Αγαπητοί Συμπολίτες,
Ασκώ το επάγγελμα του δικηγόρου και επ’ ευκαιρία της συνάντησής μας, βιώνοντας την ανάγκη να είμαι παρούσα στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα μου, καταθέτω αυτό που αισθάνομαι ως Αλήθεια μέσα μου, ως Ελληνίδα πολίτις και ενεργό μέλος της κοινωνίας των Ελλήνων.
Η Πόλις οφείλει να είναι ο πόλος έλξης των πολιτών. Οι πολίτες οφείλουν να ενεργοποιούν αυτόν τον πόλο έλξης μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά. Τούτο σημαίνει την ενεργοποιημένη ανακύκλωση και επικοινωνία μεταξύ τους. Μια επικοινωνία που δεν εξαρτάται από επί μέρους συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά εκκινείται, προϋποθέτει και έχει ως μόνο στόχο το «ευ ζην» των Αρχαίων Ελλήνων Διδασκάλων, που είναι η ένωση του «ζην κατά φύσιν» και «ζην κατά Λόγον».
Πόλις είναι υπό μία έννοια η θηλυκή αρχή του Πόλου και οφείλει να αποτελεί την κοιτίδα των αρετών της φροντίδας, της στοργής, της Αγάπης και της προσφοράς για κάθε πολίτη της, ώστε να τον προετοιμάζει, να τον εκπαιδεύει, να τον καθοδηγεί προς τον πόλο έλξης της άσκησης του λειτουργήματος του πολίτη. Τότε η πόλις καθίσταται «Ουράνια Πόλις».
Αρχαίος Έλληνας σημαίνει «ο εκ της Αρχής», ο πρώτος, ο Αρχέτυπος. Επομένως η πόλις των Αρχαίων Ελλήνων αποτελεί αρχέτυπο κυβερνητικής και διακυβέρνησης και καθώς η διακυβέρνηση της πόλεως είναι λειτούργημα των αρίστων, η λειτουργία της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως προτυπώνει τόσο την ποιότητα των κυβερνώντων, όσο και το γεγονός ότι προκειμένου αυτοί να διαχειριστούν τα δικαιώματα δράσης που τους παρέχονται από τους πολίτες, καλούνται και οφείλουν να έχουν και να διατηρούν την ίδια σχέση ενεργής ανακύκλωσης. Στο πρότυπο της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως οι άρχοντες είναι διαχειριστές των δικαιωμάτων που τους παρέχονται, ελέγχονται ενδελεχώς εάν πληρούν τις προϋποθέσεις να αναλάβουν αυτή τη διαχείριση, η θητεία τους είναι ετήσια και λογοδοτούν μετά από κάθε θητεία, απαγορεύεται δε η αέναη επανεκλογή τους στο ίδιο πολιτικό αξίωμα.
Οι αρχαίοι Έλληνες νομοθέτες, έθεσαν τις βάσεις για την οργάνωση μιας πόλης δικαίου, διατυπώνοντας κατ’ ουσίαν τις αρχές, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η νομική σκέψη όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και ολόκληρου του κόσμου, από την αρχή του μέχρι και σήμερα.
Σ’ αυτές ακριβώς τις βάσεις, οι Έλληνες, που η ουσία τους είναι Ελευθερία, φανέρωσαν το πρότυπο της Ευνομούμενης Πόλης των Ενεργών Πολιτών, που συμμετέχουν στην οργάνωση, την εδραίωση και τη λειτουργία της με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της Ισονομίας, της Ισοτιμίας, του Σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης και της αναγνώρισής της ως φορέα Θείων Παρακαταθηκών. Τότε φωτίσθηκε η ανθρωπότητα από την λαμπρότητα του Ελληνικού Πνεύματος κι η Ελλάδα, ως κοιτίδα πολιτισμού υπήρξε το πεδίο φανέρωσης και διδασκαλίας των παρακαταθηκών αυτών.
Αγαπητοί συμπολίτες,
Λίγο ως πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει τους διθυράμβους που υμνούν ως βάση του νομικού συστήματος το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Ωστόσο βασική αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου αποτελεί η ρήση «Dura lex sed lex», που σημαίνει «Σκληρός ο νόμος, αλλά (είναι) νόμος» και εστιάζει τη συνείδηση του ανθρώπου στην αρχή ότι ο νόμος οφείλει να είναι σκληρός και πρέπει να εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι.
Αυτή η πεποίθηση καθηλώνει τον άνθρωπο σε ένα σύστημα ανταπόδοσης και τιμωρίας, που διατηρεί ζωντανούς τους φόβους του για την απώλεια της ελευθερίας του και της ζωής του. Κινούμενος από τους φόβους του αυτούς, δεν παύει να αναζητά τρόπο να ξεφύγει από την τιμωρία, ακόμα ωθούμενος σε νέες παράνομες πράξεις και παραλήψεις, έχοντας χάσει την αρετή της τιμιότητας. Κι όσο κινείται από φόβο, αδυνατεί να συμμετάσχει ενεργά στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πολυνομία που παρατηρείται στις σημερινές κοινωνίες, γιατί ο άνθρωπος μέσα του γνωρίζει ότι έχει ανάγκη να ταξινομήσει το χάος που ζει, μακριά από την πηγή της εκπόρευσής του.
Νόμος είναι το μοίρασμα, που λειτουργεί ως πρόνοια, καλώντας τον άνθρωπο να συμφωνήσει με τις αρχές του, έτσι όπως θα όφειλε να λειτουργεί ο νόμος και στην ύλη. Τα σκάνδαλα και οι παρανομίες οφείλονται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος βλέπει στο νόμο την λειτουργία της τιμωρίας, καθώς λειτουργεί μέσα από τη διττότητα. Κι είναι αλήθεια ότι η αδυναμία του ανθρώπου να δει τον νόμο ως τη μέγιστη πράξη ελέους, που όμως μέσα από την Αγάπη μόνο φανερώνεται και εκδηλώνεται, τον αποκλείει από την συμμετοχή του στο όλον.
Σήμερα, μέσα από οδυνηρή εμπειρία είμαστε όλοι σε θέση να βεβαιώσουμε ότι η επιλογή του ανθρώπου να υποταχθεί σε νόμους τιμωρίας, προσπαθώντας να ξορκίσει το κακό, τελικά δεν τον γλύτωσε, όσο νομοταγής κι αν υπήρξε, από το να ζει στις μέρες μας την κατάρρευση αυτού του τερατώδους κατασκευάσματος που ονόμασε ευνομούμενη κοινωνία.
Ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος, ενωμένος με τον νόμο της Αγάπης, λειτουργεί ως διαμόρφωση παιδείας για τον άνθρωπο. Διότι αλήθεια είναι ότι είμαστε η ασθένεια και η θεραπεία του εαυτού μας . Όπως το σημερινό νομοθετικό σύστημα έχει ως ρίζα το νόμο της ανταπόδοσης, το νομοθετικό σύστημα της νέας κοινωνίας θα έχει ως ρίζα το νόμο της Αγάπης. Θα νομοθετεί το έλεος, η πρόνοια, η αρμονία, η διδαχή. Η νομοθετική εξουσία γίνεται Θεία όταν ενωθεί με το πραγματικό ενδιαφέρον για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αναδύθηκε από την παρακμή της Αρχαίας Ελλάδας κι ήταν το αποτέλεσμα ηθικής κατάπτωσης, της ίδιας, που οδήγησε το πρότυπο της Αρχαίας Ελλάδας σε πτώση. Ο άνθρωπος δεν έβλεπε πλέον το Φως του Θείου Ελληνικού Πνεύματος αλλά τη σκιά του εαυτού του, που ο ίδιος τοποθέτησε, με τη θέλησή του κι έκρυψε τον ήλιο του Πνεύματος.
Την εποχή του σκότους και του πόνου, ο Διδάσκαλος Λόγος Ιησούς ο Χριστός σφράγισε την ένωση του Θείου Ελληνικού Πνεύματος με το Θείο Πνεύμα Χριστού.
«῏Ησαν δὲ τινες ῞Ελληνές εκ των αναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή· οὗτοι οὖν προσηλθον Φιλίππω τω απὸ Βηθσαϊδὰ της Γαλιλαίας, καὶ ηρώτων αυτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησουν ιδείν.
ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τω ᾿Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τω ᾿Ιησου. ο δὲ ᾿Ιησους αποκρίνατο αυτοις λέγων· ελήλυθεν η ὥρα ἵνα δοξασθη ο Υιὸς του ανθρώπου»
Ιωάννη Ιβ:20-23
Την ίδια στιγμή που το Ελληνικό Πνεύμα συναντά τον Χριστό, λαμβάνει την Ευλογία Του και φανερώνεται ως το Σώμα της Δόξης του Υιού του Ανθρώπου.
Και συνεχίζει:
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.
ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.
Ιωάννη Ιβ 24-25
Στους χρόνους που μεσολάβησαν η Ελλάδα πάλεψε να κρατήσει τη φλόγα αυτή αναμμένη, αποτέλεσε πεδίο μαχών άνομων συμφερόντων και πήρε τα όπλα για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του ανθρώπου στην Ελευθερία. Ήταν τότε που ο ενσυνείδητος πολίτης έγινε οπλίτης σ’ έναν πόλεμο του Φωτός και του Σκότους, της Ζωής και του Θανάτου.
Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή, όπου τα νέα από παντού είναι δυσοίωνα, το Ελληνικό Κράτος τρίζει συθέμελα και είναι έτοιμο να καταρρεύσει μέσα στον ίδιο τον πάταγο της καταστροφής που δημιούργησε η παρακμή των ηθών και η τρομοκρατία, γκρεμίζοντας κάθε αίσθηση δικαίου, αξιοκρατίας και ισονομίας. Σ’ αυτούς τους καιρούς το ενωμένο Ελληνοχριστιανικό Πνεύμα φέρνει στον άνθρωπο και πάλι τη μνήμη της Αλήθειας ότι μέσα του φέρει Θείες Παρακαταθήκες που δύναται με τη θέλησή του να έλξει στην επιφάνεια, επιτρέποντας την εκδήλωσή τους με νέους τρόπους.
Την ίδια στιγμή που η χώρα μας θυσιάζεται διασυρόμενη άγρια, ευτελιζόμενη παγκοσμίως και κυβερνώμενη από ανθρώπους που τη θεωρούν ιδιοκτησία τους, η δράση μας πρέπει να στοχεύει σε μια καθολική κίνηση συνεργασίας και ενότητας. Έχουμε από την ιστορία μας άπειρα παραδείγματα του τι μπορεί να κάνουν οι Έλληνες, όταν είναι ενωμένοι. Και εννοώ την αλληλοβοήθεια, το ενδιαφέρον και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, το ελληνικό φιλότιμο. Αυτή την αρετή που μας ωθεί να κάνουμε αυτό που νιώθουμε πραγματικά ορθό κι όχι αυτό που μας επιβάλλουν.
Μέσα από το δικό μου μετερίζι, η πρόταση που καταθέτω είναι η ομαδική και σε συνεργασία νόμιμη αντίδρασή μας στις παρανομίες που πλέον σαν βροχή έρχονται στο φως , όπως σκάνδαλα, καταχρήσεις, διασπάθιση του χρήματος, κερδοσκοπία. Ας πάψουμε να κινούμαστε μέσα σε κλίμα μιμητισμού και φόβου κι ας διεκδικήσουμε μέσα από το ίδιο το σύστημα, με τους ίδιους νόμους και τους ίδιους κανόνες, συστρατευόμενοι στην δύναμη της τίμιας συνεργασίας, το δικαίωμα στη σκέψη, στο λόγο, στην πράξη. Ας λειτουργήσουμε ενωμένοι με μόνο μας στόχο μια ζωή ουσιαστική, αληθινή, υγιή και ελεύθερη.
Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να ζήσουν και πάλι με αρετές όπως Αγάπη, Σοφία, Ενότητα, Ελευθερία, Αλήθεια, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Υπευθυνότητα, Ειλικρίνεια, Συγχώρεση, Συμπόνια, Ταπεινοφροσύνη, Ανιδιοτέλεια, Φιλία, Πίστη, Σεβασμός, Αφοσίωση, Αδελφοσύνη, Οικουμενικότητα, Παιδεία.
Σας ευχαριστώ
Πηγή Κωνσταντάρα
Ασκώ το επάγγελμα του δικηγόρου και επ’ ευκαιρία της συνάντησής μας, βιώνοντας την ανάγκη να είμαι παρούσα στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα μου, καταθέτω αυτό που αισθάνομαι ως Αλήθεια μέσα μου, ως Ελληνίδα πολίτις και ενεργό μέλος της κοινωνίας των Ελλήνων.
Η Πόλις οφείλει να είναι ο πόλος έλξης των πολιτών. Οι πολίτες οφείλουν να ενεργοποιούν αυτόν τον πόλο έλξης μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά. Τούτο σημαίνει την ενεργοποιημένη ανακύκλωση και επικοινωνία μεταξύ τους. Μια επικοινωνία που δεν εξαρτάται από επί μέρους συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά εκκινείται, προϋποθέτει και έχει ως μόνο στόχο το «ευ ζην» των Αρχαίων Ελλήνων Διδασκάλων, που είναι η ένωση του «ζην κατά φύσιν» και «ζην κατά Λόγον».
Πόλις είναι υπό μία έννοια η θηλυκή αρχή του Πόλου και οφείλει να αποτελεί την κοιτίδα των αρετών της φροντίδας, της στοργής, της Αγάπης και της προσφοράς για κάθε πολίτη της, ώστε να τον προετοιμάζει, να τον εκπαιδεύει, να τον καθοδηγεί προς τον πόλο έλξης της άσκησης του λειτουργήματος του πολίτη. Τότε η πόλις καθίσταται «Ουράνια Πόλις».
Αρχαίος Έλληνας σημαίνει «ο εκ της Αρχής», ο πρώτος, ο Αρχέτυπος. Επομένως η πόλις των Αρχαίων Ελλήνων αποτελεί αρχέτυπο κυβερνητικής και διακυβέρνησης και καθώς η διακυβέρνηση της πόλεως είναι λειτούργημα των αρίστων, η λειτουργία της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως προτυπώνει τόσο την ποιότητα των κυβερνώντων, όσο και το γεγονός ότι προκειμένου αυτοί να διαχειριστούν τα δικαιώματα δράσης που τους παρέχονται από τους πολίτες, καλούνται και οφείλουν να έχουν και να διατηρούν την ίδια σχέση ενεργής ανακύκλωσης. Στο πρότυπο της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως οι άρχοντες είναι διαχειριστές των δικαιωμάτων που τους παρέχονται, ελέγχονται ενδελεχώς εάν πληρούν τις προϋποθέσεις να αναλάβουν αυτή τη διαχείριση, η θητεία τους είναι ετήσια και λογοδοτούν μετά από κάθε θητεία, απαγορεύεται δε η αέναη επανεκλογή τους στο ίδιο πολιτικό αξίωμα.
Οι αρχαίοι Έλληνες νομοθέτες, έθεσαν τις βάσεις για την οργάνωση μιας πόλης δικαίου, διατυπώνοντας κατ’ ουσίαν τις αρχές, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η νομική σκέψη όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και ολόκληρου του κόσμου, από την αρχή του μέχρι και σήμερα.
Σ’ αυτές ακριβώς τις βάσεις, οι Έλληνες, που η ουσία τους είναι Ελευθερία, φανέρωσαν το πρότυπο της Ευνομούμενης Πόλης των Ενεργών Πολιτών, που συμμετέχουν στην οργάνωση, την εδραίωση και τη λειτουργία της με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της Ισονομίας, της Ισοτιμίας, του Σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης και της αναγνώρισής της ως φορέα Θείων Παρακαταθηκών. Τότε φωτίσθηκε η ανθρωπότητα από την λαμπρότητα του Ελληνικού Πνεύματος κι η Ελλάδα, ως κοιτίδα πολιτισμού υπήρξε το πεδίο φανέρωσης και διδασκαλίας των παρακαταθηκών αυτών.
Αγαπητοί συμπολίτες,
Λίγο ως πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει τους διθυράμβους που υμνούν ως βάση του νομικού συστήματος το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Ωστόσο βασική αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου αποτελεί η ρήση «Dura lex sed lex», που σημαίνει «Σκληρός ο νόμος, αλλά (είναι) νόμος» και εστιάζει τη συνείδηση του ανθρώπου στην αρχή ότι ο νόμος οφείλει να είναι σκληρός και πρέπει να εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι.
Αυτή η πεποίθηση καθηλώνει τον άνθρωπο σε ένα σύστημα ανταπόδοσης και τιμωρίας, που διατηρεί ζωντανούς τους φόβους του για την απώλεια της ελευθερίας του και της ζωής του. Κινούμενος από τους φόβους του αυτούς, δεν παύει να αναζητά τρόπο να ξεφύγει από την τιμωρία, ακόμα ωθούμενος σε νέες παράνομες πράξεις και παραλήψεις, έχοντας χάσει την αρετή της τιμιότητας. Κι όσο κινείται από φόβο, αδυνατεί να συμμετάσχει ενεργά στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πολυνομία που παρατηρείται στις σημερινές κοινωνίες, γιατί ο άνθρωπος μέσα του γνωρίζει ότι έχει ανάγκη να ταξινομήσει το χάος που ζει, μακριά από την πηγή της εκπόρευσής του.
Νόμος είναι το μοίρασμα, που λειτουργεί ως πρόνοια, καλώντας τον άνθρωπο να συμφωνήσει με τις αρχές του, έτσι όπως θα όφειλε να λειτουργεί ο νόμος και στην ύλη. Τα σκάνδαλα και οι παρανομίες οφείλονται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος βλέπει στο νόμο την λειτουργία της τιμωρίας, καθώς λειτουργεί μέσα από τη διττότητα. Κι είναι αλήθεια ότι η αδυναμία του ανθρώπου να δει τον νόμο ως τη μέγιστη πράξη ελέους, που όμως μέσα από την Αγάπη μόνο φανερώνεται και εκδηλώνεται, τον αποκλείει από την συμμετοχή του στο όλον.
Σήμερα, μέσα από οδυνηρή εμπειρία είμαστε όλοι σε θέση να βεβαιώσουμε ότι η επιλογή του ανθρώπου να υποταχθεί σε νόμους τιμωρίας, προσπαθώντας να ξορκίσει το κακό, τελικά δεν τον γλύτωσε, όσο νομοταγής κι αν υπήρξε, από το να ζει στις μέρες μας την κατάρρευση αυτού του τερατώδους κατασκευάσματος που ονόμασε ευνομούμενη κοινωνία.
Ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος, ενωμένος με τον νόμο της Αγάπης, λειτουργεί ως διαμόρφωση παιδείας για τον άνθρωπο. Διότι αλήθεια είναι ότι είμαστε η ασθένεια και η θεραπεία του εαυτού μας . Όπως το σημερινό νομοθετικό σύστημα έχει ως ρίζα το νόμο της ανταπόδοσης, το νομοθετικό σύστημα της νέας κοινωνίας θα έχει ως ρίζα το νόμο της Αγάπης. Θα νομοθετεί το έλεος, η πρόνοια, η αρμονία, η διδαχή. Η νομοθετική εξουσία γίνεται Θεία όταν ενωθεί με το πραγματικό ενδιαφέρον για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αναδύθηκε από την παρακμή της Αρχαίας Ελλάδας κι ήταν το αποτέλεσμα ηθικής κατάπτωσης, της ίδιας, που οδήγησε το πρότυπο της Αρχαίας Ελλάδας σε πτώση. Ο άνθρωπος δεν έβλεπε πλέον το Φως του Θείου Ελληνικού Πνεύματος αλλά τη σκιά του εαυτού του, που ο ίδιος τοποθέτησε, με τη θέλησή του κι έκρυψε τον ήλιο του Πνεύματος.
Την εποχή του σκότους και του πόνου, ο Διδάσκαλος Λόγος Ιησούς ο Χριστός σφράγισε την ένωση του Θείου Ελληνικού Πνεύματος με το Θείο Πνεύμα Χριστού.
«῏Ησαν δὲ τινες ῞Ελληνές εκ των αναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή· οὗτοι οὖν προσηλθον Φιλίππω τω απὸ Βηθσαϊδὰ της Γαλιλαίας, καὶ ηρώτων αυτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησουν ιδείν.
ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τω ᾿Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τω ᾿Ιησου. ο δὲ ᾿Ιησους αποκρίνατο αυτοις λέγων· ελήλυθεν η ὥρα ἵνα δοξασθη ο Υιὸς του ανθρώπου»
Ιωάννη Ιβ:20-23
Την ίδια στιγμή που το Ελληνικό Πνεύμα συναντά τον Χριστό, λαμβάνει την Ευλογία Του και φανερώνεται ως το Σώμα της Δόξης του Υιού του Ανθρώπου.
Και συνεχίζει:
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.
ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.
Ιωάννη Ιβ 24-25
Στους χρόνους που μεσολάβησαν η Ελλάδα πάλεψε να κρατήσει τη φλόγα αυτή αναμμένη, αποτέλεσε πεδίο μαχών άνομων συμφερόντων και πήρε τα όπλα για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του ανθρώπου στην Ελευθερία. Ήταν τότε που ο ενσυνείδητος πολίτης έγινε οπλίτης σ’ έναν πόλεμο του Φωτός και του Σκότους, της Ζωής και του Θανάτου.
Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή, όπου τα νέα από παντού είναι δυσοίωνα, το Ελληνικό Κράτος τρίζει συθέμελα και είναι έτοιμο να καταρρεύσει μέσα στον ίδιο τον πάταγο της καταστροφής που δημιούργησε η παρακμή των ηθών και η τρομοκρατία, γκρεμίζοντας κάθε αίσθηση δικαίου, αξιοκρατίας και ισονομίας. Σ’ αυτούς τους καιρούς το ενωμένο Ελληνοχριστιανικό Πνεύμα φέρνει στον άνθρωπο και πάλι τη μνήμη της Αλήθειας ότι μέσα του φέρει Θείες Παρακαταθήκες που δύναται με τη θέλησή του να έλξει στην επιφάνεια, επιτρέποντας την εκδήλωσή τους με νέους τρόπους.
Την ίδια στιγμή που η χώρα μας θυσιάζεται διασυρόμενη άγρια, ευτελιζόμενη παγκοσμίως και κυβερνώμενη από ανθρώπους που τη θεωρούν ιδιοκτησία τους, η δράση μας πρέπει να στοχεύει σε μια καθολική κίνηση συνεργασίας και ενότητας. Έχουμε από την ιστορία μας άπειρα παραδείγματα του τι μπορεί να κάνουν οι Έλληνες, όταν είναι ενωμένοι. Και εννοώ την αλληλοβοήθεια, το ενδιαφέρον και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, το ελληνικό φιλότιμο. Αυτή την αρετή που μας ωθεί να κάνουμε αυτό που νιώθουμε πραγματικά ορθό κι όχι αυτό που μας επιβάλλουν.
Μέσα από το δικό μου μετερίζι, η πρόταση που καταθέτω είναι η ομαδική και σε συνεργασία νόμιμη αντίδρασή μας στις παρανομίες που πλέον σαν βροχή έρχονται στο φως , όπως σκάνδαλα, καταχρήσεις, διασπάθιση του χρήματος, κερδοσκοπία. Ας πάψουμε να κινούμαστε μέσα σε κλίμα μιμητισμού και φόβου κι ας διεκδικήσουμε μέσα από το ίδιο το σύστημα, με τους ίδιους νόμους και τους ίδιους κανόνες, συστρατευόμενοι στην δύναμη της τίμιας συνεργασίας, το δικαίωμα στη σκέψη, στο λόγο, στην πράξη. Ας λειτουργήσουμε ενωμένοι με μόνο μας στόχο μια ζωή ουσιαστική, αληθινή, υγιή και ελεύθερη.
Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να ζήσουν και πάλι με αρετές όπως Αγάπη, Σοφία, Ενότητα, Ελευθερία, Αλήθεια, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Υπευθυνότητα, Ειλικρίνεια, Συγχώρεση, Συμπόνια, Ταπεινοφροσύνη, Ανιδιοτέλεια, Φιλία, Πίστη, Σεβασμός, Αφοσίωση, Αδελφοσύνη, Οικουμενικότητα, Παιδεία.
Σας ευχαριστώ
Πηγή Κωνσταντάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου