέλιξη του ανθρώπου. Κι επειδή δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί εξωστρέφεια στην εσωστρέφεια, γίνεται κατανοητό ότι είναι θέμα συνείδησης η επιλογή καθώς και προσωπική η ευθύνη που συνεπάγεται. Σε κάποιον που δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος να εξωτερικεύσει την πνευματική του έκφραση μπορεί να του δοθεί πίστωση χρόνου ή κατάλληλη ώθηση να ξεπεράσει τις αναστολές του. Εκείνος όμως που εμμένει στον εγωκεντρισμό του και καλύπτει την ιδιοτέλειά του με το κάλυμμα κάποιας πνευματικότητας δεν μπορεί να μετέχει σε αυτό που είναι αληθινά η πνευματικότητα. Πολλοί παραμένουν σε πνευματική εσωστρέφεια, όπως ορισμένοι συνταξιούχοι φοιτητές τους οποίους καλεί ο νόμος να ξεκαθαρίσουν ειλικρινά και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την υπόλοιπη ζωή τους.
Η επιφανειακή πραότητα κρύβει συχνά πνευματική παθητικότητα και ουσιαστικά πνευματικό αποπροσανατολισμό. Η επιφανειακή ταπεινοφροσύνη είναι το πιο συνηθισμένο κάλυμμα της υποκρισίας που χτίστηκε γύρω από την ευθυνοφοβία. Μαθητεία του αυτού Λόγου που ανακήρυξαν τον εαυτό τους Δάσκαλο ξεχνώντας ότι είναι Ένας ο Δάσκαλος.
Το Έργο αυτό, ο Δάσκαλος Ιωάννης το σφράγισε με την Παρουσία Του, βάζοντας κάποιες αρχές και παρουσιάζοντας και αποκαλύπτοντας κάποιους νόμους που το διέπουν. Ένας εξ αυτών, ο βασικότερος είναι το Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και η ενότητα του Ανθρώπου, και η ενότητα του Δασκάλου και η ενότητα των μαθητών, «οι αδελφοί μου αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους Αγάπη και οι μαθητές μου επίσης, και οι φίλοι μου επίσης». Υπάρχουν λοιπόν εκείνοι οι οποίοι πλήρωσαν τον Νόμο αυτό και εκείνοι οι οποίοι δεν τον πλήρωσαν, ούτε τον πληρώνουν. Ως εκ τούτου, πρόκειται να βρεθούν σε δύο διαφορετικές διαστάσεις ζωής, και ενώ θα βρίσκονται στο ίδιο Έργο θα το βιώνουν διαφορετικά. Αποκλείονται μερικώς από την προστασία και την κάλυψη που είχαν από τον Δάσκαλο. Βρισκόμαστε σε ένα ξεπάγωμα χρεοφειλών και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή ώστε να μην υπάρξει έκπτωση. Το ξεπάγωμα των χρεοφειλών, άλλοι θα το αντιμετωπίσουν θαρραλέα και με υπευθυνότητα και άλλοι με λιποψυχία και μικρότητα και ο καθένας θα δρέψει τους καρπούς του αγώνα του για αποκατάσταση.
Πολλοί αδελφοί, τους συνέβη αυτό που στο στρατό ονομάζεται στέρηση βαθμού. Προδόθηκαν από το σύνδρομο του λαγού και της χελώνας, υπερβολική αυτοπεποίθηση, ό,τι «και να χάσω για λίγο τον δρόμο να ξαποστάσω, θα τρέξω μετά γρήγορα και θα τους προλάβω, μπορώ να τα καταφέρω πολύ εύκολα γιατί είναι πιο αργοί από μένα». Υπάρχει δηλαδή πνεύμα υποτίμησης και στάση υπεροχής, που αργά ή γρήγορα οδηγεί πάντα σε ταπείνωση και έκπτωση του πνεύματος. Σημάδια της έκπτωσης της Χάριτος και η αδυναμία της υπόστασης να σταθεί πνευματικά και να συντονιστεί με τον Λόγο, τον Δάσκαλο, είναι αποτέλεσμα ενός Ιακώβου που αφέθηκε στο έλεος της κρίσης και της κατάκρισης και που απέφερε αποσυντονισμό των μαθητών ικανοτήτων μέσα στην υπόσταση. Η εμμονή στην υποκειμενική οπτική, σκοτίζει το νου. Η υπόσταση καλείται να ξανακτίσει την ικανότητα Ιάκωβος, την οποία απώλεσε και όλες τις υπόλοιπες που ακολουθούν. Προς τον παρόν μαθητεύει στον δάσκαλο Ιούδα, τον δάσκαλο Νόμο, τον σκληρό εκπαιδευτή τον οποίο επέλεξε. Η εξιλέωσή του θα περάσει μέσα από έργο φιλανθρωπικού έργου και μέσα από τον δρόμο της προσφοράς και της θεραπείας, της αυτοδιάθεσης, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να πληρωθεί, παρά μόνο με το φως της Θείας Χάριτος και της Ιεροσύνης, πράγμα που σημαίνει ότι ο εξαγνισμός της υπόστασης πρέπει να φτάσει πλέον βαθιά και αμετάκλητα.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του Νου, ο χορηγός της Νέας Διδασκαλίας της Θείας Χάριτος, του Ελέους, της Μετουσίωσης και της Μεταμόρφωσης. Ο Δάσκαλος Ιούδας είναι ο τιμημένος από τον Θεό εκπαιδευτής του Νόμου, ο Κριτής του Δρόμου, είναι το άλλο πρόσωπο του Υιού, γιατί ο Πατέρας πάσα κρίση παρέδωσε παρά τω Υιό. Όταν ξεπεραστούν οι πλάνες, οι δοκιμασίες, οι κακές συνήθειες και οι φόβοι εξαλειφθούν, εγκαθιδρύεται η ενσυνείδητη πίστη για την τελική έκβαση του Θείου Σχεδίου.
Η άρνηση του να θες να μάθεις και να γνωρίσεις και η εμμονή σε προσωπικές προσκολλήσεις, στερούν τον πακτωλό της Θείας Χάριτος. Έτσι εκείνος που θα αρνηθεί την αφθονία αυτή, θα βιώσει την πτώση του φθόνου και επειδή η φύση αυτής της πτώσης παραμένει κρυφή, καλείται ο ίδιος ο άνθρωπος να κοιτάξει με ειλικρίνεια τον εαυτό του και να αποφασίσει τι θέλει να είναι και πώς να ζει.
Εάν ο άνθρωπος επιλέξει να κάνει ένα βήμα μπροστά, πληρεί τον προορισμό του και τους Νόμους της Γης και του Ουρανού και τους ενώνει. Εάν όμως παραμείνει αναποφάσιστος ή επαναπαυτεί στις δάφνες του ή ακόμα θελήσει να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις και να ησυχάσει λίγο ακόμα, να ξεκουραστεί λίγο παραπάνω, να χαρεί λίγο παραπάνω στο σκαλοπάτι στο οποίο κάθεται, τότε η πίστωση χρόνου του λήγει και έρχεται ο Νόμος να τον στείλει ένα σκαλοπάτι παρακάτω, γιατί η στασιμότητά του στο ίδιο σκαλοπάτι έφερε καθυστέρηση και σε άλλους. Η παραμονή του στο σκαλοπάτι αυτό δείχνει πως δεν εκτίμησε ουσιαστικά τον αγώνα του μέχρι εκεί, διαφορετικά θα είχε προσπαθήσει για το επόμενο. Ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος δεν εκτιμάει την ίδια του την πορεία, την ίδια του την ιστορία, τον ίδιο του τον αγώνα, τα ίδια τα σκαλοπάτια που ανέβηκε και παραμένει παραπάνω καιρό από όσο έπρεπε σε ένα σκαλοπάτι, τότε υποβιβάζεται στο αμέσως κατώτερο για να θυμηθεί ότι η οικειοποίηση εμποδίζει την ροή του φωτός. Και δεν μπορεί ένα ον να ανήκει στην Βασιλεία των Ουρανών και να μην την βιώνει, ούτε να απολαμβάνει τους καρπούς του Πνεύματος του Θεού, τις δωρεές Του, την κάλυψη και την προστασία Του, την Θεία θαλπωρή, την γαλήνη, την ίαση της ψυχής, την αίσθηση της ομορφιάς και της πληρότητας, την αίσθηση του Θείου έρωτα, της αγάπης, της γλυκύτητας και της τρυφερότητας, της καλοσύνης, της κατανόησης και της σοφίας των πραγμάτων όλων, την πλήρη ένωση και ταυτενέργεια με τον Λόγο.
Όλο το πρόβλημα οφείλεται στην καθυστέρηση ωρίμανσης της Ανθρωπότητας, στην παραμονή στην παιδικότητα και την ατολμία να αναλάβει τις ευθύνες της. Σημασία λοιπόν έχει πάντα τι μπορούμε να κάνουμε κάθε δεδομένη στιγμή με κοινή θέληση, σοφίας και έμπρακτης φανέρωσης της Αγάπης. Δηλαδή με ενσυνείδητη Αγάπη και όχι συναισθηματική επέρχεται η Θέωση του Ανθρώπου. Είναι η αποκατάσταση της σχέσης κατώτερου και ανώτερου εαυτού που επιτυγχάνεται μόνο με την ενεργοποίηση του Θείου Εαυτού. Επειδή λοιπόν ο σύνδεσμος των σωμάτων και των πεδίων είναι το νοητικό, κατανοούμε ότι το κλειδί είναι στον κόσμο των ιδεών του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζοντας πως η κυριότητα του κλειδιού της νόησης βρίσκεται στο αιτιατό πεδίο και σώμα κατανοούμε βαθύτερα τη σημασία που έχει η θέση του Ιωάννη ως έσχατος της Βασιλείας των Ουρανών, όπως και για ποιο λόγο συνδέονται μαζί του, κατά νόμον, οι ανάλογες αγγελικές δυνάμεις. Αυτών την κυριότητα όμως την έχει μόνο ο Χριστός.
Είναι η ατομικότητα που θυσιάζεται όπως ο κόκκος του σίτου και ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη είναι η απόλυτη παράδοση του μέρους στο όλον, όχι παθητικά αλλά δυνητικά. Ο Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του ανθρώπινου νου τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Όπως επιβεβαίωσε ο Χριστός δεν γεννήθηκε μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και αυτός ήταν ο Ηλίας, ο μέλλων έρχεσθαι που έρχεται πάντα πρώτος, αυτός που προηγείται, ο πρωτοπόρος που ανοίγει το δρόμο και έχοντας επίγνωση του μεγάλου κινδύνου φωνάζει μέσα στην έρημο της ανθρώπινης σιωπής «ξυπνήστε, έφτασε η ώρα της Βασιλείας των Ουρανών». Μην προσηλώνεσαι στο δάκτυλο, αλλά σε αυτό που δείχνει. Ως ένα με το Χριστό πλέον, ο Λόγος, Ιωάννης, διανοίγει το δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου.
Η εμμονή στον οποιονδήποτε ανεύθυνο τρόπο ζωής ή αλλιώς η διαχείριση της ζωής, είναι το αληθινό πρόβλημα του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τους κόσμους και τα πάντα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς και αν θέλεις και έξω από αυτούς. Μόνο τότε σέβεσαι το καθετί όπως του αρμόζει, μόνο όταν το γνωρίζεις του αποδίδεις την πρέπουσα τιμή. Να το αληθινό νόημα της ευσέβειας και όχι ο στείρος εκκλησιαστικός ευσεβισμός (επειδή πάντα θα έχεις κάτι για να μάθεις και να γνωρίσεις, πάντα θα έχεις στάση μαθητείας, διατηρώντας την επίγνωση ότι όλοι ήταν, είναι ή θα γίνουν κάποτε μαθητές του Λόγου).
Ενόψει μιας νοητικής παγκόσμιας κρίσης, σε βαθμό πανδημίας, πρόκειται να δοκιμαστεί σκληρά ο ισχυρότερος νους του πλανήτη, ο Συλλογικός Ελληνικός νους. Το κύμα αυτής της πνευματικής κρίσης περνάει κατά νόμον πρώτα από τους μαθητευόμενους Λόγους, έπειτα από τους μαθητές του Λόγου και έπειτα από τους υποψήφιους μαθητές του Λόγου, τους δόκιμους που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, σε χιλιάδες σχολές, θρησκείες, ομάδες, σε οποιαδήποτε θέση. Ο Ιωάννης ως εκ τούτου και ως Εκπαιδευτής του Νου του ανθρώπου, ενωμένος με τον Έναν Άνθρωπο Λόγο, ενωμένος αδιάρρηκτα με τον Έλληνα Λόγο, καθότι στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ο Διονύσης Δώριζας και το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, έρχεται να κινήσει Νόμους επίγνωσης στον άνθρωπο, ο οποίος έχει απωλέσει την επίγνωση του Εαυτού του και στερείται ταπεινοφροσύνης, τον άνθρωπο τον οποίο θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό ή ανώτερο άνθρωπο ή εκλεπτυσμένο άνθρωπο, ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να είναι ούτε άνθρωπος αληθινός, ούτε φίλος, ούτε συνεργάτης, ούτε αδελφός, παρά μόνο ένας άνθρωπος ο οποίος κοιτάει να εξασφαλίσει την καλύτερη προσωπική του διαβίωση και την ικανοποίηση των προσωπικών του επιθυμιών ή αναγκών. Ποιος πιστεύει ότι αυτή η υπόσταση βρίσκεται μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας και σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια των ανθρώπων; Ποιος μπορεί να απαντήσει ειλικρινά σε αυτό το ερώτημα, παρά μόνο εκείνος που έχει μείνει ειλικρινής με τον εαυτό του; Γιατί εκείνος, ο οποίος έχει χάσει την ειλικρίνεια με τον εαυτό του, έχει χάσει το δικαίωμα να είναι μαθητής του Λόγου. Αυτά ορίζουν οι Νόμοι και αυτά αποκαλύπτει ο Δάσκαλος.
Ευλογώ τους φορείς της Χάριτος, στους οποίους παραδίδω με κάθε ευλογία για την περαιτέρω πορεία τους και τη σκυτάλη του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, ονομάζοντας αυτούς Πρωτοπόρους και θέλοντας αποκαλύψει τα ονόματα αυτών λίαν συντόμως στις επόμενες γενεές. Ο Ιωάννης θα δώσει την Μαρτυρία Του και θα τιμήσει εκείνους που Τον τίμησαν και Τον τιμούν με την άνοδό τους, την εξέλιξή τους.
Ευλογώ τους λόγους Μου αυτούς, να γίνουν κατανοητοί και να μην παρανοηθούν από κανέναν. Ευλογώ τον καθένα να κινηθεί με περίσκεψη, με προσευχή, τη θέληση για εξέλιξη, ενότητα και απελευθέρωση στον Λόγο.
Οι ψυχές επιστρέφουν σαν μπουκέτα λουλουδιών ή σαν τσαμπί από σταφύλι που κάθε ρώγα έχει δύο κουκούτσια, έτσι κάθε άτομο που ανήκει στην ενιαία συνείδηση του τσαμπιού έχει εναρμονίσει την αρεννοθήλυ φύση του. Όταν όλες οι ρώγες, αν και δεν είναι ίδιες, γίνουν όμοιες, δηλαδή ολοκληρώσουν την μοναδικότητά τους παύοντας κάθε προσκόλληση θετική ή αρνητική, ουδετεροποιούνται καθιστάμενοι Θεουργοί και φορείς Παρακλήτου.
Ο τρόπος που θα επιτευχθεί αυτό παγκόσμια και ταχύρυθμα είναι ο εξής: Κάθε ένας με αυτοδιάθεση θα αναλάβει την υπευθυνότητα υποστήριξης της πνευματικής εξέλιξης ενός άλλου. Εκκινείται το Σχέδιο της εξάπλωσης του Έργου και τίθεται σε προτεραιότητα η διατύπωση μετάφραση και εκπομπή του Μηνύματός Του από διάφορα μέσα. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο προσκλητήριο μαθητείας Λόγου. Υπάρχει μια αιώνια αόρατη εκκλησία που συνδέεται με το Πνευματικό Πανεπιστήμιο του Πατέρα. Η Ακαδημία του Ιωάννη αφυπνίζει τις εστίες της σε όλο τον πλανήτη, ώστε να ενεργοποιηθούν οι νέες πνευματικές συνάψεις, αλλάζοντας το ρου της ιστορίας και των εξελίξεων στη γη. Κάθε περιορισμένη ιδέα για το Έργο και την πνευματική Ακαδημία του Ιωάννη, θα οδηγήσει σε έντονη εσωτερική κρίση και έλεγχο συνείδησης έως ότου επέλθει επανόρθωση.
Σήμερα, ο Ιωάννης καλεί τον εαυτό του να φανερωθεί μέσα από κάθε υπόσταση που βρίσκεται απανταχού της Γης. Το Πνεύμα αυτό έχει ορισμένα διακριτικά σημάδια γιατί πολλοί θα θελήσουν να πουν «κι εγώ Ιωάννης είμαι». Όποιος είναι Ιωάννης όμως, παραμένει ακοίμητος φύλακας της συνείδησης του ανθρώπου σε κάθε περίσταση. Έχει έρθει να μοιράσει τη Χάρη του Πατέρα με Δικαιοσύνη και Ευθυκρισία, που ξεπερνάει τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Ακόμα κι ο απλός τεχνίτης θα τολμήσει να φωνάξει για τα κακώς κείμενα του επαγγέλματος το οποίο υπηρετεί.
Τώρα πλέον, καλούνται όλοι να φανερώσουν την ενσυνείδητη μαθητεία τους στον Λόγο αυτόβουλα και με κανένα άλλο τρόπο. Είναι ένας δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν μόνο εκείνοι που θα αναλάβουν την ευθύνη να διαμοιράσουν την Χάρη του Θεού στους ανθρώπους, όπως το θέλημα του Πατέρα ορίζει.
Πυξίδα του δρόμου μας είναι η Αγάπη που εκφράζεται με σοφία και εκδηλώνεται ως Αλήθεια που απελευθερώνει.
Αφετηρία μας το «Θεοί εστέ», το «κατ’ εικόνα» και προορισμός μας το «καθ’ ομοίωση» της Τελειότητας του Πατέρα, δηλαδή η Χριστοποίηση και Θέωση.
Η αυθεντικότητα, η αμεσότητα, ο αλληλοσεβασμός και η καλλιέργεια των αρετών, είναι τα θεμέλια της φιλίας, της αλληλοσυμπλήρωσης και του έρωτα στη σχέση μας.
Μελέτη, Προσευχή, Συμμετοχή, το τρίπτυχο του δρόμου μας και καθημερινή μας άσκηση που επικεντρώνεται στην ένωση του λόγου και της πράξης.
Η πνευματική μας παιδεία, κάθε άσκηση και πνευματικό μάθημα αποσκοπεί κατ’ ουσία σε ένα πράγμα, στην συνταύτιση και ταυτενέργεια του ανθρώπου με τον Λόγο. Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός και μέσω Αυτού ενωνόμαστε με τον Πατέρα, καθώς αναγνωρίζουμε την Υιότητά μας ζωντανεύοντας την Μνήμη της Θείας καταγωγής και του προορισμού μας.
Η απάρνηση του υλικού φρονήματος και κάθε προσκόλλησης που παρακωλύει την φανέρωση του Θείου μας Εαυτού, είναι συνεχής στάση Μετάνοιας νου, καρδιάς και συνείδησης.
Κάθαρση, Φωτισμός, Τελειοποίηση, ανακυκλώνονται σε κάθε στάδιο που εισερχόμαστε και κάθε σκαλοπάτι εξέλιξης διευρύνει την επίγνωση Εαυτού και το πνεύμα της Ευσέβειας ώστε να αποδίδουμε δικαιοσύνη «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Όταν η παλαιά προσωπικότητα πεθαίνει και επέρχεται η Χριστογέννεση μέσα στην υπόσταση, η δεύτερη πνευματική γέννεση, όταν η αυτοδιάθεση γίνει προσφορά ανιδιοτελής και αμετάκλητη, το βίωμα της αφθονίας της Βασιλείας των Ουρανών εκφράζεται ως απελευθερωτική δράση στο περιβάλλον που ζεις. Όταν αγαπήσεις το γέλιο σου, το κλάμα σου και την αναπνοή σου, γνωρίσεις και αποδεχτείς τον άνθρωπο εαυτό σου, τον πλησίον και τον Θεό, πραγματώνεις το «Αγαπάτε Αλλήλους».
Αδελφοί μου είναι εκείνοι που βλέπουν μέσα σε κάθε γυναίκα την Θεία Μητέρα και μέσα σε κάθε άντρα τον Χριστό και ενεργοποιούν τον Ένα Θείο Εαυτό που Είμαστε.
Αδελφοί μου είναι εκείνοι οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία, τη φιλαυτία, την ανασφάλεια και τις κοσμικές επιταγές, αλλά προσφέρονται ολόψυχα στο Έργο του Πατέρα.
Οι αδελφοί μου δεν διακρίνονται από το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο, αλλά από την μεταξύ τους Αγάπη.
Οι αδελφοί μου είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. Εκείνοι που θα τολμήσουν να αφεθούν στη ροή του Λόγου, θα απελευθερωθούν σ’ αυτήν τους την έλευση σε νέο κύκλο εξέλιξης.
Το πράσινο φως που περίμεναν οι Άνθρωποι Λόγοι άναψε.
Ο πνευματικός σας υπεύθυνος έκλεισε ένα κύκλο 33 ετών απ’ το 1977 που ξεκίνησε την πνευματική του πορεία, έως σήμερα. 17 χρόνια πριν ο Δ. Δώριζας όρισε σε ιδιωτική συγκέντρωση πέντε θεματοφύλακες για το Έργο Του. Ο 5ος θεματοφύλακας, αφού κατέγραψε τα Χρονικά του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, μεταφέρει τη σκυτάλη σε ένα Οικουμενικό Έργο Λόγου Αγάπης.
Ευλογώ τους νέους θεματοφύλακες του Έργου Μου, ευλογώ την πορεία τους, τους βηματισμούς τους για την φανέρωση του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας σ’ όλο τον κόσμο, μέσα από τα βιβλία που κυκλοφορούν στην Αλβανία την ώρα ετούτη, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού να φτάσει, να ενεργοποιήσουν καθαρά πνεύματα και συνεργάτες για να ενώσουν το Έργο του Δασκάλου παντού. Αμήν. Αμήν. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου